จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 139

เมื่อใช้พลังแท้จริงของหลี่มู่ร่วมกับวิชาเวทบางวิชา การเข้าออกจวนสกุลโจวก็ราวกับเข้าไปในพื้นที่ที่ไร้ผู้คน ดังนั้นก่อนหน้านี้พวกโจวเต๋อเต้าและคนอื่นๆ จึงไม่รู้เลยสักนิด

เหตุที่ถูกพบตัวก็เพราะหลี่มู่รู้สึกว่าหาต่อไปเช่นนี้เสียเวลามาก จึงไม่อำพรางตัวอีกต่อไป แต่เดิมเขาคิดจะหาพวกหัวหน้าตัวเล็กๆ มาถามทาง คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอกับประธานของสมาพันธ์การค้าสมบูรณ์ผล จับปลาตัวโตเข้าได้

หลี่มู่วางมือบนบ่าเช่นนี้ โจวเต๋อเต้ารู้สึกเหมือนมีภูเขาทับลงมาทันที ขยับเขยื้อนไม่ได้

“ปล่อยประธานโจว” ครูฝึกหวางร้อนใจ ขาขยับฝีเท้าแปลกประหลาดสักอย่าง เดี๋ยวซ้ายเดี๋ยวขวา ล่องลอยไปมา แล้วพลันมาถึงเบื้องหน้า ดาบหนึ่งฟันไปยังมือหลี่มู่ที่วางอยู่บนบ่าของโจวเต๋อเต้า

“ขั้นรวมจิตสูงสุด?” หลี่มู่ซัดมือไปตามอารมณ์ “ยังห่างชั้นอีกไกล”

พลังฝ่ามือดุจคลื่นซัดออกมาเบาๆ ครูฝึกหวางดั่งโดนสายฟ้าฟาด ดาบเหล็กในมือหักกลายเป็นเศษเหล็ก ร่างตีลังกาบินลอยออกไปกระแทกเข้ากับภูเขาจำลองในสวน เสียงสนั่นหวั่นไหวดังขึ้น ภูเขาจำลองทลายลงมาทันที

“อ๊าก…อั้ก” ครูฝึกหวางกระอักเลือดสดๆ ออกมา พยายามดิ้นรนแต่ก็ลุกขึ้นมาไม่ได้

ยอดฝีมืออารักขาเรือนคนอื่นโดยรอบที่อยากจะลองดู คราวนี้ในใจเย็นยะเยือกทันที ไม่เหลือความปรารถนาที่จะลงมืออีกต่อไป

ครูฝึกหวางเป็นหนึ่งในคนที่พลังแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา แต่ก็ยังไม่ใช่คู่มือของเด็กหนุ่มผมสั้นแปลกพิลึกคนนี้เลย พวกเขาเข้าไปก็มีแต่เป็นหมูวิ่งชนปังตอน่ะสิ นับประสาอะไรกับว่าประธานโจวยังอยู่ในมือคนคนนี้ หากกระตุ้นให้เขาโมโหเข้า เพียงแค่ฝ่ามือเดียวซัดลงไปก็ทำให้ประธานโจวที่ไม่เป็นวรยุทธ์แม้แต่น้อยกลายเป็นเนื้อเละได้ทันที

“ข้ามาวันนี้ก็เพื่อหาคนเท่านั้น ไม่ได้อยากฆ่าคน แต่หากพวกเจ้าบังคับข้า…” ฝ่ามือของหลี่มือตบไปที่บ่าของโจวเต๋อเต้าเบาๆ ไม่ได้ออกแรงอะไร แต่ทุกคนตกใจหน้าซีดกันเป็นแถบ โจวเต๋อเต้ายิ่งหน้าซีดไร้สีเลือด

