จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 467

หลี่มู่สัมผัสได้ว่า เจียงชิงหรวนคนนี้เห็นได้ชัดว่าพลังไม่สูง แต่กลับ ยังท้าทายด้วยน�าเสียงชั่วร้ายภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เห็นได้ว่าไม่กลัว เขา หรือจะมีที่พึ่งอะไร?

นี่ทําให้ในใจของหลี่มู่ระวังขึ้นเล็กน้อย

แต่ไม่ว่าจะมีที่พึ่งอะไร ซัดมันก่อนค่อยว่ากัน

“ข้าไม่ชอบน�าเสียงที่เจ้าพูดกับข้าเอามากๆ เลย” หลี่มู่ไม่พูดมาก ความกับเขา ลงมือฟันดาบหนึ่งไปยังเจียงชิงหรวนทันที “เจ้าอาจจะมีที่ พึ่ง เช่นนั้นก็มีดีอะไรก็แสดงออกมา ดูสิว่าที่พึ่งของเจ้าจะใช้ได้หรือไม่”

แสงดาบวาวปลาบ

เจียงชิงหรวนอยู่กับที่ไม่ขยับ ระลอกคลื่นวงรีแผ่ระลอกอยู่ ข้างหน้า ต้านทานดาบทางนี้เอาไว้

“พลังกดดันของจักรพรรดิเซียนหมิงกวงก่อนหน้านี้ข้ายังต้านทาน ได้ สาอะไรกับเจ้า…”

พูดยังไม่ทันจบ เขาก็หน้าเปลี่ยนสี แสงสะเทือนมหาศาลถาโถมมา คําพูดที่เหลือยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกโจมตีจนถอยหลังไปสี่ห้าก้าว หายใจ ไม่ออก หน้าขาวซีด

“เจ้าอาจจะลืมอะไรไปอย่างหนึ่ง” หลี่มู่มองเขาเหมือนมองคนโง่ ยิ้มเอ่ยขึ้น “จักรพรรดิเซียนหมิงกวงที่เจ้าว่าถูกข้าอัดเละไปแล้วก่อน หน้านี้ สิ่งที่ต้านทานมันได้ ไม่แน่ว่าจะต้านทานข้าได้”

หลี่มู่ยกมือ แสงดาบวาววับฟันออกไปอีกทางหนึ่ง

เจียงชิงหรวนหน้าเปลี่ยนสี หยิบเขี้ยวสัตว์สีขาววาววับอันนั้นมาไว้ ในมือ

เห็นเพียงเขาปากท่องขมุบขมิบ ในเขียวสัตว์นั่นก็มีประกายแสงสี ขาวประหนึ่งคมอาวุธทะลักออกมา ก่อเป็นวงแสงประหนึ่งเกราะ กระดูก บิดมิติอากาศและเส้นแสง ครอบเจียงชิงหรวนเอาไว้ข้างใน

ครืน ตูม!

แสงดาบของหลี่มู่ฟาดลงไปยังวงแสงสีขาว สะเทือนจนเจียงชิงหร วนถอยหลังไปติดๆ กลิ่นอายสั่นคลอน แต่ไม่อาจโจมตีทะลวงมันได้

เจียงชิงหรวนสงบใจ กําลังจะพูดอะไร

หลี่มู่กลับไม่พูดอะไร ฟันออกไปติดๆ อีกหลายสิบดาบ

แสงดาบประดุจหิมะถล่ม เป็นกลุ่มเป็นสาย แสงวาววับพันล้อม

ในกระบวนดาบมีวิชาดาบมารที่หลี่มู่เพิ่งเรียนจากตอนที่สู้กับ ‘ดาบมาร’ จ่างซุนฉางคง เขาใช้เจียงชิงหรวนเป็นคู่ฝึกดาบ ไม่สนว่าจะ ฆ่าอีกฝ่ายได้หรือไม่ ฟาดลงไปไม่ยั้งอย่างดุดันทีละดาบๆ โจมตีไปยังวง แสงสีขาวที่เขี้ยวสัตว์นั่นเปล่งแสงออกมา

ทีแรกเจียงชิงหรวนยังมีใบหน้าเสียดสี เอ่ยปากเยาะหยันหลี่มู่ฝัน โง่ๆ อภินิหารเขี้ยวสัตว์สีขาวไม่ใช่สิ่งที่หลี่มู่จะคาดถึง ไม่สามารถโจมตี ทะลวงได้เลย

แต่ไม่นานสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

เพราะครอบแสงเขี้ยวสัตว์สีขาวถึงแม้จะปกป้องเขาไว้ได้ ไม่ถูก แสงดาบของหลี่มู่ฟัน แต่พลังที่แฝงอยู่ในทุกดาบของหลี่มู่ช่างแข็งแกร่ง เหลือคณา พลังสะท้อนมหาศาลทําให้เขาค่อยๆ รู้สึกแขนขาชา การ โจมตีทุกครั้งมีความรู้สึกเหมือนหัวใจใกล้จะสะเทือนหลุดออกมาข้าง นอก

