จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 24

บทที่ 24 คนใหญ่คนโต? ใหญ่แค่ไหน
ProjectZyphon
พริบตาเดียว เวลาผ่านไปหนึ่งวัน

เมื่อหลี่มู่ได้สัมผัสโดยละเอียด รอจนจบวันเขาก็เชี่ยวชาญวิธีการยิงธนูของหม่าจวินอู่แล้ว

การจับจุดแก่นของวิชาอาจจะไม่เหมือนหม่าจวินอู่นักธนูมือเก๋าที่ใช้ธนูมาหลายสิบปีสักทีเดียว หากแต่ความแม่นยำห่างกันไม่ไกลมากแล้ว

ในเวลาอันสั้น ทักษะการยิงธนูของเขาจะเหนือชั้นกว่าหม่าจวินอู่ที่เป็นนักธนูอันดับหนึ่งในอำเภอเมืองขาวพิสุทธิ์แน่นอน

“ใต้เท้าเป็นอัจฉริยะโดยแท้” หม่าจวินอู่พูดด้วยสีหน้าอิจฉา “พรสวรรค์ของข้าเปรียบกับท่านมิได้เลยสักนิด”

หลี่มู่มองเขาแวบหนึ่งเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่

หลังจากที่มีปฏิสัมพันธ์มาหนึ่งวัน เขาพบว่าทักษะการยิงธนูของหัวหน้าองครักษ์ที่ว่าการผู้นี้ยอดเยี่ยมจริงๆ แต่ปัญหาก็คือคนผู้นี้คล้ายจะถ่อมตนมากเกินไป หรือไม่ก็ไม่มั่นใจในตัวเองมากพอ ซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับชาติกำเนิดของเขา

หลี่มู่เริ่มรู้สึกเข้าใจหม่าจวินอู่มากขึ้นเล็กน้อย

เพราะในเวลาที่ผ่านมา ตอนเขากินอาหารสามมื้อ เด็กชายผู้รับใช้บัณฑิตชิงเฟิงที่ปกติประหยัดคำพูดดั่งทองจะเปลี่ยนบุคลิกเป็นคนช่างพูด คุยซุบซิบเรื่องต่างๆ ของอำเภอเมืองขาวพิสุทธิ์เหมือนแม่สามีกับลูกสะใภ้ โดยเฉพาะเรื่องความลับและคนบางพวกในแวดวงราชการ คุยได้คล่องปากประหนึ่งเป็นเรื่องของตนเอง

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กน้อยคนนี้ไปฟังมาจากที่ใด

แต่หลี่มู่เดาได้ว่าเด็กคนนี้คงเห็นเขาไม่ใส่ใจในตำแหน่งหน้าที่ ในใจบ่นว่าหลี่มู่ไม่เป็นไปตามที่ตนคาดหวัง จึงได้แต่ใช้วิธีนี้ย้ำเตือนหลี่มู่และช่วยเหลือเขา คาดว่าต้องเปลืองความคิดไม่น้อยเพื่อฟังมาโดยเฉพาะ

จากที่ชิงเฟิงกล่าว หลี่มู่เข้าใจได้คร่าวๆ ฐานะทางสังคมของนายพรานไม่สูงนักในจักรวรรดิฉิน ครานั้นหากหม่าจวินอู่ไม่มีโชคจากบรรพบุรุษ ได้ยอดฝีมือสำนักกระบี่ขาวพิสุทธิ์ผู้หนึ่งที่บังเอิญพบในป่าลึกตอนล่าสัตว์สอนวิชายุทธ์ชุดหนึ่งให้ จึงนับว่ามีความเกี่ยวข้องกับสำนักกระบี่ขาวพิสุทธิ์เล็กน้อยแล้ว อีกทั้งภายหลังอดีตขุนนางเมืองยังให้ความสำคัญ เขาจะได้รับตำแหน่งขุนนางเป็นถึงหัวหน้าองครักษ์ประจำที่ว่าการได้อย่างไร?

และเพราะเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากขุนนางเมืองคนก่อน หลังจากอดีตขุนนางเมืองลาออกไปฝึกบำเพ็ญเพียร หม่าจวินอู่จึงเหมือนเป็น ‘พรรคพวกที่หลงเหลือ’ ของอำนาจเก่า ในที่ว่าการอำเภอ เขาไม่ทะเยอทะยานและรักสันโดษ ยิ่งไปกว่านั้นนิสัยเดิมเขาช่างน่าเบื่อ จึงค่อยๆ หดหู่ลงไปเรื่อยๆ