“ใครชื่อเซี่ยจวี๋? รีบพามาเร็วเข้า เร็ว…” โจวเต๋อเต้าร้อนใจ รีบตะโกนสั่ง

ยอดฝีมืออารักขาเรือนจ้องหน้ากัน

กลับเป็นสาวใช้นางหนึ่งที่อยู่ในห้องบัญชีลังเลเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย “นายท่าน เซี่ยจวี๋คือเด็กสาวรับใช้ที่คุณชายนำกลับมาจากข้างนอกเมื่อครึ่งปีก่อน เมื่อวานทำผิด คุณชายจึงเฆี่ยนตี ตอนนี้เหมือนว่า…จะถูกขังอยู่ในห้องเก็บฟืนเจ้าค่ะ”

“อะไรนะ?” หลี่มู่เปลี่ยนสีหน้า

เขาลากคอของโจวเต๋อเต้ามา “นำข้าไป เร็วเข้า”

โจวเต๋อเต้าประหนึ่งเป็ดถูกบีบคอ ตวาดขึ้นว่า “เร็ว รีบพาจอมยุทธ์น้อยผู้นี้ไปห้องเก็บฝืนที่เขตเรือนด้านหลัง เร็วเข้า”

คนกลุ่มนั้นหลีกทางให้อย่างระมัดระวัง

หลี่มู่ลากโจวเต๋อเต้าเอาไว้เช่นนี้ และเดินไปทางเขตเรือนด้านหลังโดยการนำทางขององครักษ์บ้านสกุลโจว

ตอนนี้คฤหาสน์สกุลโจวแตกตื่นไปทั่ว ยอดฝีมือองครักษ์นับไม่ถ้วนไล่ตามมา ในนั้นมียอดฝีมือที่พลังเหนือกว่าครูฝึกหวางไม่น้อย แต่เมื่อเห็นครูฝึกหวางที่บาดเจ็บหนักกลับไม่กล้าบุ่มบ่ามลงมือ ห่วงหน้าพะวงหลัง ด้วยกลัวจะทำให้ประธานโจวเต๋อเต้าบาดเจ็บ

“หลี่มู่ เป็นเจ้า?” ประธานน้อยโจวอวี่รีบตามมาเมื่อได้ยินข่าว ตวาดอย่างโมโหว่า “เจ้ากล้าบุกคฤหาสน์สกุลโจวของข้า เจ้ามันบ้าไปแล้วจริงๆ”

หลี่มู่ไม่สนใจเขา

เขาลากโจวเต๋อเต้าราวกับหิ้วลูกไก่ เดินมาถึงประตูห้องเก็บฟืนอย่างรวดเร็ว

กลิ่นคาวเลือดจางๆ ลอยออกมาจากในห้องเก็บฟืน

ใจของหลี่มู่หนักอึ้ง

“หลี่มู่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าทำอะไรอยู่? เจ้ากล้าจับตัวท่านพ่อของข้าเอาไว้อย่างนั้นหรือ เจ้าคนบ้า ในเมืองฉางอันไม่มีใครคุ้มกะลาหัวเจ้าได้ เจ้าได้ตายแน่…” โจวอวี่ยังคงกำแหงอวดดี เขาหันไปสั่งการ “รับไปเชิญหลินก้งเฟิ่งมา…”

หลินก้งเฟิ่งคือหนึ่งในขั้นปรมาจารย์ทั้งสองที่สมาพันธ์การค้าสมบูรณ์ผลจ่ายเงินก้อนโตเชิญมา

สีหน้าของหลี่มู่เคร่งเครียด เปิดประตูห้องเก็บฟืนออกทันที

ภายในห้องเก็บฟืนคับแคบชื้นแฉะ หญิงสาวที่อายุราวสิบแปดสิบเก้าปีเสื้อผ้าขาดรุ่ย เลือดอาบจนเสื้อชุ่มโชกแนบติดไปกับร่างที่เนื้อตัวเหวอะหวะ กำลังนอนสลบไสลอยู่บนพื้น แน่นิ่งไม่ไหวติง มีเพียงลมหายใจอ่อนระโหย ท่าทางน่าเวทนาเป็นอย่างยิ่ง เล็บมือและเล็บเท้าโดนถอดออกจนหมด เห็นได้ชัดว่าโดนทัณฑ์ทรมาน

“เซี่ยจวี๋?”

