จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 393

“โฮ่ง! คนสวย ข้าให้ท่านเรียบเรียงคำพูดใหม่ อะไรอ้วนขึ้นกัน นี่เรียกแข็งแรงคล่องแคล่วว่องไวไม่ใช่หรือ” สุนัขฮัสกี้ไม่พอใจอย่างมาก

คำว่าอ้วนคำนี้ ปกติแล้วเอาไว้ใช้บรรยายหมูนี่

“อ๋า? กล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับพี่สาวด้วย คิกๆ นายพล หลังจากพูดได้แกดูตัวพองขึ้นนะ” หวางซืออวี่วิ่งเข้าไปหา คว้าหลังคอของเจ้าฮัสกี้ไว้ทันใด ก่อนลูบเข้าไปด้านในคอของสุนัขตัวอ้วน

ตอนที่อยู่บนดาวโลกเมื่อก่อน เธอก็เย้าแหย่มันแบบนี้ รู้ดีถึงจุดอ่อนของมัน

หวางซืออวี่ลูบไปพลาง ตาก็หรี่ลงเป็นจันทร์เสี้ยวไปพลาง กล่าวยิ้มๆ อย่างพอใจว่า “อา นุ่มจัง ลื่นด้วย…อา น่ารักจริงๆ เลย เล่นกับสุนัขทำให้จิตใจมีความสุขจริงๆ ถอนตัวออกมาไม่ได้เลย”

“อ๊ะ โฮ่ง รีบปล่อยเลย…ข้าเป็นจักรพรรดิหมาป่าขาวแห่งที่ราบทุ่งหญ้า ข้าก็มีเกียรติของข้านะ” เจ้าฮัสกี้ลนลานดิ้นรน แต่ก็ไม่ดิ้นจนหลุด เพราะในใจยังรู้สึกละอายอยู่ ไม่กล้าต่อต้านรุนแรง ท้ายสุดจึงทำได้เพียงอดทนกับการ ‘หยามหมิ่น’ ของสตรีที่ไม่มีพลังอะไรเลยคนนี้ไปอย่างเงียบๆ น่าเวทนาเสียเหลือเกิน

หลี่มู่หัวเราะร่าอยู่อีกด้าน

พริบตานี้ นอกจากที่ว่าเจ้าสุนัขโง่ตัวนี้อ้าปากพูดจาพิลึกไปหน่อย ภาพฉากก็ราวกับกลับไปถึงดาวโลกแล้ว หลังเลิกเรียน แสงแดดสาดส่องทั่วโรงเรียน หวางซืออวี่จะหัวเราะร่าหยอกสุนัขฮัสกี้เล่นเช่นนี้ ส่วนตัวเองนั่งยิ้มมองอยู่อีกด้าน…เวลาผ่านไปไม่หวนกลับจริงๆ

ภายใต้เสียงหัวเราะยินดีเช่นนี้ ทุกคนเข้ามาถึงเขตที่พักด้านในวัดซ่อนมรรคาแล้ว

สิ่งปลูกสร้างรอบด้านล้วนทำจากอิฐแดงกระเบื้องเขียว มีประวัติศาสตร์กว่าพันปี ให้ความรู้สึกงามแบบโบราณ

วิหารหลักของวัดซ่อนมรรคาชื่อว่าวิหารหมื่นปี สร้างโดยราชวงศ์ซ่งเหนือ ดูจากชื่อแล้วก็เข้าใจถึงความหมายแฝงได้ ครั้งแรกที่สร้างเมื่อพันปีก่อนค่อนข้างใช้เวลาพอสมควร ตัววิหารสูงลิ่ว โครงสร้างประกอบจากไม้ไม่ใช้ตะปู รูปร่างสวยวิจิตร ผ่านแดดลมฝนมาพันปีกว่าแต่ก็ยังคงแข็งแกร่งอย่างยิ่ง

