จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 224

สรุปบท บทที่ 224 ลู่เซิ่งหนาน: จอมศาสตราพลิกดารา

บทที่ 224 ลู่เซิ่งหนาน – ตอนที่ต้องอ่านของ จอมศาสตราพลิกดารา

ตอนนี้ของ จอมศาสตราพลิกดารา โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายกำลังภายในทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 224 ลู่เซิ่งหนาน จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ถึงแม้จะถูกขังอยู่ในหน่วยเลี้ยงรับรองหลายวัน แต่พวกนางก็ได้ยินชื่อหลี่มู่เซียนกวีวิถียุทธ์จากปากสาวใช้และผู้ดูแลของหน่วยเลี้ยงรับรองพวกนั้น

และคืนนี้ เหตุการณ์ที่ฮวาเสี่ยงหรงพลิกกลับมาชิงตำแหน่งชนะเลิศได้ พวกนางก็ได้ยินเหมือนกัน

ไม่ต้องสงสัยเลย หลี่มู่สองคำนี้คงเป็นตัวแทนความหวังและความงดงามของชีวิตในใจเหล่าสาวน้อยกระมัง

เพราะฮวาเสี่ยงหรงที่มีชะตาชีวิตแบบเดียวกับพวกนาง เนื่องจากได้รับความสำคัญจากหลี่มู่ จึงเปลี่ยนชะตาชีวิตของตนเองได้

ในยามที่พวกนางระทมทุกข์หมดหนทาง ก็เคยเพ้อฝันว่าในชีวิตของพวกนางจะมีหลี่มู่คนหนึ่งปรากฏกายมาช่วยพาตนไปจากรังปีศาจอย่างหน่วยเลี้ยงรับรองเหมือนที่ช่วยฮวาเสี่ยงหรงหรือไม่

และตอนนี้ หลี่มู่ตัวจริงอยู่ข้างหน้านี้แล้ว

“แน่นอนว่าเป็นคุณชายหลี่ จะมีใครไปได้” ซินเอ๋อร์ถอดหน้ากากแมวลายออก พูดด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ

ใบหน้าของเหล่าสาวน้อยฉายแววยินดีอย่างอดไม่ได้

เซียนกวีวิถียุทธ์หลี่มู่ซื้อพวกนางมา น่าจะนับว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายกระมัง?

ได้ยินมาว่าชื่อเสียงของหลี่มู่ในหมู่อิสตรีไม่เลวเลยทีเดียว

“เจ้าคือหลี่มู่จริงรึ?” สาวน้อยผมสั้นเสมอหูท่าทางองอาจคนนั้นพลันตาลุกวาว จ้องหลี่มู่พลางอ้าปากถาม

หลี่มู่พยักหน้า

สาวน้อยผมสั้นถามอีก “พูดแบบนี้ แสดงว่าเจ้าซื้อพวกเรามาเพื่อช่วยไว้?”

หลี่มู่รู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้เหมือนกำลังหลอกถามอะไรจากตน

ยังไม่ทันได้คำตอบจากหลี่มู่ นางก็กล่าวอีก “ในเมื่อเพื่อช่วยพวกเรา เช่นนั้นตอนนี้เราก็หลุดพ้นจากหน่วยเลี้ยงรับรองแล้ว เจ้าปล่อยพวกเราไปก็แล้วกัน”

หลี่มู่ได้ยินก็หรี่ตาลง

แม่เด็กคนนี้คงไม่ได้ปัญญาอ่อนหรอกนะ?

“ก็ได้ เอาเก้าพันตำลึงทองมาคืนข้า ข้าจะให้เจ้าไปทันทีเลย” หลี่มู่แค่นเสียงเย็นพูด ก่อนหน้านี้เขาจ่ายไปเก้าพันตำลึงทองเพื่อประมูลเด็กสาวผมสั้นคนนี้มา

“ได้ ก็แค่เก้าพันตำลึงทองเอง ข้า…” สาวน้อยผมสั้นเอ่ยแล้วก็พลันสีหน้าดำคล้ำ พูดต่อไปไม่ได้

เพราะนางพลันนึกขึ้นได้ ตนในตอนนี้ไม่ใช่ธิดาของเจ้าสำนักพยัคฆ์เหินผู้สูงส่งอีกต่อไป ไม่ใช่จอมยุทธ์สาวอัจฉริยะที่เป็นที่รักของทุกคนอีก พลังฝึกกำลังภายในถูกทำลาย บ้านแตกสาแหรกขาด อย่าพูดถึงเก้าพันตำลึงทองเลย แค่เก้าตำลึงทองตอนนี้ก็ยังไม่มี

หลี่มู่จ้องนางพลางยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม

“ข้า…เจ้าคืนอิสระให้ข้า วันหนึ่งข้าจะคืนเจ้าเก้าพันตำลึงทอง ข้าลู่เซิ่งหนานพูดคำไหนคำนั้น” สาวน้อยผมสั้นเสมอหูกัดฟันพูด

