จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 697

เรียกได้ว่าในห้อง‘รกมาก’ เช่นกระโปรงยาว กระโปรงสั้น ชุดราตรีเป็นต้น นับไม่ถ้วน โดยเฉพาะชุดชั้นใน วางเกลื่อนกลาดไปหมด ไม่ต้องพูดถึงภาพแขวนนั่นบนกำแพงเลย ดูยังไงก็อึดอัด

เธอหลินถงไม่ได้เป็นคนที่ไม่เก็บกวาดนี่ ทำไมทั้งห้องเหมือน‘โดนยกเค้า’อย่างไรอย่างนั้น แค่แว็บเดียว ฟางเหยียนก็เข้าใจ ว่าเธอรีบจะเจอตน จนถึงขั้นไม่ทันได้จัดการชุด

แต่จัดการชุดชั้นในของตัวเองต่อหน้าผู้ชายที่ทรงพลัง แบบนี้จะดีจริงเหรอ？

ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี หลินถงก็ทำแบบนั้นไปแล้ว แต่ฟางเหยียนกลับเสียใจที่เข้ามา

“เอิ่ม เอิ่ม…..ไม่งั้นผมหลบไปก่อนดีมั้ย”

ฟางเหยียนที่ผ่านเรื่องทางโลกมาก่อนเข้าใจดี ผู้หญิงคนหนึ่งแสดงอีกด้านของตัวเองต่อหน้าผู้ชาย หมายถึงผู้หญิงคนนี้รักผู้ชายคนนี้มาก โดยเฉพาะชุดลับของตัวเอง ความเป็นส่วนตัวที่ส่วนตัวสุดๆแบบนี้ แสดงออกมาต่อหน้าของผู้ชายคนใดคนหนึ่งอย่างรวดเร็ว เพียงพอที่จะเห็นถึงความรักของเธอที่มีต่อชายคนนั้น

หลินถงกะพริบตาใส่ฟางเหยียน “หรือคุณกลัวว่าฉันจะทำอะไรมิดีมิร้าย？ฉันผู้หญิงคนหนึ่งยังไม่กลัวเลย แล้วคุณกลัวอะไร？เป็นผู้ใหญ่กันแล้วฉันแยกแยะออกว่าอะไรคืออะไร แน่นอน ถ้าคุณต้องการ ฉันก็ยินดีมาก แต่เห็นคุณเขินอายแบบนี้ ฉันคาดไม่ถึงจริงๆนะเนี่ย ฟางเหยียนคุณก็ยังเป็นอย่างนั้น ไม่เคยเปลี่ยนแปลง”

อะไรคืออะไร！

ฟางเหยียนสงสัยว่าหลินถงกำลังขับรถ แต่เขากลับไม่มีหลักฐาน

ผู้หญิงคนนี้นี่มันช่างจริงๆ！

ไม่ปกปิดความปรารถนาของตัวเองแม้แต่น้อย โดยเฉพาะความโปรดปรานต่อฟางเหยียน ตอนนี้เขาไม่มีวาสนาได้มีความสุขเป็นธรรมดา เขารู้ดีถึงเป้าหมายที่ตัวเองมา เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลินถงจะรังแกเขา เหตุผลง่ายมาก หลินถงเป็นผู้หญิงที่ฉลาด รู้ดีมากว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

แต่เมื่อหญิงสาวคนหนึ่งลั่นวาจาแบบนี้ออกมาแล้ว แล้วฟางเหยียนยังจะอึดอัดไปไม่เป็นทำไมกัน？หาโซฟาแล้วนั่งลง แต่เมื่อนั่งลง ก็ได้ขมวดคิ้วขึ้นมา ราวกับนั่งทับอะไรอยู่ เอามือไปหยิบ ชุดชั้นในขอบลูกไม้สีแดงปรากฏต่อหน้าของฟางเหยียน เขาตกใจจนหน้าแดงขึ้นมา หายใจแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว

พูร์！

ฟางเหยียนรู้สึกเลือดลมสูบฉีด เลือดปะทุไปทั้งตัว

หรือหลินถงตั้งใจ！

มันช่างจริงๆ！

หลินถงกำลังเก็บกวาดชุดชั้นใน ได้เห็นเหตุการณ์ที่ทำให้เธอต้องยิ้มขึ้นมา ริมฝีปากขยับเล็กน้อย ยิ้มอย่างสวยงามแล้วกล่าว “สวยมั้ยคะ？”

“ครับ…...” จู่ๆฟางเหยียนก็เงียบไป จากนั้นโยนชุดไปตรงหน้าของหลินถงพอดี และดูๆแล้วเขาร้อนรนสุดๆ นั่งยืดตัวตรง จงใจหันหลังให้หลินถงโดยตั้งใจ แต่เมื่อหันหลังเห็นภาพที่แขวนบนกำแพง รูปหน้าตรงของตัวเอง อับอายมากกว่าการจับโดนชุดชั้นในหมื่นเท่าเสียอีก

“คิกๆๆ…...” จู่ๆในห้องก็มีเสียงโง่ๆของหลินถงดังขึ้นมา ความอับอายของฟางเหยียนราวกับบรรเทาความเคร่งเครียดของเธอโดยสิ้นเชิง ทำให้เธอเป็นตัวของตัวเองมาก กลับกันตอนนี้คนที่ไม่เป็นตัวของตัวเองคือฟางเหยียน

หลังจากหัวเราะ หลินถงกล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณไม่ชอบมาพากลมาก！”

ฟังดูแล้วเป็นทางการ แต่ในน้ำเสียงกลับแสดงความเหลาะแหละและความสุขปรากฏออกมาอย่างเปิดเผย ฟางเหยียนก็มีด้านที่น่ารัก ไม่พูดถึงฟางเหยียนที่เย็นชาหยิ่งยโส