จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 446

ผีรู้ว่าคำพูดนี้ทำให้เย่ชิงหยู่ต้องรวบรวมความกล้าขนาดไหน เมื่อพูดจบ เธอก็สะอึกไปทั้งตัว เย่ชิงหยู่เป็นผู้หญิง จะคิดอะไรแบบสุดโต่ง เดิมคิดว่าเมื่อเจอฟางเหยียนเธอจะถามฟางเหยียนเรื่องแต่งงานของจริงหรือเท็จ แต่เมื่อเห็นการแต่งกายที่ดูมีระดับ เธอก็มั่นใจว่าพ่อบ้านของตระกูลฟางไม่ได้พูดโกหก ฟางเหยียนจะต้องพบปะกับผู้หญิงอีกคน จึงได้มีรสนิยมใหม่ นี่เป็นรสนิยมที่ไม่มีมาก่อนตอนอยู่กับตัวเอง

การเปลี่ยนแปลงของฟางเหยียนเริ่มจากการแต่งกาย เขาดูไม่ธรรมดาแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว ไม่ใช่แบบที่เธออยากเห็นอีกต่อไปแล้ว แต่เธอรับรู้ได้ว่าฟางเหยียนไม่ได้เปลี่ยนไป ยังคงมีท่าทีดูแลเอาใจใส่ไม่ห่าง

“ชิงหยู่!” ฟางเหยียนกเาวเข้ามาครึ่งก้าว มาถึงข้างๆเย่ชิงหยู่ สองมือวางไว้บนบ่าของเธอ แล้วกล่าวอย่างจริงจัง “คุณพูดอะไรอยู่? ชิงหยู่ ตระกูลเย่จะเป็นครอบครัวของผมตลอดไป คุณและคุณน้าจางแล้วก็คุณลุงเย่จะเป็นครอบครัวของผมตลอดไป คุณพูดแบบนั้นออกมาได้อย่างไรกัน? หรือผมทำอะไรผิดงั้นเหรอ? ถ้าผมทำอะไรผิด คุณพูดมาได้เลย ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ถ้าผมไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร แล้วคุณจะให้ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไง?”

ยังไงเขาก็ไม่คาดคิดว่าเย่ชิงหยู่จะพูดกับเขาเด็ดขาดได้ขนาดนี้ นี่ไม่ใช่ว่าจะให้เขาไสหัวออกจากตระกูลเย่หรอกเหรอ? ตั้งแต่วินาทีนั้นที่ฟางเหยียนมาที่ตระกูลเย่ วินาทีที่ ได้รับความรัก เขาก็ไม่คิดที่จะไปจากตระกูลเย่เลย

ตระกูลเย่คือครอบครัวของเขา แล้วเขาจะไปจากตระกูลเย่ได้อย่างไรกัน?

ที่เขาล้างแค้นให้เย่เทียน ก็เพื่อล้างแค้นให้พ่อทั้งนั้น นี่เป็นเรื่องของตน ไม่เคยมองว่าเป็นการทดแทนบุญคุณเลย!

เย่ชิงหยู่สูดหายใจเข้าลึกๆ ยังคงรักษาท่าทีเย็นชาของเมื่อกี๊ไว้ เธอยกมือขึ้นมาผลักฟางเหยียน แล้วกล่าว “ฟางเหยียน คุณทำอะไร ไม่รู้ตัวเลยหรือไง? คุณคิดว่าการที่คุณทำแบบนี้ มันดีต่อฉันแล้วเหรอ? คุณรู้มั้ยว่าช่วงนี้ฉันมีความเป็นอยู่อย่างไร ทำไมคุณ ทำไมคุณต้องทำแบบนั้น? คุณ…”

เธอยังไม่ทันพูดจบ น้ำตาได้ไหลลงมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่ เมื่อเห็นน้ำตาที่ไหลลงมาเพราะความน้อยใจนั้นของเย่ชิงหยู่ ฟางเหยียนก็อดที่จะดึงเธอเข้ามากอดไว้ไม่ได้ เย่ชิงหยู่ไม่ต่อต้านอีกต่อไป เข้าไปในอ้อมกอดของฟางเหยียนอย่างไร้เรี่ยวแรง ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าจิตใจของเธอได้ถูกหลอมละลายแล้ว อ้อมกอดนี้เธอรอมานานมาก เมื่ออยู่ในอ้อมกอดของฟางเหยียน เธออดกลั้นที่จะร้องเสียงฮือๆๆออกมาไว้ไม่อยู่ ตอนแรกเพียงแค่ร้องฮือๆๆ จากนั้นเธอได้ค่อยๆร้องอย่างเจ็บปวดอย่างหาที่เปรียบมิได้ออกมา แล้วยังกำหมัดทุบลงไปที่หน้าอกของฟางเหยียนอีกด้วย

ผ่านไปประมาณหนึ่งนาที เธอก็กลับมาเป็นดังเดิม จู่ๆก็นึกถึงเรื่องที่ชายคนนี้ได้ไปแต่งงานกับคนอื่นลับหลังเธอ เมื่อนึกถึงจุดนี้เธอก็น้อยเนื้อต่ำใจขึ้นมา เธอผลักฟางเหยียนออกไป เช็ดน้ำตา พลางกล่าวว่า “เหอะ! หยุดแสร้งทำเป็นใสซื่อได้ล่ะ ใครไม่รู้บ้างว่าคุณกับ…”

เย่ชิงหยู่ยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกขัดจังหวะอีกครั้ง นอกประตูมีเสียงเคาะดังขึ้นอีกครั้ง เย่ชิงหยู่มองฟางเหยียน จากนั้นก็มองไปที่ด้านนอกประตูแล้วกล่าว “เข้ามา!”

เลขาสาวที่สวมชุดพนักงานออฟฟิศ ใส่รองเท้าส้นสูงคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วพูดด้วยสีหน้าหวาดผวาว่า “ประธานเย่คะ ไม่ได้การแล้วค่ะ ผู้บริหารของบริษัทซินปางมาหาท่านอีกแล้วค่ะ!”

“อะไรนะ?” เย่ชิงหยู่ดึงสติกลับมา ทันใดนั้นก็ตกใจ แล้วกล่าวด้วยความโมโหว่า “ทำไมเขามาอีกแล้วเนี่ย?!”

นี่มันเคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆ เย่ชิงหยู่ทุกข์ทรมานกับเรื่องนี้มาตลอดในช่วงนี้

บริษัทซินปางเป็นกรุ๊ปที่เก่าแก่ เมื่อก่อนถือว่าเป็นกิจการที่ไม่เป็นจุดสนใจของผู้คน เดินเส้นทางดั้งเดิม ดังนั้นทำให้ผู้คนรู้สึกว่าธรรมดาทั่วไป แต่ช่วงก่อนหน้านี้ ผู้บริหารของบริษัทซินปางเสียชีวิต ลูกชายของเขารับช่วงต่อ หลังจากที่ลูกชายของเขารับช่วงต่อแล้ว จู่ๆบริษัทซินปางก็เหมือนเทพเซียนจุติมายังโลกมนุษย์ เริ่มใช้วิธีผูกขาดกิจการน้อยใหญ่จำนวนไม่น้อยเข้าด้วยกัน