จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 505

ฟางเหยียนเข้าใจเสียทีว่าหมายความว่าอะไร หวังชิงชิงได้ตกลงแต่งงานกับคนนี้แล้ว เขาจะที่หวังชิงชิงพูดได้ ว่าเธอไม่ชอบคนนี้ เพราะคนนี้คือน้องชายของเธอ ก็เพราะที่บ้านบังคับให้เธอแต่งงานเธอจึงได้หนีออกมา

แล้วทำไมเธอตกลงอีกแล้วล่ะ?

หรือคนนี้ใช้ตัวเองมาข่มขู่หวังชิงชิง? ไม่ต้องสงสัยเลย จากคำพูดเมื่อกี๊ของเขาก็ฟังได้ว่าหมายความว่าอย่างนี้ เขาใช้ความปลอดภัยของตัวเองข่มขู่หวังชิงชิง ดังนั้นหวังชิงชิงจึงต้องตกลงแต่งงานกับเขา นี่คือเหตุผลที่หวังชิงชิงขาดสารอาหารในช่วงนี้ แต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ชอบ ใครจะมีกะจิตกะใจทานข้าวลง

มิน่าล่ะเมื่อกี๊ตอนที่หวังชิงชิงเห็นตัวเองโน้มน้าวให้ตนออกจากดินแดนตะวันตก ที่แท้ก็กลัวโจวเจิ้งล้างแค้นตัวเองนี่เอง ช่วงนี้หวังชิงชิงน่าจะตกใจจนแย่แล้ว ไม่มีหน่วยก้านของประธานสาวเย็นชาเมื่อก่อนแต่อย่างใด

แต่นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ที่ฟางเหยียนอยากเห็น เขาค่อนข้างชอบหวังชิงชิงคนนั้นในอดีต

ด้วยเหตุนี้เองเขามองหวังชิงชิง แล้วถาม “คุณจะแต่งงานกับมัน?”

หวังชิงชิงถูกถามจนตัวสั่น เธอมองฟางเหยียนอย่างรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก จากนั้นก้มหน้าไป เหมือนกับกลัวฟางเหยียนโกรธ หลังจากที่ลังเลไปสักพัก เธอกลืนน้ำลาย พยักหน้าแล้วกล่าว “อืม!”

คิ้วของฟางเหยียนขมวดอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว เขาถามว่า “คุณไม่ชอบมันไม่ใช่เหรอ? ไม่ชอบเขาแล้วทำไมยังแต่งงานกับเขาอีก?”

“ฉัน…” หวังชิงชิงหยุดพูดไป เธอกัดริมฝีปาก แววตาปรากฏเป็นน้ำตาแห่งความน้อยใจ ได้รับความเป็นห่วงจากคนที่ตัวเองชอบ แล้วยังเป็นห่วงในตอนที่คอขาดบาดตายอีก นี่ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งซาบซึ้งใจ

เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ ฟางเหยียนกล่าวต่อว่า “ถ้ามันเอาผมมาข่มขู่คุณ และเพราะความปลอดภัยของผมคุณถึงได้ตกลงแต่งงานกับมัน งั้น ไม่จำเป็นแล้ว! ไม่มีใครคุกคามความปลอดภัยของผมได้ คุณยังคงทำเรื่องที่คุณชอบได้เช่นเคย ถ้ามันใช้วิธีที่ต่ำช้าแบบนี้มาบีบคุณแต่งงาน ผมจะฆ่ามันเดี๋ยวนี้”

เผชิญหน้ากับกระบอกปืนหลายสิบกระบอก แล้วฟางเหยียนยังพูดอย่างบ้าคลั่งรุนแรงได้ขนาดนี้ นี่เป็นสิ่งที่คนธรรมดาทำได้เหรอ? โจวเจิ้งรู้สึกค่อนข้างเสียหน้า ตนใช้ปืนมากมายขนาดนั้นจ่อเขา เขายังแข็งกร้าวขนาดนี้

“ไอ้หน้าด้าน!” โจวเจิ้งตวาดออกมาอย่างแค้นใจ

หวังชิงชิงเตรียมจะพูดอะไร แต่ถูกฟางเหยียนขัดจังหวะไว้ “ถ้าคุณกลัวพวกเขาตระกูลโจวรังแก แล้วพวกเขาตระกูลโจวคุกคามความปลอดภัยของคุณ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมสามารถพังตระกูลโจว เพื่อคุณได้!”

หวังชิงชิงได้ยินคำพูดนี้ ก็ตัวสั่น เธอไม่รู้ว่าตนควรจะซาบซึ้งหรือเป็นห่วงฟางเหยียนดี ตอนนี้มีปืนหลายสิบกระบอกจ่อที่ตัวของเขา ตอนนี้แล้ว นึกไม่ถึงว่าเขายังพูดแบบนี้ได้

เธอใจสั่น ส่ายหน้าอย่างตัวอ่อนแล้วกล่าว “คุณชายคะ คุณไปเถอะ! ฉันไม่ต้องการให้คุณทำอะไรเพื่อฉันทั้งนั้นแหละค่ะ”

“ไป! ไปไหน? ในเมื่อแกอยากล้างบางตระกูลโจว งั้นฉันก็ไม่แคร์ที่จะฆ่าแกก่อน” โจวเจิ้งโมโหจนผมตั้ง คนนี้มันเป็นต้นฉบับของการพูดจาโอหังไร้ยางอายจริงๆ น่าโมโหจริงๆ