จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 368

ผู้ชายดูแคลนหัวเราะเหอะๆออกมา แล้วเปิดประตูออกจนสุด จากนั้นหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด ดูดไปสองครั้ง หลังจากที่พ่นควันออกมาแล้ว ก็มองไปที่ทั้งสองตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นก็แนะนำตัวเองอย่างมั่นใจ “ผมชื่อจางว่างเจียง มีฉายาในยุทธภพว่าครึ่งเทพจาง ถ้าทั้งสองมารักษาโรคของคุณชายเจี่ยล่ะก็ ผมว่าพวกคุณกลับไปเถอะนะ อย่าเสียเวลาอีกเลย โรคที่ผมรักษาไม่หาย ผมว่าพวกคุณก็เช่นเดียวกัน”

“อ๋อ？” ฟางเหยียนมองครึ่งเทพจางใต้แต่หัวจรดเท้า จากนั้นก็ยิ้มอย่างสงบออกมา

“พูดกับท่านทั้งสองตรงๆ ผมอยู่ในยุทธภพมาหลายสิบปี รักษาโรคมานับไม่ถ้วน แต่ไม่เคยเจอไหนที่เหมือนโรคของคุณชายเจี่ยมาก่อน! นี่เป็นโรคประหลาดชนิดหนึ่ง ช่างน่าแปลกใจยิ่งนัก!” เขาพ่นควันออกมาอีกครั้ง แล้วกล่าวอย่างพิลึก”

“บังอาจ!” จู่ๆ ก็มีเสียงแหลมดังขึ้นมา

จากนั้น ก็มีหญิงผิวขาวที่สวยงามคนหนึ่งเดินออกมาจากในบ้าน หญิงสาวผิวขาวคนนี้อายุสามสิบปี แต่งกายคล้ายๆชุดสีดำของตำรวจ รัดแน่นจนเห็นรูปร่าง โค้งเว้าได้สัดส่วน ขาทั้งสองข้างตรงสวย เหมาะสมกับหน้าตาอันหยิ่งยโสของเธอ แววตาเลือดเย็น เมื่อเห็นก็ดูออกว่าเป็นหญิงงามที่เคยผ่านการฝึกอบรมมาก่อน

ชายใส่แว่นมองหญิงสาว ด้วยความหวาดผวา จากนั้นก็มองฟางเหยียนและเทียนขุย แล้วกล่าว “พวกคุณคิดเอาเองแล้วกันว่าจะทำยังไง! ผมก็แค่หวังดี พวกคุณไม่เชื่อก็ลองดูได้!”

เมื่อพูดจบเขาก็เดินกลับออกไปจากคฤหาสน์ของตระกูลเจี่ยอย่างงอมืองอเท้า!

หญิงสาวคนนั้นมองทั้งสองตั้งแต่หัวจรดเท้า หลังจากนั้นแววตาก็เยือกเย็นมากขึ้นไปอีก จากนั้นก็ได้ใช้ภาษาจีนที่ไม่คล่องแคล่วพูดออกมาว่า “มิทราบว่าทั้งสองมารักษาคุณขายของพวกเราหรือเปล่าคะ?”

ฟางเหยียนไม่มองเธอเลยแม้แต่น้อย แล้วกล่าวตรงๆว่า “ใช่ครับ!”

หญิงสาวเปิดประตูให้ ยกมือขึ้นทำท่าเชิญแล้วกล่าว “เชิญค่ะ!”

ฟางเหยียนไม่ลังเล เดินเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลเจี่ยโดยตรง คฤหาสน์หลังนี้คล้ายๆกับหลังอื่น เมื่อเข้าไปก็เป็นสนามหญ้าที่ลักษณะพรมที่ใหญ่ ตรงกลางของสนามหญ้าเป็นทางเดิน ปลายทางของช่องทางเดินเป็นประตูใหญ่ที่หนัก พอเข้าประตูใหญ่ไปเป็นทางเดินหินอ่อนที่ราบเรียบ เมื่อเงยหน้ามองตัวอาคาร ทั้งหมดเป็นสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมที่สุด ประตูหน้าต่างและเสาล้วนแกะสลักมาจากไม้ ดูจากการปลอมขึ้นของการแกะสลัก จะต้องไม่ใช่นักแกะสลักธรรมดาแกะอย่างแน่นอน

หลังจากที่ฟางเหยียนเข้าผ่านประตูนั้นไปแล้ว ก็รับรู้ได้ถึงความผ่อนคลาย นี่เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด ความรู้สึกนี้ทำให้เขาอดที่จะเงยหน้าดูไปทั้งแปดทิศของตัวคฤหาสน์นี้ไม่ไหว ทางทิศตะวันออกตะวันตกทิศเหนือทิศใต้ ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ทิศตะวันออกเฉียงใต้ ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ทิศตะวันตกเฉียงใต้ทุกๆทิศต่างวางแกะสลักมังกรที่เหมือนจริงหนึ่งตัวไว้

หางของมังกรอยู่ด้านบน หัวหันไปด้านล่าง ดูๆแล้วคล้ายๆกับเครื่องวัดแผ่นดินไหวของจางเหิง แต่ตกแต่งไว้ในบ้าน

เมื่อเห็นบรรยากาศรอบๆห้องอีกทั้งรูปแบบของฮวงจุ้ย ฟางเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา มังกรเจ้าที่ทั้งแปดที่ดี สมกับที่เป็นที่บ้านของเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งเอเชีย พิถีพิถันกว่าคนธรรมเยอะมาก

ถ้าพูดจากตำแหน่งของฮวงจุ้ย ถ้าไม่ใช่ผู้สูงศักดิ์อะไร จะไม่มีทางจัดฉวงจุ้ยระดับสูงแบบนี้ได้

ในขณะที่ฟางเหยียนเงยหน้าขึ้นมอง จู่ๆไม่รู้ว่ามีเงาดำโจมตีมาจากตรงไหน