จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 48

บทที่48 คืนนี้คุณก็นอนที่นี่เถอะ

เมื่อลูกยาหวนหยางค่อยๆเข้าสู่ร่างกาย ร่างกายของซ่งชีงเหย็นก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว

ร่างกายก็เริ่มมีชีวิตชีวา เหมือนกับหน่ออ่อนที่แตกหน่อออกมายังไงอย่างนั้น ค่อยๆเริ่มเติบโตขึ้น

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ซ่งชีงเหย็น ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นแล้ว

มองเห็น ใบหน้าที่ชัดเจน แววตาคู่นั้นที่ลึกซึ้งอย่างไม่อาจเปรียบเทียบได้

“เฉินจิ้น……” ซ่งชีงเหย็นเปล่งเสียงออกมาเบาๆ “ฉันตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ？ทำไมยังเจอคุณอีกละ？หรือว่า？”

พูดแล้ว ซ่งชีงเหย็นตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ก่อนหน้าที่เธอจะหมดสติไป เธอก็ได้ยินเสียงปืนแล้ว

หรือว่าเฉินจิ้นก็？

“ยัยบ๊อง วางใจเถอะ คุณยังไม่ตาย ฉันก็ยังมีชีวิตดีอยู่” เฉินจิ้นพูดพร้อมยิ้ม

“ฉันยังไม่ตาย？” ถึงตอนนี้ ซ่งชีงเหย็นก็ยังคงรู้สึกเหลือเชื่ออยู่

“แน่นอนว่า ถ้าผมไม่อยากให้คุณตาย พญายมก็พาคุณไม่ได้！” เฉินจิ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ในคำพูดนั้น กลับเผยคำพูดเชิงเผด็จการออกมา！

ในเวลานี้ ซ่งชีงเหย็นกัดริมฝีปากเบาๆ ไม่พูดไม่จาอะไร มองไปที่แววตาที่สวยงามของเฉินจิ้น ถึงขั้นกับไม่อยากจะกะพริบตาเลย

หลังจากนั้น ซ่งชีงเหย็นรวบรวมความกล้าทำสิ่งที่เป็นประวัติศาสตร์ออกมาแล้ว

เธอลุกขึ้นนั่ง ยื่นมือทั้งสองข้างออกมา โอบที่เอวของเฉินจิ้นไว้ โอบกอดเฉินจิ้นอย่างแนบชิด

สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเฉินจิ้น ในเวลานี้ ซ่งชีงเหย็นอบอุ่นใจอย่างมาก

“เฉินจิ้น ขอบคุณนะ！”ซ่งชีงเหย็นเปิดปากพูดเบาๆออกมา

ทันใดนั้น เธอก็เหมือนฉุกคิดอะไรขึ้นได้ ก็รีบเงยหน้ามองเฉินจิ้นทันที “เฉินจิ้น เรา ยังไม่ได้หย่าร้างกันใช่ไหม？”

เฉินจิ้นเห็นท่าทางในตอนนั้นของซ่งชีงเหย็น อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขำเล็กน้อย

นี้ก็เป็นเหมือนกับที่เขาคิดไว้ ภรรยาคนสวยของท่านประธานที่เย็นชาและหยิ่งยโสไง

เขาก็พยักหน้าทันที พูดว่า : “ไม่หย่าแล้ว！”

ได้ยินคำตอบที่ชัดเจนอย่างนี้ ซ่งชีงเหย็นถึงได้รู้สึกโล่งอกแล้ว

หลังจากนั้น เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว ใบหน้าของซ่งชีงเหย็น ก็เกิดความเขิลอายจนเป็นสีแดงก่ำแล้ว

หลังจากนั้นก็ค่อยๆปล่อยแขนที่โอบกอดเฉินจิ้นไว้ กลับมาเก็บไว้ที่เดิม

นี้ ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เธอ เริ่มเข้าหาเฉินจิ้นก่อนขนาดนี้ สัมผัสที่แนบชิดสนิทสนมกันขนาดนี้

หลังจากที่มีปฏิกิริยาตอบกลับมา ซ่งชีงเหย็นก้รู้สึกเขิลอายเล็กน้อย

เมื่อกี้เฉินจิ้นก็ใจเต้นเหมือนกัน ถึงอย่างไร รูปร่างของซ่งชีงเหย็น มีทรวดทรงอกเอว ที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ

ถูกโอบกอดด้วยรูปร่างที่บอบบางเช่นนี้ จากที่เขาควบคุมอารมณ์ได้ ในใจก็ค่อยๆเต้นเป็นระลอกๆขึ้นมาแล้ว

“คุณเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา พักผ่อนก่อนเถอะ！”

เฉินจิ้นเปล่งเสียงพูดออกมา

แล้วเตรียมที่จะเดินออกไป เขาเตรียมที่จะไปยังมหาวิทยาลัยเจียงโจวอีกครั้ง เพิ่อทำการฝึกฝนต่อไป

ซ่งชีงเหย็นกลับว่าไม่รู้เลย เพียงแค่คิดว่าเฉินจิ้นจะกลับไปนอนที่ห้องของเขาเองเท่านั้น

ถึงอย่างไร ในตอนนี้ ก็เป็นเวลาหัวรุ่ง ฟ้ายังไม่สว่าง

ซ่งชีงเหย็นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เห็นเฉินจิ้นกำลังจะออกไปแล้ว ทันใดนั้นเธอก็พูดออกมา “เฉินจิ้น คืนนี้คุณนอนที่นี่เถอะ！”

เมื่อได้ยินแล้ว เฉินจิ้นที่เดิมทีกำลังจะออกไป ก็หันหลังกลับมา มองไปที่ซ่งชีงเหย็น มุมปากเผยรอยยิ้มออกมาเบาๆ “คุณแน่ใจไหม？”

ซ่งชีงเหย็นตกตะลึงไปแว่บหนึ่ง

ไม่กล้าที่จะหันไปมองตาของเฉินจิ้น ทอดสายตามองไปที่เตียงของตัวเอง หลังจากนั้น ก็ขยับไปอีกฝั่ง ไปนั่งอีกฝั่งของเตียง เหลือพื้นที่ว่างๆให้กับเฉินจิ้น

“คุณขึ้นมาเถอะ！ ” ซ่งชีงเหย็นรู้สึกว่าหน้าของตัวเอง ค่อนข้างที่จะร้อนผ่าวแล้ว

ตั้งแต่เธอโดนหวางเจ๋อ เหอเซ่าลักพาตัวไป แล้วเฉินจิ้นพยายามช่วยเธอออกมา ความรู้สึกที่เธอมีต่อเฉินจิ้น ก็ค่อยๆเปลี่ยนไปแล้ว

แต่ว่า หลังจากที่พูดจบ ซ่งชีงเหย็นก็พูดเพิ่มเติมขึ้นอีก : “แต่ว่า คุณนอนได้แค่ฝั่งนี้ ห้ามข้ามเส้นแบ่งเขตนี้มา…….ให้ ให้เวลาฉันอีกหน่อยนะ……”

ยิ่งพูด เสียงก็ยิ่งเบาลง

สีหน้าก็ร้อนผ่าว

เฉินจิ้นคิดดูแล้ว ผู้หญิงของตัวเองแท้ๆ ถึงตอนนี้ก็ไม่เคยนอนด้วยกัน มันหมายความว่าอย่างไรกัน？

ตั้งแต่ที่ช่วยให้เธอมีชีวิตอีกครั้ง ทุกคืนที่ทำการฝึกฝน ไม่เคยได้นอนหลับเลยจริงๆ แม้ว่าในตอนที่ฝึกฝน จะฟื้นบำรุงพลังขึ้นมาเองได้ ไม่ได้นอนก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าได้นอนสักหน่อย ก็จะสบายอกสบายใจเหมือนกัน

เฉินจิ้นก็ไม่ได้ลังเลอะไรอีก หลังจากที่ล้างหน้าบ้วนปากแล้ว ก็ขึ้นเตียงเลย

บนเตียงอันกว้างใหญ่ของซ่งชีงเหย็น นุ่มสบายมาก แล้วก็ยังตลบอบอวลไปด้วยกลิ่มหอมอ่อนๆ เฉินจิ้นชอบกลิ่นแบบนี้มากๆ

และซ่งชีงเหย็นที่นอนอยู่อีกฝั่ง ก็หลับตาปี๋ทันที แสร้งทำท่าทางว่านอนหลับแล้ว

ในความจริงแล้ว หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างไม่หยุดหย่อน นำมาซึ่งภาพที่งดงามและทำให้จิตใจเบิกบาน

รูปร่างที่สมบูรณ์แบบ ในตอนนี้ก็เผยอาการที่ตื่นเต้นจนไม่เป็นธรรมชาติออกมา