จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 15

บทที่ 15 เตือนให้คุณเป็นคนจิตใจดี

คืนนั้นเฉินจิ้นไม่ได้กลับบ้าน

แต่กลับไปที่มหาวิทยาลัยเจียงโจวอีกครั้ง เพื่อฝึกฝนต่อ

หลังจากไข่มุกพิเศษหวนต้วนได้ดูดกำลังภายในของปีศาจเหอฮวนมาทั้งหมด ก็เริ่มแผ่กระจายไปกลิ่นอายหวนต้วนในอากาศ

เฉินจิ้นก็ได้ดูดกลิ่นอายทั้งหมดเข้าไปได้ และฝึกฝนทันที

กลิ่นอายจากไข่มุกพิเศษหวนต้วน มีระดับที่สูงกว่าพลังจากธรรมชาตินั้น พลังวิชาของเฉินจิ้นผ่านช่วงเวลากลางคืนไป ความเร็วที่เพิ่มพลังวิชาขึ้นตาเปล่ามองเห็นก็มาได้อีกครั้ง

รอจนถึงเช้าของวันที่สอง พลังวิชาของเฉินจิ้นได้เข้ามาตรงอยู่ชั้นกลางของแดนฝึกลมแล้ว

ใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งวันหนึ่งคืนเท่านั้น จากชั้นต่ำของแดนฝึกลม ทะลุเข้าชั้นกลางของแดนฝึกลม นอกจากพรสวรรค์ที่น่ากลัวในตัวของเฉินจิ้น ไข่มุกพิเศษหวนต้วนก็มีผลกระทบที่ใหญ่มาก

เฉินจิ้นถอนหายใจออกมาเบาๆ เบิกตา อดไม่ได้ที่จะฝืนยิ้มออกมา

ครั้งนี้ ผิวกายของเฉินจิ้นมีสกปรกจำนวนมากออกมา ดูแล้วก็คงต้องกลับบ้านไปอาบน้ำสักหน่อย

ส่วนฮุยโสงที่คอยปกป้องเฉินจิ้นอยู่ข้างๆตลอดทั้งคืน ความรู้สึกในใจเขาหัวใจอาจกล่าวได้ว่าได้ก่อคลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง

เพียงแค่เวลาตลอดทั้งคืนเท่านั้น ความรู้สึกการกดขี่ข่มเหงที่เฉินจิ้นให้เขา เพิ่มทวีเป็นสองสามเท่า

นี่มันหมายความว่าอะไร หมายความว่ากำลังที่จริงของเฉินจิ้นอาจจะแกร่งกล้าขึ้นสองสามเท่ากว่าเมื่อวานอีก

ในสายตาที่เขามองไปทางเฉินจิ้นนั้นเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

เขารู้สึกว่าการคัดเลือกในครั้งนี้ จะเป็นการคัดเลือกที่ถูกต้องที่สุดในชีวิตเขา

ติดตามคนที่ทั้งน่ากลัวและลึกลับแบบนี้ ถ้าตัวเองไม่ทรยศ ในอนาคตเขาต้องมีตำแหน่งที่สำคัญ ในเมืองเจียงโจวแม้กระทั่งมณฑลเจียงเป่ย

.......

หลังจากกลับถึงบ้าน ก่อนที่เฉินจิ้นเข้าในห้องน้ำเขาต้องดูก่อนว่ามีคนหรือไม่ ถึงได้เข้าไปแล้วอาบน้ำอย่างสบายใจ

ตอนที่เขาอาบน้ำเสร็จ หลังจากนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมากลับได้ยินเสียงที่ทำให้คนนั้นครุ่นคิดไปไกลจากในห้องนอนของซ่งชีงเหย็น

เฉินจิ้นขมวดคิ้ว หรือว่าซ่งชีงเหย็นจะสวมเขาจริงๆ

แต่พวกเขาแต่งงานกันมาได้สามปีแล้ว ก่อนหน้านี้ซ่งชีงเหย็นไม่เคยทำพฤติกรรมสนิทมากกับเฉินจิ้น

และซ่งชีงเหย็นที่มีอายุเท่านี้ ก็อาจจะมีความต้องการบ้างก็เป็นเรื่องปกติ

ยิ่งไปกว่านั้นเพื่อบริษัทแล้ว แรงกดดันของเธอนั้นมีอยู่มาก ต้องการที่จะปลดปล่อยบ้างก็เป็นเรื่องปกติ

แม่ว่าตัวเองเข้าใจเธอ แต่สีหน้าของเฉินจิ้นอดไม่ได้ที่จะเย็นชาขึ้นมาทันที

เจ้าแห่งโลกปีศาจจะให้เหยียดหยามศักดิ์ศรีไม่ได้

ถึงแม้ว่าจะไม่มีความรัก เขาก็ไม่ได้คิดวางแผนว่าจะให้เกิดเรื่องอะไรกับซ่งชีงเหย็น แต่ก่อนจะหย่ากัน เขาคงไม่ปล่อยให้ซ่งชีงเหย็นทำเรื่องที่สวมเขาได้ง่ายๆแน่นอน

