บทที่ 1แต่งสามีเข้าบ้าน
“ว้าย"
เฉินจิ้นตื่นขึ้นเพราะมีเสียงกรีดร้อง จึงค่อยๆลืมตาขึ้น มีหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ตรงหน้าของเขา เธอช่างเป็นผู้หญิงที่สวยมาก
เสื้อผ้าของเธอรกรุงรังแต่ในมุมมองเฉินจิ้นนั้นกลับมองเห็นเพียงผิวพรรณที่ขาวเรียบเนียนราวกับหิมะเท่านั้น
แต่ทว่า เฉินจิ้นไม่มีเวลามากพอที่จะชื่นชมความงามที่อยู่ตรงหน้าของเขา ก็ต้องโดนตบอย่างแรง
สายตาของผู้หญิงคนนั้นแสดงออกถึงความหวาดกลัวคล้ายกับกระต่ายก็มิปาน ใบหน้าเต็มไปด้วยความอัปยศ:“เฉินจิ้น นี่แกกล้าทำแบบนี้กับฉันหรอ แกมันบ้าไปแล้ว พี่สาวของฉันไม่ยอมปล่อยแกไว้แน่
พี่สาวของเธอไม่ยอมปล่อยฉันไว้?
เฉินจิ้นมองไปที่หญิงสวยที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบซักนิดเลย
ฉันเป็นเจ้าแห่งโลกปีศาจผู้น่าเกรงขาม มีใครที่ไหนกล้าบอกว่าไม่ปบ่อยฉันไว้แน่
เฉินจิ้นเพียงแค่คิดที่จะต่อว่าเสียงดังเท่านั้น แต่ทันใดนั้นก็เกิดอาการเหมือนกับฟ้าหมุนติ้วขึ้นมาฉับพลัน
ความทรงจำก็โผล่เข้ามาในสมอง
นี่ .....นี่คือโลก?
ฉันเกิดใหม่แล้ว?
ไม่ใช่ ฉันยังไม่ตาย?
เฉินจิ้นยังมีอาการมึนงง ความทรงจำสุดท้ายของเขา ก็คือกำลังต่อสู้แย่งชิงไข่มุกพิเศษหวนต้วนอยู่บนกลุ่มอากาศสลัวก่อนที่โลกจะอุบัติขึ้นเบิกฟ้านั้นได้ถูกเจ้าทั้งสิบดวงดาวรุมโจมตีจนถึงขั้นประสบกับความตายพร้อมกัน
ตอนนี้ ตัวเองกลับได้มาเกิดอยู่บนโลกและได้เข้ามาอยู่ในร่างผู้ชายที่มีชื่อและแซ่เดียวกันกับเขา แถมเขายังเป็นผู้ชายที่แต่งเข้าบ้านหญิง
อีกทั้งถานะเขาในบ้านนั้นดูเหมือนไม่ค่อยสูง
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านั้น เป็นน้องสาวของภรรยาร่างนี้
“คนระยำ ฉันจะฆ่าแก !”
ซ่งจื่อหารเห็นเฉินจิ้นไม่มีแม้แต่ความสำนึกผิดและความกลัวเลยแม้แต่น้อย กลับมีแววตาที่หลงไหลเมื่อมองดูตัวเธอเสียด้วยซ้ำ คาดไม่ถึงว่าความบริสุทธิ์ของตนเองถูกไอ้คนขี้ขลาดตาขาวไร้ซึ่งความสามารถคนนี้เอาไปแล้ว เธอโกรธแค้นจนอยากจะพุ่งไปฆ่าเฉินจิ้นให้ตาย
เฉินจิ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาเปล่งประกายแสงแห่งความสังหาร แต่แค่ชั่วขณะก็จางหายไป
แล้วก็คว้ามือของซ่งจื่อหารไว้ พูดใคร่ครวญ: “ฉันได้มีอะไรกับเธอหรือยัง ร่างกายของเธอไม่มีความรู้สึกใดหรอกหรอ ไม่งั้นให้ฉันทำมันให้เป็นความจริงเลย?”
