จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 578

ถึงแม้พูดแล้วจะดูไม่ค่อยเป็นไปได้สักเท่าไหร่ แต่เย่ชิงหยู่ก็ถามแบบนั้นไปแล้ว ถ้าเปลี่ยนคนฟังคำพูดนี้ จะต้องอดกลั้นเยาะเย้ยเย่ชิงหยู่ไม่ไหวแน่ๆ เพราะนั่นคือตระกูลฟางนะ ตระกูลฟางเป็นสิ่งที่คนจำนวนมากให้ความเคารพ ตอนนี้ถูกเย่ชิงหยู่พูดเป็นประจบคน นี่เป็นประโยคที่เมื่อได้ยินแล้วล้วนทำให้รู้สึกตลก

แต่นี่กลับไม่ใช่คำพูดเท็จ ตัวตนของฟางเหยียนเดิมทีก็ทำให้คนคาดไม่ถึงอยู่แล้ว ตระกูลฟางต้องประจบเขา ตระกูลฟางแต่เดิมก็ยิ่งใหญ่แล้ว ถ้าบอกกับเบื้องหลังของกองทัพ มันจะแข็งแกร่งขนาดไหนกันนะ

ฟางเหยียนพยักหน้าเบาๆอย่างไม่ครุ่นคิดแล้วกล่าว “ใช่ครับ！พวกเขาทำเพื่อประจบผมจริงๆ อยากให้ผมเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลฟาง”

เพื่อประจบฟางเหยียน คุณปู่ของเขาเอง ฟางจินหยวนผู้นำตระกูลของตระกูลฟางยังคุกเข่าต่อหน้าของเขาอย่างไม่ลังเล แต่เรื่องนี้เขาก็พูดให้เย่ชิงหยู่ฟังได้อย่างลำบาก เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องที่มีเกียรติอะไรมากนัก

“ผู้นำตระกูลของตระกูลฟาง！” เย่ชิงหยู่กะพริบตามองฟางเหยียน ถ้าพูดแบบนั้น ข่าวลือของโลกภายนอกก็เป็นความจริงนะสิ ฟางเหยียนแต่งงานกับตงฟางหยุนเอ๋อร์แล้ว เพราะผู้นำตระกูลตงฟางต้องการแต่งงานกับตระกูลฟางเพื่อความเจริญก้าวหน้า

มีเพียงผู้นำตระกูลเท่านั้นที่แต่งงานเพื่อผลประโยชน์ ยังมีใครใช้ประโยชน์ความสัมพันธ์ระดับนี้แต่งงานเพื่อผลประโยชน์ได้อีก？

ถึงแม้จะเดาผลลัพธ์ได้แล้ว แต่เย่ชิงหยู่ยังไม่เอ่ยปากถาม และไม่ได้พูด ผู้ชายแบบฟางเหยียนนี้ มีภรรยามากจะไปแปลกอะไร เพราะเขาคือวีรบุรุษตัวจริงนี่！

หลังจากที่ทั้งสองถามไปตอบมา เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินมาที่ทั้งสอง แล้วยังลงจอดบนทุ่งหญ้าอีกด้วย

ฟางเหยียนไม่ได้สนใจปฏิกิริยาช็อกของเย่ชิงหยู่ จับมือของเธอ แล้วกล่าว “ไปกันเถอะ ผมส่งคุณกลับบ้าน！”

เขาไม่สามารถพาเย่ชิงหยู่ไปยังสนามรบที่เต็มไปด้วยเขม่าควันได้ และยิ่งจะไม่ทิ้งเย่ชิงหยู่ไว้กลางที่ๆไม่มีคน ดังนั้นเขาต้องพาเย่ชิงหยู่กลับบ้าน มีเพียงกลับบ้าน จึงจะทำให้ฟางเหยียนสบายใจ

กลางคืน ฟางเหยียนพาเย่ชิงหยู่กลับมาถึงบ้าน เครื่องบินลงจอดบนดาดฟ้าตึกของหมู่บ้านของเย่ชิงหยู่

เนื่องจากมืดค่ำแล้ว ทุกคนได้ยินเพียงเสียงของเครื่องบิน ไม่ได้เห็นคนที่อยู่บนเครื่อง ดังนั้นทุกคนรู้เพียงว่าเมื่อคืนมีเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งจอดที่บนดาดฟ้าของหมู่บ้าน ไม่รู้ว่าใครกลับมา

หลังจากที่เฮลิคอปเตอร์พาสองคนมาส่งถึงดาดฟ้าของหมูบ้านแล้ว ก็กลับไป ฟางเหยียนพาเย่ชิงหยู่กลับบ้าน ฟางเหยียนไม่ได้กลับไปที่กองทัพ เขาอยากอยู่กับเย่ชิงหยู่ วันนี้เกิดเรื่องมากมายขนาดนั้น ทำให้เย่ชิงหยู่เห็นคนตายมากขนาดนั้น ถ้าเธอฝันร้าย จะทำยังไง ดังนั้นเขาจึงต้องอยู่เป็นเพื่อนเย่ชิงหยู่

เพิ่งเข้าบ้าน ฟางเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “อ้อ คุณน้าจางล่ะ?”

เย่ชิงหยู่ส่งเสียงอ๋อออกมา แล้วกล่าว “เธอไปที่บ้านของคุณน้าแล้วค่ะ เห็นว่าลูกชายของคุณน้าแต่งงาน อยู่ที่บ้านเกิดครึ่งเดือน ไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่บ้านเกิดสักหน่อย”

ฟางเหยียนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด ถึงแม้ทั้งสองไม่ได้อยู่กันตามลำพังเป็นครั้งแรก แต่ครั้งนี้ค่อนข้างพิเศษ ทำให้เย่ชิงหยู่เหมือนเผชิญหน้ากับคนแปลกหน้า เธอกล่าวอย่างใจเต้นว่า “คุณพักก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันไปล้างหน้าล้างตา！”

พูดพลางเธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ และฟางเหยียนนั่งลงบนโซฟา

ขณะนี้ มีสายหนึ่งโทรเข้ามา ฟางเหยียนรับสาย ปลายเสียงเป็นเสียงของเทียนหลังดังขึ้น “จอมพลโผ้จวินครับ ทหารสามแสนนายได้ถูกฆ่าตัดหัวเรียบร้อยแล้วครับ！จะปล่อยข่าวนี้ออกไปมั้ยครับ？”

“แน่นอน！” ฟางเหยียนกล่าว “ไม่เพียงปล่อยข่าวที่ชายแดนช็อกพวกเสเพลที่ชายแดนเท่านั้น ยังต้องประโคมข่าวนี้ในแวดวงระดับสูงของทหารรับจ้าง และภายในประเทศ”

“ภายในประเทศ？” เทียนหลังไม่ค่อยเข้าใจความหมายของฟางเหยียนสักเท่าไหร่

ฟางเหยียนกล่าวอย่างแจ่มแจ้งว่า “ใช่ ปล่อยข่าวนี้ในแวดวงระดับสูงของในประเทศ ปล่อยออกไปอย่างไม่ปกปิดใดๆ พูดไปว่า ผู้ที่กล้าทำสงครามกับกองกำลังระดับภูมิภาคที่มีแสนยานุภาพ เท่ากับรนหาที่ตาย”

“ครับ ทราบแล้วครับ！” เทียนหลังพูดจบก็วางสายไป