จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 789
เจียงตู จุดหนึ่งบนถนน ฟางเหยียนกับเทียนขุยก็ปรากฏตัวขึ้นจนได้ เพียงแต่ทั้งคู่พร้อมใจกันไม่พูดจา ต่างพากันเดินก้มหน้าอย่างนั้น ฟางเหยียนประหนึ่งมีเรื่องคิด สีหน้าเคร่งขรึม
หลังจากเดินๆหยุดๆหลายครั้ง ในที่สุดเทียนขุยก็ถามออกมาว่า “โผ้จวิน ผมรู้สึกว่าส่งคนของเราไปรับอาหญิงและฟางฟังออกมาก็ได้แล้วนะครับ ทำไมต้องไปเสียเวลาที่ตระกูลฟางด้วย? ผมรู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่ากันเลย โดยเฉพาะความเป็นความตายของฟางจินหยวน ตอนนี้พวกเราไม่มีเวลามากนักไปเสียกับเขา การเก็บรวบรวมสมบัติของห้าสำนักใหญ่ ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของคุณ ทำลายล้างองค์กรสัตว์เพลิงถึงเป็นเรื่องใหญ่ที่สำคัญที่สุด”
ฟางเหยียนขรึมอยู่ครู่หนึ่งก่อนบอก “ทำลายล้างองค์กรสัตว์เพลิงเป็นเรื่องใหญ่จริง แต่ความลับเรื่องการตายของพ่อแม่ฉันก็สำคัญเหมือนกัน”
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นผมจับตัวฟางจินหยวนออกมา ให้เขาบอกตรงๆเลย คุณจะได้ไม่อารมณ์เสียกับพวกคนตระกูลฟางนั่นอีก คุณคิดว่าไงครับ?”
ฟางเหยียนกำลังจะตอบ คิ้วขมวดเล็กน้อย รีบคว้าตัวเทียนขุยถอยหลังอย่างรวดเร็ว!
ปั้ง!
เสียงหนึ่งดังขึ้น!
จุดที่พวกเขายืนอยู่เมื่อกี้ พลันปรากฏรูกระสุนปืนขึ้นมารูหนึ่ง!
เทียนขุยโกรธจัด ฆ่าคนกลางถนน ไม่เห็นกฎหมายในสายตาชัดๆ!
เทียนขุยกำลังจะพูด กลับโดนฟางเหยียนส่ายหัวปรามเอาไว้ หลังจากกวาดตามองรอบด้าน พูดเสียงเรียบว่า “ติดตั้งปืนไรเฟิลเก็บเสียง น่าจะไม่ได้มีแค่อันเดียว แถมยิงในแบบของนักฆ่า!”
เทียนขุยแนบติดมุมผนังพลางว่า “โผ้จวิน เจ้าพวกนี้ใจกล้าไปหน่อยแล้ว กล้ามาลอบฆ่าคุณ!”
“เป็นใครไม่สำคัญหรอก ในเมื่อเตรียมตัวมา พวกเราก็อย่าทำให้พวกเขาผิดหวังสิ!”
“ได้เลย!” เทียนขุยยิ้มหยันมุมปาก “โผ้จวิน งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะ เทียนขุยขอเริ่มก่อนเลย!”
หลังเสียงเล็กน้อย เทียนขุยพลันหายไปตัวไป และบนกำแพงที่เขาหายตัวไปก็เกิดรอยกระสุนปืนขึ้นอีกหลายอัน!
ฟางเหยียนสังเกตรอบตัวและพบว่า มือปืนไม่น่าจะมีแค่คนเดียว และขอบเขตในการดักซุ่มก็กว้างขวางมากด้วย!
“น่าสนใจ ของขวัญชิ้นใหญ่ขนาดนี้ เกรงใจกันมากไปแล้ว!” พูดจบ ฟางเหยียนหายตัวไปจากที่เดิมราวกับวิญญาณ และพลันมีเสียงยิ้มเย็นของเขาลอยมาในอากาศว่า “ออกล่าได้แล้ว!”
ปั้งปั้ง！
หลังจากเสียงดังเล็กน้อยสองเสียง มีร่างชายชุดดำสองคนร่วงลงมาจากดาดฟ้า และในวิทยุสื่อสารของชายชุดำเกิดเสียงถามอย่างตื่นเต้นของเพื่อนร่วมทีมดังมา
“เป้าหมายหายไปแล้ว รีบรายงานตำแหน่งเป้าหมายซะ!”
-------
ฟางฟังเดินวนหาอยู่หลายครั้ง ในที่สุดก็ได้เจอฟางเหมี่ยว และบอกคำพูดของอาเล็กให้กับเขา
“พี่เหมี่ยว ทำยังไงดี?”
ฟางเหมี่ยวมองฟางฟัง ก่อนส่ายหน้าเล็กน้อย “ฟางฟัง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ เธอกลับไปดูแลอาเล็กเถอะ วางใจได้ เรื่องยังไม่แย่เท่าที่เธอคิดหรอก”
“แต่ว่า...”
ฟางเหมี่ยวตัดบทฟางฟังทันทีพลางยิ้มบอก “พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันจริงไหม?”
ฟางฟังยังอยากพูดอะไรต่อ แต่กลับโดนฟางเหมี่ยวตัดบท “เอาล่ะ ฟางฟัง น้องเหยียนต้องกลับมาแน่ พี่เชื่อเขา”
“ก็ได้ค่ะ” ฟางฟังเดินจากไปอย่างเซ็งๆ
คิ้วฟางเหมี่ยวขมวดขึ้นเล็กน้อย ดูท่าปัญหาของตระกูลฟางจะถึงขั้นเผาขนคิ้วแล้ว ขนาดอาเล็กยังมองออกในเรื่องนี้เลย เขาไม่ได้ไม่พอใจอาเล็ก เพียงแต่ไม่อยากดึงฟางฟังเข้ามาเอี่ยวด้วย
“ตระกูลฟางจะถึงวันเปลี่ยนแล้วหรือนี่?” ฟางเหมี่ยวจ้องมองตระกูลฟางที่มีผู้คนอยู่เต็มไปหมด พลางบ่นพึมพำว่า “ไม่รู้ทางด้าน เหล่าติงเป็นยังไงบ้างแล้ว”
กำลังคิดอยู่ ก็มีคนเข้ามาทักทายฟางเหมี่ยว ฟางเหมี่ยวรับรองแขกทีละคน ในสมองคิดอยู่ตลอดว่า ถ้าอาสะใภ้สามกับแม่ตน ทำเรื่องอะไรกันแน่
“คุณชายฟาง นี่โอกาสของคุณแล้วนะ คุณต้องคว้ามันไว้นะ”
ฟางเหมี่ยวหมุนตัวมอง มีคนจากไหนไม่รู้ยืนยิ้มเย็นจ้องมองเขา เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนพูดประโยคนี้ออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