จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 509

หยางซงลังเลไปสักพัก แล้วถาม “พวกแกรู้จักกันได้ไง？ฟังสำเนียง สหายคนนี้ไม่ใช่คนท้องถิ่นของดินแดนตะวันตกของพวกเรานี่หน่า”

ฉินเข่อเฮ้อออกมา แล้วกล่าว “กลับไปฉันค่อยเล่าให้พี่ฟัง！งานวันเกิดของคุณอา เรื่องการจัดวางยังมีอีกหลายที่ต้องการจากชี้แนะของพี่นะ รีบกลับบ้านไปทำงาน”

พูดพลาง ฉินเข่อลากหยางซงขึ้นรถ หลังจากที่นั่งบนรถแล้ว เธอยังหันหลังส่งสัญญาณมือOKให้ฟางเหยียนด้วยจิตใต้สำนึก ไม่นาน ทั้งสองขับรถจากไป

ขึ้นรถ หยางซงถามอย่างลังเลไม่เข้าใจว่า “อ้อ น้องสาว พวกแกรู้จักกันได้ยังไง？ทำไมพี่ไม่รู้ว่าแกรู้จักคนต่างถิ่นด้วย！แกบอกว่าเขาคืออาจารย์รับเชิญของมหาลัยพวกแก อาจารย์ของมหาลัยพวกแกฉันรู้จักกันทุกคน รวมทั้งศาสตราจารย์รับเชิญบางคนฉันก็รู้จัก ทำไมถึงไม่รู้ว่ายังมีศาสตราจารย์ที่วัยรุ่นขนาดนั้นด้วยนะ？”

ฉินเข่ออะแห่มสองครั้ง แล้วกล่าว “เขาเป็นศาสตราจารย์รับเชิญที่ค่อนข้างยอดเยี่ยม มาสอนให้ความรู้ที่มหาลัยของเราหนึ่งสัปดาห์แล้วก็ไป ตอนนั้นฉันเรียนคลาสของเขา ดังนั้นจึงรู้จักเขา”

“งั้นเมื่อกี๊พวกแกพูดอะไรกัน？” หยางซงยังคงถามอย่างเป็นห่วงมาก เพราะสัญชาตญาณบอกตัวเองว่า คนนั้นไม่ใช่คนธรรมดา

ฉินเข่อกล่าว “ความจริงก็ไม่มีอะไร ก็แค่พูดคุยเรื่องทั่วไป ถามว่าช่วงนี้เป็นไงบ้าง”

หยางซงหรี่ตาครุ่นคิดสักพัก แล้วถาม “คงไม่ใช่ว่าพวกแกกำลังมีความรักกันหรอกนะ！”

“พี่ชาย！” ใบหน้าของฉินเข่อแดงขึ้นมาอย่างเร็ว เธอขมวดคิ้วชักตาใส่หยางซง

หยางซงนึกถึงฉากเมื่อกี๊ เขาไม่มีความน่าจะเป็นที่จะเป็นแฟนหนุ่มของฉินเข่อ ด้วยเหตุนี้เองตนจึงพูดอย่างไม่สนว่า “ล้อเล่นหน่า เขาน่าจะมีแฟนแล้ว！”

“อะไร？” ฉินเข่อถามด้วยแววตาแปลกใจ “พี่รู้ได้ไง？”

“พี่ไม่ใช่แค่รู้ พี่ยังรู้ว่าแฟนของเขาคือคู่หมั้นของโจวเจิ้ง！ที่เขามาดินแดนตะวันตกของเรา ต้องมีเพื่อแฟนสาวของเขาแน่ๆ” หยางซงพูดเองเออเอง

หลังจากพูดจบ เขาได้พูดอีกประโยคว่า “แต่พูดไปก็แปลกๆนะ นึกไม่ถึงว่าคนนี้จะไม่กลัวโจวเจิ้งเลยแม้แต่น้อย นี่ทำให้พี่ไม่คาดคิด ที่ดินแดนตะวันตกโจวเจิ้งเป็นเสือที่ขึ้นชื่อนะ”

“พี่ก็ไม่กลัวไม่ใช่เหรอ？ทำไมต้องกลัวโจวเจิ้งด้วย！เขาไม่ใช่ผีสักหน่อย” ฉินเข่อกล่าวอย่างดูถูก

ความจริงในใจเธอรู้ดีว่าทำไมฟางเหยียนไม่กลัว พูดอีกนัยคือ บางทีคนที่กลัวคือตระกูลโจวมากกว่านะ

อีกด้าน โจวเจิ้งที่นั่งอยู่บนรถ

แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น แดงก่ำ กำหมัดแน่น ดูๆแล้วเหมือนกับสัตว์เดรัจฉานที่เจอเหยื่อ ไม่เคยมีใครทำให้เขาเสียเปรียบได้ขนาดนี้มาก่อน คนนั้น นอนกับภรรยาของตน นึกไม่ถึงว่ายังกล้าข่มตนอีก

ที่สำคัญที่สุดคือ ที่นี่คือดินแดนตะวันตก เขาเคยตบตนที่เมืองจินโจว ตนไม่คุ้นเคยกับสถานที่ก็ช่างแล้ว เมื่อมาถึงถิ่นของตัวเอง เขายังเล่นงานตัวเองอีก แล้วยังไม่แคร์ตนอีก

หรือ ในสายตาของเขา ตนอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ？เมื่อโจวเจิ้งนึกถึงสิ่งเหล่านี้ สีหน้าก็ดูไม่ดีเหมือนกินขี้อย่างไรอย่างนั้น ในใจเต็มไปด้วยเย็ดแม่ปะทุเต็มไปด้วย