จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 429

เทียนขุยใช้เสียงเลือดเย็นพูดกับคนนั้นที่ลามกทั้งสองคน จากนั้นก็เอาร่างกายของทั้งคู่ทุ่มเข้าไปที่กำแพง

ได้ยินดังสองครั้งปังๆ ทั้งสองถูกทุ่มเข้ากำแพงพร้อมกัน จากนั้นก็ร่วงลงกับพื้นอย่างรุนแรง

ภายใต้เสียงดังนี้ราวกับว่ามีเสียงของกระดูกหักอีกด้วย เหมือนกับกระดูกของพวกเขาถูกชนจนหัก!

เทียนขุยไม่คิดจะปล่อยสองคนนี้ไปอย่างนี้ แต่เดินไปที่ด้านหน้าของคนที่มีความกล้า ยกมือขึ้นจะต่อยเข้าไปที่หัวของเขา เมื่อชีวิตตกอยู่ในอันตราย จะมีความรับรู้บางอย่างเกิดขึ้น

เมื่อคนนั้นเห็นหมัดของเทียนขุยกำลังจะต่อมาที่หัวของตัวเอง เขาจึงรีบร้องออกมาว่า “อย่าๆๆ ไม่นะ อย่าฆ่าผม ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็แค่คิด แต่ยังไม่ทันได้ลงมือเลยนะ ได้โปรดเถอะ อย่าฆ่าผมเลยนะ”

เทียนขุยหยุดการกระทำลง คิดในใจว่าก็จริงตามนั้น ตอนนี้ฆ่ามันจะสบายเกินไป ด้วยเหตุนี้เองเขาจึงเลียนแบบสไตล์การจัดการของฟางเหยียน แทนที่จะฆ่ามัน สู้ทรมานมันแบบตายทั้งเป็นดีกว่า”

สองคนนี้ทำเรื่องผิดกฎธรรมชาติ สู้ตัดของทั้งสองออกเลยจะดีกว่า ทำให้พวกเขาเป็นผู้ชายไม่ได้อีก ทำได้แค่ดู แต่คิดอะไรไม่ได้อีก บางทีนี่คือการลงโทษที่เหมาะสมที่สุดสำหรับพวกเขาแล้ว

เมื่อต้องปฏิบัติต่อคนเลว เทียนขุยไม่เคยใจอ่อนมาก่อน น่าสงสารที่สองคนนี้ดันมาเจอกับเทียนขุย

“คุณๆ คุณจะฆ่าพวกเราไม่ใช่เหรอ? ความจริงฆ่าพวกเราก็ไร้ประโยชน์ พวกเราเป็นแค่เศษเดนสองคนเท่านั้น! ฉันยังมีพ่อแม่ที่ต้องดูแล และน้องสาวก็กำลังเรียนอยู่ ฉันทำงานทำงานหาเช้ากินค่ำที่เมืองใหญ่แห่งนี้ ก็…”

ยังไม่ทันพูดจบ เทียนขุยก็ขัดจังหวะเขา “โอเค!”

เทียนขุยพูดออกมาหนึ่งคำ จากนั้นก็กล่าวว่า “ฉันจะไว้ชีวิตพวกแก! แต่มีสิ่งอย่างหนึ่งที่พวกแกต้องทิ้งไว้”

“อะไร?” คนขี้ขลาดถาม

“เพี่ยะ!” คนที่มีความกล้าตบเขาไปโดยตรง แล้วกล่าว “แล้วยังจะเป็นอะไรไปได้! มีเงินเท่าไหร่เอาออกมาให้หมด”

พูดพลาง เขาหยิบสามร้อยหยวนออกมาจากกระเป๋า ยื่นให้เทียนขุยแล้วกล่าว “พี่ชาย ฉันมีแค่นี้แหละ”

พวกเขาคิดว่าเทียนขุยต้องการเงินจากพวกเขา แต่ทั้งสองคนคิดผิดไปแล้วล่ะ ผิดไปเยอะ

เทียนขุยดูแคลน ไม่พูดไม่จา วินาทีถัดมา เสียงร้องอวดครวญของทั้งสองดังสะเทือนไปทั่วเขตเมืองเก่าทางทิศตะวันออกของเมือง พวกเขาถูกตอนแล้ว หลังจากร้องครวญครางแล้วก็สลบเป็นตาย

การกระทำแบบนี้สำหรับเทียนขุยแล้วเป็นแค่เรื่องธรรมดาเท่านั้น เรื่องแบบนี้ไม่ได้แปลกประหลาดอะไร!

หลังจากที่จัดการเสร็จแล้ว เทียนขุยมาที่ข้างหน้าหญิงสาวที่หวาดผวา ไฟฉายหล่นบนพื้น ส่องไปที่ใบหน้าอันมอมแมมของเธอ เทียนขุยไม่ลังเลอะไร มาที่ด้านหน้าของหญิงสาว หยิบธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนหนึ่งปึกงออกมา เขายื่นไปให้หญิงสาวแล้วกล่าว “ผมรู้ว่าคุณไม่เป็นโรคอะไร ปึกนี้มาห้าพันหยวน เพียงพอที่จะใช้ไปได้ช่วงเวลาหนึ่ง รับเงินไปนะ ซื้อเสื้อผ้าดีๆ จากนั้นก็ไปหางานทำ ผมว่าคุณสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้นะ”

พูดจบ เขาไม่รอให้หญิงสาวยกมือขึ้นมารับเงิน หลังจากที่วางเงินไว้แล้วตนก็หันหลังแล้วจากไป แต่ตอนที่เพิ่งจะหันหลังไป จู่ๆหญิงสาวคนนั้นก็พุ่งไปที่เขา แล้วกอดด้านหลังของเขาเอาไว้

เทียนขุยตกใจ สั่นไปทั้งตัว เขาจับมือทั้งสองของหญิงสาว ขมวดคิ้วแล้วถามอย่างไม่พอใจ “คุณจะทำอะไร?”

หญิงสาวกอดเทียนขุยไว้แน่น ไม่พูดอะไร กระซิกเบาๆอยู่ด้านหลังของเทียนขุย