จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 2

บทที่ 2 ฉันช่วยเขาได้

หัวเราะ

รอบกายของเฉินจิ้นนั้นมีดาวเรียงรายนับร้อย ในฐานะที่เป็นเจ้าแห่งโลกปีศาจมีอำนาจบารมีอันไพศาล เพียงโบกมือเบาๆเท่านั้นก็มีเทพธิดานางฟ้าที่ผู้คนใฝ่ฝันอยากจะได้มาครอบครองนับไม่ถ้วน แก่งแย่งกันอยากจะตกเป็นผู้หญิงของเขา

ถ้าเขายอมตกลง ในทุกๆวันจะต้องมีหญิงสาวสิบคน ผู้หญิงที่มาพลีกายให้นั้นติดต่อกันเป็นเวลาสิบปีโดยไม่ซ้ำหน้ากันก็ไม่มีปัญหา และแต่ละคนที่เข้ามาก็เป็นหญิงสาวที่สวยไม่แพ้กันเลยทีเดียว

ทำไมต้องมาเสียเวลาพัวพันอยู่กับหญิงสาวบนโลกมนุษย์ด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะไปเกิดใหม่ในครอบครัวของพวกเขากลายเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงนั้น เฉินจิ้นก็จะไม่พูดอะไรมากมาย

เฉินจิ้นไม่ได้ตอบอะไร ทันใดนั้นโทรศัพท์ของซ่งชีงเหย็น ก็ดังขึ้น

หลังจากที่รับโทรศัพท์ ไม่ได้พูดอะไร สีหน้าของซ่งชีงเหย็นก็ซีดขาวขึ้นมาทันใด

“พ่อของฉันเป็นอะไร?ได้ๆจะไปเดี๋ยวนี้...”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ ซ่งชีงเหย็นก็พูดเสียงสั่นๆ

หลังจากนั้นก็ดึงฉินเฝิ้งเจียวกับซ่งจื่อหารวิ่งออกไปข้างนอก

เฉินจิ้นขมวดคิ้ว

ซึ่งได้รับรู้ถึงความทรงจำและความรู้สึกของเจ้าของร่างเดิม ไม่สนว่าแม่ยายกับน้องสาวของภรรยาจะคิดยังไงกับเขา ซ่งชีงเหย็นภรรยาคนนี้ นอกจากการที่ไม่ให้นอนแล้ว สำหรับเรื่องอื่นนั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาลำบากใจหรือปฏิบัติกับเขาไม่ดี

พ่อตากลายเป็นชายนิทรานอนอยู่ที่โรงพยาบาล ก่อนหน้านั้นเขาก็ปฏิบัติต่อเขาเหมือนกับลูกชายคนหนึ่ง

“ในเมื่อได้มาเกิดใหม่ในร่างของคุณ นั่นถือเป็นโชคชะตา ”ฉันก็จะช่วยคุณจบสิ้นจากเรื่องนี้เสียที”

เฉินจิ้นหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ตามไป……

“ใครใช้ให้คุณขึ้นรถ ลงไป”

ฉินเฝิ้งเจียวเห็นเฉินจิ้นตามออกมา ก็รู้สึกโกรธแค้นมากตอนแรกนั้น หมอดูบอกว่าการแก้เคล็ดช่วยให้อาการป่วยของสามีดีขึ้น ผลคือหลังจากวันแต่งงานในวันนั้น สามีของฉันก็กลายเป็นเจ้าชายนิทรา คนขี้ขาดตาขาว น่าสมเพชอย่างเฉินจิ้น ในสายตาของเธอก็เป็นแค่ตัวอัปมงคล

กระทั่งเธอสงสัยเป็นอย่างมาก หรือว่าหมอดูคนนั้นจะร่วมมือวางแผน สมรู้ร่วมคิดกับเฉินจิ้นมาหลอกเธอกันแน่ในเรื่องนี้ก็ช่างมันเถอะ แต่ที่สำคัญคือเฉินจิ้นขี้เกียจตัวเป็นขน นิสัยขี้ขลาดตาขาว ลูกสาวของตัวเองไปแต่งงานกับไอ้คนขยะแบบนั้น ทำให้เป็นมลทินต่อตระกูล ที่ล้างเท่าไหร่ก็ล้างไม่หมดเลยเสียจริง

“แม่...”

ซ่งชีงเหย็นหยุดยั้งฉินเฝิ้งเจียว

ได้พูดไปแล้วว่าต้องการหย่า หลังจากนี้เฉินจิ้นกับครอบครัวของพวกเราก็ไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันแล้ว จริงๆแล้วก็ไม่จำเป็นที่ต้องโกรธเฉินจิ้นแล้ว

เงียบตลอดทาง

โรงพยาบาลเจียงโจว ห้องผู้ป่วยVIP

“คุณหมอ พ่อของฉันเป็นอย่างไรบ้าง?

