จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 221

ไป๋เซวียนกลับมายังที่นั่งแขกผู้มีเกียรติ เสียงแสดงความยินดีดังรอบด้าน

นางปรายตามองลู่เสวี่ยแวบหนึ่ง เห็นสีหน้าหดหู่ของอีกฝ่าย ในอกก็รู้สึกสบายอารมณ์อย่างอดไม่ได้

ตอนนี้ในใจของผู้คน นางกลายเป็นคนที่อบรมบ่มเพาะนางคณิกาอันดับหนึ่งได้แล้ว เป็นเป้าหมายสูงสุดที่แม่เล้าผู้ดูแลหอคณิกาทุกคนต่างไล่ตามอย่างมุ่งมั่น และยามนี้ เป้าหมายของนางเป็นจริงแล้ว ความฝันเป็นความจริงแล้ว

เวลานี้ไม่มีทางมีการเปลี่ยนแปลงอะไรอีก

ฮวาเสี่ยงหรงที่ได้รับแรงเสริมจากกลอนอมตะ กลายเป็นนางคณิกาอันดับหนึ่งของการแข่งขันครั้งนี้โดยไม่มีข้อโต้แย้งแม้แต่น้อย

หัวหน้าหน่วยเลี้ยงรับรองหลิวเฉิงหลงว่ากันว่ามีธุระ ไม่ได้ปรากฏกายมาประกาศผลตามที่ประกาศไว้ก่อนหน้านี้

แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรแล้ว หลังจากรวมคะแนนทั้งสามรอบ คะแนนรอบสุดท้ายของของฮวาเสี่ยงหรงนำโด่ง โดยมีบัณฑิตมีชื่อจากที่นั่งแขกผู้มีเกียรติและผู้ดูแลเก่าแก่ของหน่วยเลี้ยงรับรองสามคนร่วมกันประกาศผล

ยามฮวาเสี่ยงหรงในชุดกระโปรงผ้าโปร่งบางสีขาวสะอาดดุจหิมะเดินจากข้างหลังมาปรากฏบนเวทีหลักอีกครั้ง ทั่วทั้งหน่วยเลี้ยงรับรองก็ฮือฮา

คนนับไม่ถ้วนต่างกู่ร้อง หวังว่าฮวาเสี่ยงหรงจะแสดงให้ชมอีกครั้ง ทว่าพวกเขาก็ต้องผิดหวังแน่นอนแล้ว แม้มีเกียรติยศสูงสุดบนถนนกลิ่นกำจายอยู่ตรงหน้า เผชิญกับเสียงโห่ร้องของผู้นับถือเลื่อมใสหน้าเวทีนับพันนับหมื่น สีหน้าของนางก็ไม่เปลี่ยนแปลง ยังยิ้มบางๆ อย่างสงบ คารวะขอบคุณ

การร่ายรำคืนนี้มีเพื่อตอบแทนท่านแม่ไป๋เซวียนและหอสดับเซียนเท่านั้น

นับจากนี้เป็นต้นไป การร่ายรำของนางมีไว้ให้เขาดูเพียงผู้เดียว

จากนั้น ไม่รู้ว่าใครเป็นคนนำ ท่ามกลางมหาชนมีคนตะโกนชื่ออีกชื่อหนึ่ง…

“หลี่มู่!”

“หลี่มู่! หลี่มู่! หลี่มู่!”

“เยี่ยมยอดทั้งบุ๋นบู๊ เซียนในหมู่มนุษย์ หลี่มู่!”

คนมากมายตะโกนชื่อของหลี่มู่ หวังว่าอัจฉริยะทั้งบุ๋นและบู๊ที่ทำให้การประกวดนางคณิกาอันดับหนึ่งไปถึงจุดตื่นเต้นเร้าใจที่สุด โดยใช้พลังกลอนอมตะพลิกสถานการณ์ในช่วงเวลาสำคัญสุดท้าย จะปรากฏตัวขึ้นบนเวทีหลักพร้อมฮวาเสี่ยงหรง

อีกทั้งคลื่นมนุษย์ที่กำลังตื่นเต้นยังตะโกนสมญานามต่างๆ ของหลี่มู่ไม่หยุด

“เซียนกวีหลี่”

“เซียนกวี!”

“เจ้าแห่งอำเภอขาวพิสุทธิ์”

“หลี่ไท่ไป๋ หลี่ไท่ไป๋ (ท่านหลี่แห่งขาวพิสุทธิ์)!”

