จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 35

บทที่ 35 คารวะนายท่าน

อะไรนะ?

คนตระกูลเหอตาค้างไปชั่วขณะ ทุกสายตามองไปยังพ่อบ้านพร้อมกัน

“แกว่าอะไรนะ?”

ทันใดนั้นเหอซิงหรุงหยุดชะงัก จ้องมองพ่อบ้านเหมือนสายตานกเหยี่ยว

เมื่อพ่อบ้านถูกเหอซิงหรุงมองด้วยสายตาแบบนั้นก็ตกใจตัวสั่น

ด้วยเสียงอันดัง เขาก็คุกเข่าลงบนพื้นทันที เขาก้มศีรษะไม่กล้ามองหน้าเหอซิงหรุง

“เมื่อกี้อยู่ๆก็รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวมาจากด้านนอก ผมจึงรีบพาคนออกไปดู ปรากฏว่า...ปรากฏว่าข้างนอกมีคนสี่คนนอนอยู่บนพื้น ทั้งหมดเป็นสูชิ่งหรุงและพรรคพวก ตาย...ตายกันหมดแล้วครับ”

พ่อบ้านพูดด้วยความหวาดกลัว

พอนึกถึงภาพที่เห็นไปเมื่อกี้นี้ เขาแทบจะอาเจียนออกมา

เขาไม่เคยเห็นภาพที่น่าสลดใจเช่นนี้มาก่อน

น่าสังเวชยิ่งกว่าตอนที่คุณชายใหญ่เหอเซ่าเสียชีวิตเสียอีก

คำพูดของพ่อบ้านทำให้คนตระกูลเหอตกใจไปชั่วขณะ

ความรู้สึกแบบนี้คืออะไร?

หรือว่าสูชิ่งหรุงและพรรคพวกล้มเหลว?

“ไป ออกไปดูข้างนอก”

เหอซิงหรุงพยายามระงับความโกรธในใจ จากนั้นก็โบกมือเรียกคนในตระกูลเหอออกจากห้องโถง

พอมาถึงด้านนอก ตอนที่พวกเขาเห็นศพทั้งสี่นอนเรียงกัน ทุกคนต่างขนหัวลุก

ยิ่งกว่านั้นพวกเขาอดไม่ได้ที่จะอาเจียนออกมา

เมื่อเห็นภาพนี้ เหอซิงหรุงก็จ้องตาเขม็ง

ด้วยความโกรธที่เร่าร้อนไปทั่วหน้าอก

“แม่งเอ๊ย เศษสวะ พวกเศษสวะ เศษสวะกันทั้งหมด”

เหอซิงหรุงตะโกนด่า

ตระกูลเหอสูญเงินมหาศาลเพื่อเชิญผู้มีศิลปะในการต่อสู้ขั้นสูงอย่างสูชิ่งหรุงและกลุ่มทหารรับจ้างกระหายเลือดมา

ทว่าตอนนี้ สูชิ่งหรุงกลายเป็นสวะที่ตายไปแล้ว

ภารกิจนี้ไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการนำตัวศัตรูที่ต้องการสังหารกลับมาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเงินจำนวนมหาศาลที่เขาจ่ายไป เหมือนเป็นการโยนหินกระดอนบนผิวน้ำโดยที่ไม่ได้อะไรกลับมาเลย

ไอ้เหอสามที่อยู่อีกด้านหนึ่งได้ยินดังนั้นก็ก้มหน้าลง สายตาเหอซิงหรุงกำลังโกรธแค้นก็มองมาที่เขาเช่นกัน

ในความเป็นจริง สมควรใช้คำว่าสวะเรียกเขาถึงจะถูกที่สุด

เขาเป็นผู้คุ้มกันเหอเซ่าตลอดเวลา ซึ่งรับผิดชอบเรื่องความปลอดภัยของเหอเซ่า เหอเซ่าเสียชีวิตไปแล้วแต่เขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง เหอซิงหรุงพยายามระงับความโกรธ

ในที่สุดตอนนี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว

ในเวลาเดียวกันไอ้เหอสามก็กลัวจนขนหัวลุก

แต่นั่นไม่ใช่เพราะตกใจกลัวกับฉากที่เห็นอยู่ตรงหน้า แต่เป็นเพราะเฉินจิ้น

ผู้บรรลุบูโดขั้นสูงสุดอย่างสูชิ่งหรุงถูกเฉินจิ้นสังหารโหด

เห็นได้ชัดว่าเฉินจิ้นไม่ยอมวางมือง่ายๆแน่!