หลี่มู่ฟังแล้วส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ย “เจ้านี่ช่างไร้เดียงสาเสียจริง ต่อให้ข้าไม่สนใจเก้าพันตำลึงทองนี่ แล้วก็เชื่อคำสัญญาของเจ้า แต่เจ้าไปจากที่นี่จะมีชีวิตต่อไปได้จริงหรือ? เมื่อก่อนเจ้าเป็นจอมยุทธ์ แต่ตอนนี้ตันเถียนถูกทำลาย พลังฝึกถูกสลาย หากออกไปจากหอนี้ คนที่ส่งเจ้าเข้าหน่วยเลี้ยงรับรองก็จะจับเจ้าส่งกลับเข้าไปใหม่ จุดจบของเจ้าจะยิ่งน่าสังเวชอีกสิบเท่า วันหลังเจ้าจะอาศัยอะไรมาคืนเก้าพันตำลึงทองให้ข้า? หือ?”

“ข้า…” สาวน้อยผมสั้นลู่เซิ่งหนานพูดไม่ออก

หลี่มู่พูดอีก “ถิงเอ๋อร์ใจดีช่วยเจ้าออกมาจากขุมนรก เจ้าไม่ใช่แค่ไม่รู้บุญคุณ ยังจะใช้คำพูดมาบีบข้า คิดว่าข้ากับถิงเอ๋อร์ว่างมากจึงเอาเงินมาทุ่มเล่นจริงๆ รึไง? เจ้ารู้ไหม หากไม่ใช่เพราะถิงเอ๋อร์เห็นใจเจ้า ทนให้เจ้าตกไปอยู่ในกรงเล็บมารไม่ได้ จึงขอร้องให้ข้าประมูลเจ้ามา ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นแทน เกรงว่าป่านนี้คงถูกเปลือยร่างถูกผู้ชายบางคนกดย่ำยีอยู่บนเตียงไปแล้ว…เจ้าไม่ใช่แค่สมองทึบแต่ยังโง่อีกด้วย!”

กล่าวถึงตอนสุดท้าย สีหน้าและน้ำเสียงของหลี่มู่เฉียบขาด

ลู่เซิ่งหนานถูกด่าจนอึ้งตาค้างไปแล้ว

“เจ้าพูดเหลวไหล ข้า…” นางโต้เถียงตามสัญชาตญาณ

หลี่มู่ตัดบททันที ด่าทอหน้าถมึงทึง “เจ้ายังจะให้ข้าปล่อยพวกเจ้าทั้งหมดไปด้วยกัน เจ้าคิดว่ากำลังช่วยพวกนางหรือ? แต่เจ้าเคยคิดหรือไม่ พวกนางมีความสามารถในการปกป้องตัวเองหรือเปล่า หา? พวกนางสูญเสียครอบครัว มิตรสหาย ไร้ที่พึ่งพิงพา ตอนนี้แค่ออกไปจากห้องนี้ ไม่เกินครึ่งวันก็ตกเป็นของเล่นของคนอื่นแล้ว ถึงตอนนั้นเจ้าจะทำอะไรให้พวกนางได้? เจ้าไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เพราะคิดไม่ถึง แต่เป็นเพราะเจ้าไม่เคยจะนึกถึงเลย เจ้าคิดจะผูกพวกนางเอาไว้ใช้เป็นสิ่งต่อรองเพื่ออิสระที่เจ้าว่า เช่นนี้แล้ว เจ้าไม่ใช่แค่โง่สมองทึบ แต่ยังเลวทรามอีกด้วย ตอนนี้ข้าสงสัยแล้วว่าถิงเอ๋อร์ช่วยคนผิดหรือไม่ แต่ว่าไม่สมควรช่วยเจ้าเลย”

ลู่เซิ่งหนานอึ้งเป็นบื้อใบ้ พูดไม่ออกแม้แต่ประโยคเดียว

นางถูกด่าจนไม่เหลือที่ให้เถียงกลับ

เหงื่อเย็นชื้นไหลลงจากหน้าผากของนางเป็นสาย

ถึงแม้จะถูกด่าจนหมดรูป แต่คิดให้ละเอียดแล้ว สิ่งที่หลี่มู่พูดก็สมเหตุสมผลจริงๆ

นางมองไปยังสาวงามหกที่เหลือ

พวกสวีหว่านเอ๋อร์ต่างก้าวถอยหลัง รักษาระยะห่างกับนางโดยไม่รู้ตัว

ซ่างกวนอวี่ถิงและซินเอ๋อร์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็มองลู่เซิ่งหนานอย่างไม่พอใจ พวกนางไม่เคยเห็นหลี่มู่ด่าใครด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเด็ดขาดแบบนี้ ลู่เซิ่งหนานกลับยั่วยุให้หลี่มู่โกรธขนาดนี้ได้ ช่างรนหาที่ตายเสียจริง รู้แบบนี้แต่แรกก็ไม่ช่วยนางแล้ว

