จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 877

โหยวฟางเงียบ!

ประเทศหวาประกาศว่าเทพแห่งสงครามตายไปแล้ว แต่เสวียนเจิ้นเดาว่าเทพแห่งสงครามยังไม่ตาย?

ยังไม่กล่าวว่าการคาดเดาของเขานั้นจะน่าเชื่อถือหรือไม่? กล่าวถึงกองกำลังต่างชาติที่อยู่ภายใต้การควบคุมของโหยวฟางบุกชายแดน ทหารของสำนักเจ็ดพิฆาต ที่ต่อต้านอย่างบ้าคลั่ง เห็นได้ชัดว่าต่อสู้แบบไม่กลัวตาย เหมือนกับศัตรูได้ฆ่าญาติสนิทของพวกเขา ความโหดเหี้ยมและความบ้าคลั่งนั้นไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ การต่อสู้นั้นผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว สภาพและทัศนคติของพวกเขาเปลี่ยนไปทุกวัน พวกเขาเปิดฉากการต่อต้านครั้งใหญ่เพราะความโกรธแค้นจริง ๆ!

และเธอยังสามารถรับรู้ได้ว่าทหารที่อยู่ในสนามรบพวกนั้น เห็นความตายเหมือนดั่งคืนสู่มาตุภูมิ และถ้าไม่สามารถเอาชนะศัตรูที่บุกรุกก็จะไม่กลับบ้านเกิด ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่ามีคนตายอยู่ภายใต้มือของตนเองเท่าไหร่?

และตอนนี้ การคาดเดาของเสวียนเจิ้น นั้นสามารถมองผ่านการรับรู้ของเธอได้อย่างง่ายดาย

ควรกล่าวว่าเขาเป็นคนที่เก่งกล้าหาญหรือโง่เขลาเบาปัญญา?

หรือจะให้พวกคนที่ตายไปแล้ว ตายไปเปล่า ๆหรือ?

ทันใดนั้นโหยวฟางนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้!

การเคลื่อนไหวของเสวียนเจิ้นนั้นไม่ธรรมดา เหมือนกับการเปิดเผยว่าเทพแห่งสงครามตายไปแล้ว แต่เกรงว่าจะมีแผนที่แตกต่างออกไป!

เธอควบคุมกองกำลังต่างชาติอยู่ในมือ เรื่องนี้ไม่อาจจะปฏิเสธว่าไม่ดีทั้งหมด และเธอสามารถสัมผัสถึงบรรยากาศแปลก ๆ ในวิหาร ดูเหมือนว่าคนเหล่านั้นจะกังวลเป็นอย่างมากกับการเลื่อนตำแหน่งของเธออย่างกะทันหัน!

เธอควบคุมกองกำลังต่างชาติอยู่ในมือ และตอนนี้เสวียนเจิ้นได้เปิดเผยการคาดเดาที่ไม่สามารถป้องกันได้ จึงเดาได้ไม่ยากว่าเสวียนเจิ้นต้องการทำอะไร!

หลังจากตนเองมั่นคงแล้ว ก็ลดอำนาจทหาร เพื่อประโยชน์ของตนเองโดยไม่คำนึงถึงคุณธรรม!

หลังจากเข้าใจแล้ว โหยวฟางก็จะรู้ว่าตนเองต้องทำอย่างไร

“ท่านราชา การคาดเดาของคุณไร้สาระเกินไป การสังหารที่บ้าคลั่งรอบสนามรบ ซึ่งคุณเป็นคนที่เก็บตัวอยู่แต่ในบ้านไม่ค่อยออกไปข้างนอก คุณยังไม่เคยเห็นแม้แต่น้อย ดังนั้นการที่คุณมีความคาดเดาเช่นนี้มันก็สมเหตุสมผล แต่ท่านราชาอย่าลืมว่าใครเป็นคนที่รวบรวมกองกำลังต่างชาติ? และบุกชายแดนของประเทศหวาด้วยความยากลำบาก ตอนนี้สถานการณ์ชายแดนคลี่คลายแล้ว คุณกลับมีแผนอื่น? มันทำให้รู้สึกท้อใจจริง ๆ!”

เสวียนเจิ้นรู้สึกใจสั่นสะท้าน แต่ใบหน้าของเขาไม่มีอารมณ์วิตกกังวล เขาปกปิดความตกใจของตนเอง โหยวฟางเดาเจตนาของเขาได้ นี่คิดจะประกาศสงครามหรือไม่?

“ผู้อาวุโสโหยว คุณกำลังคิดอะไรอยู่? ผมจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร? วันนี้ที่ผมเรียกคุณมาเพื่อฉลองความสำเร็จให้คุณ ไม่ใช่เพื่อมาแย่งชิงอำนาจ”

โหยวฟางยิ้ม “ท่านราชา ได้ยินมาว่าคุณประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย เป็นคนหัวโบราณ วันนี้ได้พบเห็นคุณ ไม่ธรรมดาจริง ๆ คุณเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานมากกว่าจ้าวขุมนรก แต่คุณคิดว่าฉันโหยวฟางเป็นคนที่รังแกได้ง่าย ๆ หรือ? กล่าวตามตรง งานเลี้ยงลอบสังหารครั้งนี้ของคุณช่างน่าประหลาดใจ!”

