จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 471

หลี่มู่เดิมยังคิดจะเสี่ยงโชคในเขตใจกลางสุสานเทพอีกสักหน่อย ดู ว่าจะหาของวิเศษอะไรพวกนี้ได้อีกหรือไม่ น่าเสียดายที่โชคครั้งนี้ใช้จน หมดแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ผลเก็บเกี่ยวอะไร

ไม่นานกลิ่นอายทั่วทั้งสุสานเทพก็ไม่เสถียร

พวกหลี่มู่สัมผัสได้ถึงพลังต่อต้านกลุ่มหนึ่ง เริ่มแผ่อวลมาในอากาศ “สุสานเทพจะปิดแล้ว นายท่าน พวกเราต้องรีบไปจากที่นี่” คิ้ว ติดกันนึกถึงคําบรรยายของอาจารย์ของสํานักเมื่อก่อนที่จะมาเยือนได้ จึงรีบเอ่ยเตือน

“พวกเราไป”

พวกหลี่มู่เดินไปตามทางอย่างเร่งรีบ

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยาม ทุกคนก็เดินออกมาจากสุสานเทพ มาถึง ยังเมืองหลินอันเมืองหลวงของซ่งเหนือ ที่กลายเป็นที่รกร้างไปแล้ว

ครึ่ก ครืนนน!

แผ่นดินสั่นไหว

หลี่มู่สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าพลังใต้ดินเริ่มสลายไป

สํานักกําเนิดฟ้าเคยบอกเอาไว้ว่าสุสานเทพไม่ได้หยุดนิ่งอยู่ที่ใดที่ หนึ่ง แต่จะลอยไปในมิติอันเป็นอนันต์ หนึ่งพันปีมาเยือนครั้งหนึ่งถึงจะ เปิด ทุกครั้งที่มาเยือนล้วนไม่ใช่ที่เดิม

และหลังจากการมาเยือนจบลง เมื่อสุสานเทพปิดตัวก็จะล่องลอย ไปในมิติอีกครั้ง รอหลังจากนี้หนึ่งพันปีก็จะมาเยือนใหม่ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะ ไปปรากฏอยู่ที่ใดแล้ว

จากที่สุสานเทพค่อยๆ หายไป แผ่นดินเมืองหลินอันที่มีพื้นที่กว้าง ใหญ่ก็ถล่มลงไปหลายร้อยจั้งเกิดเป็นหลุมสวรรค์ขนาดมหึมา เมือง โบราณพันปีที่นับว่าเจริญรุ่งเรืองก็หายไปจากแผ่นดินใหญ่เสินโจวโดย สิ้นเชิงเช่นนี้แล

การเปลี่ยนแปลงทางภูมิศาสตร์เช่นนี้เทียบได้กับมหาสมุทร แปรเปลี่ยนเป็นทุ่งหม่อน

ประวัติศาสตร์ยุคหนึ่งจบลงแล้ว

หลี่มู่ยืนอยู่กลางท้องฟ้า ก้มลงมองสภาพลักษณะภูมิประเทศเบื้อง ล่าง ในใจทอดถอน

ด้านล่างมีพื้นที่แอ่งกระทะขนาดมโหฬารเกิดขึ้น

เมืองหลินอันกลายเป็นประวัติศาสตร์ไปโดยสมบูรณ์ ความรุ่งเรือง ทุกอย่างเป็นแค่หมอกควันเท่านั้น

และก็มีเงาคนเป็นกลุ่มๆ บินทะยานออกมาจากพื้นที่แอ่งกระทะ ขนาดมโหฬารนี่ราวกับนก ในนั้นมีผู้ฝึกฝนนอกพิภพ และก็มีผู้ แข็งแกร่งวิถียุทธ์ของโลกใบนี้ จากการเปิดออกของสุสานเทพครั้งนี้ บางคนได้ผลเก็บเกี่ยว บางคนกลับไปมือเปล่า

หลี่มู่ไม่ได้ตามไล่สังหาร

ทุกอย่างจบลงแล้ว

ตามการปิดตัวลงจากสุสาน ผลกระทบกฎแห่งเต๋าของสุสานที่มีต่อ โลกใบนี้ค่อยๆ สลายไป

เหล่าผู้ฝึกฝนนอกพิภพพวกนี้ต้องรีบออกไป

มิฉะนั้น หากกฎแห่งเต๋าของโลกใบนี้คืนสู่ปกติ พลังของพวกเขา ถูกสะกดเกิดสภาวะผิดดินฟ้าอากาศ สุดท้ายก็อาจจะถูกขังอยู่ในโลกใบ นี้

“ไปเถอะ ไปค่ายราชวงศ์ซ่งเหนือ”

ผลพันธนาการจาก ‘ยันต์ผนึกพลัง’ บนตัวของหลี่มู่สลายไปแล้ว ปราณแท้ไหลวนในกายอีกครั้ง ดังนั้นจึงบินไปในอากาศได้

แต่ว่า พลังวิถียุทธ์ร่างแยกวัวดํากลุ่มนั้นหมดเวลาลง สลายไปจน สิ้นแล้ว

ชั่วขณะต่อมา ค่ายราชวงศ์ซ่งเหนือก็อยู่ใต้เท้า

คนทั้งหลายลอยต�าลงมาจากฟ้า มีองครักษ์รีบไปรายงานองค์ จักรพรรดิและเหล่าสมาชิกเชื้อพระวงศ์นานแล้ว

