จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 10

บทที่ 10 คุณสมบัติของคุณยังไม่พอ

โดยเฉพาะเฉินเจิ้งเฟย ตอนนี้เขาอึ้งจนสมองว่างเปล่า

แม้แต่ความเจ็บปวดที่แขน ก็ยังถูกมองข้ามไปสักพัก

คนของสโมสรซันดาและรปภ.คงจะรู้เพียงว่าติงโก๋หาวเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมีที่เกือบจะได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี

แต่เขาที่ในชั้นผู้ใหญ่ของมหา’ลัยต้องรู้อยู่แล้วว่า ผู้อำนวยการของมหาวิทยาลัยเจียงโจวของพวกเขาเป็นนักเรียนของด.ร.ติง

แต่ตอนนี้ด.ร.ติงกลับอยากไหว้เฉินจิ้นเป็นครู

เฉินจิ้น เขามีสิทธิ์อะไร

ไม่เพียงแต่เฉินเจิ้งเฟยคิดแบบนี้ คนที่อยู่รอบๆก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

แต่คนที่แปลกใจมากที่สุดต้องเป็นผู้อำนวยการของมหาวิทยาลัยเจียงโจวถางเจิ้งหยาง

ความตกตะลึงในสายตาของเขาไม่สามารถบรรยายออกมาได้

อาจารย์ของเขานะ ติงโก๋หาวด.ร.ติงนะ

ผู้เชี่ยวชาญในวงการเคมีที่มีชื่อเสียงโด่งดัง

หนึ่งในผู้ได้รับการเสนอชื่อให้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี

ประธานของสมาคมเคมีหวาเสี้ย

ผู้สืบทอดสายตรงของตระกูลติงที่เมืองซ่างจิง

ไม่ว่าฐานะไหน เพียงตาประกาศออกมาล้วนเป็นฐานะที่สูงส่ง

แต่ตอนนี้...เขากลับอยากไหว้เด็กหนุ่มคนหนึ่งเป็นครู

แถมยังทำความเคารพในฐานะนักเรียน

ถางเจิ้งหยางไม่เข้าใจเลยจริงๆ

แต่ในใจเขาก็อิจฉาไม่น้อย

ตอนนี้เขายังขยันทำงาน หวังว่าด.ร.ติงจะชื่นชอบเขาและแนะนำเขาเข้าเมืองซ่างจิง

แต่เด็กหนุ่มคนนี้กลับทำให้ด.ร.ติงยอมไหว้เขาเป็นครู

เขาเอาความโชคดีนี้มาจากไหนกัน

“เฉินจิ้น แกยังยืนนิ่งทำไมอีก แกมองว่าตนเองเป็นครูไปแล้วจริงหรอ？ แกรู้ไหมว่าท่านนี่เป็นใคร ท่านนี้เป็นด.ร.ติงนะด.ร.ติง！”

ซ่งจื่อหารเห็นเฉินจิ้นยังยืนนิ่งๆอยู่ ก็รีบเดินเข้าไปพูดกับเขาด้วยเสียงต่ำ

เธอรู้อยู่แล้วว่าผู้เชี่ยวชาญที่พี่สาวเชิญมาแก้ไขปัญหาของบริษัทนั้นก็คือด.ร.ติงคนนี้

เฉินจินทำนิ่งแบบนี้ก็เท่ากับทำผิดต่อด.ร.ติงแล้วสิ

เพียงแค่ด.ร.ติงออกคำสั่ง ด้วยอิทธิพลของเขาในวงการเครื่องสำอาง บริษัทของบ้านเธอต้องจบแหกแน่

เฉินจิ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย ซ่งจื่อหารนี่น่ารำคาญจริงๆ

ซ่งชีงเหย็นสามารถพูดได้ว่าเป็นคนสวยมีเสน่ห์

ส่วนซ่งจื่อหารนี่ กลับเป็นคนนมใหญ่ไร้สมอง

เขาไม่สนใจซ่งจื่อหาร แต่เป็นมองไปที่ด.ร.ติง

ด.ร.ติงมองที่เฉินจิ้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังและคสามตื่นเต้น

ทุกคนต่างก็รอเฉินจิ้นพูดอยู่

ดวงตาของเฉินเจิ้งเฟยเหมือนจะลุกไฟแล้ว

ไม่ว่าด.ร.ติงอยากจะไว้เฉินจิ้นเป็นครูด้วยเหตุผลอะไร เพียงแค่เฉินจิ้นตอบตกลงไปแล้ว เขาก็เป็นครูของด.ร.ติง แล้วจะมีใครกล้าไปแตะต้องเขาอีกหล่ะ

ด.ร.ติงไม่เพียงแค่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมีเท่านั้น เขายังเป็นของตระกูลติงที่ในเมืองซ่างจิง

ถึงจะเป็นตระกูลหวางก็ไม่กล้าไปหาเรื่องเฉินจิ้นแล้ว

งั้นความแค้นของเขาจะเอาคืนยังไง

หรือว่าจะให้แขนของเขาโดนเฉินจิ้นหักไปฟรีๆ？

หรือหวังอยากให้เฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติงไป？

นี่จะเป็นไปได้อย่างไร

เพียงแค่เป็นคนปกติก็ไม่ปฏิเสธเรื่องดีแบบนี้หรอก

“คิดจะไหว้ฉันเป็นครูหรอ？คุณสมบัติของคุณยังไม่พอ”

