จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ นิยาย บท 64

บทที่ 63

“อย่ามาเนียน ฉันดูออก แกกับคุณเจตต์มีอะไรกันแล้วใช่ไหม” คนถูกถามตรงๆ ถึงกับตาโต ครั้นจะโกหกก็ไม่เนียนอย่างที่อีกฝ่ายว่า จึงได้แต่พยักหน้ารับอย่างช่วยไม่ได้

“นั่นไงฉันว่าแล้ว ในที่สุดข้าวสารก็กลายเป็นข้าวสุกจนได้ ตั้งแต่เมื่อไหร่” ว่าที่คุณแม่อย่างแวววิวาห์หรี่ตามองน้องด้วยอีกคน คงมีก็แต่พริมรตาเท่านั้นที่ดูจะเห็นใจน้องมากที่สุด

“นี่! จะไปคาดคั้นน้องทำไมนักหนา ลืมไปแล้วรึไงว่าข้าวพวกแกก็สุกก่อนเวลาเหมือนกัน เผลอๆ สุกเร็วกว่ายัยมัดซะอีก โดยเฉพาะแกไอ้วา ข้าวแกสุกตั้งแต่วันแรกที่เจอคุณภาคินด้วยซ้ำ ส่วนแกไอ้ศิ ของแกมันสุกจนไหม้แล้ว เพราะฉะนั้นเราสี่คนมันก็พอๆ กันนั่นแหละ ถ้าจะถามหาว่าใครหุงข้าวได้ดีได้เหมาะกว่า ฉันว่าเราตอบไม่ได้หรอก มันอยู่ที่วิธีและความชอบของแต่ละคนมากกว่า”

“แล้ว…แกชอบแบบไหนเหรอ” แวววิวาห์ยื่นหน้ามาถามพลางทำหน้าทะเล้น

“ทะลึ่ง” พริมรตาเอ็ดเพื่อนเสียงเขียว ก่อนจะหลบตาทุกคนเป็นพัลวัน

“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็แค่อยากรู้ว่าสองคนนี้ไปทำกันอีท่าไหน ถึง…” ยังไม่ทันที่ศิศิราจะได้พูดจนจบ แวววิวาห์ก็แทรกขึ้นมาอีก

“ท่าไหน? หมายถึงท่าที่…” เห็นสายตาของเพื่อนที่เป็นประกาย ศิศิราจึงรีบพูดดักคอ

“หยุดคิดลามกได้แล้วไอ้วา ให้ตายสิ! ตั้งแต่ท้องเนี่ยหื่นขึ้นเยอะเลย”

“ฉันหื่นตั้งแต่ก่อนท้องแล้วย่ะ” แวววิวาห์ยอมรับหน้าตาเฉย ทำเอาที่เหลือพากันถอนหายใจตามๆ กัน ก่อนที่ศิศิราจะวกกลับเข้าเรื่องเดิม

“ที่ฉันพูดฉันหมายถึงแกสองคนไปรักกันตอนไหน ไม่สิ! คุณเจตต์น่ะฉันมั่นใจว่าเขารักแก แต่แกนี่สิที่ฉันไม่ค่อยแน่ใจ” ได้ยินพี่สาวพูดแบบนั้น มีนาถึงกับหน้างอ

“ทำไมชอบมองว่าหนูซื่อบื้อนักนะ หนูรู้จักความรักหรอกน่า แล้วหนูก็รู้ด้วยว่าหนูน่ะรักเขา” มีนาบอกอย่างภาคภูมิ

“แล้วแกรู้ได้ยังไง” ศิศิราอดถามไม่ได้อีก

“ก็หนูกับเขาเรารู้สึกเหมือนกัน ในเมื่อเขารักหนู ก็แสดงว่าหนูก็ต้องรักเขาเหมือนกันไง” คำตอบพาซื่อของคนที่ประกาศว่ารู้จักความรักดี ทำเอาพวกพี่ๆ หันมามองหน้าแล้วก็ถอนหายใจพร้อมกัน ก่อนที่พริมรตาจะพูดเสริมขึ้น

“อืม แต่ฉันว่าคนที่รู้ใจยัยมัดดีกว่าใครน่าจะเป็นคุณเจตต์แล้วแหละ ไม่งั้นเขาคงไม่มองยัยมัดตาเชื่อมขนาดนั้นหรอก” พริมรตาล้อเลียนพลางเหลือบไปมองเจตต์ที่กำลังมองมีนานัยน์ตาหยาดเยิ้ม พลอยให้คนที่เหลือจำต้องหันไปมองตาม

“มองขนาดนี้แกก็ไม่ต้องห่วงน้องมันแล้วล่ะ” แวววิวาห์หันมาตบไหล่ศิศิรา ก่อนจะหันไปทางมีนาอีกครั้ง