จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 109

บทที่ 109 ต่อสู้

เมื่อเฉินจิ้นเห็นข้อความนี้ แสงที่เย็นยะเยือกก็วาบผ่านในดวงตาของเขา

"เกิดอะไรขึ้น?"

หวางเม่ยหวูรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิในรอบกายของเฉินจิ้น ราวกับว่ามันลดลงไปมาก ทำให้เธอรู้สึกว่าขนของเธอตั้ง เธอก็ถามทันที

"มีใครบางคนกำลังมองหาที่ตาย!" สายตาของเฉินจิ้น พุ่งไปในทิศทางของภูเขาเจียงอู่ พูดอย่างเย็นชา

"ผมจะไปที่ยอดเขาเจียงอู่ ฆ่าคนหนึ่งคน!"

หลังจากพูดจบ เฉินจิ้นก็ก้าวออกไป ร่างกายปรากฏไปไกลสิบกว่าเมตร

จากนั้น เขาก็ก้าวออกไปอีกครั้งและร่างกายของเขาก็เคลื่อนออกไปมากกว่าสิบเมตร

รูปร่างของเขา เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา หากคุณมองลงมาจากท้องฟ้า มันจะเหมือนกับสายฟ้าที่เคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา

ในพริบตา เขาหายไปจากสายตาของหวางเม่ยหวู

เมื่อเห็นเฉินจิ้นโกรธมากขนาดนี้ หวางเม่ยหวูก็รู้ว่าจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน

ทันทีขับรถและพุ่งไปในทิศทางของภูเขาเจียงอู่

……

ภูเขาเจียงอู่ สูงกว่า 500 เมตรจากระดับน้ำทะเล

บนยอดเขา ล้อมรอบด้วยเมฆและหมอกตลอดทั้งปี เป็นสถานที่ที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่งในเจียงโจว จึงมีชื่อเสียง

บนยอดเขา มีศาลา

ภายในศาลา มีสองคน คนหนึ่งนั่งอีกคนยืน

"ไม่ต้องกลัว ผมจะไม่ทำร้ายคุณ เมื่อเฉินจิ้นมาถึง คุณก็สามารถไปได้!"

ชายร่างกำยำที่ยืนอยู่ข้างศาลา มองไปที่ทะเลเมฆเบื้องล่างแล้วกล่าว

"คุณคือใครกันแน่?"

แม้ว่าซ่งชิงเหย็นจะรู้สึกประหม่าเล็กน้อยในใจเธอ แต่ก็ยังคงสงบนิ่ง มองไปที่ร่างกำยำและถาม "คนที่ฆ่าเฉินจิ้น!"

ชายร่างกำยำกล่าว

ถ้าเป็นเมื่อคืนนี้ ซ่งชิงเหย็นคงเป็นห่วงเฉินจิ้นแน่ๆ

แต่ตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่ได้เห็นความสามารถพิเศษของเฉินจิ้น ซ่งชิงเหย็นในเวลานี้ ไม่เพียงแต่ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเฉินจิ้น แต่ยังเริ่มเสียดายกับชายร่างกำยำคนนี้

กล้าลักพาต้วเธอ ซ่งชิงเหย็นรู้ดีว่าเฉินจิ้นจะไม่ปล่อยเขาไป

เมื่อชายร่างกำยำเห็นซ่งชิงเหย็นไม่ตื่นตระหนกแต่อย่างใดและกล่าวว่า "คุณมีความเชื่อมั่นในตัวเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ?

ซ่งชิงเหย็นไม่ตอบ

ชายร่างกำยำไม่ได้ถามอะไรอีก

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หันกลับมาทันที ดวงตาของเขาเหมือนคบเพลิง

มองร่างผอมบางที่โผล่มาในศาลา

"ในที่สุดคุณก็มา!" ชายร่างกำยำกล่าว

"ผมมาแล้ว วันตายของคุณกำลังจะมาถึงแล้วเช่นกัน!"

