จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 108

บทที่ 108 คู่รักที่ไม่ใช่แค่ในนาม

ในขณะนี้ น้ำตาคลอเต็มดวงตาของซ่งชิงเหย็น

เธอรู้สึกเพียงว่า เธอดูเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก

โลกใบนี้กว้างใหญ่ ไม่ว่าจะสูงศักดิ์เพียงใด รวยและสวยแค่ไหน ใครล่ะที่จะเหมือนเธอ

ผู้คนหลายพันล้านคนในโลกนี้ มีเป็นซ่งชิงเหย็นคนเดียว ที่มีความสุขเช่นนี้

สามารถจับมือสามีทะยานไปในอากาศได้

มีเพียงซ่งชิงเหย็นเท่านั้น ที่มีสามีที่ไม่เหมือนใครเช่นเฉินจิ้น

เฉินจิ้นใช้เทคนิคการซ่อนตัว เพื่อซ่อนร่างของเขาและซ่งชิงเหย็น เมื่อลอยสูงขึ้นถึง 100 เมตร เขาก็พาซ่งชิงเหย็นเดินไปในอากาศ เชยชมค่ำคืนที่งดงามของเจียงโจว

"สามี ตอนนี้เราไม่มีข้อจำกัดอื่นใด นอกจากการมีอะไรกันใช่มั้ย?"

หลังจากเดินไปในอากาศได้สักพัก ซ่งชิงเหย็นก็หันไปมองใบหน้าอีกมุมของเฉินจิ้น กัดริมฝีปากสีแดงของเธอ หายใจออกอย่างสวยงาม

เฉินจิ้นผงะและพูดว่า "ไม่มี"

เมื่อสิ้นเสียง เฉินจิ้นก็รู้สึกได้ถึงสายลมอันหอมกรุ่น

……

……

หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็แยกจากกัน

สีหน้าเฉินจิ้นยังคงเหมือนปกติ

ซ่งชิงเหย็นหน้าแดง

แม้แต่คอสีขาวราวกับหิมะก็กลายเป็นสีแดงเข้ม

"กลับกันเถอะ!"

ซ่งชิงเหย็นลดศีรษะลงไม่กล้ามองเฉินจิ้นอีก

ท่าทางที่อ่อนโยนนั้น กลิ่นอายของความงามหนึ่งในสี่ของความงามในเจียงโจวหายไปอย่างสิ้นเชิงก็อย่างที่ว่า อยู่ข้างนอกหยิ่งและเย็นชา

ความอ่อนโยนทั้งหมด ถูกสงวนไว้สำหรับคนตรงหน้าเพียงคนเดียวเท่านั้น

เฉินจิ้นพยักหน้าและกล่าวว่า "โอเค!"

ใช้ความแข็งแกร่งของแดนเสินทง พาซ่งชิงเหย็น อยู่กลางอากาศมานานขนาดนี้ พลังภายในของเฉินจิ้น ก็ถูกใช้ไปจนเกือบหมด

มีเพียงถึงแดนเสินไห่ จึงจะสามารถท่องไปมาระหว่างสวรรค์และโลกได้อย่างแท้จริงตามที่คุณต้องการ

"คุณต้องการสัมผัสความรู้สึกของการกระโดดบันจี้จัมพ์หรือไม่?" ก่อนที่จะกลับไป เฉินจิ้นก็มีความคิดอีกอย่างในใจ มองไปที่ซ่งชิงเหย็น

ซ่งชิงเหย็นยังไม่สามารถออกจากความรู้สึกนั้นในเวลานี้ เธอเม้มริมฝีปากของเธอ ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจ

เมื่อได้ยินเฉินจิ้นถามเช่นนั้น

ดวงตาสว่างขึ้น

"อยาก!"

เธออยากเล่นบันจี้จัมพ์มานานแล้ว

เป็นเพียงเพราะ เมื่อก่อนดิ้นรนเพื่อดูแลบริษัท เมื่อเร็วๆนี้ยุ่งอยู่กับการพัฒนาบริษัท จึงไม่มีเวลาเลย

“ งั้น เตรียมตัวพร้อมยัง”

เฉินจิ้นเริ่มนับถอยหลัง

"สาม!"

"สอง!"

"หนึ่ง!"

เมื่อเสียงลดลง ซ่งชิงเหย็นก็รู้สึกว่า ความรู้สึกลึกลับที่อยู่ใต้เท้าของเธอก็หายไปทันที

เธอและเฉินจิ้น เริ่มตกลงมาทันที

"อ๊าก……"

ซ่งชิงเหย็นอดไม่ได้ที่จะตะโกน

มีทั้งความกลัวและความตื่นเต้นสุดๆ

ในชีวิตก่อนหน้านี้ ฝึกฝนชี่กง เสินทง เพื่อแสวงหาความแข็งแกร่งของร่างกาย เพื่ออายุยืนยาวและเพื่อตัดหัวศัตรู เคยเล่นแบบนี้ที่ไหนล่ะ?

เฉินจิ้นรู้สึกได้ถึงเสียงลมหวีดหวิวในหูของเขา ร่างกายของเขาก็ลงอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกนี้ทำให้เขามีความสุขมาก

จนกระทั่งระยะห่างจากสิบเมตรจากพื้นดิน เฉินจิ้นจึงค่อยดึงซ่งชิงเหย็นเริ่มทรงตัว จากนั้นค่อยๆร่อนลงบนพื้น

ถ้าไม่มีซ่งชิงเหย็น เมื่อกี้เฉินจิ้นก็อยากจะลองมัน ความรู้สึกกับการตกจากที่สูง 100 เมตรแล้วกระแทกพื้นดู

ด้วยความแข็งแกร่งทางร่างกายในปัจจุบันของเขา เขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ

“ สามี วันนี้สนุกจริงๆ คราวหน้า ฉันอยากเล่นแบบนี้อีก!”

ซ่งชิงเหย็นจับแขนของเฉินจิ้นและแลบลิ้นออกมา

ประธานาธิบดีหญิงที่เย็นชาและสง่า ดูเหมือนจะกลายเป็นสาวน้อยน่ารักและขี้เล่น

ก่อนหน้านี้ เพื่อที่จะตกจากที่สูงและเล่นบันจี้จัมพ์ เฉินจิ้นไม่ได้เดินตามถนนเดิมและกลับไปที่ระเบียงบ้านของพวกเขา

เฉินจิ้นพยักหน้า จากนั้นทั้งสองก็เดินกลับบ้านอีกครั้ง

……

……

วันรุ่งขึ้น เฉินจิ้นมาที่ตระกูลหวางและพบหวางเม่ยหวู

"ไม่เลว ความแข็งแกร่งถึงขั้นฝึกปราณแล้ว"

เฉินจิ้นกล่าวชื่นชมหลังจากเห็นหวางเม่ยหวู

ภายในหนึ่งเดือน หวางเม่ยหวูได้รับการเลื่อนขั้นไปสู่ขั้นฝึกปราณ ร่างกายหยวนหยินดีจริงด้วย

"ติดตามสายเลือด!"

เสียงของเฉินจิ้น อักษรยังต์และหยดเลือด รวมเข้าด้วยกันทันที

จากนั้น ในเม็ดเลือด มีการเลื่อนไหวภาพอย่างต่อเนื่อง

จนเลือดหยดกระจายหายไปหมด.

"ไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้!" เฉินจิ้นพูด "เมื่อกี้คุณน่าจะได้เห็นฉากในลูกปัดเลือด"

"ได้เห็นมันทั้งหมดแล้ว" หวางเม่ยหวูกล่าวด้วยความตื่นเต้น "ไม่เพียงแค่นั้น เมื่อกี้ ฉันยังรู้สึกถึงเสียงสะท้อนของเลือด แม้ว่ามันจะเป็นเพียงชั่วครู่ แต่ฉันก็รู้สึกได้จริงๆ นี่หมายความว่า ฉันยังมีญาติยังมีชีวิตอยู่ในโลกใช่หรือไม่?”

เฉินจิ้นพยักหน้า

ฉากที่ฉายก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นฉากจากความทรงจำของหวางเม่ยหวู

ภาพก่อนหน้านี้ คือสิ่งที่หวางเม่ยหวูจำได้ มีเพียงภาพสุดท้ายสองสามภาพนั้น หวางเม่ยหวูไม่คุ้นเคยเลย

มันคือสิ่งที่เธอขาดหายไป หรือพูดอีกอย่างก็คือ เมื่อก่อนเธอเด็กเกินไป ไม่ได้เก็บภาพจำเหล่านี้ไว้

อีกอย่าง วินาทีที่หวางเม่ยหวูรู้สึกเลือดมีการเชื่อมกัน หวางเม่ยหวู รู้สึกลางๆว่า ญาติของเธอ อยู่ที่ไหนสักแห่งทางทิศตะวันออกเฉียงใต้

ขอแค่เธอไป เธอก็จะได้พบมัน

ในเวลาเดียวกัน ไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ สถานที่ที่ซ่อนอยู่

"หลายปีผ่านไป ในที่สุดฉันก็สัมผัสได้ถึงผู้หญิงคนนั้น"

"มาหน่อย!"

……

……

"เฉินจิ้น ขอบคุณมาก!"

หวางเม่ยหวูมองไปที่เฉินจิ้น ใบหน้าที่สวยงามนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและรู้สึกขอบคุณ

เฉินจิ้นโบกมือ สิ่งเหล่านี้สำหรับเขานั้นเป็นเรื่องง่ายไม่ได้ยากอะไร

"ถ้าคุณต้องการมีโลกที่กว้างขึ้นในอนาคต ก็จงตั้งใจฝึกฝน"

เฉินจิ้นมองไปที่เธอและพูด

ไม่ว่าจะเป็นหวางเม่ยหวูหรือปีศาจลามก เม้ว่าเฉินจิ้นจะให้ชี่กงแก่พวกเขา สอนวิธีฝึกฝนให้พวกเขาแต่เฉินจิ้นไม่เคยพูดอะไรอีก

ข้อยกเว้นเพียงประการเดียวคือซ่งชิงเหย็น

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ จู่ๆโทรศัพท์มือถือของเฉินจิ้นก็ดังขึ้น

มีข้อความหนึ่งส่งมา

"ตอนเที่ยง ภูเขาเจียงวู่ สู้กันหนึ่งยก!"

ผู้ส่งคือซ่งชิงเหย็น!