เฉินจิ้นเหลือบมองด.ร.ติงแล้วพูดออกมาจางๆ

คำพูดนี้เหมือนระเบิดดังออกมา

คนที่อยู่รอบล้วนนิ่งไปหมด

เป็นไปได้ไง

เป็นฉันหูฝาดหรือเปล่า หรือเป็นเฉินจิ้นปัญญาอ่อนกันแน่

เขา....เขาปฏิเสธด.ร.ติงไปแล้ว！！

คำพูดของเฉินจิ้นทำให้ทุกคนงงไปหมด

ด.ร.ติงก็เหมือนกัน เขาก็นิ่งไปชั่วขณะ เขาโดนปฏิเสธไปล้วหรอ？

ยังไงเขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมี ตามความคิดของเขา เขาก็มีคุณสมบัติพอที่มาเป็นลูกศิษย์ของเขาแล้ว

“เฉินจิ้น แกอยากจะทำอะไร”

ซ่งจื่อหารที่อยู่ข้างๆได้ยินเฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติงไปโดยไม่ไว้หน้าท่าน รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลย

“เด็หนุ่ม หยิ่งยโสเกินไปมันไม่ใช่เรื่องดี”

ถางเจิ้งหยางที่อยู่ข้างๆมองเฉินจิ้นอย่างดุร้าย

เมื่อกี้เขายังอิจฉาเฉินจิ้นอยู่

ตอนนี้เขารู้สึกว่าเฉินจิ้นบ้า”ปแล้ว จองหองจนปฏิเสธด.ร.ติงไป แถมยังบอกว่าอะไรคุณสมบัติไม่เพียงพอ

นี่เขาจองหองถึงขนาดไหนกัน

แค่ชายหนุ่มที่อายุยี่สิบกว่าปี กลับกล้ามาบอกว่าจะชี้แนะให้ด.ร.ติง

อวดเก่งก็ใช่จะมาทำแบบนี้

แต่คราวนี้ทุกคนก็ฉลาดขึ้นมา ไม่ได้พูดอะไรต่อ

“ดูเหมือนเป็นผมนี่โง่มากไปแล้ว”เมื่อได้ยินเฉินจิ้นบอกว่าเขาไม่มีคุณสมบัติเพียงพอมาเป็นลูกศิษย์ของเขา ด.ร.ติงรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย

แต่เขาก็ไม่ได้โกรธเฉินจิ้นอะไร ยิ่งเฉินจิ้นเป็นแบบนี้เขายิ่งรู้สึกว่าเฉินจิ้นมีความรู้ในด้านเคมีลึกจนเขาไม่สามารถเข้าถึงได้

ต่อมาเขาก็ได้ยินเฉินจิ้นบอกว่าจะชี้แนะเขาบ้าง อารมณ์น้อยใจของเขาก็หายไปหมดทันที

“ฉันยินดีรับฟังครับ” ด.ร.ติงยิ้มออกทันที

“อีกสองวันคุณค่อยมาหาฉันเลย”

เฉินจิ้นพูดขึ้น

ตอนนี้เขาแค่อยากกลับไปอาบน้ำแล้วหา วัสดุที่ใช้มาฝึกค่ายกล

เขาเตรียมอยากจะทำค่ายรวมจิตให้ตนเอง

อย่างนี้ถึงจะได้ดูดพลังจิตได้ไวขึ้น

“ขอบคุณมากคุณเฉิน” ด.ร.ติงรีบพูดขึ้น

อย่าว่าแต่สองวัน ถึงจะเป็นยี่สิบวัน สองเดือน หรือสองปีเขาก็ยอมรอ

เพียงแค่สามารถทำให้เขามีความก้าวหน้าในด้านเคมี ทำอะไรเขาก็ยอม

ครั้งที่แล้วไม่ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี เป็นความเสียใจอันยิ่งใหญ่ในชีวิตเขา

แต่วันนี้เขาได้มีความหวังอีกแล้ว

คราวนี้ เฉินจิ้นอยากจะไป ไม่มีใครกล้ามาขวางอีกแล้ว

แม้เฉินจอ้นไม่ได้พูดวิธีติดต่อเขาออกมา แต่เขารู้ว่าด.ร.ติงคนนี้ต้องหาเขาเจอแน่

.....

ตลอดทางที่เดินออกมหาวิทยาลัย เฉินพลางสัมผัสพลังหวนต้วนในร่างของเขา

ในใจก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้

พลังหวนต้วน มันเป็นพลังที่ใกล้เคียงกับพลังต้นของจักรวาล

พลังวิชาที่เท่าเทียมกัน เขาสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าเขาแข็งแกร่งกว่าตอนที่เขายังอยู่แดนฝึกลม

ไม่เพียงเท่านี้ หลังที่เข้าทะลุเข้าสู่แดนฝึกลม พลังหวนต้วนนี้ยังล้างร่างของเขาไปแล้ว

ทำให้สิ่งไม่พึงประสงค์ ในร่างของเขาได้เรียงรายไปตามรูขุมขน

เพราะเป็นอย่างนี้ เฉินจิ้นจึงอยากรีบกลับไปอาบน้ำ ไม่งั้นทั้งตัวเหนียวไปหมด มันไม่สบายมาก

เพียงแต่เฉินจิ้นคิดไม่ถึงว่าตอนที่กลับมาถึงบ้าน เร่งรีบเข้าห้องน้ำ กลับเห็นร่างที่สวยงามเพิ่งอาบน้ำออกมา