หลี่มู่โยนโจวเต๋อเต้าไปไว้ด้านหนึ่งแล้วพุ่งเข้าไปในห้องเก็บฟืน ก่อนประคองเด็กสาวที่สลบไสลขึ้นมาเบาๆ

ใบหน้างดงามปรากฏขึ้นในสายตา

เป็นเซี่ยจวี๋นั่นเอง

ในข้อมูลที่เจิ้งฉุนเจี้ยนมอบให้หลี่มู่มีภาพวาดเหมือนของเซี่ยจวี๋อยู่ ไม่ผิดแน่นอน

หลี่มู่มือซ้ายประสานปางมือ พลังเย็นสบายสีเขียวอ่อนในอากาศหลอมรวมกัน จากนั้นแปรเปลี่ยนเป็นลูกเล็กๆ เหมือนเม็ดยาน้ำที่เลือนราง แล้วจึงประทับเข้าไปกลางหว่างคิ้วของเซี่ยจวี๋

ตราพลังชีวิต!

นี่เป็นวิชาเต๋าประเภทไม้ที่ซินแสเฒ่าสอนให้หลี่มู่ สามารถดูดซับพลังธาตุไม้เข้มข้นในธรรมชาติมารักษาอาการบาดเจ็บ เป็นวิชาเต๋าอย่างง่ายวิชาหนึ่ง

ตลอดทางที่หลี่มู่มาเมืองฉางอันก็ศึกษาค้นคว้าวิชาเต๋าง่ายๆ ทั้งหลายที่ซินแสเฒ่าบอกสอนอย่างละเอียด และประสบความสำเร็จ ‘ยันต์เป็นตาย’ ที่ควบคุมเจิ้งฉุนเจี้ยนและ ‘ตราพลังชีวิต’ เมื่อครู่นี้ล้วนเป็นหนึ่งในวิชาเต๋าแบบง่าย แน่นอนวิชาเต๋าแบบง่ายที่ซินแสเฒ่าพูดถึง เมื่ออยู่บนโลกนี้ก็เป็นวิชาเวทที่น่าตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง

“เฮือก…” ตราประทับเข้าไปในร่าง เซี่ยจวี๋ที่สลบไสลลืมตาขึ้นช้าๆ

เป็นดวงตาที่สุกใสราวสายน้ำ

“เจ้า…เจ้าคือ…” นางลืมตามองหลี่มู่ สีหน้าสงสัย

หลี่มู่รีบพูด “พี่เซี่ยจวี๋ ข้ามารับท่านกลับบ้าน วางใจได้ ท่านปลอดภัยแล้ว”

“เป็น…คุณชายมู่ ท่าน…ท่านกลับมาแล้ว ดี…ดีจริงๆ ข้า…” ดวงตากลมโตของเซี่ยจวี๋ฉายแววตื่นเต้นยินดี ก่อนจะรีบร้อนกล่าวอีกครั้งเมื่อเห็นยอดฝีมือองครักษ์ที่ตั้งท่าพร้อมสู้อยู่ด้านนอก “คุณชาย ท่าน…รีบหนีไป พวกเขา…”

ยังพูดไม่ทันจบ

เงาร่างสองร่างก็พุ่งเข้ามาดุจพายุลมกรด ดาบและกระบี่ตวัดมาพร้อมกัน มุ่งแทงไปที่หลังของหลี่มู่

เป็นครูฝึกที่อารักขาเรือนอีกสองคน เมื่อเห็นโจวเต๋อเต้าหลุดจากการควบคุมก็รีบร้อนอยากสร้างความดีความชอบ จึงลอบโจมตีจากข้างหลัง