กล่าวโดยพื้นฐานแล้ว หม่าจวินอู่มิใช่คนไม่ดี

ในสถานการณ์ของสังคมขุนนางอำเภอขาวพิสุทธิ์ที่เหมือนบ่อโคลน แม้ว่าหม่าจวินอู่จะไม่ได้หยุดยั้งการกระทำที่ชั่วร้ายบางอย่าง แต่เขาไม่ได้ไปร่วมด้วยและเลือกปลีกตัวออกไปก็เป็นสิ่งที่หาได้ยากมากแล้ว อย่างไรเสียอำนาจในตำแหน่งของเขาก็ยังไม่มากพอ

หลี่มู่ครุ่นคิด เอ่ยออกมาว่า “หัวหน้าองครักษ์หม่า ความล้มเหลวเป็นบ่อเกิดแห่งความสำเร็จ และความสำเร็จมักมาจากหยาดเหงื่อถึงเก้าสิบเก้าส่วนรวมเข้ากับพรสวรรค์หนึ่งส่วน หากเจ้าอยากเข้าร่วมกองธนูของ ‘ทุ่งปิดภูผา’ เจ้าต้องถามตัวเองก่อนว่าหยาดเหงื่อของเจ้าไหลออกมามากพอหรือไม่ พยายามอย่างแท้จริงแล้วหรือยัง”

หม่าจวินอู่ตกตะลึง

คำพูดคำเดียวกัน เมื่อออกมาจากปากของคนละคนจะมีผลต่างกัน

หลี่มู่ใช้กำลังของตัวเองคนเดียวกำจัดพรรคเสินหนง แต่อิทธิพลของมันยังไม่จางหายไป วันนี้ทั้งวันความเพียรพยายามในการฝึกฝนธนูอย่างต่อเนื่องเป็นที่ประจักษ์แก่สายตา หม่าจวินอู่เหมือนจะเข้าใจในทันทีว่าทำไมพลังของหลี่มู่ถึงแข็งแรงยิ่งนักทั้งที่ยังเยาว์วัย ทุกอย่างได้มาจากหยาดเหงื่อแรงกายที่ลำบากฝึกฝนมา

นึกถึงวันที่หลี่มู่มาถึงอำเภอขาวพิสุทธิ์ หลี่มู่ไม่ตื่นเต้นกับเรื่องราชการและไม่เรียกหาอำนาจ เขาหลบอยู่ในเรือนหลังที่ว่าการโดยตลอด ทุกคนจึงคิดว่าเป็นเพราะหลี่มู่ยังเด็กเกินไปหรือเพราะกลัวจึงหลบอยู่แบบนั้น มาตอนนี้ดูแล้วหลี่มู่ต้องกำลังฝึกฝนวิทยายุทธ์ทุกๆ ขณะเป็นแน่

หม่าจวินอู่ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเดาถูกแล้ว

หากเป็นเช่นนี้ สิ่งที่หลี่มู่เพิ่งพูดออกมาก็ราวกับสายฟ้าฟาด กระตุ้นอยู่ในหัวหม่าจวินอู่ สร้างแรงบันดาลใจและความตกตะลึงอย่างยิ่งแก่เขา

“ขอบคุณใต้เท้าที่ชี้แนะ ข้าน้อยเข้าใจแล้ว”

เขาคุกเข่าลงขอบคุณอย่างตื่นเต้น

หลี่มู่คลี่ยิ้ม ทำทีอย่างผู้สูงส่งก่อนกล่าวว่า “ดีมาก ขอเพียงเจ้าเข้าใจ เอาชนะปีศาจในใจได้ เช่นนั้นด้วยทักษะการยิงธนูของเจ้า ไม่ช้าก็คงเข้าร่วมกับกองธนู ‘ทุ่งปิดภูผา’ ”

หม่าจวินอู่พยักหน้า ภายในดวงตาของเขาส่องประกายคมกล้าออกมา

“เอาละ วันนี้ฝึกเพียงเท่านี้แล้วกัน”

หลี่มู่วางธนูแข็งแกร่งในมือลง เก็บข้าวของ เตรียมกลับไปที่ว่าการ

ใบหน้าหม่าจวินอู่เต็มไปด้วยความเคารพ ติดตามหลี่มู่อยู่ข้างหลัง

เมื่อทั้งสองมาถึงประตูหลังของที่ว่าการอำเภอ อาทิตย์ดวงใหญ่บนท้องฟ้าก็ตกสู่ทิศประจิม เหลือเพียงเสี้ยวเดียวอยู่บนยอดเขาไกลๆ พระอาทิตย์ตกแดงดั่งสีเลือด ย้อมเมืองบนเขาอันสวยงามให้เป็นสีแดง

หากยืนอยู่ที่ประตูหลังของที่ว่าราชการ จะสามารถเห็นอำเภอขาวพิสุทธิ์ได้ทั้งหมด

ควันจากครัวม้วนลอยขึ้น นกหวนคืนสู่รัง เงียบสงบและสวยงาม ราวกับภาพวาดโคลงกลอน

หลี่มู่มองลงไปยังบ้านเมืองที่งดงาม ในใจเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