เฉินจิ้นเดินไปตรงหน้าประตูห้องนอน ก็ใช้เท้าถีบประตูห้องนอนทันที

เมื่อประตูเปิดออก สิ่งที่เฉินจิ้นเห็นกลับทำให้เฉินจิ้นตะลึงงันไปเล็กน้อย

ภายในห้องนอนมีเพียงแค่ซ่งชีงเหย็นคนเดียวที่นอนอยู่บนเตียงเท่านั้น

ด้วยสีหน้าซีดเซียว มีเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มหน้าผาก ขดตัวเจ็บปวด ริมฝีปากที่เย้ายวนนั้นดูซีด และก็มีเสียงที่ทุกข์ดังขึ้นอย่างไม่หยุด

เพราะเสียงนี้ ทำให้เฉินจิ้นนั้นเข้าใจผิดไป

เฉินจิ้นเพียงแค่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าซ่งชีงเหย็นน้ำคัดหลั่งภายในผิดปกติ

ทุกครั้งที่เธอมาประจำเดือน ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดจนแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป

แต่ครั้งนี้ดูเหมือนความเจ็บปวดจะรุนแรงขึ้น แม้กระทั่งทำให้สติของเธอนั้นเบลอเล็กน้อย

เฉินจิ้นถอนหายใจออกมา

แล้วเดินเข้าใกล้ไป

แล้วก็ดึงเสื้อของเธอขึ้นเล็กน้อย ใช้มือข้างขวากดลงไปที่บริเวณท้องของซ่งชีงเหย็น พลังได้ส่งสู่ในร่างกายของซ่งชีงเหย็นโดยมือของเฉินจิ้น

เวลานี้ความรู้สึกเจ็บปวดที่แสดงบนใบหน้าของซ่งชีงเหย็นนั้นก็ค่อยๆหายไป

สติก็ค่อยๆกลับมา

เธอคิดว่าตัวเองนั้นเจ็บปวดจนเกือบจะตายไปแล้ว

แต่คิดไม่ถึงว่าตอนที่ตัวเองเจ็บปวดที่สุด กระแสที่อบอุ่นเริ่มค่อยๆเข้ามาในร่างกายและขับไล่ความเจ็บปวดทั้งหมดของเธอออกไปได้

ขนตาที่สั่นไหวเล็กน้อย ซ่งชีงเหย็นก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

ในความมัว เธอก็เห็นถึงใบหน้าที่แหลมคมคนหนึ่ง

หืม

ซ่งชีงเหย็นตกใจมากเลย และก็ตื่นขึ้นมาทันที

“อ๊ะ” จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นอยู่ข้างกาย และยังเป็นผู้ชายไม่ใส่เสื้อ ซ่งชีงเหย็นก็ตกใจจนส่งเสียงร้องออกมาอย่างจิตใต้สำนึก

“อย่าเอะอะเสียงดังไป”

เฉินจิ้นพูดเสียงเบา

ซ่งชีงเหย็นเพิ่งจะมองเห็นชัดๆว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆเธอเป็นเฉินจิ้นนี่เอง

และเธอเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเฉินจิ้นกำลังนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ และไม่ใช่แบบที่เธอจินตนาการไว้

“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

ซ่งชีงเหย็นอดไม่ได้ที่จะโกรธ

โดยเฉพาะที่สัมผัสถึงว่ามือของเฉินจิ้นยังแตะอยู่ที่ตัวเธอ ดวงตาของเธอแสดงความโกรธจัดจนจะระเบิดออกมา

“ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นคุณกำลังเจ็บปวดจนจะตาย คุณคงคิดว่าผมจะมายอมอยู่ที่นี่งั้นสิ”

เฉินจิ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดี

หลังจากนั้นก็ชักมือกลับมา

ซ่งชีงเหย็นตะลึงงันเล็กหน่อย หลังจากนั้นหน้าก็แดงขึ้นมา “เมื่อสักครู่ คือคุณเหรอ”

เห็นเธอไม่เป็นอะไรแล้ว เฉินจิ้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปข้างนอก

เขาแต่งงานกับซ่งชีงเหย็นมาสามปี แต่ไม่เคยนอนห้องเดียวกัน นับตั้งแต่วันแต่งงานถึงตอนนี้ ทั้งสองคนก็แยกกันอยู่คนละห้อง

เฉินจิ้นเดินไปข้างนอกไปพลางพูดขึ้นไปพลางว่า “สถานการณ์ของคุณนั้นร้ายแรงมาก ดูเหมือนจะรุนแรงกว่าทุกเดือนที่ผ่านไป คงมีรากเหง้าของโรคภัยเหลือไว้ ถ้าหากอยากรักษาให้หายขาด ผมสามารถรักษาโดยการฝังเข็มให้คุณได้ แต่ต้องถอดเสื้อผ้าออก ถ้าคุณยินยอมทำตาม คิดดีแล้วก็มาหาผม”

“ดีที่สุดก็คือสองวันนี้ ผมจะช่วยให้พ่อตาฟื้นขึ้นมา รอเขาฟื้นมา พวกเราก็จะไปหย่ากัน หลังจากหย่าแล้วผมอาจจะไปจากเมืองเจียงโจว”

พูดจบ เฉินจิ้นก็หายออกไปจากหน้าประตูแล้ว

ซ่งชีงเหย็นมองแผ่นหลังของเฉินจิ้นที่หายไป ก็ตะลึงงันอยู่บนเตียง

ในแววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่สับสน

.......