เจียงชิงหรวนหน้ามืดตาลายเป็นระลอกๆ “ไม่ได้การ หากเป็นแบบนี้ต่อไปข้าจะโดนสะเทือนตายทั้งเป็น” เขาคิดไม่ถึงว่าหลี่มู่จะมีวิชาเช่นนี้

อันที่จริง นี่หลักๆ แล้วเพราะหลี่มู่ตอนนี้มีพลังวิถียุทธ์ร่างแยกของ วัวดําหล่อเลี้ยงอยู่ พลังอยู่ในสภาวะปะทุอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่จักรพรรดิ เซียนหมิงกวงยังโดนอัดเละ ดังนั้นพลังสะท้อนถึงได้น่ากลัวขนาดนี้

อีกทั้งเจียงชิงหรวนก็แค่พลังฝึกตนขั้นเทวะเท่านั้น ในห้วงดารา สมุทรยังนับไม่ได้แม้แต่ขั้นแมลง เทียบกันแล้วพลังต�าเป็นอย่างมาก ไม่ อาจสําแดงพลังของเขี้ยวสัตว์สีขาว ถึงได้แม้มีของวิเศษแต่กลับสภาพ สะบักสะบอมเช่นนี้

กระบวนท่าดาบของหลี่มู่ดาบหนึ่งกระชั้นกว่าอีกดาบหนึ่ง ดาบ หนึ่งเร็วกว่าอีกดาบหนึ่ง ดาบหนึ่งรุนแรงกว่าอีกดาบหนึ่ง ฟันลงมาไม่ ขาดสาย ประหนึ่งพายุกระหน�า ท่วมจมครอบแสงเขี้ยวสัตว์

ความรู้สึกสะใจอย่างไม่เคยมีมาก่อนไหลเวียนอยู่ในกายหลี่มู่

มีพลังของวัวดําหล่อเลี้ยง หลี่มู่ตอนนี้อยู่ในระดับขั้นพลังที่ปกติไม่ กล้าฝันและไปไม่ถึง สภาวะเช่นนี้ช่วยให้เขาใช้มุมมองอย่างมองจากที่ สูงลงมาประเมินวิชาดาบของตน ผสานวิถีดาบของเดิมกับกระบวนท่า ดาบมารเข้าเอาไว้ด้วยกันโดยไม่รู้ตัว

ดาบยาวในมือหลี่มู่ค่อยๆ ฟันออกไป มีความรู้สึกอย่างได้ดั่งใจ

เขากําลังทะลวงขั้น

ครืนนนน!

เสียงเลื่อนลั่นต่อเนื่องประหนึ่งตีเหล็กดังก้องไปทั่วที่รกร้าง

เจียงชิงหรวนเหมือนแมลงวันตัวหนึ่งที่หลบอยู่ในขวด ขวด สั่นสะเทือนไม่หยุด เขาก็ถูกเขย่ากระเด็นกระดอนไปในขวด หน้ามืด ตาลาย ปากจมูกถูกสะเทือนจนเลือดไหล

จู่ๆ หลี่มู่ก็เก็บดาบหยุดลง

กระบวนท่าดาบทั่วท้องฟ้าหายไป

หลี่มู่กอดดาบไว้แนบอก

ร่างของเขาประหนึ่งต้นไม้ใหญ่กลางพายุคลั่งที่จู่ๆ พลันหยุดลง ทั่วร่างของเขาเสื้อผ้าไม่ขยับแม้แต่ชิ้นเดียว

จากขยับเคลื่อนไหวจนถึงหยุดนิ่ง การเปลี่ยนแปลงเพียงเสี้ยว พริบตากะทันหันยิ่งนัก

เจียงชิงหรวนหอบหนัก ในใจลิงโลด

หรือพลังวัวดําในกายหลี่มู่ในที่สุดก็สลายไปหมดแล้ว?

แต่ในตอนนี้เอง จู่ๆ หลี่มู่กลับยกมือขึ้นแล้วฟาดลงไปดาบหนึ่ง

ดาบนี้ไม่เร็ว ต่อให้เป็นคนธรรมดาก็สามารถมองได้อย่างชัดเจน แต่เจียงชิงหรวนกลับตาลายขึ้นทันใด รู้สึกเหมือนตัวอยู่ในกองซากศพ ทะเลเลือดนรกอสุรภูมิอันน่ากลัว ตกใจกลัวร้องลั่น…

จิตสูงสุดวิถีดาบ!

นี่คือจิตสูงสุดวิถีดาบขั้นมหามรรคาแท้จริงที่มากพอจะทําให้ผู้ ฝึกฝนห้วงดาราสมุทรหวาดกลัวและอิจฉาได้

ดาบเดียวทะเลเลือดสุดลูกหูลูกตา

ตูม!

แคร่ก

รอยแตกเส้นหนึ่งปรากฏขึ้นบนวงแสงเขี้ยวสัตว์สีขาว เหมือน เปลือกไข่ที่เกิดรอยร้าวอย่างนั้น

“แย่แล้ว…” เจียงชิงหรวนตื่นตกใจใหญ่