สายตาที่เฉินจิ้นมองเขา ราวกับมองคนตาย น้ำเสียงของเขาเย็นชาจนทิ่มเข้ากระดูก

หลังจากนั้น ก็มีหมัดชกออกมา

ทันใดนั้น พลังมหาศาลก็พ่นออกมาจากหมัดของเฉินจิ้น ยังทำให้เมฆโดยรอบเดือดและม้วนตัว

มังกรมีเกล็ดย้อนกลับ จะตายถ้าสัมผัส!

กล้าลักพาตัวผู้หญิงของเขา มีทางเดียวคือตาย

หลังจากชกออกไป เฉินจิ้นดึงซ่งชิงเหย็นออกไปทันที

ห่างจากศาลาสิบเมตร.

"คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

เฉินจิ้นมองไปที่ซ่งชิงเหย็น ถามด้วยความกังวล

ซ่งชิงเหย็นส่ายหัวแรงๆ ส่งสัญญาณว่าเธอไม่เป็นไร สิ่งนี้ทำให้เจตนาฆ่าของเฉินจิ้นลดลงเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เจตนาฆ่ายังคงเดือด

หลังจากเฉินจิ้นพาซ่งชิงเหย็นถอยออกไป พลังงานก็โหมกระหน่ำในศาลา

หลังจากนั้นไม่นาน

มีเสียงปั้งดังขึ้น

ทั้งศาลา ราวกับถูกจุดชนวนด้วยระเบิด แตกกระจายเป็นชิ้นๆในพริบตา

ร่างกำยำเดินออกจากในนั้น

มีรอยยิ้มตื่นเต้นที่มุมปากของเขา "นี่ท่าน เป็นครึ่งแดนเสินจริงด้วย กงเปิ่นอู่พ่ายแพ้ในมือของคุณ คุ้มค่า!"

เสียงเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฉินจิ้น "ผมปล่อยกงเปิ่นอู่ไป แต่วันนี้ คุณต้องตายแน่!"

"คุณกล้าที่จะทำให้บูโดญี่ปุ่นของเราต้องอับอาย ผมก็วางแผนที่จะใช้หัวของคุณ เพื่อล้างความอัปยศที่กงเปิ่นอู่นำมา！จำไว้ว่า วันนี้ คนที่ฆ่าคุณซางชิว!"

ซางชิวพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ดวงตาของเขากระพริบด้วยแสงกระหายเลือด

"ผมไม่สนใจว่าคุณจะหมาซานหรือแมวซาน ในสายตาของผม คุณเป็นหมาที่ตายไปแล้ว!" หลังจากที่เฉินจิ้นพูดจบ เขาส่งสัญญาณให้ซ่งชิงเหย็นอยู่ห่างจากสถานที่แห่งนี้ จากนั้นก็ก้าวไปข้างหน้า คนทั้งคน เหมือนดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ออกจากฝักที่ไม่มีใครเทียบได้ ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

ซางชิวที่อยู่ตรงหน้า ครึ่งแดนเสิน

เป็นคนที่มีความแข็งแกร่งมากที่สุดที่เฉินจิ้นเคยพบ ตั้งแต่ที่เขาเกิดใหม่บนโลกใบนี้ ซางชิววันนี้ต้องตาย แต่ก่อนตาย เฉินจิ้นวางแผนที่จะเล่นกับเขาให้สนุกก่อน

ลองดูว่าครึ่งแดนเสินนั้น เก่งยังไง！

"หยิ่งผยอง เมื่อเดือนก่อน คนหนึ่งที่เป็นครึ่งแดนเสินในตะวันออกกลาง กล้าไม่เคารพผม กลายเป็นวิญญาณที่ตายภายใต้ดาบ วันนี้ คุณจะเป็นคนที่สอง!"

ใบหน้าของ ซางชิวมืดลง เจตนาฆ่าที่บ้าคลั่งเต็มในใจของเขา

“ รับหนึ่งท่าของผมให้ได้ก่อน!”