ด้านในบูชาเทพเต๋าหลายองค์ และมีป้ายวิญญาณจักรพรรดิในอดีตของจักรวรรดิซ่งเหนือ

จักรพรรดิของซ่งเหนือแตกต่างจากจักรวรรดิอื่น ไม่ว่าจะมีพลังฝึกสูงหรือต่ำ อายุยืนหรือสั้น ระยะเวลาการครองราชย์ล้วนไม่เกินหนึ่งร้อยปี เมื่อมีผู้ที่ครองราชย์ถึงร้อยปี ต่อให้ยังคงอายุยืนยาวก็เลือกที่จะมอบบัลลังก์ให้รุ่นต่อไป จากนั้นจึงออกบวช นำป้ายของตนเองมาตั้งสักการะไว้ที่อารามเต๋าแห่งนี้

เพียงแต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ราชวงศ์ซ่งเหนือย้ายเมืองหลวงลงไปทางใต้ ฐานะของวัดซ่อนมรรคาจึงค่อยๆเสื่อมถอย วิหารหมื่นปีนี้ก็ไม่ได้กลับมารุ่งเรืองเช่นวันวาน การดูแลรักษาน้อยลงไปมาก ดังนั้นจึงมีตะไคร่น้ำขึ้นเป็นชั้นๆ ระหว่างกระเบื้องเขียว เนื้อไม้เป็นสีเทาและสีดำจากการผุพังบางส่วน เต็มไปด้วยความรู้สึกของประวัติศาสตร์และยุคสมัย

ภายใต้การนำของเจ้าอารามฉินแห่งวัดซ่อนมรรคา พวกของหลี่มู่เดินผ่านด้านข้างวิหารหมื่นปีมาจนถึงเขตที่พักด้านหลัง

เขตที่พักด้านหลังเต็มไปด้วยกลิ่นอายของชีวิต

นักพรตเต๋าทั้งวัดซ่อนมรรคาแทบจะใช้ชีวิตกันอยู่ที่บริเวณนี้ มีเสียงไก่และสุนัขให้ได้ยิน ไก่ตัวผู้ตัวเมียที่เอ้อระเหยหลายตัว ทั้งยังมีสุนัขสีน้ำตาลไล่ตาม มีแปลงผักหลายแปลงเรียงเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ละคันดินปลูกผักใบเขียวผลไม้แตกต่างกัน ไกลออกไป นักพรตน้อยหลายคนถกขากางเกงขึ้น กำลังย่ำกังหันน้ำข้างสระน้ำ ทดน้ำเข้าไปรดแปลงผัก

เรือนหลังคากระเบื้องหลังเตี้ยตั้งเรียงรายแนวยาวอยู่ใต้หน้าผาหิน

ระหว่างเรือนหลังคากระเบื้องมีเขตอาศรมแห่งหนึ่ง ดูแลรักษาได้ดียิ่ง ต้นสนตรงประตูใหญ่ถูกตัดแต่งอย่างดี ประตูใหญ่เป็นสีแดง รอบด้านถูกปัดกวาดจนสะอาดเอี่ยม ที่นี่เป็นสถานไว้รับรองแขกจากราชวงศ์ในเวลาปกติ ต่อให้หลายปีนี้แขกจากราชวงศ์จะน้อยลงไปมาก ทว่าสิ่งที่สืบทอดมานี้ก็ยังถูกรักษาไว้อย่างดี

พวกหลี่มู่ถูกจัดให้พักอยู่ในเขตอาศรมแห่งนี้

ปาเซียนอ๋องถึงอย่างไรก็อายุมากแล้ว พลังฝึกไม่สูงมาก หลายวันมานี้ถูกความหวาดกลัวกังวลรุมเร้าตลอด ซ้ำยังมาถูกวางยาอีกหนึ่งครั้ง ด้วยเหตุนี้สนทนากับหลี่มู่เพียงไม่นานก็อ่อนล้า หลับลึกไปด้วยการปรนนิบัติของสาวใช้

