จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 502

ระยะทางจากเมืองเป่าจีจนถึงฐานยิงดาวเทียมจิ่วเฉวียนห่างกันไม่ เกินหนึ่งพันกิโลเมตร

แต่หลี่มู่ใช้วิชาดาบเหินหาวเดินทางถึงห้าชั่วโมงเต็ม

ตามความเร็วในการบินเดิมของเขา ห้าชั่วโมงสามารถเดินทางข้าม ไปได้กว่าสองหมื่นลี้

ดังนั้นนี่จึงถือว่าแปลกประหลาดขึ้นมาแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นตลอดเส้นทางนี้ หลี่มู่ยังตรวจสอบดูรอบหนึ่งอย่าง ระมัดระวังเป็นพิเศษ น่าเสียดายที่ต่อให้เปิดเนตรสวรรค์ ก็ยังไม่ สามารถมองออกถึงสาเหตุ

ข่าวที่ทางการประกาศมาก่อนหน้านี้ แจ้งว่าเป็นเพราะจุดดําของ ดวงอาทิตย์ปะทุขึ้น ทําให้ขั้วแม่เหล็กโลกส่งผลกระทบต่ออุปกรณ์นํา ทางของพาหนะการบิน ดังนั้นจึงไม่สามารถออกบินได้ แต่ว่ามันก็ เหมือนจะยังไม่ถูกต้องนัก เพราะดาบถลาลมของหลี่มู่ไม่ได้ใช้อุปกรณ์ ไฟฟ้าเพื่อนําทางเลย

การแสดงออกที่สัมผัสได้โดยตรงมากที่สุดก็คือ เพียงแค่ออกห่าง จากพื้นดินขึ้นสู่อากาศ ช่องว่างระยะห่างจะถูกพลังลึกลับบางอย่าง หรือกฎเกณฑ์บางอย่างดึงให้ยาวออกมามากขึ้น ความลี้ลับของมัน กระทั่งหลี่มู่ก็ยังมองไม่ออก ค่อนข้างน่าพรั่นพรึงพอสมควร

ระยะห่างหนึ่งพันลี้(ด้านบนเขียนเป็นกิโลเมตร น่าจะพิมพ์ผิด ครับ) ถูกดึงยืดออกมาเป็นสองหมื่นกว่าลี้ เป็นระยะทางที่มากขึ้นถึง ยี่สิบเท่าเต็มๆ

ซึ่งนี่หมายถึง อุปกรณ์การบินใดๆ บนดาวโลก น�ามันที่ใช้สําหรับ เดินทางจะต้องเพิ่มขึ้นจากเดิมถึงยี่สิบเท่า หรือก็คือต้องเร่งความเร็ว เพิ่มขึ้นถึงยี่สิบเท่า จึงจะสามารถเดินทางได้เหมือนแต่ก่อน

ซึ่งนี่มันเป็นไปไม่ได้

และสิ่งไม่คาดคิดที่แสนลึกลับนี้ก็ส่งผลให้ เครื่องบินได้กลายมา เป็นการเดินทางที่ใช้เวลานานมากที่สุดและไม่ปลอดภัยมากที่สุด ถูก รถไฟความเร็วสูงรวมไปถึงรถยนต์ที่วิ่งบนทางด่วนสะบัดทิ้งไว้ที่ปลาย แถวเรียบร้อย

หลี่มู่ก็เคยคิด หากพูดจากเรื่องเวลา การเปลี่ยนแปลงแสน ประหลาดเช่นนี้ ปรากฏขึ้นหลังจากที่ ‘ฮาร์บินเจอร์’ กลับมายังดาวโลก บอกได้ยากว่าจะเกี่ยวข้องกับ ‘ฮาร์บินเจอร์’ หรือไม่

เมื่อถึงช่วงเช้าตรู่ หลี่มู่ได้พบกับทหารหญิงซูชั่วที่มารอรับอยู่ก่อน หน้าในโรงแรมหนงเขิ่นในเขตเมืองจิ่วเฉวียน

“จากการจัดการของหัวหน้า นับจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันจะมาเป็น เลขาลับของเธอ” ซูชั่วทําวันทยาหัตกับหลี่มู่

นางอยู่ในเครื่องแบบทหารอากาศสีน�าเงินเทา ตัดเย็บสมส่วน รูปร่างเผยให้เห็นสัดส่วนงดงาม ภายใต้ความขับเด่นของเครื่องแบบ ทหาร ดอกไม้งามแห่งกองทหารคนนี้ก็มีความงามแห่งความองอาจที่ ผู้หญิงทั่วไปไม่มี

หลี่มู่พยักหน้า

เช่นนี้ก็ดี

บางเรื่องที่เขาจะทํา จําเป็นต้องติดต่อกับฝ่ายทหาร มีคนคุ้นเคย อย่างซูชั่วอยู่แน่นอนว่าไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี้ อย่างน้อยก็ยังสามารถ ติดต่อสื่อสารได้สะดวกขึ้นบ้าง

เห็นได้ชัดว่า ฝ่ายทหารก็ค่อนข้างให้ความสําคัญกับตนเอง พอสมควร

“ท่านผู้นําหลายคน เดิมทีอยากจะมาพบเธอด้วยตนเอง แต่จาก สถานการณ์ปัจจุบันที่ยังคงยุ่งยากซับซ้อน ไม่ว่าจะเป็นกระทรวงการ

ต่างประเทศหรือว่าฝ่ายทหาร ล้วนกําลังรับกับแรงกดดันมหาศาล ดังนั้นจึงไม่สามารถปลีกตัวมาได้ หวังว่าเสี่ยวมู่จะเข้าใจในจุดนี้” ซูชั่ว พยายามใช้ถ้อยคําพูดอย่างระมัดระวัง

หลี่มู่ยิ้ม เอ่ยกลับมา “เข้าใจแน่นอน ผมก็ไม่คิดที่จะเอาตัวเองไป เป็นคนวิเศษวิโสอะไรแบบนั้น โดยเฉพาะในด้านนี้….เอาล่ะ ตามแผน ของฝ่ายทหาร ต่อจากนี้ผมต้องทําอะไรหรือ?”

ซูชั่วตอบ “เธอจะไม่ไปที่เขาฉีเหลียน เพื่อดูสถานที่ที่อาจารย์หลี่ ปรากฏตัวขึ้นครั้งนั้นก่อนหรือ?”

หลี่มู่สั่นศีรษะเอ่ยตอบ “ไม่รีบ”

ถ้าหากซินแสเฒ่าทิ้งสิ่งของหรือเบาะแสเอาไว้จริงๆ คนอื่นไม่มี ทางที่จะทําลายได้อยู่แล้ว สุดท้ายก็ต้องเจออยู่ดี ซินแสเฒ่าหายตัวไป ตั้งนานขนาดนี้ จึงไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอะไร จัดการเรื่องของฝ่ายทหารให้ เรียบร้อยเสียก่อนก็แล้วกัน ความมั่นคงของประเทศชาติ นี่ถึงจะเป็น เรื่องที่เร่งด่วนที่สุดที่แท้จริง

ซูชั่วเอ่ยต่อ “เสี่ยวมู่เธอมีเจตนาที่ดีจริงๆ…เช่นนั้นฉันจะแนะนํา สถานการณ์ปัจจุบันนี้เสียก่อน จากเรื่องของ ‘ฮาร์บินเจอร์’ พื้นที่รัศมี ห้าสิบลี้รอบฐานยิงดาวเทียมทั้งหมดถูกบังคับใช้เคอร์ฟิว ทําให้ประเทศ ได้รับแรงกดดันมหาศาล….”

นางอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันคร่าวๆ ออกมา จากนั้นจึงลง รายละเอียด “สองวันก่อนหน้า ฝ่ายทหารทําตามผลการเจรจาขั้นแรก ของนานาประเทศ ได้จัดแบ่งสมาชิกทีมนักสํารวจวิทยาศาสตร์ของ ‘ฮาร์บินเจอร์’ ส่งกลับไปยังประเทศของพวกเขา แต่ว่าได้เกิดปัญหา บางอย่างขึ้น ระหว่างทางเหล่าสมาชิกกลุ่มนักสํารวจวิทยาศาสตร์ ภายใต้การคุ้มครองของฝ่ายทหารประเทศตนเอง ยังไม่ทันจะออกจาก เมืองจิ่วเฉวียน ก็พบกับการโจมตีอันน่ากลัว แคลร์ถูกสังหาร วิคเตอร์ กับซูซานยังไม่ทราบชะตากรรม สถานการณ์เลวร้ายลงในพริบตา สมาชิกที่เหลืออย่างพวกแอนดรูว์ จึงต้องกลับมายังฐานยิงดาวเทียม อย่างจําใจ ตอนนี้ รัฐบาลแต่ละประเทศมีท่าทีไม่พอใจต่อเรื่องที่สมาชิก ได้รับการบาดเจ็บล้มตายขึ้นในแดนประเทศเรา หวังว่าจะมีคนของ ประเทศเราคุ้มกันพวกเขาออกจากเขตในไปได้

ขณะที่พูดถึงเรื่องนี้ ซูชั่วรู้สึกเสียใจขึ้นมา

แคลร์ที่ถูกสังหาร แล้วยังวิคเตอร์กับซูซานที่หายสาบสูญไป ล้วน เป็นสมาชิกของกลุ่มนักสํารวจวิทยาศาสตร์จาก ‘ฮาร์บินเจอร์’ ทั้งสิ้น เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกับนางมา ความสัมพันธ์ก็ไม่เลวนัก แต่กลับต้อง พบกับเรื่องเช่นนี้ ในฐานะเพื่อน ในใจของนางรู้สึกทั้งโกรธแค้นและ เสียใจ

หลี่มู่นั้นยังจดจํารูปร่างหน้าตาของทั้งสามคนนี้ได้ ไม่คิดว่าจะเกิด เรื่องเช่นนี้ขึ้นเลย

“หลังจากที่มีการเคลื่อนย้ายสมาชิกจึงเกิดเรื่องนี้ขึ้นใช่ไหม?” หลี่มู่ถามขึ้น

ซูชั่วพยักหน้า

หลี่มู่เอ่ยต่อ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ควรจะเป็นความรับผิดชอบของ แต่ละประเทศไปสิ ทําไมต้องให้พวกเรามาแบกรับความรับผิดชอบ ด้วย? หรือว่าประเทศที่สมาชิกเหล่านี้สังกัดอยู่ไม่มียอดฝีมือมาปกป้อง พวกเขาเลย?”

“แต่ละประเทศได้ส่งยอดฝีมือออกมาเหมือนกัน ทว่าล้วนบาดเจ็บ ล้มตายจํานวนมาก” ซูชั่วเอ่ยขึ้น “ดูจากเบาะแสและรายงาน มีสุดยอด ยอดฝีมือที่น่ากลัวมาก หลบซ่อนอยู่ในเงามืด ลอบสังหารสมาชิกของ แต่ละประเทศ”