จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 819
แม้ว่าคนๆนั้นจะไม่ใช่จางเจียวเจียว แต่การกระทำของคนๆนั้นที่จับตัวเย่ชิงหยู่ไป เรียกได้ว่าเห็นชีวิตคนเป็นของเล่น ความหมายไม่ต้องพูดก็รู้ เขาอยากใช้การฆ่าหยางเซินเซินมาเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู ให้เย่ชิงหยู่รู้ถึงผลลัพธ์การเป็นศัตรูกับเขา!
ฟางเหยียนมีศัตรูมั้ย?
มีแน่นอนอยู่แล้ว นั่นก็คือองค์กรสัตว์เพลิง! แต่เย่ชิงหยู่ไม่ได้มีศัตรูเป็นองค์กรสัตว์เพลิง คนๆนี้น่าจะไม่ใช่คนขององค์กรสัตว์เพลิง!
หลัวเทียนเยว่ร้องไห้เสียงเบาออกมา ขัดจังหวะเขา เขาจึงนึกขึ้นได้ว่า ยังมีคนที่รอตายอยู่!
“หลัวเทียนเยว่ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนายมาก นายไม่จำเป็นต้องกระโดดตึก”
ปลายสายเงียบไปนาน ถามออกไปอย่างไม่มั่นใจว่า “คุณชายฟาง? คุณพูดจริงหรอครับ?”
“ถ้าหากว่าไม่ได้รับสายจากนาย ฉันอาจจะโกรธนาย แต่หลังจากที่ได้รับสายนาย ฉันก็เปลี่ยนความคิดแล้ว คนฉลาดต่างก็ดูออกว่าการจับตัวเย่ชิงหยู่ไปนั้นเป็นเรื่องจริง แล้วรวดแก้แค้นนายไปด้วยก็เท่านั้น ไม่อย่างนั้นทำไมเขาจะต้องทำให้มันมาเกี่ยวกับนายด้วยละ”
“คุณชายฟางครับ คุณนี่ฉลาดเกินคนจริงๆ ปัญหายากที่รบกวนผมมาทั้งคืนคุณสามารถดูออกได้ภายในพริบตา ดูท่าแล้วผมจะยังอ่อนประสบการณ์เกินไป”
“นายเองก็ไม่ต้องมาประจบแล้ว ความหมายในประโยคคำพูดของนาย คือเย่ชิงหยู่ถูกจับตัวไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว?”
“ใช่ครับ คุณชายฟาง เมื่อคืนประธานแย่และเลขามาคุยธุรกิจที่โรงแรมเทียนเยว่ของผม จากนั้นก็หายตัวไป ผมเองก็ได้รับสายมาจากผู้จัดการ แล้วรีบเร่งกลับมาจากเจียงตู แล้วก็ได้แจ้งไปทางตระกูลจางด้วย พวกเขาเองก็ให้คนช่วยผมหามาทั้งคืน แต่ก็ไม่พบประธานเย่ เนื่องจากผมทำให้คุณผิดหวังต่อความเชื่อใจและการฝึกฝน ดังนั้นผมจึงคิดจะใช้การตายมาทดแทนความผิด รบกวนคุณได้โปรดเมตตา ปล่อยครอบครัวผมไปด้วยครับ”
“พอแล้ว หลัวเทียนเยว่ เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะฉัน นายไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง ฉันจะไปถึงจินโจวเดี๋ยวนี้”
พูดจบ ฟางเหยียนก็ตัดสายทิ้ง
“ไปจินโจว!”
เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินลงจอด และไม่นานก็มุ่งหน้าสู่จินโจว!
หลัวเทียนเยว่ที่วางสายไปแล้วก็สบายใจขึ้นในทันที และมองดูถนนที่ครึกครื้นอย่างใจสั่น ถ้าไม่ใช่เพราะสายนี้ เขาคงจะตายไปแล้ว ตายอย่างไร้ความยุติธรรม!
เมื่อกลับเข้าในโรงแรม เขาถึงรู้ว่าแผ่นหลังนั้นเปียกไปหมดแล้ว
“พ่อครับ พ่อไปไหนมา? ทำไมหาพ่อไปทั่วก็หาไม่เจอเลย?”
หลัวเทียนเยว่พยายามยิ้มออกมา และพูดอย่างผู้รอดชีวิตว่า “ไปกระโดดตึกมา!”
ลูกชายของเขา “…..”
ดูออกว่าท่าทางของพ่อตัวเองแบบนี้ไม่เหมือนกับว่าล้อเล่น เขาเก็บสีหน้ายิ้มแย้ม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “พ่อครับ พ่อคงไม่ได้ไปกระโดดตึกจริงๆหรอกใช่มั้ยครับ?”
“เดี๋ยวคุณชายฟางจะมาที่จินโจว ปัญหาที่กวนใจพวกเรา ก็จะแก้ไขไปจนหมดสิ้น”
“ปัญหาอะไรที่กวนใจเราครับ?”
หลัวเทียนเยว่อยากจะตบลูกชายตัวเองตายในฝ่ามือเดียวจริงๆเลย พูดอย่างไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่านของลูกชายว่า “เพิ่งจะผ่านมาไม่กี่ชั่วโมง แกก็ลืมไปแล้ว?”
“อ้อ พ่อครับ ไม่ใช่ว่าผมพูดมากนะ แต่เรื่องนี้เดิมทีก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับโรงแรมเทียนเยว่ของเรามากอยู่แล้ว พวกเราทั้งใช้กำลังคนกำลังสิ่งของและแม้กระทั่งกำลังทรัพย์ เพื่อตามหาประธานเย่ สิ่งที่ควรทำพวกเราก็ทำกันแล้ว แม้แต่ตระกูลจางเองก็ส่งคนออกตามหาแล้ว แล้วยังใช้จางซื่อตงจางซื่อข่ายสองพี่น้องด้วย ตามหลักแล้วพวกเราทำได้ดีแล้วครับ”
“ไอ้สารเลว!” หลัวเทียนเยว่เหวี่ยงฝ่ามือออกไปทีหนึ่ง ฝ่ามือนี้ สุดท้ายเขาก็ตบออกไป!
“พ่อครับ ทำไมพ่อต้องตบผมด้วย หรือผมพูดผิดตรงไหนกัน?” ลูกชายของเขาพูดและกุมใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