ซ่งจื่อหารตกตะลึง
เฉินจิ้นกล้าที่จะพูดกับตัวเองแบบนี้ ไอ้คนขี้ขลาดนี้มีความกล้าหาญขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่ทว่า ร่างกายของตัวเองเหมือนไม่มีความผิดปกติใดๆเลย
ซ่งจื่อหารสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
จากนั้นจึงรู้ขึ้นมาว่ามือของตนเองยังถูกเฉินจิ้นจับอยู่
เมื่อหวนคิดถึงคำพูดเจ้าชู้ของเฉินจิ้นนั้น ซ่งจื่อหารก็ยกมืออีกข้างหนึ่งขึ้นแล้วตบไปยังเฉินจิ้น
ครั้งนี้เฉินจิ้นตั้งตังทันแล้วจับมืออีกข้างของซ่งจื่อหารเอาไว้ พูดเย็นชาว่า“ฉันหวังว่าจะไม่มีครั้งต่อไปอีก”
“ อีกอย่าง ฉันไม่มีความสนใจในตัวเธอเลยแม้แต่น้อย"
เฉินจิ้นเป็นเจ้าของผู้ยิ่งใหญ่แห่งโลกปีศาจ นางฟ้า นางมารที่เซ็กซี่สง่างามนั้นเขาก็คบมาไม่น้อย ซ่งจื่อหารเป็นเพียงสาวงามบนโลกมนุษย์ เขาไม่สนใจเลยจริงๆ
“นี่แก.....”
คำพูดของเฉินจิ้นนั้น ทำเอาซ่งจื่อหารโมโหอย่างหนัก คนขี้ขลาดตาขาวนี้เมื่อก่อนยังแอบมองตนเองบ่อยๆ ตอนนี้กลับพูดว่าไม่สนใจเธอ คำพูดนี้ทำให้เธอโมโหมากกว่าเรื่องที่เฉินจินมองเห็นรางที่เปลือยเปล่าของเธอ
“ทำไม ถ้าหากว่าเธอต้องการให้ฉันมีความสนใจในตัวเธอ อยากจะมีอะไรกับฉัน ฉันก็ไม่รังเกียจหรอก”
“นี่แก.......”
ดวงตาของซ่งจื่อหารเบิกกว้าง ไม่กล้าเชื่อเลยว่าผู้ชายต่ำต้อยที่แต่งเข้าบ้านของเธอนั้นตอนนี้เหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน แถมยังกล้ามาล่วงเกินเธอ
ในเวลานี้ ประตูของโรงแรมถูกเปิดออก
“ไอ้สาส แกเปล่อยจื่อหารนะ”
ผู้หญิงวัยกลางที่สวยงามคนหนึ่งพุ่งเข้ามา“เฉินจิ้น ครอบครัวฉันทำอะไรผิดต่อแกแล้ว แกแต่งงานกับชีงเหย็นแล้วยังไม่พออีกหรอ ยังมาทำแบบนี้กับจื่อหาร แกยังมีความเป็นคนอยู่ไหม”
“สามปีก่อน สามีของฉันป่วย เพื่อล้างความโชคร้าย จึงให้แกแต่งงานเข้าบ้านฉัน แต่ในวันแต่งงานวันนั้นสามีฉันก็กลายเป็นเจ้าชายนิทราไป พวกเราไม่เพียงแต่ไม่ไล่แกออกไป แถมยังเอาของกินของใช้ที่ดีให้แก เลี้ยงดูแกอย่างดีมาหลายไป แล้วแกหล่ะ แกทำอะไรให้พวกเราบ้าง”
เฉินจิ้นมองไปที่หญิงสาววัยกลางคนที่กล่าวกำลักล่าวงหาเขาอยู่นั้น ริมฝีปากยิ้มออกมาด้วยความเยือกเย็น
ตามความทรงจำในสมองเฉินจิ้นรู้ว่าผู้หญิงวัยกลางคนนี้ชื่อว่าฉินเฝิ้งเจียว เป็นแม่ภรรยาของรางนี้
และไม่เคยไว้หน้าเขาเลยแม้แต่น้อย
ผู้หญิงที่หน้าตาเฉยเมยที่เข้ามาตามหลังเธอนั้นไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นภรรยาของร่างนี้ ผู้หญิงที่ด่งดังด้วยความสวยงาม--ซ่งชีงเหย็น
“แม่ พี่สาว ฉันชวนเฉินจิ้นไปดื่มเหล้าด้วยความหวังดี เพื่ออยากจะไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรา แต่เขากลับฉวยโอกาสที่ฉันเมาและพาฉันมาโรงแรม ถ้าไม่ใช่ว่าฉันดื่นมาไว คงโดนเขาเอาตัวไปแล้ว พี่สาว พี่ต้องทวงความยุติธรรมให้ฉันนะ.....”
เฉินจิ้งมองดูเห็นการณ์ตรงหน้าด้วยความเฉยเมย และถือโอกาสนี้สำรวจภรรยาของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมารหวนคืน