จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 25

หลี่มู่สูดลมหายใจเฮือก “@#￥%……”

หลังจากสังหารเจิ้งหลงซิง หลี่มู่รู้ว่าไม่ช้าก็เร็วเขาต้องมีปัญหาขัดแย้งกับพรรคจันทราโลหิต แต่สิ่งที่เขาคาดไว้ไม่ใช่แบบนี้เลย

ว่ากันด้วยเหตุผล พรรคจันทราโลหิตควรจะส่งคนที่เรียกว่าเป็นยอดฝีมือรุ่นใหม่ไฟแรงมาคิดบัญชีกับเขา หลังจากนั้นก็จะโดนเขาจัดการจนขี้หดตดหาย เป็นการเพิ่มค่าประสบการณ์ ต่อมาคนระดับสูงของพรรคจันทราโลหิตก็จะโกรธเกรี้ยว แล้วส่งผู้คุมกฎอาวุโสมาลงสนาม ผลก็คือจะโดนตีจนพ่ายแพ้กลับไป เขาได้ประสบการณ์ขึ้นไปอีกขั้น สุดท้ายค่อยส่งจอมมารจันทราโลหิตซึ่งเป็น BOSS ออกมามอบค่าประสบการณ์เหนือชั้นกับความสนุกสนานให้ไม่ใช่หรือ?

มีอย่างที่ไหนยังไม่ทันได้ล่ามอนสเตอร์อัปสกิลเลย ก็ต้องเผชิญหน้ากับ BOSS สูงสุดแล้ว

ช่างไม่สมเหตุสมผลเลย

เมื่อเห็นหลี่มู่เหม่อลอย เด็กรับใช้บัณฑิตหมิงเยวี่ยหัวเราะราวกับดอกไม้ขาวที่กำลังเบ่งบาน แล้วยื่นมือมาสะกิดหลี่มู่ “คุณชาย คุณชายเจ้าคะ? ท่านคงไม่ได้ดีใจจนบื้อไปแล้วหรอกกระมัง?”

หลี่มู่แทบบ้า “@#￥%……”

เด็กรับใช้บัณฑิตที่โง่เง่าเช่นนี้ หลี่มู่ตัวจริงไปเก็บมาจากไหนกันนะ?

สิ่งที่สำคัญที่สุดของเจ้าในตอนนี้ มิใช่ควรเป็นห่วงว่าคุณชายของเจ้าจะรอดจากการท้าประลองได้หรือไม่ไม่ใช่หรือ?

เขาโกรธจนควันออกจมูก อีกนิดเดียวจะโยนเทียบประลองสีแดงทิ้งไปแล้ว

“คุณชาย อย่ามัวแต่ดีใจสิเจ้าคะ รีบเปิดออกดูเร็วว่าข้างในเทียบประลองเขียนว่าอะไร?” แม่เด็กโง่โดยธรรมชาติทำสีหน้าคาดหวัง

หลี่มู่โกรธจนเจ็บฟัน แต่เมื่อคิดๆ ดูก็จริง ต้องลองอ่านดูก่อนว่า ‘จอมมารจันทราโลหิต’ เขียนมาว่าอะไร อาจจะเป็นการพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้ฉันท์มิตรและสุภาพ อย่างไรตัวเขาก็เป็นขุนนางของจักรวรรดิ เมื่อหลี่มู่เปิดเทียบประลองออก ก็เห็นภาพจันทร์โลหิตเต็มดวงและอักษรตัวโตสี่แถวรวมสิบหกตัวอยู่ด้านหลังกระดาษ…

“สิบห้าเดือนแปด อาทิตย์คู่ส่องสว่าง ตัดสินเป็นตาย ณ ยอดเขาจีเฟิง!”

ไม่มีชื่อผู้ส่ง

แต่ภาพจันทราโลหิตเต็มดวงบนเทียบประลองก็อธิบายทุกอย่างชัดแล้ว

จันทราโลหิตเต็มดวง ในยุทธภพแถบตะวันตกเฉียงเหนือเป็นสิ่งแทนตัวของคนผู้เดียว นั่นก็คือประมุขพรรคจันทราโลหิต ‘จอมมารจันทราโลหิต’

หลังจากอ่านจบ หลี่มู่เกือบจะโยนเทียบประลองทิ้ง

ตัดสินเป็นตาย?

ต้องเล่นแรงถึงขนาดนี้เลยเหรอ

เอะอะก็ฆ่ากันมันไม่ดีนะ มีเรื่องอะไรพวกเราก็นั่งลงแล้วค่อยพูดค่อยจากันก็ได้

หลี่มู่ปิดเทียบประลอง กำลังครุ่นคิดว่าควรจะตอบกลับอย่างไรในเรื่องนี้

ถึงอย่างไรหลังจากผ่านประสบการณ์ทำอะไรมุทะลุมา เด็กไม่เอาถ่านในสมองหลี่มู่ตอนนี้ก็เอาชนะเด็กใจร้อนได้แล้ว คำว่าหวาดกลัวเข้ามาครอบงำอีกครั้ง แม้ว่าเขาอยากจะขัดเกลาตนเอง อยากเห็นท่วงท่าองอาจของเหล่าจอมยุทธ์ผู้แข็งแกร่งบนโลกนี้ และอยากจะแลกเปลี่ยนฝีมือกับพวกเขา แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องเล่นกันถึงชีวิต

ชีวิตของเขามีค่านัก เกี่ยวข้องกับชีวิตสาวงามนับพันล้านบนโลกมนุษย์เชียวนะ

“คนที่มาส่งเทียบประลองล่ะ?” หลี่มู่ถาม

“เขาไปแล้วเจ้าค่ะ” หมิงเยวี่ยพูดชัดถ้อยชัดคำ

“หืม? ไปแล้ว? ทำไมไม่อยู่ก่อน?” หลี่มู่คำรามอยู่ในใจ หากคนยังอยู่จะปฏิเสธการประลองก็ยังได้

หมิงเยวี่ยงวยงง กล่าวคำพูดที่เกินคาดคิดออกมาว่า “คุณชาย สงครามระหว่างสองแว่นแคว้นเขาไม่ฆ่าคนส่งสาร ท่านคงไม่ได้คิดจะทำร้ายคนที่มาส่งเทียบเชิญหรอกนะเจ้าคะ มันโหดร้ายเกินไป”

“ข้า…” หลี่มู่อับจนคำพูด โกรธจนคันไปถึงรากฟัน เอ่ยในใจว่าตอนนี้ข้าตีเจ้าเสียเลยดีไหม

“คุณชายโปรดวางใจเจ้าค่ะ หมิงเยวี่ยตอบรับเทียบแทนท่านกับคนส่งสารไปแล้ว ท่านจะไปตามนัดเมื่อถึงเวลานัดหมาย จะได้รู้กันไปเลยว่าใครเป็นใคร ให้ประมุขพรรคจันทราโลหิตอะไรนั่นเตรียมตัวโดนซัดไว้ได้เลย…” หมิงเยวี่ยพูดเหมือนเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว

“ข้า…โดนหักหลังแล้ว” หลี่มู่ใกล้จะระเบิดอารมณ์ กล่าวอย่างหน้าดำคล้ำเครียดว่า “เจ้าเด็กบ้า สองวันนี้อย่ามาให้ข้าเห็นหน้า ไม่อย่างนั้นข้าเกรงว่าข้าจะควบคุมตัวเองไม่ได้”

หลังพูดจบหลี่มู่ก็หันหลังจากไป

เขากลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วเตะก้นแม่เด็กโง่คนนี้เข้า

“เอ๋? คุณชาย? ท่านอย่าเพิ่งไปสิ ท่านคิดว่าที่ข้าตอบกลับไปเป็นเช่นไร ไม่นับว่าพูดเกินไปใช่ไหม? เอ๋? แล้วทำไมถึงจะควบคุมตัวเองไม่ได้…อ๋อ ข้าเข้าใจแล้ว ท่านต้องอยากเตรียมตัวประลอง จะฝึกฝนวิชาอันน่าหวั่นเกรงสักอย่างใช่หรือไม่ ฮ่าๆ ท่านวางใจเถิดเจ้าค่ะ ข้าไม่ให้ใครมารบกวนท่านแน่นอน” เด็กน้อยรับใช้บัณฑิตผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยว่าก้นตัวเองจะพินาศยังไล่ตามไปต้อยๆ

ปึง!