“เทวะหลี่กลับมาช่างน่าปิติยินดีนัก ข้าสั่งให้คนเตรียมงานเลี้ยง ฉลองเพื่อเลี้ยงต้อนรับเทวะหลี่เอาไว้เรียบร้อยแล้ว” จักรพรรดิหนุ่ม แห่งซ่งเหนือใบหน้าขาวสะอาดทรงอํานาจ กระตือรือล้นเป็นที่สุด มา ทักทายหลี่มู่ด้วยตัวเอง

ปาเสียนอ๋องก็เดินมาทําความเคารพหลี่มู่เช่นกัน

สายตาของหลี่มู่จับจ้องทั้งสอง สีหน้าดุดัน

หวางซืออวี่กระตุกแขนเสื้อหลี่มู่เบาๆ ใบหน้าแฝงรอยอ้อนวอน เอ่ยขึ้นว่า “พี่มู่ ไว้ชีวิตพ่อบุญธรรมของข้าได้หรือไม่ เขาชรามากแล้ว …”

หลี่มู่พยักหน้า

เขาแค่ชี้ออกออกไป พลังอัศจรรย์ไร้รูปร่างก็ทะลักออกมา

จักรพรรดิซ่งเหนือทั่วร่างสะเทือนกระอักเลือดสดๆ ออกมาคําโต ตัวอ่อนยวบลงไปบนพื้นด้วยใบหน้าแข็งค้าง จากนั้นหน้าตาก็เหมือนแก่ ลงไปยี่สิบปี จอนผมมีเส้นผมสีขาวโพลนปรากฏเป็นเส้นๆ

“บังอาจ!”

“ปกป้องฝ่าบาท”

องครักษ์และผู้แข็งแกร่งที่จงรักภักดีต่อราชวงศ์ต่างพุ่งมาล้อมห ลี่มู่เอาไว้

แต่นี่ก็เป็นเพียงปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณเท่านั้น

สมญาโหด ‘ผู้จบสมาชิกราชวงศ์’ ของราชาปีศาจหลี่กระฉ่อนไป ทั่ว วีรกรรมสะเทือนทั่วหล้า มีใครกล้าลงมือจริงๆ

ปาเสียนอ๋องหน้าเปลี่ยนสี

“เทวะหลี่หมายความอย่างไรกัน ฝ่าบาทของข้าปฏิบัติกับท่าน อย่างสุภาพ ท่านทําเช่นนี้ไม่รู้สึกว่าเกินไปหน่อยหรือ?” เขาตําหนิด้วยสี หน้าดุดัน

หลี่มู่สีหน้าเย็นชา ไม่พูดอะไร

คิ้วติดกันก้าวขึ้นมาตวาด “เหอะ กับแค่อ๋องตัวเล็กๆ ในโลกมนุษย์ เท่านั้น กล้าวางแผนเทวะ? หากไม่ใช่ว่านายท่านของข้าเมตตา ไม่ถือ โทษโกรธเคือง เพียงแค่เสี้ยวความคิดของพวกข้าบ่าวผู้ติดตามก็คง สังหารเชื้อพระวงศ์ซ่งเหนือทั้งระดับบนและล่างเสียให้สิ้น”

วงเป่าสีดีดร้องทั้งสี่นั้นรู้เรื่อง ‘ยันต์ผนึกพลัง’

สําหรับพวกเขา นี่ก็เป็นแค่จักรพรรดิตัวเล็กๆ ของโลกระดับล่างก็ เท่านั้น เป็นแค่แมลงตัวที่ค่อนข้างใหญ่ขึ้นมาหน่อยแต่ก็ยังคงต�าต้อย อ่อนแออยู่เช่นเดิม กลับกล้าวางแผนต่อผู้แข็งแกร่งวิถียุทธ์อย่างหลี่มู่ เช่นนี้ ช่างไม่รู้จักเป็นตายจริงๆ

“ข้า…เฮ้อ ข้าผิดไปแล้ว” องค์จักรพรรดิหนุ่มแห่งซ่งเหนือสีหน้า ฉายแววขมขื่น ขอโทษหลี่มู่ด้วยสีหน้าท่าทางหดหู่

แต่เดิมมีหวางซืออวี่ท่านหญิงหวนจูผู้นี้อยู่ หลี่มู่ยังนับว่ามีสัมพันธ์ ที่ดีกับราชวงศ์ซ่งเหนือ แต่ว่าเขาใจร้อนอยากจะประสบผลสําเร็จและ ได้ผลประโยชน์เร็วๆ ใช้เล่ห์เพทุบาย ส่ง ‘ยันต์ผนึกพลัง’ ไปให้หลี่มู่ คิด จะควบคุมเขา…ตอนนี้ สัมพันธ์ที่ดีนี่พังทลายลงโดยสิ้นเชิง ซ�ายังกลับ กลายเป็นความแค้น

“ทําลายวรยุทธ์เจ้า ลดอายุขัยเจ้ายี่สิบปี เพื่อเป็นการลงโทษ ตักเตือน” หลี่มู่ในที่สุดก็เอ่ยปากขึ้นอย่างเรียบเฉย “ภายภาคหน้าเจ้าก็ ระวังตัวให้ดีเถิด”