จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 399

หลี่มู่และเด็กรับใช้บัณฑิตน้อยชิงเฟิงสองคนใจตรงกัน หลังจากรู้สึกไม่แน่ใจก็ไม่แสดงตน แต่ซ่อนตัวสังเกตอยู่ในที่ลับต่อไป อยากจะดูต่ออีกสักนิดให้แน่ใจเสียหน่อย

ยอดฝีมือพรรคกระยาจกทั้งหลายก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

“ใครกันกล้ามาบุกพรรคกระยาจกของเรา?”

เหลียงจื้อหน้าตาเคร่งเครียด จิตสังหารน่าหวาดหวั่น พัด ‘มีข้าอยู่ไร้ศัตรู’ ลอยออกจากมืออีกครั้ง ก่อนจะแปลงเป็นแสงประหลาดสีดำขาวสายหนึ่ง ฟันไปยังเด็กสาวงดงามกลางฟ้าด้วยพลังคมกริบไร้เทียมทานราวกับดาบเทพ

“มาไม้นี้อีกแล้ว น่าเสียดายที่ใช้ไม่ได้ผลกับข้า” เด็กสาวดีดตัวกระโดดขึ้นกลางอากาศอย่างงดงาม นิ้วขาวเนียนดุจหยกขาวแตะลงบนพัดคมกริบนั้น พลิกตัวทีหนึ่งก็กลับมาบนชิงช้าใหม่ ท่าทางทั้งหมดดุจอาชาทะยานนางแอ่นถลาลม งามสง่าเป็นที่สุด ประหนึ่งนางสวรรค์เริงระบำกลางฟ้า

พัดจีบถูกเตะกลับไป

เหลียงจื้อยื่นมืออกไปรับ ใบหน้าแดงเรื่อ ถอยหลังไปสองก้าว

เพียงสัมผัสเล็กน้อยก็รู้ความต่างชั้นได้ทันที

เหลียงจื้อไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเด็กสาวผู้งดงามคนนี้

‘ยาจกเทพ’ ประมุขพรรคกระยาจกที่บาดเจ็บหนักหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย

“ใครก็ได้ จับตัวนางปีศาจนี่เสีย” เขาตะโกนเสียงแผ่ว

ทันใดนั้น ยอดฝีมือพรรคกระยาจกหลายร้อยคนทะยานขึ้นสูง ตรงไปยังชิงช้าแสงจันทร์แปลกพิลึกกลางท้องฟ้า

ถึงอย่างไรก็เป็นสาขาหลักของพรรคกระยาจก คืนนี้มีผู้แข็งแกร่งในพรรคเกินครึ่งรวมตัวอยู่ที่นี่

“เอาจำนวนเข้าสู้หรือ?” เด็กสาวผู้งดงามหัวเราะคิกคัก

โซ่ประหลาดสองเส้นที่ลอยอยู่กลางฟ้าพลันหดกลับมาพันรอบข้อมือนาง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นกำไลสีเงินที่มีลวดลายอาทิตย์จันทราและดวงดาราสลักเต็มทั้งวง ในขณะเดียวกัน กระดานชิงช้าที่ดูเหมือนธรรมดาเคลื่อนลงมาอยู่ใต้เท้า เรือนร่างนางขยับไหว ภาพประหลาดกะพริบวูบหนึ่งด้านหลัง ก่อนกลายเป็นแสงจันทร์พุ่งทะลวงวงล้อมของยอดฝีมือพรรคกระยาจกหลายร้อยคนไป นางไม่หนี แต่กลับมายังเวทีหิน ยืนยิ้มแย้มอยู่ตรงนั้น

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ

เงาร่างกะพริบวาบ

ยอดฝีมือพรรคกระยาจกล้อมเด็กสาวเอาไว้

ชิงเฟิงเริ่มร้อนใจแล้ว เขากลัวว่าเด็กสาวที่เหมือนหมิงเยวี่ยจะตกอยู่ในอันตราย ร่างขยับคิดจะออกไป แต่หลี่มู่กดไหล่เขาเอาไว้เบาๆ ก่อนจะส่ายหน้า ส่งสัญญาณให้เขาอย่าวู่วาม หากมีอันตรายจริงๆ เขาค่อยลงมือก็ยังทัน

“นางปีศาจจากที่ใดกัน? กล้าบุกการประชุมใหญ่พรรคกระยาจก หรือจะเป็นพวกชั่วพรรคจันทราโลหิต?” ‘ยาจกเทพ’ ถามด้วยสีหน้ากรุ่นโกรธและระแวดระวัง