คนอื่นก็ล้วนไปพักผ่อนกันชั่วคราว

หลี่มู่ถูกจัดให้พักในเรือนที่งามประณีตยิ่งหลังหนึ่ง

เขาหลับตาพักผ่อนในห้อง ทำความเข้าใจจิตดาบ

วันนี้ในค่ายใหญ่กองกำลังสำแดงเดช เขาใช้จิตดาบพลังจักรพรรดิเพลิงแดนใต้ เป็นแบบร่างขั้นต้นลางๆ แล้ว เหมือนจะเข้าใจแล้วบางส่วน เวลานี้กำลังอนุมานดูอย่างตั้งใจ ความจริงในใจหลี่มู่มีแนวคิดคร่าวๆ อยู่บ้าง จึงอยากจะอนุมานวิธีการใช้ ‘จิตดาบไร้ลักษณ์ฟ้าประทาน’ เมื่อขยับความคิด จิตดาบเกิดขึ้น จิตดาบไร้รูปร่างสังหารศัตรูได้ นั่นต่างหากจึงจะเป็นการสำเร็จจิตดาบในขั้นต้น

แต่จิตดาบที่เขาใช้ตอนนี้ ความคิดยังไม่ชัดเจนนัก ใช้ต่อกรจอมยุทธ์ทั่วไปแล้วเห็นผลเป็นอย่างดี เช่นวันนี้ที่บุกสังหารกองกำลังสำแดงเดช เพียงคิดในใจ ทหารเกราะชั้นเยี่ยมเหล่านั้นก็ลุกไหม้กลายเป็นฝุ่นปลิดปลิว แต่เมื่อใช้กับ ‘หอกเหล็กทวนแม่น้ำ’ ตู้ลวี่จี่ รวมถึงตอนที่สังหารจิ้นอ๋องจ้าวเฉินภายหลัง ยังจำเป็นต้องปะทะกันก่อนจึงจะเห็นผล

นี่คือส่วนที่ยังไม่สมบูรณ์

หลี่มู่กำลังปรับปรุงวิธีใช้ ‘จิตดาบไร้ลักษณ์ฟ้าประทาน’ ในจินตนาการของตนเอง

เขารวบรวมสมาธิ อนุมานอย่างตั้งใจ

ครึ่งชั่วยามต่อมา จู่ๆ ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ขัดจังหวะการฝึกฝนปรับปรุงของเขา

“ไปกัน จะพานายไปดูสถานที่หนึ่ง” หวางซืออวี่ที่ขี่สุนัขฮัสกี้อยู่ปรากฏตัว เคาะประตูกะทันหัน เอ่ยขึ้นอย่างมีลับลมคมใน

หางของเจ้าฮัสกี้สะบัดราวกับพัดลม แลบลิ้นยาวออกมา ไม่รู้ว่าเหนื่อยหรือร้อนกันแน่ แต่ทำหน้าดีใจ ยิ้มจนดวงตาแทบเบียดเข้าหากันแล้ว และไม่รู้ว่าถูกหวางซืออวี่หลอกมาอย่างไร ถึงอยู่ในสภาพที่ยอมให้ขึ้นขี่ได้ ทำเอาหลี่มู่รู้สึกเกินคาดอย่างยิ่ง

“ที่ไหนหรือ?” หลี่มู่ทำหน้าฉงน

หวางซืออวี่จงใจแสร้งให้อยากรู้ เอ่ยว่า “รีบไปกัน ไปแล้วก็รู้เอง”

ครู่เดียว เธอพาหลี่มู่ออกมาตรงเรือนหลังสุดท้ายใต้หินผา เดินไปบนถนนเล็กๆ สายหนึ่ง หลังจากเลี้ยวหลายครั้ง หวางซืออวี่ชี้ไปยังด้านหน้า “ถึงแล้ว”

หลี่มู่มองเห็นว่าตำแหน่งหัวโค้งของผาหินมีต้นหลิวระย้าดอกไม้บานสะพรั่ง ด้านหลังเผยให้เห็นที่ราบผืนหนึ่งขนาดราวหนึ่งหมู่ วิหารหินขนาดเล็กหลังหนึ่ง ซ่อนตัวอยู่ด้านในต้นสนโบราณสูงเทียมฟ้า หากไม่สังเกตให้ดีก็จะไม่พบเลย

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