จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ นิยาย บท 66

บทที่ 65

“คุยกับเจ้าตัวเขารึยังล่ะ บอกตามตรงนะ หลังจากได้ประสบการณ์จากเรื่องยัยเม แม่เองก็ไม่กล้าตัดสินใจแทนใครอีกแล้วละ” สีหน้าศรีไพรสลดลงทันตา เมื่อพูดถึงเรื่องแย่ๆ ที่ตัวเองก็มีส่วนผิดที่สนับสนุนให้ลูกแต่งงานกับคนมีฐานะโดยไม่ดูให้ดีก่อน

“อย่าโทษตัวเองเลยครับ ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นหรอก ผมเชื่อว่าทุกคนจะเข้าใจคุณแม่ครับ”

“แม่ก็หวังให้เป็นอย่างนั้นแหละ ส่วนเรื่องของคุณกับยัยมัด ถ้าสองคนรักกันชอบกัน แม่ก็ไม่ว่าอะไรหรอก ขอแค่รักและดูแลลูกสาวแม่ให้มากๆ ก็พอ” คนอยากแต่งงานได้ยินถึงกับยิ้มร่าทันที

“ไม่ต้องห่วงครับ ผมสัญญาว่าจะรักและก็ดูแลมีนาให้ดีที่สุด เท่าที่คนอย่างผมจะทำได้” เขารับคำเสียงหนักแน่น

“อืม แม่เชื่อว่าคุณจะไม่ทำให้แม่ผิดหวังคุณเจตต์”

“งั้นผมจะให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอมีนาให้เร็วที่สุดนะครับ”

“ต้องรีบขนาดนั้นเชียว” ผู้เป็นแม่อดล้อเลียนไม่ได้ ทำคนถูกล้อถึงกับยิ้มเจื่อนก่อนตอบ

“เอ่อ…ครับ” คนอยากนอนกอดเมียจึงยอมรับออกไปตรงๆ กระทั่งเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้น

“คุยอะไรกันอยู่คะ มากินเกี๊ยวกันได้แล้ว” มีนาที่ยังใส่เสื้อกันเปื้อนเดินออกมาตาม ให้ตายสิ! เขาเพิ่งรู้ว่าเสื้อกันเปื้อนก็เซ็กซี่ได้ เพียงแค่เห็นเธออยู่ในชุดกันเปื้อน เขาก็ถึงกับตาพร่ามองชุดนั่นเป็นชุดเมดเซ็กซี่ และก่อนที่เขาจะคิดเตลิดไปมากกว่านี้ เขาจำต้องสะบัดหน้าแรงๆ ขับไล่ความฟุ้งซ่านนั่นซะ จากนั้นก็รีบเดินตามทั้งสองเข้าไป

หลังจากจัดการมื้อเย็นเสร็จ ทั้งหมดก็มานั่งคุยกันตามประสา ตอนนั้นเองที่ผู้เป็นพ่อหันไปส่งซิกให้ลูกสาว

“พี่มัดขา หนูมีการบ้านตอนปิดเทอมเยอะเลยที่ยังไม่ได้ทำ พี่มัดไปสอนหนูหน่อยได้ไหมคะ หนูอยากฟังพี่มัดเล่านิทานก่อนนอนด้วยค่ะ คืนนี้พี่มัดไปนอนกับหนูได้ไหมคะ” เด็กน้อยทำเสียงออดอ้อน แน่นอนว่าหนูน้อยไม่ได้มาเล่นๆ

“นะคะคุณยายขา คืนนี้ให้พี่มัดไปนอนกับหนูได้ไหมคะ” เด็กน้อยไม่เพียงเว้าวอน แต่ยังขยับไปกอดแขนคุณยายอย่างออดอ้อนด้วย

“ไม่เอาสิคะจันทร์เจ้า อย่าไปกวนใจคุณยายแบบนั้นสิลูก” อืม! ความพ่อลูกทำงานกันเป็นทีมอะนะ เมื่อคุณพ่อแสร้งเอ็ด คุณลูกก็แสร้งทำหน้าสลด

“โอ๋ๆๆ ไม่ต้องทำหน้าเศร้าแล้วนะ คุณยายอนุญาตให้ไปก็ได้ค่ะ” ศรีไพรบอกพลางลูบหัวเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู ก่อนพูดต่อ

“ไปอยู่กับจันทร์เจ้าก็ดีเหมือนกัน คุณยายจะได้สบายใจเรื่องความปลอดภัย เพราะอีกไม่กี่วันคุณยายว่าจะกลับต่างจังหวัดแล้วละ”

“เอ้า! ทำไมรีบกลับล่ะแม่ อยู่กับหนูอีกหน่อยไม่ได้เหรอ เราเพิ่งจะได้อยู่พร้อมหน้ากันนะแม่” ลูกสาวคนเล็กถึงกับโวยวายทันทีที่ได้รู้

“พี่เองก็ว่าจะกลับด้วยเหมือนกันนะ” น้องเล็กถึงกับหันขวับไปมองพี่สาวทันที นี่ก็คงเป็นอีกเรื่องที่กะทันหันสำหรับเธอ