ซางชิวตะโกนอย่างรุนแรง เปลี่ยนมือของเขาไปเป็นมีด ฝ่ามือของเขาเหมือนใบมีด พุ่งออกไปอย่างรุนแรง

ในขณะที่ฝ่ามือของ ซางชิว ตกลงไป จู่ๆก็มีมีดแหลมคมปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า ทำให้เกิดเสียงดังทะลุท้องฟ้าและพุ่งมาทางเฉินจิ้น

ดาบนี้ แม้ว่าซางชิวจะใช้ฝ่ามือของเขา แต่พลังดาบและเจตนาที่มีอยู่ในนั้น มากกว่าของกงเปิ่นอู่

ใบมีดอันน่าสยดสยองที่ดูเหมือนจะสามารถแยกภูเขาได้ด้วยมีดเล่มเดียวเฉือนออกทันที

มาทางเฉินจิ้น

เพื่อทำลายวิญญาณของเฉินจิ้น!

“ คนที่หาที่ตาย คือคุณ!”

เฉินจิ้นยิ้มเยาะ ถูนิ้วของเขาเป็นดาบและฟันด้วยดาบทันที

ทันใดนั้น ออร่าของดาบที่ดูธรรมดาก็ปรากฏขึ้นจากอากาศ

“ ตูม!”

ดาบและดาบต่อสู้กัน

เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงในอากาศอีกครั้ง

มันเหมือนลูกปืนใหญ่สองลูก ปะทะกันกลางอากาศ

ระเบิดขึ้นในเวลาเดียวกัน

กำลังชี่ยังคงหลงเหลือ ระเบิบนพื้นดิน จู่ๆก็มีหลุมขนาดเล็กหลายแห่งปรากฏขึ้นที่พื้น

มีหลุมจำนวนนับไม่ถ้วนบนลำต้นของต้นไม้ใหญ่โดยรอบ ใบไม้ร่วงหล่นลงมาทั้งหมด

ภายใต้การเคลื่อนไหวนี้ เฉินจิ้นยืนอยู่ที่เดิม โดยยืนเอามือไพล่หลัง กำลังชี่หลงเหลือ เป่าเสื้อผ้าของเฉินจิ้น ส่งเสียงดังออกมา

ส่วนซางชิว ก็ถอยหลังโดยไม่ทันตั้งตัว

นัยห์ตาของซางชิวหดตัวลงทันที

ดาบของเขานี้ เป็นชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ต้องตายอย่างแน่นอน

แม้แต่ครึ่งแดนเสิน หากความประมาท ก็อาจได้รับบาดเจ็บ

อย่างไรก็ตาม เฉินจิ้นออกมือทีหลัง ดูเหมือนจะเป็นดาบชี่ที่ฟันออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจอะไรมากนัก แต่กลับสามารถทำลายทุกอย่างของเขา

ไม่เพียงเท่านั้น ยังทำให้เขาต้องถอยหลังไปครึ่งก้าว

เขา ตกเป็นเบี้ยล่าง

เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม หลังจากตกตะลึง ดวงตาของ ซางชิว ก็กระพริบด้วยความตื่นเต้นอีกครั้ง

ยิ่งเฉินจิ้นแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งน่าสนใจในการฆ่ามากเท่านั้น

"คุณ มีคุณสมบัติแล้ว ให้ผมจริงจังกับมัน"

"วันนี้ ใช้เลือดของคุณ เพื่อเลี้ยงดาบกระหายเลือดของผม!"

พูดจบ ฝ่ามือซางชิวที่ถือดาบนั้นไว้ ในที่สุดก็เข้าใจ

หัวแม่มือจับที่จับดาบ ขยับเล็กน้อย

เห็นเสียงที่คมชัดดังก้องไปทั่วยอดเขา

แสงเย็นวาบผ่าน

เขาใช้เลือดของผู้คนนับไม่ถ้วนในการเลี้ยงดาบของเขา "ความกระหายเลือด" ที่เลี้ยงเป็นเวลาหลายปี ออกจากฝัก!