เสวียนเจิ้นยิ้ม “ผู้อาวุโสโหยว พวกเราทุกคนเห็นความสามารถของคุณ การรวบรวมกองกำลังต่างชาติดูเหมือนง่าย แต่การนำไปใช้นั้นยากมาก คุณเข้าใจความหมายของผมผิด และผมไม่ได้ต้องการจะลดอำนาจของคุณ ผู้ที่มีความสามารถนั้นย่อมมีความสำคัญที่สุด นั้นคือเป้าหมายหลักของพวกเรา”

ในเมื่อแตกคอกันแล้ว โหยวฟางก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีก และกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “ท่านราชา ในเมื่อคุณไม่คิดที่จะลดอำนาจของฉัน งั้นก็ต้องดูทัศนคติของฉันใช่ไหม?”

สะดุ้ง!

เสวียนเจิ้นค้นพบว่า โหยวฟางฉลาดมาก จากการลดอำนาจจนสามารถเชื่อมโยงไปถึงกระบวนการหลังจากนั้นทั้งหมด ซึ่งทำให้เขารู้สึกปวดหัวจริง ๆ!

“ไม่ทราบว่าท่านราชา อยากได้ทัศนคติเช่นไร?” โหยวฟางกล่าวอย่างเย็นชา “ถ้าให้ฉันเดาอีกครั้ง ถ้าหากฉันฟังคำสั่งของคุณ บางทีงานเลี้ยงฉลองวันนี้อาจเป็นงานฉลองที่แท้จริง แต่ถ้าไม่ฟังคำสั่งของคุณ บางทีการงานเลี้ยงฉลองวันนี้อาจเป็นงานเลี้ยงลอบสังหารอย่างแท้จริง ฉันพูดถูกใช่ไหม? ท่านราชา?”

เสวียนเจิ้นยิ้ม “ผู้อาวุโสโหยวชอบพูดล้อเล่นจริง ๆ สิ่งที่คุณพูดเป็นเพียงการคาดเดาของคุณ และการคาดเดานี้ไม่มีน้ำหนักพอที่จะสามารถทำให้เชื่อได้!”

โหยวฟางถามกลับว่า “แล้วทำไมคุณถึงแน่ใจว่าฟางเหยียนยังไม่ตาย? นี่เป็นการเดาของคุณไม่ใช่หรือ? ท่านราชา คุณเป็นคนฉลาดเฉลียว ตอนนี้ทำไมถึงได้เลอะเลือนขนาดนี้? นี่เหมือนจะเรียกว่าคิดจะทำร้ายผู้อื่น แต่ผลร้ายนั้นกลับย้อนมาหาตนเองใช่ไหม?”

เสวียนเจิ้น “……”

จากนั้นเขาก็ค้นพบว่า ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของโหยวฟาง เขาไม่มีสิทธิ์ริเริ่มเลย ดูเหมือนว่าเขาจะเดินตามแผนของโหยวฟาง และตกอยู่ในแผนการของเธอ!

ไม่เพียงแต่มีสติปัญญา แต่ความฉลาดเฉลียวก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน!

ตอนนี้เขาถึงได้เข้าใจแล้วว่าทำไมโหยวฟางถึงได้กลายเป็นคนสนิทของจ้าวขุมนรก ไม่ใช่แค่เป็นผู้หญิงที่หน้าตาดี และยิ่งไม่ใช่คนที่อาศัยความงามในการดำรงอยู่เท่านั้น!

เธอพรสวรรค์ที่แท้จริง มีสติปัญญาฉลาดเฉลียว และความคิดที่รอบคอบของเธอ อาจเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้เธอกลายเป็นผู้อาวุโสขององค์กรสัตว์เพลิง!

เสวียนเจิ้นรู้สึกว่า การที่ตนเองอยากได้ในสิ่งที่ขัดกับผลประโยชน์ของผู้อื่นที่มีกำลังเหนือกว่า ย่อมไม่สมหวัง!

ไม่รู้ว่าการที่ตนเองไปเชิญโหยวฟางออกมาจากภูเขา มันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือไม่ !

แต่เขาเชื่อในตัวอาจารย์ของตนเอง!

“ท่านราชา หรือว่าฉันคาดเดาผิด?” โหยวฟางยิ้มแล้วกล่าวว่า “ยังไม่ต้องสนใจว่าฟางเหยียนจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณขึ้นไปขี่หลังเสือแล้ว และลงจากหลังเสือนั้นเป็นเรื่องที่ยาก เอาล่ะ อาหารในงานเลี้ยงฉลองเลิศรสมาก เพียงแต่ว่าฉันไม่มีวาสนาจะดื่มด่ำ ขอตัวก่อน!”