“คิกๆๆ ข้าก็เป็นคนของพรรคกระยาจกเหมือนกัน ทำไมจะร่วมประชุมใหญ่ด้วยไม่ได้” เด็กสาวงามเฉิดฉายฉีกยิ้มกล่าว ใบหน้าเจ้าเล่ห์

“อะไรนะ เจ้าเป็นคนของพรรคกระยาจก?” ‘ยาจกเทพ’ อึ้งไปเล็กน้อย

ยอดฝีมือของพรรคกระยาจกคนอื่นๆ ก็แปลกใจเช่นกัน

พรรคกระยาจกไม่ใช่ไม่รับลูกศิษย์หญิง แต่เด็กสาวงามผุดผาดมีพละกำลังสูงเพียงนี้ กิริยาวาจาก็ประหลาด แต่ทุกคนกลับจำไม่ได้ หากเป็นศิษย์พรรคกระยาจกจริง ไม่มีทางที่คนมากมายที่นี่จะไม่รู้จักเลย

“โกหกมดเท็จ หากเจ้าเป็นศิษย์พรรคกระยาจก ไยข้าประมุขพรรคจึงไม่รู้จัก?” ‘ยาจกเทพ’ มีสีหน้าเคร่งขรึม ยกมือขึ้นสะบัด “อย่าฟังนางปีศาจนี่พูดไร้สาระ จับนางก่อนค่อยว่ากัน”

ผู้แข็งแกร่งและยอดฝีมือพรรคกระยาจกที่อยู่รอบๆ บนหาดหินต่างกรูกันเข้ามา

เด็กสาวผู้งดงามสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน ใบหน้ายิ้มแย้ม ไม่ตื่นเต้นแม้แต่น้อย มืองามยกขึ้น หยิบป้ายประกาศิตป้ายหนึ่งออกมา หัวเราะเอ่ยว่า “ไม่เชื่อ? ดูให้ดี นี่คืออะไร”

“เอ๋? นั่นมัน…ป้ายประกาศิตผู้อาวุโส”

“เป็นป้ายประกาศิตของยอดผู้อาวุโส”

“เหตุใดนางมีป้ายประกาศิตของยอดผู้อาวุโสได้ หรือจะเป็นศิษย์พรรคเราจริงๆ?”

เมื่อเห็นป้ายนี้ ผู้แข็งแกร่งพรรคกระยาจกรอบด้านหยุดชะงักทันที

พรรคกระยาจกมียอดผู้อาวุโสทั้งหมดหกคน ตำแหน่งสูงส่ง เป็นรองเพียงประมุขพรรค โดยพื้นฐานแล้วเป็นผู้แข็งแกร่งรุ่นอาวุโสของพรรคที่สร้างผลงานมามากมาย ทั้งยังมีคุณธรรมและบารมีสูง เทียบได้กับผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักอื่นๆ ในมือของยอดผู้อาวุโสทุกคนจะมีป้ายประกาศิตผู้อาวุโส สามารถเคลื่อนกำลังของพรรคกระยาจกฝั่งใดในซ่งเหนือก็ได้ ผู้ถือครองป้ายนี้เปรียบดั่งยอดผู้อาวุโสมาเอง จะต้องเป็นลูกศิษย์ของพรรคแน่นอน

“ป้ายนี้ของแม่นางได้มาจากที่ใด?” หลู่ฉางฟู่ก้าวขึ้นมาหน้าเวทีหิน ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้

เด็กสาวผู้งดงามทำหน้าทะเล้นอย่างเริงรื่น ตอบว่า “ข้าขโมยมาแย่งมา พวกเจ้าว่าเป็นไปได้หรือไม่?”

คนทั้งหลายอับจนคำพูด

แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้

ยอดผู้อาวุโสพรรคกระยาจกล้วนเป็นคนที่พลังแข็งแกร่ง เด็กสาวคนนี้จะชิงมาได้อย่างไร

ประเด็นที่สำคัญคือ ป้ายประกาศิตและความเป็นความตายของยอดผู้อาวุโสเป็นเรื่องเดียวกัน หากไม่เต็มใจมอบให้ ผู้อื่นไม่มีทางชิงไปได้

“เรื่องนี้สำคัญนัก แม่นางโปรดแถลงไขด้วย” หลู่ฉางฟู่เอ่ยอย่างจริงใจยิ่ง

เด็กสาวผู้งดงามจ้องเขา ก่อนเอ่ยว่า “ในเมื่อเจ้าถามอย่างจริงใจ เช่นนั้นข้าก็จะเมตตากรุณา…เชิญคนคนหนึ่งมาบอกเจ้าก็แล้วกัน…นี่ ตาเฒ่าซุน ดูเรื่องสนุกพอได้แล้วกระมัง ยังไม่ออกมาพิสูจน์ตัวตนของข้าผู้นี้อีก”