จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 723

ไม่มีใครสมควรตาย!

และผู้คนในองค์กรนินจาของพวกเขาก็ไม่ควรจะมีใครเป็นวิญญาณที่ผูกอาฆาต ยิ่งไปกว่านั้นจะมีใครที่ไหนฆ่าคนแล้วสามารถลอยนวลได้? แล้วอย่างนี้จะให้นินจาบนโลกปฏิบัติต่อองค์กรนินจายังไง!

ขี้ขลาดตาขาว รักตัวกลัวตายเปล่าประโยชน์ ไร้ประโยชน์ไปวันๆ งั้นหรือ?

พูดได้เลยว่าไม่มีใครสบายใจได้ถ้าอู๋จี๋ไม่ถูกกำจัด!

แต่บรรยากาศภายในห้องโถงมีบางอย่างผิดปกติ ท่านปรมาจารย์และผู้อาวุโสชุดขาวที่อยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไร ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะจับกุมอู๋จี๋เลย ยิ่งไปกว่านั้นแผนการสำหรับขั้นตอนต่อไปก็ไม่มีใครแสดงความคิดเห็นอะไรออกมาเลย

จุดนี้มีความไม่ชอบมาพากล ท่านปรมาจารย์และผู้อาวุโสชุดขาวสามารถยอมเสียหน้าได้จริงๆ หรือ? จะยอมให้นินจาบนโลกหัวเราะเยาะจริงๆ หรือ? จะยอมให้นินจาทุกคนรู้สึกว่าองค์กรนินจาเป็นองค์กรที่อ่อนแอและกลัวการทำงานหนักงั้นหรือ?

บ่นไปก็เท่านั้น ทำได้แค่แอบบ่นในใจไม่กล้าบอกตรงๆ ไม่มีใครกล้าท้าทายบารมีและศักดิ์ศรีของท่านปรมาจารย์

แต่ละคนจ้องมองไปที่ท่านปรมาจารย์ ระงับใจที่กระสับกระส่ายรอให้เขาพูดอีกครั้ง แต่ดูเหมือนท่านปรมาจารย์ไม่ได้ตั้งใจจะพูด ดูเหมือนว่าเขากำลังหลับอยู่

ทุกคนอยู่ในอารมณ์ที่ซับซ้อน ไม่สามารถเดาได้ว่าท่านปรมาจารย์มีท่าทียังไง!

“ไม่น่าแปลกใจเลย นี่น่าจะเป็นแค่เกมหนึ่งเท่านั้น เกมที่มุ่งเป้าไปที่จอมพลของพวกเราเท่านั้น สำหรับแผนการของผู้เล่นน่าจะมีออกมาแล้ว และนั่นคือองค์กรสัตว์เพลิงที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด”

“ขณะนี้ องค์กรนินจาของเราเป็นเหมือนมดที่อยู่บนหม้อไฟ ตราบใดที่เราขยับ พวกเราจะโดนแผนการขององค์กรสัตว์เพลิงเล่นงานจนพังทลาย ต้องบอกว่ากลยุทธ์ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวขององค์กรสัตว์เพลิงนั้นดูฉลาดเลยทีเดียว!"

หลังจากฟังจบทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน การที่อู๋จี๋ทำลายสาขาขององค์กรนินจา ซึ่งสามารถอธิบายได้ว่าเป็นการแก้แค้นส่วนตัว แต่ถูกองค์กรสัตว์เพลิงกระทำกลับไม่พูดอะไร แถมยังไปควบคุมองค์กรนินจาอีกด้วย

ผู้อาวุโสชุดขาวเหลือบมองทุกคนแล้วพูดต่อ "แต่ในช่วงเวลานี้ จอมพลของพวกเราก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรซึ่งเพียงพอที่จะอธิบายได้ว่าเขาน่าจะมีแนวทางการปฏิบัติการแล้ว ถ้าท่านปรมาจารย์ออกหน้าเกินไปจะทำให้เกิดการวุ่นวายของนินจาทั้งหมดบนโลกนี้ สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาให้เกิดขึ้น"

