จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 169

สนามฝึกของโรงฝึกยุทธ์กระบี่สวรรค์ซ่อมแซมแล้วเรียบร้อย หลุมวังใต้ดินที่หลี่มู่ระเบิดทะลวงไปก่อนหน้านี้ถูกถมเชื่อมกับสนามฝึกหมายเลขหกซึ่งตั้งอยู่ใจกลางสนามฝึก แล้วสร้างแท่นหินสูงราวเจ็ดจั้งขึ้นมา นี่คือแท่นประลองการท้าดวลของยอดปรมาจารย์ทั้งสองในวันนี้นั่นเอง

ด้านตะวันออกของแท่นประลองคือเวทีชมการต่อสู้ เป็นที่ที่เตรียมไว้ให้กับคนใหญ่คนโตทั้งหลาย

นอกจากนี้แล้ว ด้านตะวันตก เหนือ และใต้ทั้งสามด้านก็เป็นพื้นที่ว่างทั้งหมด ไม่มีเก้าอี้นั่งอะไรพวกนี้เลย คนที่มาดูการประลองต้องยืนดูเท่านั้น

ทั้งสนามมากพอที่จะจุคนได้หลายหมื่นคน

โรงฝึกยุทธ์กระบี่สวรรค์พยายามทุ่มแรงใจที่จะประกาศศักดา

ยิ่งทำให้ใหญ่เท่าใด ในยามที่ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์แสดงอิทธิฤทธิ์ คนที่ตื่นตะลึงถึงจะยิ่งมีมากขึ้น

ฝูงชนเบียดเสียดมุ่งไปยังสนามฝึก

ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม สนามที่จุคนได้หลายหมื่นคนก็เต็มไปด้วยผู้คนเนืองแน่น

ห่างจากเวลาท้าประลองอีกเกือบครึ่งชั่วยาม

คู่ประลองแน่นอนว่ายังไม่ขึ้นเวทีตอนนี้

สายตามากมายนับไม่ถ้วนจ้องไปยังเวทีประลอง ค่อนข้างจะอดรนทนไม่ไหวแล้ว

คนที่มาดูการประลองยุทธ์เหล่านี้ล้วนมาจากสำนักใหญ่ พรรค สำนักฝึกมวย โรงฝึกยุทธ์ อารามนักบวช สมาพันธ์การค้า ผู้ฝึกไร้สังกัด ส่วนมากมาเป็นกลุ่ม บางคนถึงขนาดว่าใส่ชุดเหมือนๆ กัน ทั้งยังยกธงที่เขียนชื่อขั้วอำนาจของแต่ละฝ่ายเอาไว้สูง

กลุ่มที่อยู่ใกล้เวทีประลองที่สุดย่อมเป็นขั้วอำนาจพรรคที่พลังและกำลังรบแข็งแกร่งที่สุด

คนประหลาดพิลึกล้วนปรากฏตัวขึ้น มีทั้งคนแก่ผมขาวโพลน หญิงชราหลังโค้งค่อม มีพระ นักพรต แม่ชี และยังมีสาวน้อยที่ดูแล้วน่ารัก มีคนขี่นกยักษ์ คนจูงลา มีที่ยืนอยู่บนหลังพยัคฆ์ร้าย แล้วยังมีคนที่ข้างหลังมีงูเหลือมยักษ์เลื้อยตามมา…

เทียบกันแล้ว นักรบอัคคีที่จูงเสืออัคคีคอยเดินรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อยไปมาดูปกติไปมากเลยทีเดียว

“โรงฝึกยุทธ์กระบี่สวรรค์ใจใหญ่เสียจริง ไม่กลัวว่าธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์จะแพ้จนขายหน้าไปถึงบ้านยายเลยรึ?”

“ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์เป็นยอดปรมาจารย์เก่าแก่ มีชื่อเสียงมาตั้งแต่หลายสิบปีก่อน แกล้งตายปลีกวิเวกมานานหลายปีขนาดนี้ ไม่รู้ว่าพลังไปถึงจนขั้นไหนแล้ว เกรงว่าไม่แน่อาจจะฝึกพลังฟ้าประทานออกมาได้แล้ว หากเป็นเช่นนั้นละก็ หลี่มู่ต้านทานพลังกระบี่ของธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์ไม่ได้แม้กระบวนท่าเดียวแน่นอน”

“ไม่แน่ ข้าว่าชัยชนะของหลี่มู่ก็ไม่น้อยเหมือนกัน เจ้าคิดดูสิ เขาอายุน้อยแค่นี้ก็เข้าสู่ขั้นยอดปรมาจารย์แล้ว จะต้องมีวาสนาดีเลิศเป็นพิเศษ ข้างหลังจะต้องมีผู้สูงส่งอยู่แน่นอน”

“อย่างไรเสียอายุก็เป็นจุดอ่อนนา”

“ใช่แล้ว อายุน้อยประสบการณ์ไม่พอ หลี่มู่เคยผ่านประสบการณ์อะไรมา? ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์คือคนที่บุกน้ำลุยไฟฝ่าอันตรายมาแล้วเชียวนะ”

บนสนามประลอง ทุกที่มีแต่เสียงวิพากษ์วิจารณ์

หลายวันนี้ สำหรับเรื่องที่ว่ายอดปรมาจารย์ทั้งสองใครจะเป็นคนแพ้ชนะ บ่อนพนันใหญ่ต่างๆ ในเมืองฉางอันก็เตรียมเปิดวางเดิมพันกันเป็นแถว เทียบกันแล้ว แต่ละฝ่ายต่างคาดหวังไว้ที่ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์มากกว่า ส่วนมากคิดว่าเป็นการประลองหกสิบต่อสี่สิบ กระทั่งเจ็ดสิบต่อสามสิบเสียด้วยซ้ำ

ในกลุ่มคน หนุ่มสาวที่มาจากสำนักบัณฑิตเสียงวิหคสวรรค์นั่งอยู่ข้างหน้าสุด

คนระดับสูงของสำนักบัณฑิตย่อมขึ้นไปยังเวทีชมการประลองไปแล้ว พวกเขาเป็นแค่ลูกศิษย์ตำแหน่งเล็กๆ ของสำนักบัณฑิตเสียงวิหคสวรรค์ ใช้ชื่อของสำนักจึงได้มาอยู่บริเวณดีเยี่ยมที่ใกล้กับเวทีประลองมากที่สุด

เด็กสาวชื่อเหลยอินอินปีนี้อายุเพิ่งจะสิบห้าเท่านั้น หน้าตาสวยสะอ่อนเยาว์ ร่าเริงสดใส กำลังเอ่ยหารือจุกจิกอะไรกับสหาย ต่างจากบัณฑิตของสำนักบัณฑิตเสียงวิหคสวรรค์ส่วนมาก นางคือผู้ที่ชื่นชมบูชาหลี่มู่อย่างแน่วแน่ แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างหลี่มู่กับสำนักตนจะไม่ดีก็ตาม

“วันนี้ยอดปรมาจารย์หลี่มู่จะต้องชนะแน่นอน” นางเอ่ยอย่างมั่นใจเต็มที่

สหายของนางที่อยู่ข้างๆ ตกใจ รีบตะครุบปิดปากของนางเอาไว้

“อย่าเที่ยวพูดจาส่งเดช ที่นี่คือสนามหลักของโรงฝึกยุทธ์กระบี่สวรรค์” ศิษย์พี่คนหนึ่งกำชับ

ใบหน้าขาวเนียนราวเทียนไขของเหลยอินอินเขียนคำว่าไม่พอใจและไม่ยอมเอาไว้เต็ม “กลัวอะไรกัน ประลองยุทธ์อย่างไรก็ต้องมีแพ้ชนะ จะไม่ให้ใครทายกันแล้วรึอย่างไร ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์รังแกเด็กชัดๆ ช่างน่าไม่อายนัก แต่ข้ารู้สึกว่ายอดปรมาจารย์หลี่มู่ต้องชนะแน่ เพราะเขาเขียนกลอนได้ดีถึงขนาดนั้น”

