จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 381

ฟางเหยียนยังไม่ทันพูด เทียนขุยก็อดกลั้นไว้ไม่ไหวแล้ว จากนั้นก็ดูแคลนออกมา ตบไปที่โต๊ะอย่างแรง แล้วกล่าวอย่างดุเดือด “เหรอ？คิดจะมากร่างที่ประเทศหวาของผม ผมจะดูว่ามันจะกล้าย่างเข้ามาในดินแดนประเทศหวาของผมมั้ย！เพียงแค่มันก้าวเข้ามา ผมจะฆ่ามัน ตัดเขามันทิ้งเสีย เอาหัวของมันแขวนไว้ที่ประตูเมือง ให้ทหารต่างชาติได้เห็นจุดจบของการรุกรานเข้ามาในประเทศหวาของผม” คำพูดของเทียนขุย ราวกับการคำรามของสัตว์ดุร้าย บ้าคลั่งถึงขีดสุด！

นี่เป็นความรุนแรงที่ถูกปล่อยออกมาจากคนที่คลุกคลีอยู่กับการรบ ความรุนแรงแบบนี้เกิดจากการที่ฆ่าคนเป็นประจำ ชีวิตคน ในสายตาของเทียนขุย ฟางเหยียนก็เป็นเพียงแค่มดเท่านั้น พวกเขาเคยชินกับการตัดสินชีวิตคนตั้งนานแล้ว

ความรุนแรงของเขาได้เผยกระจายไปยังทุกคนที่อยู่ในที่นั้น เถาไห่หลงและคนที่อยู่ข้างๆต่างสบตากัน เขาไม่รู้ตัวตนที่เทียนขุย แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเทียนขุย เหมือนกับไม่กลัวการล้างแค้นของพวกเขาเลยแต่อย่างใด สุดท้ายเถาไห่หลงมองไปที่หวงหยวนฉาว จึงได้พบว่าหวงหยวนเฉาไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ แม้แต่อารมณ์ก็ยังคงเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยน

เขาขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเอาแน่เอานอนไม่ได้

สุดท้ายได้มองไปที่ฟางเหยียน ฟางเหยียนสบายๆ ในมือยังคงถือแก้วชาแล้วดื่ม

ผ่านไปสักพัก เขาเก็บความคิดทั้งหมดไว้ แล้วกล่าว “คุณเทียนขุย ผมรู้ว่าคุณมีฝีมือเก่งกาจมาก แต่ถ้านี่ต้องกระทบกระทั่งกันอย่างไม่จำเป็น ก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป...”

“งั้นคุณหมายความว่าไง？ความหมายของคุณคือให้ผมยอมพวกเขา？” เทียนขุยว้าวุ่นใจเป็นอย่างมาก คำพูดเยือกเย็นขึ้น ทำให้บรรยากาศในห้องรับรองพิเศษอึดอัดขึ้น

ไม่รอประธานเถาและคนอื่นๆได้พูดอะไร เทียนขุยก็พูดต่อว่า “ประธานเถา วันนั้นความโอหังของไอ้นั่นท่านก็เห็นแล้ว มันกำลังเหยียดหยามศิลปะการต่อสู้ของประเทศหวาของผม ตบหน้าประเทศหวาของผม เอาจริงๆ ถ้ายังมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง ผมจะฆ่ามันโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย！ดินแดนแห่งนี้ ไม่ใช่ใครจะมาทำอะไรตามอำเภอใจได้！”

คำพูดของเทียนขุย กระแทกเข้าไปในจิตใจของทุกคนอย่างรุนแรงอีกครั้ง นี่เป็นคำพูดของชายชาติทหารที่รักประเทศคำหนึ่งพูดออกมา ช่างน่านับถือ ดินแดนแห่งนี้อยู่ในความดูแลของเทียนขุย เขาทนไม่ได้ที่จะให้ใครมาบังอาจในดินแดนของตนอยู่แล้ว

“คุณเทียนขุยอายุยังน้อยก็มีอารมณ์แบบนี้แล้ว ทำให้ผมชายชาติทหารที่มีอายุมาหลายสิบปีนับถืออย่างไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ！” ผู้เฒ่าที่ถือแก้วเหล้าคนหนึ่งกล่าวอย่างปลงว่า “เหล้าแก้วนี้ ผมขอดื่มให้คุณ ถือว่าเป็นการเคารพคุณเทียนขุย”

ความจริงความหมายของเหล้าแก้วนี้คือต้องการคลายบรรยากาศตึงเครียดลง แต่เทียนขุยกลับกล่าวอย่างไม่รับความรู้สึกนั้น “ตอนนี้ผมไม่ดื่มเหล้า！ถ้าประธานเถาอยากมอบผมให้พวกมัน งั้นก็ทำได้เลยครับ”

เถาไห่หลงรีบโบกมือแล้วกล่าว “ไม่ๆๆ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมเพียงแต่...”

เทียนขุยยกมือขึ้นมาวางไว้ต่อหน้าของประธานเถา แสดงท่าทีขัดคอออกมาแล้วกล่าว “พอแล้วครับ ประธานเถา เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่ท่านต้องกังวลครับ ผมเทียนขุยทำเองขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว！ถ้าพวกมันกล้ามาบังอาจที่ประเทศหวาของผม มาหนึ่งคนฆ่าหนึ่งคน มาสองคนผมก็ฆ่าทั้งคู่ ฆ่าจนกว่าพวกมันไม่กล้ามาจึงจะหยุด！”

ผู้คนทั้งหลายกลัวจนหน้าถอดสีอีกครั้ง คำพูดของเทียนขุยคนนี้ รุนแรงเหมือนกับต่อสู้กับเขา ราวกับว่าไม่ว่าคนที่มาจะเป็นใคร เขาก็ไม่สนใจ คนที่อยู่ข้างๆเขายิ่งไม่สะทกสะท้านใดๆ ราวกับทั้งหมดที่เทียนขุยพูดได้อยู่ในแผนการของเขาแล้ว

เทียนขุยชายผู้ตรงไปตรงมาก็เป็นชายชาติทหารหัวรุนแรงแบบนี้ งานของเขาก็คือการปกป้องประเทศ！รักษาความปลอดภัยของประเทศหวา ใครก็เข้ามาที่ประเทศหวาแม้แต่ก้าวเดียว จะต้องเจอกับการจู่โจมของเทียนขุย ใครก็เข้ามา เขาก็จะทำร้ายคนนั้น！

การที่เข้ามากร่างในดินแดนของประเทศหวา ก็เท่ากับเป็นการรนหาที่ตาย！