ซ่งชีงเหย็นถึงห้องผู้ป่วย ก็เห็นหมอหลายคน กำลังช่วยพ่อของเธออยู่

“สถานการณ์ไม่ค่อยสู้ดี คุณซ่งคุณควรที่จะทำใจดีๆไว้”

หมอพูดจบทำเอาซ่งชีงเหย็นยืนนิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้น

เฉินจิ้นดูหมอหลายคนกำลังช่วยกันรักษาพ่อตาอยู่ แล้วส่ายหัว พูดด้วยน้ำเสียงตักเตือนออกมาว่า： “พวกคุณทำแบบนี้ไม่ได้ ไม่เพียงแต่จะช่วยอะไรเขาไม่ได้แล้ว มันกลับจะทำให้เขาอาการแย่ลง”

ความหมายก็คือ พวกคุณทำแบบนั้น ยิ่งจะทำให้เขาตายเร็วขึ้น

“คุณเป็นใคร?กล้าคุยโวโอ้อวด อย่างไร้ยางอายเช่นนี้ คุณเข้าใจวิธีการรักษาของแพทย์หรือ?คุณรู้ว่าอะไรคือการช่วยชีวิตไหม?

หมอคนหนึ่งหลังจากได้ยิน ก็จ้องมาที่เฉินจิ้น

เฉินจิ้นนี่มันเป็นการสงสัยในทักษะทางแพทย์ของพวกเขา

จะทนได้อย่างไร

“หมอ คุณไม่ต้องสนใจเขา รีบช่วยชีวิตคนสำคัญที่สุด “ฉินเฝิ้งเจียวแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

หลังจากนั้นก็หันมามองที่เฉินจิ้น พูดเสียงดุ： “เฉินจิ้น สามีของฉันทำผิดต่อคุณตรงไหน คุณยังต้องการสาปแช่งเขาให้ตาย ฉันว่าคนที่สมควรตายคือคุณมากกว่า คุณออกไปให้เร็วๆซะ ไม่ต้องมาสร้างปัญหาที่นี่ ถ้าหากสามีของฉันเป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็ ฉันไม่ไว้หน้าคุณแน่...”

“ฉินจิ้น คุณออกไปก่อนเถอะ”

แม้ว่าซ่งชีงเหย็นจะไม่ด่าฉินจิ้นอย่างหยาบคาย แต่เห็นได้ชัดว่าก็คิดว่าเฉินจิ้นอยู่ที่นี่ก็มีแต่จะสร้างปัญหา

กระทั่งรู้สึกว่า หรือว่าจะเป็นเพราะการที่เธอขออย่ากับเขา ใช่หรือไม่เพราะเฉินจิ้นต้องการที่จะหย่ากับเธอ เขาถึงไม่คำนึงถึงเลยว่าการกระทำของเขาเลวร้ายเพียงใด ตอนแรกบอกว่าตัวเธอเองป่วย ตอนนี้ยังมาสาปแช่งพ่อของเธออีก

ซ่งชีงเหย็นไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยว่าเฉินจิ้นจะน่ารังเกียจมากขนาดนี้

“คุณไม่ได้ยินหรือ?ออกไปเดี่ยวนี้” ซ่งจื่อหารมองเฉินจิ้นอย่างโกรธแค้น

ถึงตอนนี้

ติ้ด....

เครื่องวัดคลื่นหัวใจ เปลี่ยนเป็นขีดตรง

“ทำไมเป็นแบบนี้ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย....”หมอที่ต่อว่าเฉินจิ้นพูดขึ้นมา เบิกตาขึ้นมาทันใด มันยากที่จะเชื่อเสียจริง

เป็นเวลานาน

“คุณซ่ง ต้องขอโทษด้วยพวกเราพยายามถึงที่สุดแล้ว..”

“ขอแสดงความเสียใจด้วย”

คำพูดของหมอ ไม่ต้องสงสัยเลย ราวกับเป็นการตัดสินประหารซ่งจื่อหารอย่างไงอย่างนั้น ความหวังสุดท้ายของสามแม่ลูกหมดไปอย่างสิ้นเชิง

“ทั้งหมดนี่เพราะคุณ ทั้งหมดนี่เพราะคุณ ถ้าไม่เป็นเพราะคุณสาปแช่งสามีของฉัน เขาจะตายได้ยังไง” ฉินเฝิ้งเจียวจู่ๆก็ราวกับสติแตกขึ้นมาทันใด แล้วชี้ไปที่เฉินจิ้น

เฉินจิ้นขมวดคิ้ว

หลายปีมานี้ ไม่เคยมีใครกล้าที่จะชี้หน้าเขาเลย

คนที่กล้าทำแบบนี้ ตายไปนานแล้ว

แต่ทันใดนั้น คิ้วของเฉินจิ้นก็คลายออก

หมดหนทาง ใครใช้ให้ผู้หญิงคนนี้คือแม่ยายของ “ตัวเอง”กันล่ะ

ช่วยรักษาพ่อตาให้ฟื้นคืนชีพ หลังจากนี้ต่อไปก็ทางใครทางมัน ไม่เกี่ยวข้องกันอีก

ผู้หญิงซึ่งราวกับมดตัวหนึ่งแบบนี้ มันไม่คุ้มค่าเลยกับการที่เขาต้องไปคิดเล็กคิดน้อยด้วย

ซ่งชีงเหย็นมองลึกลงไปที่ดวงตาของเฉินจิ้น

ถึงแม้ว่าเธอจะเข้าใจถึงการตายของพ่อเลยจะโทษเฉินจิ้นไม่ได้

“ยังมีโอกาสจริงใช่ไหม?” สายตาของซ่งชีงเหย็นแฝงไปด้วยความหวัง มองไปที่หลี่เฟย

หัวใจของหลี่เฟยเต้นแรง นัยน์ตาคู่นั้นแฝงไปด้วยความละโมบ

“ให้เขาลองดู” หลี่เฟยพูด แต่ทว่าในใจของเขาเต็มไปด้วยคำเยาะเย้ย

ซ่งเจี้ยนหยวนได้ตายไปแล้วอย่างเห็นได้ชัด นี่ถ้าสามารถช่วยให้ฟื้นคืนชีพได้ เขาจะบิดสมองตัวเองออกมา ให้เฉินจิ้นเอาไปเป็นที่ใส่เหยี่ยวซะเลย

หลังจากที่ซ่งชีงเหย็นได้ฟังแล้ว หัวใจก็เต้นรัว

หรือว่าคำพูดของเฉินจิ้นไม่ใช่คำโกหกนะ

น้ำเสียงสั่น ：”เฉินจิ้น คุณ..คุณสามารถช่วยชีวิตพ่อได้?”

เฉินจิ้นพยักหน้า: “เตรียมเข็มให้ผมชุดหนึ่ง”

ไม่ต้องใช้เครื่องมือไฮเทคขั้นสูงเหล่านั้น เฉินจิ้นก็น่าจะรู้ดี พ่อตาของตัวเอง ตอนนี้กำลังตกอยู่ในสถานะการตายแบบปลอมๆ พลังชีวิตเริ่มสูญเสียอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ถึงค่าต่ำสุดเกินค่าที่เครื่องมือนั้นสามารถที่จะตรวจจับได้ ดังนั้น ก็เลยถูกวินิจฉัยว่าตายแล้ว

แต่ทว่า ถ้ายังยื้อเวลาต่อไปอีก การตายแบบปลอมๆก็จะกลายเป็นการตายที่แท้จริงได้ นั่นก็ถือว่าช่วยให้กลับมาฟื้นคืนชีพไม่ได้แล้วจริงๆ

แป๊บเดียว เข็มเงินที่เฉินจิ้นต้องการก็ส่งมาถึงมือแล้ว

เฉินจิ้นซึ่งเตรียมการไว้นานแล้ว ก็เริ่มลงมืออย่างรวดเร็ว ไม่มีการหยุดพักเลยสักนิด หยิบเข็มเงินออกมา ใช้วิธีที่แปลกประหลาด เจาะเข็มเงินเข้าไปที่จุดฝังเข็มหกจุดในร่างกายของพ่อตา

สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้ มันคือการหยุดการสูญเสียพลังชีวิตของพ่อตา

ฟังดูน่าเหลือเชื่อ แต่สำหรับเฉินจิ้นแล้วนั้นมันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

รอทำการฝังเข็มสำเร็จ หน้าผากของเฉินจิ้น ได้มีเหงื่อออกให้เห็นแล้ว

มือของเขาก็เริ่มมีอาการสั่นเล็กน้อย

ดูเหมือนว่า ตัวเองประเมินค่าของร่างกายที่ไร้ซึ่งความสามารถนี้ไว้สูงเกินไป ช่างอ่อนแอจริงๆ

แต่ว่ายังดีที่ถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว

เฉินจิ้นสอดเข็มเงินเข้าไปในจุดฝังเข็มในตำแหน่งสุดท้าย จากนั้นก็ฝังเข็มไปที่ร่างกายจุดอ่อนแอที่ยังพอมีพลังหลงเหลืออยู่ เข้าสู่ร่างกายของพ่อตาอย่างช้าๆ

“มือสั่นถึงขนาดนี้แล้ว คุณยังจะรักษาต่อไหม?”

หลี่เฟยเห็นอาการเช่นนั้นของเฉินจิ้น ภายในใจยิ่งรู้สึก เขาแค่เรียกร้องความสนใจจากทุกคนก็เท่านั้นเอง เขาสามารถจินตนาการได้เลยว่า ภาพที่เฉินจิ้นต้องคุกเข่าขอโทษตน และยอมรับว่าตนเองนั้นเป็นไอ้ขยะมันจะน่าสมเพชแค่ไหน

ซ่งชีงเหย็นก็จะผิดหวัง

มันช่างน่าตลกเสียจริง

เชื่อจริง ๆ ว่าเฉินจิ้นจะสามารถช่วยพ่อของเขากลับมาได้

เธอค่อยๆหลับตาและยอมรับความจริงที่ว่าพ่อของเธอเสียชีวิตไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ณ ขณะนี้

ติ๊ด.....

เสียงอุปกรณ์วัดหัวใจดังก้องไปทั่วห้องผู้ป่วย

เส้นตรงบนจอภาพ เครื่องตรวจคลื่นหัวใจ กลายเป็นโค้งอีกครั้งเส้นเริ่มผันผวน