บทที่48 คืนนี้คุณก็นอนที่นี่เถอะ – ตอนที่ต้องอ่านของ จักรพรรดิมารหวนคืน
ตอนนี้ของ จักรพรรดิมารหวนคืน โดย หว่อปู้ซื่อZ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่48 คืนนี้คุณก็นอนที่นี่เถอะ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่48 คืนนี้คุณก็นอนที่นี่เถอะ
เมื่อลูกยาหวนหยางค่อยๆเข้าสู่ร่างกาย ร่างกายของซ่งชีงเหย็นก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว
ร่างกายก็เริ่มมีชีวิตชีวา เหมือนกับหน่ออ่อนที่แตกหน่อออกมายังไงอย่างนั้น ค่อยๆเริ่มเติบโตขึ้น
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ซ่งชีงเหย็น ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นแล้ว
มองเห็น ใบหน้าที่ชัดเจน แววตาคู่นั้นที่ลึกซึ้งอย่างไม่อาจเปรียบเทียบได้
“เฉินจิ้น……” ซ่งชีงเหย็นเปล่งเสียงออกมาเบาๆ “ฉันตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?ทำไมยังเจอคุณอีกละ?หรือว่า?”
พูดแล้ว ซ่งชีงเหย็นตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ก่อนหน้าที่เธอจะหมดสติไป เธอก็ได้ยินเสียงปืนแล้ว
หรือว่าเฉินจิ้นก็?
“ยัยบ๊อง วางใจเถอะ คุณยังไม่ตาย ฉันก็ยังมีชีวิตดีอยู่” เฉินจิ้นพูดพร้อมยิ้ม
“ฉันยังไม่ตาย?” ถึงตอนนี้ ซ่งชีงเหย็นก็ยังคงรู้สึกเหลือเชื่ออยู่
“แน่นอนว่า ถ้าผมไม่อยากให้คุณตาย พญายมก็พาคุณไม่ได้!” เฉินจิ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ในคำพูดนั้น กลับเผยคำพูดเชิงเผด็จการออกมา!
ในเวลานี้ ซ่งชีงเหย็นกัดริมฝีปากเบาๆ ไม่พูดไม่จาอะไร มองไปที่แววตาที่สวยงามของเฉินจิ้น ถึงขั้นกับไม่อยากจะกะพริบตาเลย
หลังจากนั้น ซ่งชีงเหย็นรวบรวมความกล้าทำสิ่งที่เป็นประวัติศาสตร์ออกมาแล้ว
เธอลุกขึ้นนั่ง ยื่นมือทั้งสองข้างออกมา โอบที่เอวของเฉินจิ้นไว้ โอบกอดเฉินจิ้นอย่างแนบชิด
สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเฉินจิ้น ในเวลานี้ ซ่งชีงเหย็นอบอุ่นใจอย่างมาก
“เฉินจิ้น ขอบคุณนะ!”ซ่งชีงเหย็นเปิดปากพูดเบาๆออกมา
ทันใดนั้น เธอก็เหมือนฉุกคิดอะไรขึ้นได้ ก็รีบเงยหน้ามองเฉินจิ้นทันที “เฉินจิ้น เรา ยังไม่ได้หย่าร้างกันใช่ไหม?”
เฉินจิ้นเห็นท่าทางในตอนนั้นของซ่งชีงเหย็น อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขำเล็กน้อย
นี้ก็เป็นเหมือนกับที่เขาคิดไว้ ภรรยาคนสวยของท่านประธานที่เย็นชาและหยิ่งยโสไง
เขาก็พยักหน้าทันที พูดว่า : “ไม่หย่าแล้ว!”
ได้ยินคำตอบที่ชัดเจนอย่างนี้ ซ่งชีงเหย็นถึงได้รู้สึกโล่งอกแล้ว
หลังจากนั้น เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว ใบหน้าของซ่งชีงเหย็น ก็เกิดความเขิลอายจนเป็นสีแดงก่ำแล้ว
หลังจากนั้นก็ค่อยๆปล่อยแขนที่โอบกอดเฉินจิ้นไว้ กลับมาเก็บไว้ที่เดิม
นี้ ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เธอ เริ่มเข้าหาเฉินจิ้นก่อนขนาดนี้ สัมผัสที่แนบชิดสนิทสนมกันขนาดนี้
หลังจากที่มีปฏิกิริยาตอบกลับมา ซ่งชีงเหย็นก้รู้สึกเขิลอายเล็กน้อย
เมื่อกี้เฉินจิ้นก็ใจเต้นเหมือนกัน ถึงอย่างไร รูปร่างของซ่งชีงเหย็น มีทรวดทรงอกเอว ที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ
ถูกโอบกอดด้วยรูปร่างที่บอบบางเช่นนี้ จากที่เขาควบคุมอารมณ์ได้ ในใจก็ค่อยๆเต้นเป็นระลอกๆขึ้นมาแล้ว
“คุณเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา พักผ่อนก่อนเถอะ!”
