จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 712

"อ๊าก อ้อ"หลินถงยังไม่ได้สติคืนมาจากการตกตะลึง แต่เธอกลับพบว่าฟางเหยียนกำลังปืนขึ้นไปยังเฮลิคอปเตอร์

แค่นี้ก็เสร็จแล้วเหรอ?

ลวดสลิงสองเส้นก็เหมือนกับสะพาน เชื่อมต่อระหว่างเฮลิคอปเตอร์กับน้ำตก

ฟางเหยียนเป็นเพียงคนเดียวที่กล้าใช้ลวดสลิงของเฮลิคอปเตอร์เป็นสะพาน

เมื่อเฮลิคอปเตอร์เข้าใกล้ถ้ำเรื่อยๆ ความคิดของหลินถงก็ค่อยๆหายไป ปัญหาใหญ่ที่ทำให้สำนักไร้หน้าเข้าไปในถ้ำไม่ได้ แต่สำหรับฟางเหยียนแล้วมันกลับเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ เมื่อนึกถึงการเสียชีวิตจำนวนมากของคนในสำนักไร้หน้าเพราะเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที เพราะผู้ชายคนนี้ทำได้ทุกอย่าง ทำให้เธอสามารถมองเห็นน้ำไร้หน้าที่เป็นน้ำวิเศษของสำนักไร้หน้าได้

ในโลกแดนลับ? มันสามารถเข้าใกล้ได้ง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอ! แต่ก็นั่นแหละมันไม่ได้ยากเลย!

เธอรู้สึกตื่นเต้นและอยากจะเข้าไปเร็วๆ เพื่อไปดูน้ำไร้หน้าในตำนานของสำนักไร้หน้าเป็นยังไง

ห่างจากถ้ำเพียงห้าเมตร จู่ๆเทียนหลังก็เอ่ยปากพูด:"จอมพลโผ้จวิน โปรดรอสักครู่ ให้ลูกน้องคนอื่นๆเข้าไปสำรวจก่อน!"

คุณคิดว่าแค่‘ใช้ลวดสลิงเป็นสะพาน’ก็สามารถเข้าไปในถ้ำได้เลยเหรอ?

มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น!

เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ต้องพิจารณาแรงดันของน้ำที่พุ่งลงมา กระแสลมและบวกกับปัจจัยที่ไม่แน่นอนอย่างอื่น ถ้าเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้ได้ จึงจะสามารถเข้าไปในถ้ำได้อย่างปลอดภัย

พลังของธรรมชาตินั้นลึกลับและควบคุมไม่ได้ คนสามารถเอาชนะธรรมดาได้เหรอ?

ไม่ได้!

คนสามารถเอาชนะธรรมชาติ มันเป็นเพียงแค่คำหลอกลวงเท่านั้น

เมื่อคนเหล่านี้อยู่ต่อหน้าธรรมชาติ คนเราก็เป็นได้เพียงแค่มดตัวน้อยๆเท่านั้น!

ภูเขาไฟ กระแสน้ำในมหาสมุทร ความแห้งแล้ง แผ่นดินไหว มันสามารถทำลายได้ทุกสิ่ง นี่คือการตอบแทนและความลึกลับของธรรมชาติ แม้แต่ประเทศหวาที่สืบทอดมากว่าห้าพันกว่าปี แต่ก็ยังไม่สามารถค้นหาระบบของธรรมชาติได้ ในที่สุดก็ได้ผลสรุปมาประโยคหนึ่ง

คนต้องอยู่กับธรรมชาติอย่างสงบสุขและไม่ทำลายธรรมชาติ!

ถ้าเราไม่ทำลายธรรมชาติ ธรรมชาติก็จะไม่กลับมาทำร้ายเรา เอาชนะธรรมชาติ? มันเป็นไปไม่ได้!

ฟางเหยียนไม่ต้องการให้ลูกน้องเสี่ยงชีวิตเพราะตัวเอง แต่เขาเปลี่ยนความคิดของเทียนหลังไม่ได้ ทำได้เพียงนั่งรออยู่ชั่วครู่ เทียนหลังโล่งอกทันที ถ้าจอมพลโผ้จวินเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นต่อหน้าเขา เขาคงจะไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้อย่างแน่นอน เขาพูดผ่านเครื่องรับส่งวิทยุเบาๆให้ทุกคนระมัดระวังความปลอดภัยด้วย และเขาก็เทน้ำชาให้ฟางเหยียน และบอกให้ฟางเหยียนนั่งรอสักครู่

