จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 111

บทที่ 111 ทหารรับจ้าง

ก่อนและหลังใช้เวลาเพียงไม่กี่อึดใจ ซางชิวได้รับบาดเจ็บจากรัศมีดาบสุดท้ายของเฉินจิ้นอีกครั้ง

เดิมทีเฉินจิ้นคิดว่า ซางชิวไม่น่าจะหนีไปได้ไกล

แต่เมื่อเฉินจิ้นไล่ไปตามทิศทางที่ซางชิวหนีไป ถึงได้รู้ว่า ความเร็วของซางชิว คิดไม่ถึงว่าจะเหนือความคาดการของเขา

เวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ก็ไม่เห็นเงาของซางชิวแล้ว

แสงสว่างวาบขึ้นในสายตาของเฉินจิ้น

ถึงกระนั้น ก็เปล่าประโยชน์

การฝึกฝนถึงแดนเสินทงชั้นกลาง เฉินจิ้นไม่ได้อาศัยเพียงสายตาในการตัดสิน

จิตเสินของเฉินจิ้น กระจายออกทันที แพร่ไปทางภูเขาเจียงอู้

ไม่นาน ก็พบกลิ่นกายของซางชิว

คิดไม่ถึงว่าเขามาถึงตีนเขาแล้ว

“ความเร็วใช้ได้นิ！”ร่างของเฉินจิ้นหายไปทันทีอีกครั้ง

ทั้งตัว ราวกับว่าเป็นสายฟ้าฟาด เหลือเพียงแค่ภาพติดตา

เวลานี้ ซางชิวรู้สึกเพียงแค่ ตัวเองอยู่ในความมืด ราวกับถูกอะไรบางอย่างจ้องมองอยู่

ตอนนี้ ได้เพิ่มความเร็วขึ้นอีกสามส่วน ไม่ได้คำนึงถึงการใช้พลังภายในโดยสิ้นเชิง

ตลอดจน ซางชิวหยิบกล่องออกมาจากร่างของเขา นำชิ้นส่วนขนาดเท่ากำปั้นออกมา หินที่เปล่งประกายแวววาวราวกับคริสทัล

ดูดซับพลังงานจากภายใน แทบจะเป็นการวิ่งที่ไม่คิดชีวิต

จากนั้น ความเร็วของซางชิวก็เร็วขึ้น แต่จะเร็วไปกว่าเฉินจิ้นได้ยังไง

หลังจากหายใจไม่กี่ครั้ง ฉินจิ้นก็ตามซางชิวทัน เดิมทีคิดจะฆ่าซางชิว ให้ตายในดาบเดียว

แต่หลังจากเห็นสิ่งที่ซางชิวถืออยู่ เฉินจิ้นหยุดดาบที่เขากำลังจะแกว่ง

หินทิพย์?

คิดไม่ถึงว่าจะเป็นหินทิพย์！

ในมือของซางชิว ไม่คิดว่าจะมีหินทิพย์

แม้ว่าจะเป็นเพียงหินทิพย์ระดับพลังงานต่ำ นอกจากนี้ยังมีสิ่งเจือปน อยู่ในจักรวาล ไม่มีราคาใดๆ แต่ถ้าอยู่บนโลก นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินจิ้นได้เห็น ว่ามีหินทิพย์ นั้นหมายความว่า จะต้องมีแร่หินทิพย์ หรือไม่ก็บ่อน้ำทิพย์อยู่จริงแน่ๆ

และในสถานที่เหล่านี้ มีความเป็นไปได้ถึงหนึ่งในล้าน อาจจะมีในลูกสวรรค์

ถ้ามีลูกสวรรค์จริง ฉินจิ้นก็มีความมั่นใจอย่างมาก ร่างกายของซ่งชีงเหย็น แปลงร่างเป็นร่างจิตรโดยกำเนิด

และเรกิของโลกก็เบาบาง ในสภาพแวดล้อมที่ยากลำบากเช่นนี้ ที่ที่มีบ่อน้ำทิพย์หรือแร่ ความเป็นไปได้ที่จะอยู่ในลูกสวรรค์ และเพิ่มมากขึ้น

พอคิดมาถึงตรงนี้ ลมหายใจของเฉินจิ้นเริ่มร้อนขึ้นเล็กน้อย

ตอนนี้ เจตนาที่ฆ่าของเฉินจิ้น ก็ได้ลดลง

อยู่ด้านหลังซางชิวไม่ใกล้ไม่ไกลมาก

ทำให้ซางชิวรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังตามเขาอยู่ ปล่อยให้เขาพยายามหนีอย่างสุดความสามารถ กลับทั้งยังมีความหวังว่าจะหนีรอด

ก็เป็นแบบนี้ คนหนึ่งตามคนหนึ่งหนี ติดต่อกันหลายวัน

เฉินจิ้นสามารถไม่กินไม่ดื่มไม่นอนได้หลายวัน แต่ซางชิว กลับรู้สึกว่าตัวเองอ่อนเพลียจนถึงขีดสุดแล้ว

ถึงยังไงร่างกายเขาก็เป็นเพียงมนุษย์ อีกทั้งยังหลบหนีด้วยสภาพจิตที่เคร่งเครียดสูง

“เฉินจิ้น ฉันจะทำลายร่างของแกเป็นชิ้นๆ!”

ในสายตาของซางชิว เผยความบ้าคลั่งออกมา

เดิมทีเขาคิดว่า มีหินทิพย์ในมือ สามารถเพิ่มพลังจิตได้ตลอดเวลา แม้ว่าเฉินจิ้นจะแข็งแกร่งกว่าเขาก็ตาม เพียงแค่ไม่สามารถตามเขาทันและฆ่าเขาได้ละก็ งั้นเขายังคงสามารถสลัดเฉินจิ้นทิ้งได้ เพียงแค่สามารถสลัดเฉินจิ้นออก เขาก็จะมุ่งหน้าไปที่เขตสามเหลี่ยมทันที

ระยะเวลาการเปิดบ่อน้ำทิพย์ในครั้งต่อไป เหลือไม่ถึงสามวัน

อย่างไรก็ตาม เฉินจิ้นเป็นเหมือนพลาสเตอร์ ทำยังไงก็สลัดไม่หลุด

กำหนดการเปิดบ่อน้ำทิพย์ก็ใกล้เข้ามา ซางชิวไม่มีเวลาที่จะชัดช้าแล้ว และก็ไม่มั่นใจว่าจะสลัดเฉินจิ้นออกไปได้

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็มาเลย

ในแววตาซางชิว เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

เขาเป็นถึงครึ่งแดนเสินผู้สูงส่ง เทพดาบศิษย์เอกของ “จิ่งซ่างสื่อหลง”คิดไม่ถึงว่าจะถูกเฉินจิ้นไล่ล่าเหมือนสุนัขไม่มีเจ้าของยังไงอย่างนั้น

แผนเดิมของเขาคือ หลังจากที่เขาแข็งแกร่งขึ้น ค่อยกลับมาฆ่าเฉินจิ้นอีกครั้ง ชะล้างความอับอาย เอามาเป็นหินให้เขาเหยียบ

เนื่องจากตอนนี้เฉินจิ้นกำลังไล่ล่าอย่างหนัก ขณะนี้เขาก็ยังไม่มีวิธีที่จะฆ่าเฉินจิ้นอีก

งั้นก็ไม่ลงมือเองแล้ว

เพียงแค่เฉินจิ้นตาย！

เพราะฉันถูกเฉินจิ้นไล่ล่า เขาไม่มีทางที่จะนั่งรถได้เลย

ซางชิวหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง บีบตัวเอง ร่างกายลอยออกมาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ความเร็วไม่น้อยไปกว่ารถความเร็วสูง ตลอดทางหันหน้าไปที่ชายแดน มุ่งหน้าไปเขตสามเหลี่ยม

……

เขตสามเหลี่ยม ตั้งอยู่ในเขตสามเหลี่ยมติดชายแดนของทั้งสามประเทศ

ภายในป่าแห่งหนึ่ง

“พี่ใหญ่ ว่ากันว่าในครั้งนี้มีคนที่มีกลยุทธ์พิเศษมาก?”

ชายผิวดำคนหนึ่งพกอาวุธมาเต็มที่ หันหน้าไปทางคนหนึ่งที่ยืนตรงข้ามพวกเขา ชายร่างกำยำที่มีกล้ามทั้งตัวถาม

“ว่ากันว่าเป็นครึ่งแดนเสินคนหนึ่ง นายกลัวแล้วเหรอ?”

ชายร่างใหญ่ที่ถูกเรียกว่าพี่ใหญ่นั้นหันมามองเขาแล้วถาม