เมื่อความคิดนี้ส่งประกายในใจของไอ้เหอสาม มีเสียงดังมาจากระยะไกล

“คืนนี้ตระกูลเหอ จะถูกฆ่าโดยไม่ละเว้น!”

เสียงนี้มาพร้อมกับเงาผอมบาง และชายร่างบางหลายสิบค่อยๆปรากฏตัวในสายตาของทุกคนจากความมืดในระยะไกล

ไอ้เหอสามส่งเสียงครวญคราง

รีบหันไปมองคนพวกนั้น ลูกศิษย์ของเขาย่อตัวลงทันที

เพียงแค่พริบตาเดียว เมื่อกี้เขาเห็นอะไร?

ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นซากศพเป็นภูเขากองอยู่ในทะเลเลือด

เห็นราชาปีศาจตัวใหญ่ที่กวาดล้างทั่วโลกด้วยความตั้งใจที่จะฆ่าด้วยความก้าวร้าว

เขาไม่สามารถกลั้นหายใจได้ในระยะทางที่ไกลขนาดนี้

“ไอ้ลูกผสม แกยังกล้ามาหาถึงหน้าประตูเชียวหรือ คืนนี้ฉันจะถลกหนัง สับแกเป็นชิ้นๆ ใช้เลือดของแกมาเซ่นลูกชายฉัน!”

เหอซิงหรุงจ้องเงาร่างที่มาจากระยะไกลจนฟันแทบหลุด

“จริงหรือ? ดีเลย ฉันก็คิดแบบนั้นอยู่พอดี!”

เฉินจิ้นยิ้มมุมปากเหมือนกำลังกระหายเลือด

คืนนี้ ตระกูลเหอจะต้องชดใช้ด้วยเลือดเพื่อเป็นการไถ่โทษ

“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน แกคิดว่าตระกูลเหอของเราเป็นสถานที่แบบไหน ถึงกล้าพูดแบบนั้น”

“ในเมื่อแกกล้ามา งั้นแกก็ทิ้งชีวิตไว้ที่นี่เสียเถอะ!”

ทายาทและผู้อาวุโสของตระกูลเหอหลายคนมองเฉินจิ้นด้วยความโกรธแค้น

“เหอเซ่ากล้าลักพาตัวผู้หญิงของฉัน กระทำความผิด ตอนนั้นฉันคิดว่ามันเป็นความผิดของมันเพียงคนเดียวจึงให้มันชดใช้ความผิด ถึงไม่ถามหาความรับผิดชอบจากตระกูลเหอของพวกแก แต่พวกแกกลับไม่รักษาไว้เอง!”

เฉินจิ้นพูดช้าๆ

ในเรื่องแบบนี้ เขาเป็นคนใจกว้างอยู่แล้ว

หากกองกำลังหลักของจักรวาลรู้เรื่องพวกนี้เข้า คงต้องประหลาดใจมากแน่ๆ เมื่อเทพปีศาจเป็นคนมีคุณธรรมเสียแบบนี้

แต่โอกาสมีแค่เพียงครั้งเดียว

แต่ทว่าตระกูลเหอกลับไม่รักษาโอกาสนี้ไว้ให้ดี

ยิ่งไปกว่านั้นยังกล้ากระตุกขนเขา

พอคิดว่าตอนนี้ซ่งชีงเหย็นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร เฉินจิ้นก็ยิ่งโมโหมากขึ้น

“ในเมื่อไม่รักษาไว้ให้ดี อย่างงั้นพวกแกก็ตามเหอเซ่าไปถนนหวางฉวนซะเถอะ!”

“สี่คนนี้ก็มีจุดจบเดียวกับพวกแก!”

ในขณะที่พูด เฉินจิ้นก็เดินไปทางกลุ่มคน

คืนนี้เป็นคืนแห่งการสังหาร!