จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 40

บทที่ 40 ฉันรีบ

อะไรนะ?

เมื่อทุกคนในห้องคิดว่าโสมพันปีนี้จะตกเป็นของเมิ่งจื่อจิ้นแล้วก็ยังมีคนกัดฟันสู้งั้นหรือ?

ทุกคนหันมองไปที่ต้นเสียงเพื่อต้องการที่จะดูว่าผู้กล้าคนไหนที่กล้าล้ำเส้นเมิ่งจื่อจิ้น และมีเงินมากมายขนาดนั้น!

พอเห็นแล้วทุกคนก็แทบกระอักเลือด

เด็กหนุ่มคนนั้นที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องจริงๆด้วย

ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเสียจริง

หลายคนมองเหมือนกำลังดูละคร ในใจก็อดไม่ได้ที่จะเพิ่มอรรถรสเข้าไป

เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องตรงนั้นจะกระเป๋าหนาสักเท่าไหร่กัน?

จะสามารถต่อกลอนกับคุณชายใหญ่อย่างเมิ่งจื่อจิ้นได้ไหม?

ทว่าผู้ดำเนินงานกลับยิ่งดีใจมาก หากราคานี้เพิ่มสูงขึ้นอีก แน่นอนว่าเขาจะต้องดีใจมาก

หากใครประมูลสินค้าแล้วไม่มีเงินจ่าย ก็ต้องตามเช็กบิล

หึหึหึ

เรื่องแบบนี้ตลาดประมูลเสินโจวย่อมไม่ปล่อยไว้แน่

“ได้ งั้นมาลองดูกัน!” เมิ่งจื่อจิ้นหันไปมองเฉินจิ้นและแอบพูดในใจ

อย่างไรก็ตามที่นี่คือตลาดประมูลเสินโจว เขาจึงไม่กล้าฝ่าฝืนกฎคุกคามเฉินจิ้น จึงทำได้เพียงใช้สายตาน่าเกรงขามมอง!

เฉินจิ้นมองเมิน

“70 ล้าน!”

เมิ่งจื่อจิ้นกัดฟันพูดด้วยการเสนอราคาที่สูงขึ้นอีก 10 ล้าน

นี่ไม่ใช่เพราะเงิน ฉันแค่จะดูว่าคนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันในเจียงนาน จะมีใครทำได้มากกว่าฉันอีกไหม!

ทันทีที่เสนอราคาออกมา ผู้คนที่อยู่ในงานต่างอยู่ในอาการตื่นตะลึง คุณชายใหญ่เมิ่งจื่อจิ้นคนนี้ร่ำรวยเสียจริง

หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ เงินที่เขาครอบครองจะต้องมากมายมหาศาลอย่างแน่นอน

ในบรรดาคนแบบพวกเขาไม่ใช่ว่าจะไม่มีเงินเยอะขนาดนี้ แต่โดยสถานะของพวกเขาก็ไม่สามารถใช้จ่ายเยอะขนาดนี้ได้

อย่าว่าแต่พวกเขาเลย เพราะแม้กระทั่งหัวหน้าครอบครัวก็ไม่สามารถใช้เงินเป็นสิบๆล้านได้ตามใจชอบ

“71 ล้าน!”

เฉินจิ้นเสนอราคาอีกครั้ง

จากนั้นภายในงานก็เงียบจนได้ยินเสียงเข็มตกลงมา

เห็นได้ชัดว่าพุ่งเป้าไปที่เมิ่งจื่อจิ้น

คนคนนี้เป็นใครกัน

ถึงไม่กลัวตายแบบนี้?

เป็นคนที่สามารถนั่งได้แค่มุมเล็กๆในงาน ยังกล้ายุ่งกับเมิ่งจื่อจิ้น

ช่างน่าชื่นชมจริงๆ

สายตาผู้คนมองไปที่เฉินจิ้นด้วยความรู้สึกซับซ้อน

มีทั้งความรู้สึกชื่นชม เห็นใจ สงสารและละโมบ

“80 ล้าน!”

เมิ่งจื่อจิ้นตัดสินใจแล้วว่าจะคว้าโสมพันปีนี้มาให้ได้

พ่อของเขาได้รับบาดเจ็บ เขาจะต้องได้โสมพันปีนี้เพื่อเอาใจพ่อ

แต่เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องคนนั้น เมิ่งจื่อจิ้นคิดจะลงโทษให้ตาย

ไม่ใช่เพราะแกอยากได้หรอกหรือ งั้นฉันจะให้แกเอง

แต่ว่าฉันจะให้แก ในราคาที่แกรับไม่ไหว

จากนั้นเขาก็รอให้การประมูลสิ้นสุดลง

คนที่นั่งอยู่มุมเล็กๆตรงประตูกล้าแย่งของของฉัน งั้นฉันจะให้แกรู้เองว่าการหยามเมิ่งจื่อจิ้นจะมีจุดจบเช่นไร!

“81 ล้าน!”

ทุกคนได้ยินเสียงนี้และรู้สึกมึนงง

นี่ไม่ใช่เพราะปัญหาเรื่องเงินหรือความคุ้มค่าเเล้ว

พวกเขาแค่จะรอดูว่าเจ้าเด็กนั่นจะตายอย่างไร

“90 ล้าน!”

เมิ่งจื่อจิ้นกัดฟันพูดราคานั้นออกมา

จากนั้นเขาไม่เตรียมจะเพิ่มราคาแล้ว แต่จะใช้วิธีอยุติธรรมในการแย่งมา

ครั้งนี้กลับไม่มีเสียงเด็กหนุ่มที่นั่งตรงมุมห้องดังขึ้นมา

“90 ล้าน ครั้งที่ 1!”

“90 ล้าน ครั้งที่ 2!”

“90 ล้าน เคาะราคา!”

มีความปีติยินดีในใจของผู้ดำเนินงาน เขามีความเป็นมืออาชีพสูงจึงระงับอารมณ์ของเขาได้ แต่ความตื่นเต้นนั้นไม่สามารถปกปิดได้ด้วยเสียงของเขา

หลังจากได้ยินว่า “เคาะราคา” เมิ่งจื่อจิ้นก็คิดขึ้นมาได้ว่าทำไมเด็กหนุ่มคนนั้นถึงไม่ตาม?

เขารอให้เจ้านั่นเพิ่มราคา แต่เจ้านั่นกลับไม่เสนอราคาตาม!

ผ่านไปสักพักเข้าก็เข้าใจ เขาตกหลุมพรางเข้าเเล้ว!