ฟางเหยียนส่งเสียงหืมอย่างสงสัยไม่เข้าใจ จากนั้นขมวดคิ้วขึ้นมา เขาไม่เข้าใจความหมายแฝงอยู่ของคำถามนี้อยู่แล้ว ทำได้เพียงครุ่นคิดสักพัก แล้วกล่าว “คุณพูดไปไหนแล้วเนี่ย อะไรคือตอนนี้ผมมีภรรยากี่คน?”
เย่ชิงหยู่สะอึกไป แล้วกล่าว “คุณพูดตามความจริงก็พอแล้ว หรือว่ามากเกินไปแล้ว?”
ฟางเหยียนกล่าวอย่างค่อนข้างหมดคำพูดว่า “มีแค่คุณคนเดียว”
เห็นได้ชัดว่าเย่ชิงหยู่ไม่เชื่อ แต่เธอไม่ได้ถามต่อ อีกเดี๋ยวเธอจะถาม ได้ถามต่อว่า “งั้นคุณมีภรรยาได้กี่คนเหรอ?”
“ตามกฎแล้ว ไม่มีใครยุ่งเรื่องที่ผมจะมีภรรยา ผมอยากมีกี่คนก็ได้!ยังไงใครก็ห้ามผมไม่ได้”
เย่ชิงหยู่ได้ยินคำพูดนี้ ใจเต้นตึกๆ อย่างที่คาดไว้ เขาไม่ใช่คนธรรมดา
ถึงแม้การที่ได้เป็นภรรยาคนหนึ่งของฟางเหยียนถือว่าสุดยอดแล้ว เพราะเป็นภรรยาของจอมพลประเทศหวา แต่เย่ชิงหยู่กลับหวังให้ฟางเหยียนมีเธอเป็นภรรยาเพียงคนเดียว ความคิดแบบนี้ บางทีถ้าเป็นผู้หญิงก็จะคิดแบบนี้แหละ โดยเฉพาะอย่างเย่ชิงหยู่ เติบโตมากับฟางเหยียน เธอหวังเป็นอย่างที่สุดก็คือครอบครองฟางเหยียนเพียงคนเดียว
เห็นแววตาที่เป็นทุกข์ของเย่ชิงหยู่ ถึงขั้นอยากร้องออกมา ฟางเหยียนจับมือของเธอแล้วกล่าว “แต่ ผมมีคุณก็เพียงพอแล้ว!ผมมีใจแค่ดวงเดียว ไม่พอที่จะไปรักคนอื่นนะ ทำไมคุณถึงถามแบบนั้น?”
นี่ถือเป็นคำพูดที่ซาบซึ้งที่สุดที่ฟางเหยียนเคยพูดมา!
เย่ชิงหยู่ชะงักไป เงยหน้าขึ้นมามองดวงตาของฟางเหยียน คิดในใจคุณยังเสแสร้งอยู่อีกเหรอ?ฉันรู้ว่าคุณแต่งงานกับคุณหนูของตระกูลตงฟางแล้ว ในเมื่อคุณเสแสร้ง งั้นฉันก็ไม่ต้องคิดอะไรมากขนาดนั้นแล้ว เมื่อนึกถึงจุดนี้ เธอก็กล่าวอย่างเปิดอกว่า “ความจริงฉันรู้แล้ว ฉันรู้ว่าคุณอยู่กับคุณหนูตงฟางของตระกูลตงฟางแล้ว เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องปิดบังฉัน ไม่ใช่แค่ฉันที่รู้นะ บางทีคนมากมายก็รู้แล้ว เพราะตอนนั้นเรื่องนี้ขึ้นท็อปชาร์ตนะ!”
“อะไรนะ?” เมื่อฟางเหยียนได้ยินคำพูดนี้ สงสัยว่าตัวเองได้ยินผิดมั้ย
เย่ชิงหยู่ก็ชัดเจน รีบกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้พ่อบ้านของตระกูลฟางของพวกคุณบอกกับฉันว่าคุณแต่งงานกับคุณหนูของตระกูลตงฟาง ให้ฉันห่างจากคุณ” เสียงที่เย่ชิงหยู่พูดยิ่งอยู่ยิ่งเล็ก เล็กจนหลังๆไม่ได้ยินเสียง
สายตาของฟางเหยียนเปลี่ยนไป จ้องเย่ชิงหยู่ด้วยนัยน์ตาแหลมคมแล้วถาม “คุณหมายความว่า ฟางจินหยวนให้คนมาหาคุณ?แล้วยังพูดว่าผมจะแต่งงานกับตงฟางหยุนเอ๋อร์?”
เย่ชิงหยู่สะอึกไป ไม่ได้ตอบคำถามนี้ แล้วเริ่มหลบสายตาอันแหลมคมของฟางเหยียน
ฟางเหยียนรู้แล้ว รู้แล้วว่าทำไมครั้งที่แล้วเย่ชิงหยู่ถึงได้โมโหขนาดนั้น ที่แท้ก็เพราะฟางจินหยวนส่งคนมาหาเธอ ส่งข่าวที่ผิดพลาดนี้กับเธอ
เขากัดฟัน พยักหน้ารัวๆแล้วกล่าว “ได้ ฟางจินหยวน”
“ฟางหยาย!” เย่ชิงหยู่มองท่าทางเคียดแค้นของฟางเหยียน จึงรีบจับมือของเขาไว้ ลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วย แล้วส่ายหน้าใส่ฟางเหยียนกล่าว “ไม่นะ”
ฟางเหยียนฮึมออกมา แล้วกล่าว “ผมเคยบอกเขาไว้ ว่าอย่ามายุ่งเรื่องของผม!”
ตอนพูด จู่ๆมุ้งในห้องก็ถูกลมพัด นี่เป็นลมประหลาดที่ผิดปกติ และเป็นลมประหลาดที่เย่ชิงหยู่เคยเห็น ลมแบบนี้เคยเจอขึ้นเมื่อก่อน ปล่อยออกมาจากร่างกายของฟางเหยียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