“ดังนั้นเรื่องของอู่จี๋จึงไม่คุ้มค่าที่ไปวิตกกังวล และสิ่งแรกที่เราต้องทำความเข้าใจคือความตั้งใจที่แท้จริงขององค์กรสัตว์เพลิง”

ความตั้งใจขององค์กรสัตว์เพลิงนั้นว่างเปล่ามาจนถึงตอนนี้ นับตั้งแต่ก่อตั้งองค์กรนินจา องค์กรสัตว์เพลิง

ก็เหมือนวิญญาณที่ซ่อนอยู่ในความมืด รู้เพียงแค่ว่ามันมีอยู่ แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ผ่านมาเป็นเวลานานแล้วความเข้าใจเกี่ยวกับองค์กรสัตว์เพลิงมีเพียงอยู่ในแค่บันทึกเท่านั้น

ภายในห้องโถงเงียบลงในทันใด

มีคนยกมือขึ้นเสนอแนะ “ท่านปรมาจารย์ครับ พวกเราต้องช่วยจอมพลท่านนี้หรือไม่ครับ?"

“ไม่!”ผู้อาวุโสชุดขาวปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา“เจ้าทำแบบนี้จะนำองค์กรนินจาเข้าสู่สถานการณ์ที่กู่ไม่กลับ ถึงแม้ว่าพวกเราเสมือนอยู่ใกล้ตาพายุ แต่พวกเราก็ยังไม่ตกลงไปนั้นอย่างสมบูรณ์ วิธีที่ดีที่สุดคือการอดทนรอ ”

ผู้อาวุโสชุดขาวยังพูดเสริมอีกว่า “นี่คือสิ่งที่ท่านปรมาจารย์หมายถึง”

สิ่งที่ท่านปรมาจารย์หมายถึง!

ประโยคเหล่านี้คลี่คลายการคาดเดาของทุกคน  และก็เป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมปรมาจารย์ถึงไม่เริ่มลงมือจัดการอู๋จี๋!

พวกเขาสามารถนั่งบนภูดูเสือกัดได้จริงหรือ?

ไม่ใช่สิ!

องค์กรสัตว์เพลิงรู้จักองค์กรนินจาเป็นอย่างดี แต่องค์กรนินจาแทบจะไม่รู้จักองค์กรสัตว์เพลิงดีเลย พวกเขาไม่สามารถเข้าพัวพันเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองได้อีกแล้ว

“ ท่านปรมาจารย์โปรดชี้แนะอย่างชัดแจ้งด้วยครับ!”

“รอไปก่อน!”

— —

ณ บ้านพักหนานหลิง

เทียนขุยเดินผ่านบ้านไม้ เดินไปด้วยพูดไปด้วย “โผ้จวิน เพิ่งได้รับข่าวว่าอู๋จี๋ได้พูดเปรยมาแล้วและเชิญท่านไปที่ สำนักไร้หน้า เห็นได้ชัดว่าอู๋จี๋กำลังนัดทำสงคราม!

ฟางเหยียนลุกขึ้น เสียงของเทียนขุยก็ดังขึ้นอีกครั้ง“นอกจากนี้ยังมีอีกข่าวหนึ่ง นั่นคือองค์กรสัตว์เพลิงดูเหมือนจะบรรลุข้อตกลงร่วมกันกับอู๋จี๋แล้ว ข้อเสนอแรกคือกำจัดเจ้า!”

ฟางเหยียนหัวเราะเยาะ "ต้องการที่จะฆ่าข้างั้นหรือ? ช่างไร้เดียงสาเกินไปแล้ว"

“โผ้จวิน บาดแผลเก่าของเจ้ายังไม่หายดี ข้าเกรงว่าเจ้าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา! พี่น้องจากสำนักเจ็ดพิฆาตกำลังจะมา เจ้าโปรดรออย่างใจเย็นก่อน”