การประมูลด้านนอกยังคงดำเนินต่อไป

หลี่มู่หันหน้า ไม่พูดอะไรอีก ความสนใจอยู่ที่การประมูลด้านนอก

ซ่างกวนอวี่ถิงยืนอยู่ข้างกายหลี่มู่อย่างเอาใจใส่ยิ่ง ยื่นมือเรียวงามออกไปให้หลี่มู่กุมเอาไว้ ใช้การกระทำที่ไร้เสียงปลอบโยนเขา

“จริงหรือ?” ลู่เซิ่งหนานที่ก้มหน้าเงียบมาโดยตลอดได้ยินถึงตรงนี้ก็เงยหน้าทันที มองหลี่มู่อย่างไม่อยากจะเชื่อ

หลี่มู่ไม่พูดอะไร

ความเงียบงันนี้มากพอจะอธิบายทุกสิ่ง

ลู่เซิ่งหนานตระหนักได้ทันที ชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้าคนนี้เดิมก็เป็นตำนานด้านยุทธ์คนหนึ่งอยู่แล้ว ฉายาเซียนกวีวิถียุทธ์ไม่ได้มีไว้เรียกเฉยๆ บางทีเขาอาจหาทางออกเรื่องอาการบาดเจ็บภายในของตน ช่วยตนฟื้นฟูพลัง จนมีกำลังไปแก้แค้นได้?

“ได้ ขอแค่เจ้าช่วยฟื้นฟูพลังให้ข้าได้ ไม่ว่าเงื่อนไขอะไรข้าก็จะรับปากเจ้า” ลู่เซิ่งหนานท่าทางเหมือนตัดสินใจครั้งใหญ่

หลี่มู่แย้มยิ้มเล็กน้อย ในรอยยิ้มแฝงไว้ด้วยความเยาะหยัน

ทำไมเขาจะไม่รู้ความคิดของลู่เซิ่งหนาน ทว่านางคิดมากไปแล้ว เขาไม่สนใจใดๆ ในร่างกายของนางเลย

“พาไปเถอะ” หลี่มู่โบกมือ

เจิ้งฉุนเจี้ยนพาสาวน้อยออกไป

ก่อนไป ในที่สุดลู่เซิ่งหนานก็เหมือนคิดอะไรได้ มองฮวาเสี่ยงหรงที่อยู่ข้างกายหลี่มู่ แล้วกลับมาคิดถึงตัวเอง ในความอับอายมีความเย้ยหยันตัวเองแฝงไว้ เห็นได้ชัดว่าหลี่มู่ที่มีสาวงามราวเซียนบนฟ้าอย่างฮวาเสี่ยงหรง ไม่ได้สนใจตนเลยแม้แต่น้อย แบบนี้ทำให้นางที่อวดอ้างว่าเป็นอัจฉริยะและมั่นใจในรูปโฉมของตนมาตลอดรู้สึกพ่ายแพ้

ในหอกลับมาสงบเงียบอีกครั้ง

ยามนี้ เสียงร้องเซ็งแซ่พลันดังขึ้นด้านนอก

เห็นบนเวทีมีทาสสาวที่ราบทุ่งหญ้าที่แทบจะเปลือยกายหมดถูกคุมตัวขึ้นมา

“แบบสามชิ้นหรือ”

หลี่มู่ตกใจ เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่บนร่างของทาสสาวที่ราบทุ่งหญ้าคล้ายกับบิกินีอยู่บ้าง เต็มไปด้วยความยั่วยวน เทียบกับทาสสาวที่ออกประมูลก่อนหน้านี้ซึ่งบนร่างยังมีผ้าโปร่งบาง การดูแลทาสสาวที่ราบทุ่งหญ้าแย่ยิ่งกว่า แทบจะถูกถอดเสื้อผ้าเสียจนเกลี้ยง ไม่เหลือศักดิ์ศรี แต่รูปร่างสูงเพรียวและผมยาวสีทองของสตรีชาวทุ่งหญ้างดงามผิดแผกไปจากสตรีคนฉิน กลับยิ่งชวนให้หลงใหล

ในที่สุดก็เริ่มประมูลทาสสาวจากที่ราบทุ่งหญ้าแล้ว

หลี่มู่รู้ ฉากสำคัญที่แท้จริงของคืนนี้มาถึงจนได้

ไม่ผิดคาด หลี่มู่สัมผัสได้จากค่ายกล ในหอหมายเลขเจ็ดเกิดความเคลื่อนไหวขึ้นระลอกหนึ่งแล้ว

………………………

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมศาสตราพลิกดารา