จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 66

บทที่ 66 พ่อเลี้ยงของฉันเก่งสุดยอด

สามวันต่อมาที่คฤหาสน์ตระกูลตู้

วันนี้ถือเป็นวันสำคัญอย่างยิ่งสำหรับตระกูลตู้ เป็นงานเลี้ยงของตระกูลที่จัดขึ้นปีละครั้ง คนที่ทำงานอยู่ทั้งนอกและในตระกูลจะมารวมตัวกัน เพื่อเคารพบรรพบุรุษให้อยู่อย่างสงบร่มเย็น

ตู้วี่หลินยืนอยู่หน้าศาลบรรพบุรุษตระกูลตู้ เขาพูดกับป้ายวิญญาณของบรรพบุรุษว่า “เหล่าบรรพบุรุษของตระกูลตู้ที่เคารพ ข้าน้อยตู้วี่หลินมากราบไหว้ ขอให้บรรพบุรุษปกป้องคุ้มครองตระกูลตู้ให้ดำรงอยู่สืบไป!”

พูดจบ เขาจึงหันไปเรียกตู้หมิงล่าง “หมิงล่าง มาไว้บรรพบุรุษสิ!”

ในบรรดาหลานชายตู้วี่หลินรักและเอ็นดูตู้หมิงล่างที่สุด หลังจากที่ให้เขาเข้าไปในกองทัพ ก็ให้ตำแหน่งพลโทเขตเมืองจินโจวกับเขา นี่เป็นสิ่งที่ตู้วี่หลินจัดการด้วยตัวเอง

ตู้หมิงล่างทำตามอย่างว่าง่าย เขารีบมากราบไหว้บรรพบุรุษ

ในสายตาของลูกหลานตระกูลตู้ ภาพนี้ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ ถึงแม้จะรู้สึกไม่พอใจ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

หลังจากที่กราบไหว้เสร็จเรียบร้อย รอยยิ้มหยิ่งยโสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของตู้หมิงล่าง เขาพูดอย่างมั่นอกมั่นใจว่า “คุณปู่วางใจเถอะ ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน ผมทำไปถึงภาคซีหนานแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นเราสร้างลัทธิกลุ่มย่อยก็ดีมีเหมือนกัน”

“พ่อเลี้ยงบอกผมว่าปีหน้าจะให้ผมไปที่ภาคซีหนาน เมื่อถึงตอนนั้นตระกูลของเราต้องรุ่งโรจน์!”

ตู้หมิงล่างบอกเรื่องที่คนใหญ่คนโตของเขตลึกลับจะรับขาเป็นลูกเลี้ยงให้คนในบ้านรู้ อีกอย่างการพูดโม้ก็ไม่ได้เป็นเรื่องผิดกฎหมาย กลับกันคนในบ้านจะได้มองเขาสูงส่งขึ้นไปอีก ตอนนี้เขาคือความหวังของคนทั้งตระกูล

ไม่ว่าตระกูลแบบไหน ต่างก็หวังว่าตระกูลของตัวเองจะมีที่พึ่งอันแข็งแกร่ง นี่คือเหตุผลที่ตระกูลตู้ให้ตู้หมิงล่างไปเป็นทหาร

“หมิงล่าง พ่อเลี้ยงอะไรนั่นมีตำแหน่งอะไรกันแน่” ตู้เทียนหมิงถามอย่างแปลกใจ

ตู้เทียนหมิงเป็นลูกชายคนโตของตู้วี่หลิน และเป็นลุงของตู้หมิงล่าง

ตอนนี้เขาดูแลธุรกิจเกือบทั้งหมดของตระกูลตู้ ภายในนามตู้วี่หลินยังดูแลตระกูลตู้ ในความเป็นจริงอำนาจทั้งหมดอยู่ในมือของตู้เทียนหมิง แน่นอนว่าเพราะตู้หมิงล่างทำธุรกิจไม่เป็น ถ้าตู้หมิงล่างทำธุรกิจเป็น คงไม่ต้องไปถึงมือของตู้เทียนหมิงหรอก

เมื่อได้ยินลุงถามเช่นนั้น ตู้หมิงล่างหัวเราะหึหึแล้วพูดว่า “พ่อเลี้ยงของฉัน อยู่ในกองทัพลับของประเทศ เป็นเรื่องที่คนธรรมดาไม่สามารถรู้ได้ จะให้ฉันอธิบายเป็นฉากๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่านั่นเป็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่สามารถสัมผัสได้ก็แล้วกัน ถึงเขาจะดีกับฉัน แต่กองทัพก็มีกฎระเบียบของกองทัพ เป็นธรรมดาที่เขาไม่พูดอะไรกับฉันมาก”

ประโยคที่พูดออกมาเหมือนการสรุป จนทำให้ไม่รู้จะถามอะไรอีก

ตู้เทียนหัวถือประคำอยู่ในมือ เขายิ้มร่าแล้วพูดว่า “ทำไมพ่อเลี้ยงของนายมาเมืองจินโจว นายถึงไม่พาเขามาให้พวกเราเจอหน่อยล่ะ คนแบบนี้เราต้องขอบคุณเขาสิถึงจะถูก”

ตู้เทียนหัวเป็นลูกชายคนรองของตู้วี่หลิน ชอบศึกษาอภิปรัชญา เขาไม่ค่อยถามถึงคราวข่าวของตระกูล จะเจอเขาในบ้านเพียงปีละครั้ง ซึ่งก็คืองานเลี้ยงของตระกูล ถ้าหลีกเลี่ยงงานเลี้ยงของตระกูลได้ วันนี้ก็คงไม่เห็นเขาที่นี่หรอก

ตู้เทียนหลงส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เมื่อกี้หมิงล่างก็บอกไปแล้วนิ เขาไม่ใช่คนที่ใครจะเจอก็ได้ ถึงตระกูลของเราจะเป็นตระกูลอันดับสองในเมืองจินโจว แต่คนแบบนี้ก็ไม่เห็นตระกูลเราอยู่ในสายตาหรอก”