“พรืด…อินอินน้อย ตรรกะของเจ้าอยู่ที่ใดกัน เขียนกลอนได้ดีก็ไม่แน่ว่าจะชนะการประลองยุทธ์นะ ไม่ได้แข่งเขียนกลอนสักหน่อย” สหายผู้หญิงนางหนึ่งโต้แย้งพร้อมหลุดขำ

ใบหน้าหลงใหลได้ปลื้มของเหลยอินอินแสดงอาการว่านั่นมันย่อมแน่นอนอยู่แล้ว ก่อนจะพูด “แล้วอย่างไร? ยอดปรมาจารย์หลี่มู่ยังหล่อเหลาอีกด้วยนะ”

“นี่มันเหตุผลอะไรกันเนี่ย” สหายอับจนซึ่งคำพูด

“หึ อย่างไรข้าก็คิดแบบนี้” เห็นได้ชัดว่าเหลยอินอินกลายเป็นสาวกที่ได้มาตรฐานที่สุดของหลี่มู่ไปแล้ว

เพื่อพิสูจน์คำพูดของตน นางตบบ่าหนุ่มแปลกหน้าคนข้างๆ ถามว่า “สหาย เจ้าว่าข้าพูดมีเหตุผลหรือไม่?”

เด็กหนุ่มสวมชุดธรรมดา ข้างกายมีเสือดาวเบญจมาศตาบอดข้างหนึ่งอยู่ด้วย ได้ยินดังนั้นแล้วก็พยักหน้าหงึกๆ “นั่นแน่นอน หน้าตาคือความยุติธรรม หน้าตาเปรียบดั่งพลัง หน้าตาของยอดปรมาจารย์หลี่มู่เหนือกว่าธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์นั่นแน่ จะต้องชนะแน่นอน”

เหลยอินอินลิงโลด ทำหน้าตาราวได้เจอกับคนรู้ใจ “สหาย เจ้าพูดได้ดีมาก ถูกต้องเป็นที่สุด…นี่ หน้าตา หมายถึงรูปโฉมรึ? เจ้าเคยเจอยอดปรมาจารย์หลี่มู่?”

เด็กหนุ่มพูดอย่างลึกลับ “ย่อมเคยเห็น ถึงแม้จะเคยเห็นไกลๆ แค่แวบเดียว แต่กลับตื่นตะลึงเพราะความสง่างามของเขา เขาคือเด็กหนุ่มหล่อที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็นในชีวิตนี้ รูปร่างสง่างาม รูปโฉมหล่อเหลา ดูโดดเด่นไร้มลทินราวกับราชาเทพจุติลงมายังโลกมนุษย์ เป็นชายรูปงามที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลกนี้ ไม่มีใครสู้เขาได้เลย”

“ว้าว จริงหรือๆ?” เหลยอินอินกระโดดขึ้นอย่างตื่นเต้น “ข้าว่าแล้ว ยอดปรมาจารย์หลี่มู่สมบูรณ์พร้อมทั้งบุ๋นและบู๊ จะต้องเป็นคนงดงามไร้ที่ติแน่นอน พวกเจ้ายังไม่เชื่ออีก” พูดถึงตรงนี้ สาวน้อยก็หันไปท้าทายเหล่าสหายด้วยใบหน้าได้ใจ “เห็นไหมเล่า มีคนพิสูจน์คำพูดของข้าแล้ว พวกเจ้าเชื่อกันได้แล้วหรือยัง”

บัณฑิตหนุ่มสาวคนอื่นๆ ล้วนมองเหลยอินอินและเด็กหนุ่มคนนั้นด้วยสายตาเหมือนมองคนปัญญาอ่อน

สาวกผู้เลื่อมใสสองคนมาเจอกันเสียแล้ว

เหลยอินอินลากเด็กหนุ่มคนนั้นมา พูดคุยเรื่องราวของยอดปรมาจารย์หลี่มู่ด้วยกันอย่างตื่นเต้น