จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 898

หยินฮว่าตายแล้วเหรอ?

ถังจู่(แปลว่าหัวหน้า)ขององค์กรสัตว์เพลิงตายแล้วเหรอ?

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตายได้อย่างไร?

รองผู้นำทั้งห้าคนเพิ่งจะต่อสู้กัน เป็นการยากที่จะแบ่งแยกแพ้ชนะ ยังถูกหยินฮว่าทุบตีคนเดียว ลำบากใจเป็นอย่างมาก ท่าทางที่ไม่สามารถที่จะต้านทานได้ทำให้รองผู้นำทั้งห้าคนตระหนักถึงความน่ากลัวของหยินฮว่าอย่างแท้จริง ความขมขื่นที่ถูกคนหยิบเล่นในอุ้งมือแบบนั้น มีเพียงรองผู้นำห้าคนที่รับรู้อย่างลึกซึ้ง หลังจากต่อสู้กันมานานหลายปี ยังเป็นครั้งแรกที่ทำให้พวกเขารู้สึกถึงไร้พลังอย่างลึกซึ้ง!

ต่อให้เผชิญหน้ากับศัตรูกองกำลังเป็นหมื่นๆพันๆข้าศึกมาประชิดกำแพงเมือง รองผู้นำทั้งห้าคนก็ไม่เคยรู้สึกเป็นทุกข์ขนาดนี้มาก่อน ตอนนี้เพียงแค่เผชิญหน้ากับหยินฮว่าคนเดียว กลับทำให้ความมีเกียรติในตนเองของพวกเขาถูกโจมตีอย่างหนัก!

หยินฮว่าแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งจนไร้เหตุผล เอาศักดิ์ศรีของพวกเขามาเหยียบขยี้อยู่ใต้เท้าอย่างรุนแรง และไม่มีศักดิ์ศรีให้พูดถึงเลยแม้แต่น้อย!

แต่ว่าหยินฮว่าที่พลังมหาศาลอย่างไร้ที่สิ้นสุด นี่เพิ่งจะชั่วพริบตาเดียว เขาก็ตายแล้วเหรอ?

เว่อร์เกินจริงไปแล้วนะ!

บริเวณโดยรอบก็ไม่มีใครเข้ามา แล้วก็ไม่ได้ยินเสียงปืนไรเฟิล ก็ถูกฆ่าในวินาทีเดียว?

เหลือเชื่อเกินไปแล้วนะ!

นอกเหนือจากรองผู้นำทั้งห้าคนที่ตกใจจนแทบคิดไม่ถึง ผู้คนที่รอดชีวิตก็จมดิ่งอยู่ในชั่วขณะหนึ่ง และเปล่งเสียงร้องโห่ออกมาอย่างมากมาย ตอนนี้คนที่ทรมานที่สุดก็คือผู้คนที่เหลืออยู่ขององค์กรสัตว์เพลิง เมื่อหยินฮว่าตาย พวกเขาก็เป็นเรือขาดหางเสือ และวิ่งแตกตื่นกัน

แต่ผู้คนที่ถูกกดขี่ข่มเหงมาเนิ่นนานขนาดนี้ ทำให้พวกเขาไม่ยินยอมได้อย่างไร แม้ว่าพวกเขาจะระส่ำระสาย ยังคงไม่ให้ความหวังใดในการอยู่รอดกับพวกเขา!

ผู้คนมีลมหายใจ คนกำลังตายก็ฟื้นตัวขึ้นมา ก็จะต้องยอมรับการแก้แค้นของพวกเขา!

ประสบภัยพิบัติเป็นคนแรกก็ย่อมเป็นรองผู้นำทั้งห้าคนเป็นธรรมดา ลำบากอดกลั้นมานานขนาดนี้ ความโกรธก็ระเบิดออกมาในวินาทีนี้ เหมือนราวกับเทพอวตารจากสวรรค์ มีความสามารถรอบด้าน ระบายความเศร้าโศกและความโกรธของในใจอย่างเงียบๆ!

นี่ไม่ใช่การแก้แค้นด้วยซ้ำ แต่เป็นสังหาร!

การสังหารก็หยุดลงในไม่ช้า ซากศพก็อยู่ทุกหนทุกแห่งบนผาจินสุ่ย และเลือดสีแดงสดก็ไหลตามน้ำตก เป็นระยะทางหลายพันไมล์!

ทุกคนถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เทียนฝู่แทบจะไม่ลังเล ถอดเสื้อทหารออกมาคลุมรูปร่างที่ดีของเย่ชิงหยู่ ที่นี่จำเป็นต้องพูดถึงรายละเอียดเล็กน้อย นั่นก็คือตอนที่เขาคลุมรูปร่างที่ดีของเย่ชิงหยู่ที่มีรอยแผลอยู่ ก็หลับตาลงโดยไม่รู้ตัว ไม่เพียงแต่เขา ขนาดทุกคนก็หลับตาลงในวินาทีนั้นด้วย

เย่ชิงหยู่ที่หมดสติไป แม้ว่าจะเป็นรอยบาดแผล และรอยฟกช้ำทั่วร่างกาย แต่เธอยังคงเป็นคุณนายของจอมพลโผ้จวิน เหมือนกับเทพธิดาที่ดูหมิ่นไม่ได้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ล่วงละเมิดไม่ได้

ฟางเหมี่ยวยิ้มอย่างมีความสุขมาก คนเราย่อมหนีความตายไม่พ้น ความตายของคนบางคนหนักเยี่ยงขุนเขาไท่ซานความตายของคนบางคนบางเบาดั่งขนของห่านป่า เขาตายได้ แม้แต่ตระกูลฟางก็สามารถถูกทำลายได้ เขาไม่สามารถมองดูเย่ชิงหยู่ถูกล่วงละเมิดตรงหน้าของเขาได้ และก็ไม่สามารถมองดูน้องสะใภ้ของตัวเองถูกทรมานอย่างตายทั้งเป็นได้ นี่เป็นความรับผิดชอบที่ในฐานะลูกพี่ลูกน้องควรจะมี ต่อให้เสียสละชีวิตของตัวเอง เขาก็ไม่เสียดาย

ตอนนี้วิกฤตคลี่คลายลงแล้ว เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอย่างหนักหน่วง เขาไม่รู้จริงๆว่าถ้าหากไม่มีคนลงมือ น้องสะใภ้ของตัวเองจะทรมานอย่างไร้มนุษยธรรมแค่ไหน!

แต่!

คำถามมาแล้ว!

ใครเป็นลงมือ?

ไม่มีใครให้คำตอบพวกเขา

“โชคดีที่คุณนายได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมาก็เลวร้ายจนไม่กล้าคิด!”เทียนฝู่พูดด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว รีบพาคุณนายออกจากที่นี่”

หลายคนกำลังจะจากไป แต่กลับพบว่าเทียนขุยได้ปรากฏตัวขึ้น หลายคนประหลาดใจอย่างต่อเนื่อง เขาปรากฏตัวได้อย่างไร? เขาปรากฏตัวซ่อนความลับไว้นานขนาดนี้ ก็เปิดเผยอยู่ตรงหน้าขององค์กรสัตว์เพลิงไม่ใช่เหรอ? แต่วินาทีที่เทียนขุยปรากฏตัวนั้น ความสงสัยในหัวของคนทั้งห้าก็กระจ่างในทันที การตายของหยินฮว่า เทียนขุยลงมืออย่างลับๆแน่!

ก้าวย่างของเทียนขุยนั้นหนักหน่วง สายตากลับไม่เคยละจากเย่ชิงหยู่ โดยที่ไม่สนใจสีหน้าท่าทางที่ประหลาดใจของรองผู้นำทั้งห้าอย่างสมบูรณ์ ทุกครั้งที่เดินหนึ่งก้าว ดวงตาทั้งสองที่แดงก่ำของเขาก็ยิ่งแดงเข้มขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาไหลเป็นเลือดอยู่บนใบหน้า ผู้ชายที่สูงหนึ่งร้อยแปดสิบอย่างสง่าผ่าเผย ในเวลานี้ร้องไห้เหมือนเด็กตัวน้อย

บรรยากาศที่มีความสุขยังอยู่ได้ไม่กี่วินาที ทำให้คนสงสารอย่างหดหู่และหนักใจในทันที

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้ว่าเย่ชิงหยู่เป็นตัวแทนของอะไร ถ้าหากไม่มีเย่ชิงหยู่ ชะตากรรมของพวกเขาก็เป็นชะตากรรมของสำนักต่างๆเหล่านั้น!

ทุกคนก็รู้ถึงพลังที่เย่ชิงหยู่มี!

และตอนนี้ เธอหลับตาลงอย่างสงบ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เหมือนกับว่าในใจมีภูเขากดทับอยู่!

เทียนฝู่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า: “เทียนขุย คุณนายต้องได้รับการรักษา อย่ายืนขวางทาง”

เทียนขุยเงียบไปครู่หนึ่ง และคำรามอย่างดุเดือด: “นิพพานแล้วเกิดใหม่ ราชากลับมาแล้ว เรียนเชิญจอมพลโผ้จวิน!”

ทุกคน: “……”

ทุกคนที่ไม่ราบเหตุผลอะไรก็ถึงกับมึนงง!

จมดิ่ง ราวกับจมอยู่ในตาย

แต่ด้วยเสียงฝีเท้าที่ดังมาอย่างคมชัด สายตาของทุกคนถึงได้หันหลังมาโดยไม่ได้นัดหมาย