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เฉินจิ้นก็ได้รับข้อความจากเว่ยอูซินว่าเขารวบรวมหยกที่เฉินจิ้นต้องการไว้เรียบร้อยแล้ว

นี่ยังไม่จบ ทันใดนั้นก็มีเงาแห่งความตายมาปกคลุมเขาไว้

แต่ไหนแต่ไรมาเขายังไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้มาก่อน ราวกับว่าถูกเทพแห่งความตายจ้องมองอยู่ และจะเอาชีวิตเขาไปตลอดเวลา

“แย่แล้ว”

ซ่างจุงที่เคยอยู่ในสนามมวยใต้ดิน ต่อสู้จนมีชื่อเสียง รู้จักกันในนามแชมป์แห่งยุค และมีประสบการณ์ในการต่อสู้ไม่ขาด

เขาต้องถอยหลังทันที

แต่ว่า

“เจ้าแห่งโลกปีศาจ เมื่อพูดออกมาแล้วจะเป็นไปตามนั้น”

บอกว่าจะเอาคุณถึงตาย คุณก็จะถึงตายแน่นอน

“อ๊า”

“อ๊า”

“อ๊า”

เสียงกรีดร้องดังออกมาจากปากของซ่างจุงไม่หยุด แต่ละเสียงที่ร้องออกมาก็ยิ่งเป็นเสียงที่เจ็บปวดมากขึ้น

สามสิบวินาทีต่อมา

เฉินจิ้นก็โยนซ่างจุงที่หมดสติไปแล้วลงในรถ

แล้วไปพูดกับคนขับรถที่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกว่า “บอกคุณหนูใหญ่อะไรนั่นของตระกูลคุณด้วยนะ ว่าถ้าอยากเจอผมก็ให้มาหาผมด้วยตัวเอง ไม่งั้นถ้ามาอีกคนหนึ่งผมก็จะเอาคนนั้นให้ถึงตาย และถ้ามาสองผมก็จะเอาให้ถึงตายทั้งคู่”

พูดแล้ว

เฉินจิ้นก็ปัดมือแล้วตัดสินใจเดินทางไปสถานที่ที่นัดกับเว่ยอูซินไว้

เจียงโจว ณ บ้านตระกูลหวาง

“คุณหนูใหญ่ครับ ซ่างจุงทำพลาดครับ”

ผู้หญิงคนหนึ่งที่นอนขี้เกียจอยู่บนโซฟา หลังจากที่ได้ยินการรายงานก็ตะลึงงันเล็กน้อย

ตามมาด้วยสายตาที่มีรัศมีเปล่งประกายออกมา

“ตายแล้วเหรอ”

“ไม่ครับ แค่พิการไปแล้ว คาดว่าในชีวิตนี้น่าจะไม่มีโอกาสได้ฟื้นกลับมาครับ”

“น่าสนใจดี ดูแล้วฉันคงสบประมาทเขาเกินไป”

ผู้หญิงหันมาเปลี่ยนท่าทางบนโซฟา แล้วคิดวิเคราะห์เล็กน้อย

“ต้องให้ฉานลางออกไปจัดการไหม”

“ตอนนี้ยังไม่ต้อง ครั้งนี้ฉันสบประมาทเขาเกินไป แค่คนเศษสวะที่อ่อนแอมาตลอดคนหนึ่ง จู่ๆก็เปลี่ยนเป็นคนที่มีพลังแข็งแกร่งขึ้นมา เป็นคนที่ทำตัวเป็นหมูแต่กินเสือมาตลอดงั้นเหรอ หรือจะเป็นเหตุผลอื่น รู้เขารู้เรา จึงสามารถรบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง แต่เรารู้เรื่องของเขาน้อยเกินไป”

ผู้หญิงเปิดริมฝีปากเบาๆ และพูด

สำหรับซ่างจุงที่พิการไป ก็เหมือนกับไม่ได้เอามาใส่ใจหรือสนใจอะไรเลย

พ่อบ้านมองคุณหนูใหญ่แบบนี้แล้ว ภายในใจเต็มไปด้วยความขมขื่น

คุณหนูใหญ่คนนี้ของพวกเขานั้นฉลาดหลักแหลมมาก เป็นผู้หญิงสวยที่งดงามและยอดเยี่ยมมาก จนได้รับคัดเลือกจากคนภายนอกให้เป็นหนึ่งในสี่ของผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมืองเจียงโจว

ไม่ว่าจะตรงไหนก็ดีไปหมด แต่ก็เป็นคนโหดร้ายเกินไปเช่นกัน