ต้องพูดตามตรง ตอนที่ไม่มีเทียนหลังอยู่ หลินถงไม่ได้รู้สึกประหม่าและอึดอัด แต่ตอนนี้เธออยู่กับเทียนหลังด้วย ทำให้เธอรู้สึกกระสับกระส่ายและประหม่าทันที เธอรู้สึกกดดันมากๆเมื่อต้องอยู่ใกล้ๆกับเทียนหลัง เธอรู้สึกอึดอัดเหมือนมีหนามแทงอยู่ข้างหลังหรือรู้สึกเหมือนมีของบางอย่างติดอยู่ในลำคอ

ถึงแม้ฟางเหยียนจะเป็นคนเย็นชาและเข้าใกล้ได้ยาก แต่อย่างน้อยเขาเป็นคนง่ายๆและเป็นกันเอง

เขาไม่มีรังสีฆ่าฟันเหรอ? ไม่ใช่ เพราะรังสีฆ่าฟันบนตัวของฟางเหยียนมากพอที่ทำให้นินจาเกิดความหวาดกลัว แต่เขาเก็บซ่อนรังสีฆ่าฟันของตัวเองเอาไว้ แต่เทียนหลังกลับเปิดเผยรังสีฆ่าฟันของตัวเองออกมา ทำให้ทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟัน ดูเหมือนเขามองใครก็รู้สึกไม่พอใจไปหมด

ในเฮลิคอปเตอร์สองลำ มีนักรบสี่คนผูกติดกับอุปกรณ์รักษาความปลอดภัย และพวกเขาก็ยืนอยู่บนลวดสลิงที่มีขนาดเท่าหัวแม่มือ และเดินไปที่น้ำตกด้วยความเด็ดเดี่ยว พวกเขาคือความภาคภูมิใจของกองทัพ แต่ในเวลานี้ พวกเขาได้มองข้ามความเป็นความตายแล้ว เพราะพวกเขาเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อจอมพลโผ้จวิน สิ่งนี้คือเกียรติยศอันสูงสุดสำหรับพวกเขา

พวกเขาเดินไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ โดยไม่มีทางให้ถอยหลัง เพราะด้านหลังของพวกเขา นอกจากรองผู้นำเทียนหลังแล้ว ยังมีผู้ชายเยี่ยมเทพกำลังมองพวกเขาอยู่ นี่คือเกียรติยศอันสูงสุดของพวกเขา ถึงแม้กระแสน้ำจะไหลอย่างเชี่ยวกราก เสียงดังจนบาดหู แต่พวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลยและพวกเขาก็ก้าวไปข้างหน้า

ทหารสี่นาย ไม่ว่าจะมาจากกองทัพหรือในท้องถิ่น ล้วนเป็นนักรบที่ผ่านการฝึกฝนอย่างหนัก เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่โหดเหี้ยม พวกเขาไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวแม้แต่นิดเดียว แต่ในเวลานี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับน้ำตกที่ไหลอย่างเชี่ยวกราก ถ้าพูดว่าไม่กลัวมันก็คงเป็นไปไม่ได้

แต่พวกเขามีศรัทธา มีความหวัง มีเกียรติยศและความอัปยศในใจ ทำให้ทุกคนก้าวไปข้างหน้าทีละก้าวอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าเกียรติยศอันสูงสุดนี้ต้องเสียหายเพราะตัวเอง

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ไม่มีใครถอยหลัง พวกเขาเดินอย่างมั่นคงและรวดเร็ว และไปถึงด้านหน้าน้ำตกอย่างรวดเร็ว เมื่อเดินถึงแล้ว นักรบสี่คนนี้ก็สบตากัน ใบหน้าของพวกเขาไม่ได้แสดงความหวาดกลัวออกมา จากนั้นก็เดินไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้น

ในขณะที่น้ำไหลลงมาจากน้ำตกและกระทบร่างกายของนักรบทั้งสี่คน ทำให้ร่างกายของพวกเขาเริ่มแกว่งไปมาบนลวดสลิง ราวกับว่าพวกเขาจะตกลงไปในไม่ช้า ดูแล้วกังวลใจมากๆ ทำให้หลินถงตกใจมากๆจนตัวสั่น เธอใช้สองมือปิดปาก เพราะกลัวว่าตัวเองจะกรีดร้องออกมา

เมื่อมองไปที่ฟางเหยียนกับเทียนหลัง พวกเขาสองคนมีสีหน้าที่ปกติ สายตาของพวกเขามีแต่ความมั่นใจและสงบ

นี่คือความไว้วางใจ!มันคือความไว้วางใจในฝีมือของลูกน้องตัวเอง

เข้าใกล้แล้ว!

สี่คนนั้นสบตากันอีกครั้ง และสองคนที่อยู่ด้านหน้าและอยู่ใกล้น้ำตกที่สุด เดินไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล