จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 488

“ฉัน? ก็คือยอดฝีมือสมัครเล่นที่นายบอกว่าแค่ลงมือไปส่งๆ ก็ จัดการได้แล้วไงล่ะ” หลี่มู่ทําตัวเหมือนมาถึงบ้านตัวเอง ไปนั่งอยู่บน เก้าอี้หลังโต๊ะทํางาน “เขาม่ายจี? เขตเทียนสุ่ยใช่ไหม? อารามเมฆ คล้อยอะไร ไม่เคยได้ยินมาก่อน ที่แท้เป็นนายที่บงการจะลงมือกับลูก สาวของลุงเจิ้งนี่เอง เป็นนักบวชแต่รากทั้งหกไม่บริสุทธิ์ ดูท่าก็คงไม่ใช่ คนดีอะไร”

พูดแล้วก็ยกนิ้ว ชี้ออกไป

นักพรตลู่รู้สึกแค่เพียงตําแหน่งตันเถียนสั่น จากนั้นความรู้สึกอ่อน แรงก็ส่งมา พลังทั่วร่างเหมือนถูกสูบออกไปหมด เขาหน้าซีดขาวทันที เอ่ยอย่างตกใจ “ตันเถียนของฉัน ปราณแท้ของฉัน…แก แกทําลาย ปราณแท้ของฉัน แก…”

“ปราณแท้? ช่างกล้าพูด กะอีแค่กําลังภายในนิดเดียวเท่านั้น” หลี่มู่พูด “นายน่าจะดีใจนะว่าวันนี้ยังเก็บชีวิตกลับไปได้ ฉันเพิ่งกลับมา ยังไม่อยากฆ่าคน แดนเซียนยอดเขาฉินหลิ่งที่ว่าเมื่อกี้มันเรื่องอะไร กัน?”

ใบหน้าของนักพรตลู่ไม่เหลือรอยเรียบร้อยพินอบพิเทาอีกต่อไป แปรเปลี่ยนเป็นรอยเคียดแค้นเหี้ยมโหด ตันเถียนและปราณแท้ถูก ทําลาย พูดได้ว่าความพยายามที่ผ่านมาก่อนหน้านี้หลายปีหายไปหมด อนาคตอันสดใสก็ไม่มีเหลือแล้วเช่นกัน

เขาจ้องหลี่มู่เขม็ง เอ่ยกัดฟันกรอด “ของกํานัลชิ้นใหญ่ที่ผู้อาวุโส มอบให้ จะไม่มีวันลืมแน่นอน อารามเมฆคล้อยถึงตอนนั้นจะต้อง…”

“โง่เง่า ไม่รู้จักตาย” หลี่มู่ยกมือตบไปกลางอากาศ ก็ได้ยินเสียง ดังเพี๊ยะ ใบหน้าของนักพรตลู่พลันเกิดเป็นรอยฝ่ามือแดง กระเด็นลอย ออกไปชนเข้ากับกําแพง กระอักเลือดสดๆ ออกมาแล้วก็สลบไป

หยิบอารามเมฆคล้อยมาขู่?

หลี่มู่ไม่สนใจเลย

“นายเล่าซิ แดนเซียนยอดเขาฉินหลิ่งมันเรื่องอะไรกัน” หลี่มู่มอง ไปยังเหยียนติ้งหู่

เหยียนติ้งหู่ตอนนี้ตกใจจนโง่ไปแล้ว

นักพรตลู่ที่เหมือนเป็นเทพเซียนในสายตาเขา อยู่ต่อหน้าหลี่มู่ช่าง อ่อนด้อยสิ้นดี คราวนี้เขารู้แล้วว่า สิ่งที่บริษัทมังกรทะยานเผชิญหน้า ไม่ใช่แค่เสี้ยนเล็กๆ ธรรมดา แต่เป็นตอเหล็กจังเบอเร่อ

“ครับๆ ท่านเทพ ว่ากันว่าในยอดเขาฉินหลิ่งตอนนี้ ประเดี๋ยวเดือน มิถุนาก็หิมะโปรยปราย ประเดี๋ยวต้นปรงพันปีออกดอก ทั้งพญาปักษา ยังขับขานไม่หยุด ลางบอกเหตุนี้เป็นเหตุการณ์ประหลาดที่แดนเซียน แดนศักดิ์สิทธิ์เปิดออกแล้วนั่นเอง เมื่อสองเดือนก่อน คนในยุทธจักรก็ รับรู้ถึงเหตุการณ์แดนเซียนเปิดออกแล้ว…” เหยียนติ้งหู่ท่าทีลนลาน พูดตะกุกตะกัก ไม่เป็นลําดับ “หลายคนมั่นใจว่า ในยอดเขาฉินหลิ่งมี แดนเซียนเปิดขึ้นแล้ว”

“เดี๋ยวก่อน ความหมายของนายก็คือ บนโลกแต่ก่อนเคยมีแดน เซียนเปิดขึ้น?” หลี่มู่ขมวดคิ้ว

เรื่องพวกนี้ ตอนก่อนหน้านี้ที่เขาหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตก็ไม่เห็น มีเลยนี่นา

เหยียนติ้งหูชะงักไป “ผู้อาวุโสไม่รู้? อ้อ แน่นอน นี่ไม่แปลกอะไร ผู้ อาวุโสเป็นผู้ยิ่งใหญ่เหนือเรื่องทางโลก ก่อนหน้านี้อาจจะปลีกวิเวกมา โดยตลอด ไม่ค่อยสนใจโลกภายนอก ก่อนหน้านี้ทั้งโลกล้วนมีดินแดน ลับและแดนเซียนเปิดขึ้น ขนาดต่างกันไป ในประเทศจีนก็เคยมีแดน เซียนเขาอู่อี๋ แดนเซียนเขาต้าเซี่ยงเปิดขึ้น ‘สามผู้ยิ่งใหญ่’ ‘สี่เทวะ’ ‘แปดราชัน’ ในยุทธจักร มีกว่าครึ่งเพราะเข้าไปในแดนเซียนถึงได้มี พลังฝึกที่น่ากลัว…”

เขาพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด แต่เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นแค่สมาชิกวงนอก สิ่งที่รู้มีจํากัดเป็นแค่ข้อมูลยิบย่อยจิปาถะ กระจัดกระจายไม่สมบูรณ์

“มีคนบอกว่าเหตุที่สองปีมานี้คนในยุทธจักรมีวิชาเยี่ยมยุทธ์โผล่ ออกมามากขึ้นเรื่อยๆ ก็เพราะเหตุการณ์ประหลาดพวกนี้เปิดออก กลิ่น อายเซียนข้างในแผ่กระจายออกมา คนพวกนี้ได้ไป…” ภายใต้ความ หวาดกลัวก็พูดออกไปทั้งหมด พูดไม่จบไม่สิ้น

หลี่มู่ฟังข้อมูลพวกนี้ ในใจก็พอจะมีเค้าอะไรรางๆ

แดนเซียนแดนศักดิ์สิทธิ์เปิดออก?

ฟังแล้วทําไมเหมือนผนึกโลกมิติเล็กๆ อะไรบางอย่างทํางานเล่า

ถามอะไรเพิ่มขึ้นอีก อย่างแดนเซียนข้างในเป็นยังไง มีโอกาสยังไง บ้างอะไรพวกนี้ เหยียนติ้งหู่ก็ไม่รู้อะไรแล้ว ในเมื่อเขาก็ไม่เคยเข้าไปใน แดนเซียน