หลี่มู่ปิดประตูห้องฝึกยุทธ์

“โอ๊ย…” หมิงเยวี่ยเด็กรับใช้บัณฑิตผู้โง่เง่าวิ่งเร็วเกินไป จึงชนเข้ากับบานประตู

นางลูบๆ รอยสีแดงบนหน้าผาก ทันใดนั้นก็เห็นทางภูเขาจำลองด้านข้างมีผีเสื้อสองสามตัวโบยบินอยู่ ดวงตานางพลันลุกวาว ลืมเรื่องทุกอย่างโดยฉับพลัน และวิ่งตรงไปจับผีเสื้ออย่างร่าเริง

หลังจากนั้นหลี่มู่ถึงหมุนกายเดินจากไป

ผ่านไประยะหนึ่ง เฝิงหยวนซิงจึงค่อยๆ เงยศีรษะขึ้น

สีหน้าเขาดูแปลกไปเล็กน้อย สายตาหนักอึ้ง

คำสั่งสุดท้ายของหลี่มู่ทำให้เขาตระหนักได้ว่า ความองอาจก่อนหน้านี้ของหลี่มู่ไม่ได้มาจากการวางแผนอย่างดีหรือการอาศัยของอย่างอื่น แต่เป็นความหุนหันพลันแล่นของคนหนุ่มและการไม่รู้จักความกลัว

ดังนั้น หมายความว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้ดีอย่างที่เขาจินตนาการเอาไว้

พึงรู้ไว้ว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับความตายของโจวอู่และเจิ้งหลงซิงในตอนแรก หากหลี่มู่ที่บาดเจ็บหนักไม่สามารถต่อกรกับพรรคจันทราโลหิตและสกุลโจวได้ ถึงเวลานั้นเขาก็ย่อมรับผลไปด้วย เขาต้องวางแผนเตรียมไว้บ้างแล้ว

“เฮ้อ วู่วามเกินไปหรือนี่”

เฝิงหยวนซิงแอบถอนใจอยู่ภายใน

เขารู้สึกว่าตัวเองมีความอดทนมากพอแล้ว ในอำเภอขาวพิสุทธิ์ เขาไขว่คว้าอำนาจทุกอย่าง เก็บงำมานานหลายปี ซ่อนความทะเยอทะยานของตนไว้เป็นอย่างดี และอดทนเฝ้ารอโอกาส วันนั้นที่ถ้ำหินในฐานที่มั่นพรรคเสินหนง เขารู้สึกว่าโอกาสมาถึงแล้วและตัดสินใจเลือกในทันที เขาหันไปพึ่งพาหลี่มู่ แต่เวลานี้เขารู้สึกว่าทางที่เลือกในวันนั้นเหมือนจะวู่วามเกินไปบ้าง

เขาจะเดินต่อไปจนสุดทางดีหรือไม่?

หรือต้องหาวิธีอะไรมาชดเชยบางอย่าง?

ปัญหาคือ ในเวลานั้นมีดวงตามากมายเห็นหลี่มู่ฆ่าโจวอู่ด้วยมือของตัวเอง ความโกรธแค้นนี้ไม่อาจคลี่คลายและไม่สามารถเก็บซ่อนเอาไว้ได้

เฝิงหยวนซิงเริ่มลังเลใจขึ้นมาอีกครั้ง

…….

ในห้องฝึกยุทธ์ หลี่มู่เริ่มอ่านเคล็ดของตำราลับสองเล่มนี้

ประเภทของวิชายุทธ์แต่ละอย่างบนโลกใบนี้ จะมีการแบ่งระดับอย่างชัดเจนเช่นกัน

ระดับเก้าถึงระดับหนึ่งมีวิธีแบ่งอย่างเคร่งครัด เริ่มด้วยขั้นเก้า สูงสุดคือขั้นหนึ่ง วิชายุทธ์ที่เหนือกว่าขั้นหนึ่งเป็นรูปแบบดั้งเดิม วิชายุทธ์ธรรมดาไม่สามารถเทียบกันได้ นับว่าเป็นระดับเทพ ในสำนักเทพทั้งเก้าเท่านั้นถึงจะมีวิชาดั้งเดิมแบบนี้

………………………..