จนสุดท้าย เสียงตะโกนร้องเรียกทั้งหมดก็กลายเป็น ‘เซียนกวีหลี่ไท่ไป๋’ ดังกลบฟ้าดิน ราวขุนเขากู่ก้องมหาสมุทรคำราม กระหึ่มไปทั่วทั้งหน่วยเลี้ยงรับรองบนถนนกลิ่นกำจาย ภาพเหตุการณ์เช่นนี้ กระทั่งว่าโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งและดุเดือดเสียยิ่งกว่าฮวาเสี่ยงหรงได้ตำแหน่งนางคณิกาอันดับหนึ่งก่อนหน้านี้อีก

ทว่า พวกเขาก็ต้องผิดหวังซ้ำอีก

เพราะจวบจนฮวาเสี่ยงหรงลงจากเวที หลี่มู่ก็ไม่ปรากฏตัว

เขาไม่ได้แสร้งทำตามใจ ‘ผู้ชม’ พวกนี้

‘พี่ชายคนนี้เป็นสายพลัง ไม่ใช่สายไอดอล’

หลี่มู่พูดกับตัวเองในใจอย่างภาคภูมิใจ

ตอนนี้ งานประกวดนางคณิกาอันดับหนึ่งปิดม่านลงแล้ว

ฮวาเสี่ยงหรงได้ที่หนึ่ง ลู่หงซิ่วได้ที่สอง เซวี่ยหรุ่ยได้ที่สาม ซืออวี้หวาได้ที่สี่ นี่คืออันดับรายชื่อในท้ายที่สุด

แต่ก็เหมือนกับการสอบเข้ามหาวิทยาลัยทุกครั้งบนโลก ผู้คนล้วนจดจำคนที่สอบได้ที่หนึ่ง งานประกวดนางคณิกาอันดับหนึ่งครั้งนี้ คนที่ผู้คนจดจำมีเพียงฮวาเสี่ยงหรงคนเดียวเท่านั้น ลู่หงซิ่วซึ่งได้ที่สองเป็นได้แค่ตัวประกอบ หลังจากนี้ทุกครั้งที่เอ่ยถึงชื่อลู่หลงซิ่ว คนจะนึกถึงฮวาเสี่ยงหรงตามมา คิดถึงการร่ายรำชวนหลงใหลและกลอนอมตะนั้น

เสียงอื้ออึงและคำวิจารณ์ต่างๆ หลังจากอารมณ์ขึ้นสู่จุดสูงสุดยังดังอยู่นานกว่าจะเงียบลง

ฝูงชนบนถนนกลิ่นกำจายไม่ได้แยกย้ายกันไปตามการสิ้นสุดของงานประกวดคณิกาอันดับหนึ่ง กลับมีแนวโน้มมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยซ้ำ

เพราะงานสำคัญเพิ่งจะเริ่ม

หลังจากการประกวดนางคณิกาอันดับหนึ่ง ก็จะเป็นรายการที่ดึงดูดสายตาของคนนับไม่ถ้วนอีกรอบหนึ่งในคืนนี้…

งานประมูลทาสสาว

ทาสสาวที่หน่วยเลี้ยงรับรองตั้งใจป่าวประกาศนำเสอและแต่งองค์ทรงเครื่องจะถูกนำมาประมูลในรอบถัดไป

และหนึ่งในนั้น ผู้มีชื่อเสียงมากที่สุดย่อมเป็นภรรยากับลูกสาวของขุนพลเจิ้นกั๋วถังฉงและทาสสาวองครักษ์วิหารเทพหมาป่าแห่งที่ราบทุ่งหญ้า หญิงงามมีมากมาย แต่หญิงงามที่มีฐานะไม่ต้องสงสัยเลยว่าก็เหมือนยาพิษถึงแก่ชีวิต ยิ่งดึงดูดให้คนมากมายบ้าคลั่งเพื่อพวกนางได้ง่ายกว่า นอกจากนั้น ยังมีสาวงามวัยกำดัดจากตระกูลขุนนางตกยากที่หน่วยเลี้ยงรับรองรวบรวมมาจากที่ต่างๆ ก็จะนำมาประมูลบนเวทีหลักด้วยเช่นกัน

สำหรับหลายคน แม้แต่การประกวดนางคณิกาอันดับหนึ่ง อันที่จริงก็มีเพียงเพื่ออุ่นเครื่องให้กับงานประมูลครั้งนี้ ในเมื่อนางคณิกาอันดับหนึ่งต่อให้สวยเพียงใดก็เหมือนบุปผาในกระจกจันทร์ในน้ำ เลือนรางยากจะเข้าถึง เป็นของผู้มีอำนาจจำนวนน้อยเท่านั้น แต่ทาสสาวเหล่านี้ หากโชคดีพอละก็ไม่แน่ว่าอาจประมูลมาได้สักคน

อีกทั้งงานประมูลทาสสาวที่ใหญ่โตแบบนี้ สามปีห้าปีถึงจะจัดขึ้นครั้งหนึ่ง

นี่ต่างหากถึงจะเป็นงานสำคัญที่แท้จริง