“ก่อนหน้านี้เพราะแดนเซียนเขาอู่อี๋ แดนเซียนเขาต้าเซี่ยงเปิดขึ้น กะทันหันนัก ดังนั้นรัฐบาลจึงตั้งตัวไม่ทันคนในยุทธจักรหรือคนที่โชคดี บางคน บังเอิญได้โอกาสเข้าไปข้างใน ได้รับวาสนา แต่ตอนนี้ รัฐบาล เริ่มให้ความสําคัญ แดนเซียนแห่งใหม่เปิดออก รัฐบาลจึงควบคุม ในทันที ให้โอกาสคนในยุทธจักรเข้าไปจํานวนน้อย ในยอดเขาฉินหลิ่ง ครั้งนี้มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นมากมาย เหมือนจะเป็นแดนเซียน

เปิดขึ้น อย่างไรเสีย เขาฉินหลิ่งก็เป็นภูเขาที่มีชื่อของประเทศ ก่อนหน้า นี้ทุกคนสรุปออกมาได้ว่า ยิ่งเป็นขุนเขาหรือผืนน�าที่มีชื่อมากเท่าไหร่ โอกาสที่แดนเซียนก็ยิ่งมากขึ้น ดังนั้นเขาฉินหลิ่งจึงดึงดูดสายตาของ ผู้คนนับไม่ถ้วน…”

เหยียนติ้งหู่มองท่าทางผิดหวังของหลี่มู่ กลัวว่าตัวเองจะสูญเสีย คุณค่า จึงรีบวิเคราะห์ เอ่ยเสริมอย่างสุดกําลัง

หลี่มู่พยักหน้า

นี่ถึงจะสมเหตุสมผล

ในประเทศจีน ทุกอย่างเป็นของประเทศชาติหมด

คนในยุทธจักรต่อให้เก่งกาจแค่ไหน เทียบกับประเทศชาติแล้ว ก็ เทียบไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ นอกเสียจาก คนที่เยี่ยมยอดประดุจเทพ เซียนเดินอากาศดําดินย้ายภูเขาได้พวกนั้น ถึงจะส่งผลกระทบต่อ ปณิธานของรัฐบาลได้

หลี่มู่รู้สึกว่า สําหรับแดนเซียน เขาจะต้องไปตรวจสอบสักหน่อย

เมืองเป่าจีก็อยู่ที่ตีนเขาฉินหลิ่งพอดี กลับไปถามซินแสเฒ่าก่อนสัก หน่อย ตาเฒ่านี่จะต้องรู้อะไรบางอย่างแน่นอน

“นักพรตเขาม่ายจีนี่ทําไมถึงให้นายไปจับตัวเจิ้งซิ่วเอ๋อร์แทน?” หลี่มู่ถามอีก

เหยียนติ้งหู่รีบพูดขึ้น “ได้ยินว่าการเปิดขึ้นของแดนเซียนจะต้องมี ของเซ่นไหว้ นักพรตลู่…เอ่อ ไม่ นักพรตชั่วนี่บอกว่า เด็กสาวชื่อเจิ้งซิ่ว เอ๋อร์คนนี้ เวลาตกฟากพิเศษ เลือดของเธอเอามาใช้เซ่นฟ้าดินเปิด ประตูได้ อารามเมฆคล้อยอยากจะเข้าไปในแดนเซียนเขาฉินหลิ่ง ดังนั้นเลยจะจับเธอมา…” ไม่ปกปิดเลยแม้แต่น้อย

หลี่มู่ฟังแล้วก็โมโหเป็นอย่างมาก

ใช้เลือดคนเปิดแดนเซียนนี่มันวิธีของพวกนอกรีตลัทธิมารชัดๆ

ท่าทางนักพรตอารามเมฆคล้อยเขาฉินหลิ่งก็จะไม่ใช่คนดีอะไร กลับไปจะต้องไปเยือนสักรอบ ลงมือกวาดล้างขุดรากถอนโคนตัว เคราะห์ภัยพวกนี้

เขามองไปยังนักพรตลู่ที่นอนสลบอย่างละเอียดอีกครั้ง