จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 691

ในขณะเดียวกันนี้ ดินแดนตะวันตกอันไกลโพ้น ในภูเขาทิพย์

ฉินเสียงหลินสัตว์ประหลาดภูเขาทิพย์ จ้องผู้เฒ่าที่จู่ๆโผล่มาตรงหน้าอย่างระมัดระวัง แสดงท่าทางไม่เป็นมิตร แต่ผู้เฒ่าที่อยู่ต่อหน้าเขาราวกับไม่สนใจฉินเสียงหลิน เดินเข้าไปที่ลึกของภูเขาทิพย์ อย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเดินเข้าไปในที่ลึกของภูเขาทิพย์ ฉินเสียงหลินก็อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปหลายก้าว

ผู้เฒ่าที่อยู่ตรงหน้าทำให้ฉินเสียงหลินรับรู้ได้ถึงภัยอันตราย อันตรายกว่าคนที่ปรากฏตัวครั้งที่แล้วอีก แต่สิ่งที่ทำให้ฉินเสียงหลินแปลกใจก็คือ เขาไม่รู้สึกใดๆต่อผู้เฒ่าคนนี้ เหมือนคนธรรมดาอย่างไรอย่างนั้น แต่ก็แบบนี้ จึงทำให้เขายิ่งรู้สึกอันตรายมากขึ้นไปอีก

“อาว!” ฉินเสียงหลินตะคอกใส่ผู้เฒ่า ความหมายง่ายมาก ให้เขาหยุดเดินไปในเขาลึก เขาไม่รู้หัวนอนปลายเท้าของผู้เฒ่าคนนี้ ดังนั้นจึงตัดสินใจเรียกให้หยุด

ผู้เฒ่าสีหน้าเฉยๆ ราวกับไม่ได้ยินเสียงข่มขู่ของฉินเสียงหลิน เพียงแต่มองเขาอย่างสงบ บนใบหน้าชราภาพเกิดเป็นความแปลกใจขึ้นมา แสยะยิ้มกล่าว “ไม่มาภูเขาทิพย์ร้อยกว่าปี นึกไม่ถึงว่าตอนนี้จะมีสัตว์ประหลาดเพิ่มมาตัวหนึ่ง เต๋ายอดเซียนผู้เฒ่านี่น่าสนใจ!”

ใช่ ขณะนี้คนที่ปรากฏกายที่ภูเขาทิพย์คือจางตุนเทียนเจ้าสำนักของสำนักเทียนซือ

ฉินเสียงหลินที่เดิมทีตวาดห้ามปรามได้หยุดลงทันใด แววตาทั้งสองที่ขุ่นมัวเคร่งเครียดขึ้น โดยเฉพาะคำพูดของผู้เฒ่าทำให้เขาต้องเครียดขึ้นมา จะมิตรหรือศัตรูเขานั้นไม่สามารถแยกออกได้ แต่ห้ามปรามผู้เฒ่า เป็นสิ่งที่เขาต้องทำ

“อาวๆๆ……”

ฉินเสียงหลินตวาดอย่างร้อนรนไม่สงบ ขยับร่างกายอันใหญ่โตพุ่งไปที่ผู้เฒ่า ระยะประชิด ผู้เฒ่านั่นแทบจะไม่มีแรงต่อกร ราวกับเขาเห็นฉากที่ผู้เฒ่าคนนั้นถูกเขาจำนนไว้แล้ว

แต่！

ฉินเสียงหลินพุ่งวืดไปโดยตรง！

ระยะใกล้ขนาดนี้ ยังวืด？หลังจากผ่านการต่อสู้ครั้งที่แล้วกับฟางเหยียน เขาได้ฝึกฝนอย่างทรหด ฝีมือตัวเองแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนไม่รู้กี่เท่า ตอนนี้เขาเชื่อมั่นมาก ว่าจะชนะฟางเหยียนได้！

แต่ตอนนี้？ตำแหน่งที่ใกล้ขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าเขาจะวืดได้！

ทำบ้าอะไรเนี่ย！

ฝึกฝนอะไรกัน！

ดูๆแล้วการฝึกตนไม่พัฒนาก็ว่าแล้ว ราวกับว่าจะถอยหลังอีกด้วย

ไม่รอให้เขาได้สติกลับมา ลางสังหรณ์ที่อันตรายอย่างหนึ่งผุดขึ้นในก้นลึกของจิตใจอย่างเร็ว ยังไม่ทันได้หันไป ขนที่อยู่ทั่วร่างกายลุกซู่ขึ้นมา กลิ่นอายของความอันตรายนั้นได้โถมเข้ามาจากทางหลัง จู่ๆก็พุ่งเข้ามาที่หัว

ความอันตรายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ฉินเสียงหลินหันหลังอย่างเร็ว พบว่าอกของตัวเองถูกกิ่งไม้จี้ไว้อยู่！

อืม？

ฉินเสียงหลินไม่กล้าขยับมั่วๆแล้ว เขารู้ดีมาก เพียงแค่ขยับ กิ่งไม้ที่มีขนาดใหญ่เท่านิ้วก้อย จะแทงทะลุหัวใจของเขาทันที ทำให้เขาหายไปจากโลกนี้โดยสิ้นเชิง

น่ากลัวมาก！

ฉินเสียงหลินเป็นผู้ฝึกตน เขารู้ความสามารถของตัวเองดีมาก นอกจากเต๋ายอดเซียนแล้ว เขาได้เจอเข้ากับคนที่ทำให้เขารู้สึกถึงภัยอันตรายเข้าแล้ว ครั้งที่แล้วคือฟางเหยียน ครั้งนี้ก็ผู้เฒ่า ทั้งสองให้ความรู้สึกบีบอัดต่อเขาอย่างหนึ่ง ทำให้เขาทุกข์ทรมาน

เขาไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงได้เจอคนที่เก่งขึ้นเรื่อยๆ

“ฮ่าๆๆ…...”

เสียงหัวเราะที่เบิกบานใจดังสนั่นทั่วภูเขาทิพย์ ในขณะเดียวกัน ราวกับรอบๆนิ่งสงัดไปก็มิปราณ จู่ๆจางตุนเทียนก็เอากิ่งไม้ที่จี้อกของฉินเสียงหลินออก ฉินเสียงหลินตัวสั่นทันที หายใจอย่างหอบหืด

“ที่แท้ก็เป็นจางเทียนซือที่มาเยือน ขอโทษที่ไม่ได้ต้อนรับกรุณายกโทาให้ด้วยครับ ฮ่าๆๆ…...”