เฉินจิ้นเปล่งเสียงพูดออกมา
แล้วเตรียมที่จะเดินออกไป เขาเตรียมที่จะไปยังมหาวิทยาลัยเจียงโจวอีกครั้ง เพิ่อทำการฝึกฝนต่อไป
ซ่งชีงเหย็นกลับว่าไม่รู้เลย เพียงแค่คิดว่าเฉินจิ้นจะกลับไปนอนที่ห้องของเขาเองเท่านั้น
ถึงอย่างไร ในตอนนี้ ก็เป็นเวลาหัวรุ่ง ฟ้ายังไม่สว่าง
ซ่งชีงเหย็นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เห็นเฉินจิ้นกำลังจะออกไปแล้ว ทันใดนั้นเธอก็พูดออกมา “เฉินจิ้น คืนนี้คุณนอนที่นี่เถอะ!”
เมื่อได้ยินแล้ว เฉินจิ้นที่เดิมทีกำลังจะออกไป ก็หันหลังกลับมา มองไปที่ซ่งชีงเหย็น มุมปากเผยรอยยิ้มออกมาเบาๆ “คุณแน่ใจไหม?”
ซ่งชีงเหย็นตกตะลึงไปแว่บหนึ่ง
ไม่กล้าที่จะหันไปมองตาของเฉินจิ้น ทอดสายตามองไปที่เตียงของตัวเอง หลังจากนั้น ก็ขยับไปอีกฝั่ง ไปนั่งอีกฝั่งของเตียง เหลือพื้นที่ว่างๆให้กับเฉินจิ้น
“คุณขึ้นมาเถอะ! ” ซ่งชีงเหย็นรู้สึกว่าหน้าของตัวเอง ค่อนข้างที่จะร้อนผ่าวแล้ว
ตั้งแต่เธอโดนหวางเจ๋อ เหอเซ่าลักพาตัวไป แล้วเฉินจิ้นพยายามช่วยเธอออกมา ความรู้สึกที่เธอมีต่อเฉินจิ้น ก็ค่อยๆเปลี่ยนไปแล้ว
แต่ว่า หลังจากที่พูดจบ ซ่งชีงเหย็นก็พูดเพิ่มเติมขึ้นอีก : “แต่ว่า คุณนอนได้แค่ฝั่งนี้ ห้ามข้ามเส้นแบ่งเขตนี้มา…….ให้ ให้เวลาฉันอีกหน่อยนะ……”
ยิ่งพูด เสียงก็ยิ่งเบาลง
สีหน้าก็ร้อนผ่าว
เฉินจิ้นคิดดูแล้ว ผู้หญิงของตัวเองแท้ๆ ถึงตอนนี้ก็ไม่เคยนอนด้วยกัน มันหมายความว่าอย่างไรกัน?
ตั้งแต่ที่ช่วยให้เธอมีชีวิตอีกครั้ง ทุกคืนที่ทำการฝึกฝน ไม่เคยได้นอนหลับเลยจริงๆ แม้ว่าในตอนที่ฝึกฝน จะฟื้นบำรุงพลังขึ้นมาเองได้ ไม่ได้นอนก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าได้นอนสักหน่อย ก็จะสบายอกสบายใจเหมือนกัน
เฉินจิ้นก็ไม่ได้ลังเลอะไรอีก หลังจากที่ล้างหน้าบ้วนปากแล้ว ก็ขึ้นเตียงเลย
บนเตียงอันกว้างใหญ่ของซ่งชีงเหย็น นุ่มสบายมาก แล้วก็ยังตลบอบอวลไปด้วยกลิ่มหอมอ่อนๆ เฉินจิ้นชอบกลิ่นแบบนี้มากๆ
และซ่งชีงเหย็นที่นอนอยู่อีกฝั่ง ก็หลับตาปี๋ทันที แสร้งทำท่าทางว่านอนหลับแล้ว
ในความจริงแล้ว หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างไม่หยุดหย่อน นำมาซึ่งภาพที่งดงามและทำให้จิตใจเบิกบาน
รูปร่างที่สมบูรณ์แบบ ในตอนนี้ก็เผยอาการที่ตื่นเต้นจนไม่เป็นธรรมชาติออกมา
นอกจากความปรารถนาที่จะงีบหลับและพักผ่อน แล้วยังมีเหตุผลอื่นที่สำคัญกว่านั้น
ร่างกายที่บริสุทธิ์ของซ่งชีงเหย็น จะมาแตกหักตอนนี้ไม่ได้!
ในเมื่อเฉินจิ้นรับปากแล้วว่าจะไม่หย่ากับซ่งชีงเหย็น ถ้าอย่างนั้น ซ่งชีงเหย็นจึงเป็นภรรยาโดยชอบธรรมของเขา
แล้วผู้หญิงที่เป็นเจ้าแห่งโลกปีศาจจะเป็นแค่คนธรรมดาได้อย่างไร ถ้าอย่างนั้น หนึ่งร้อยปีต่อมา หนึ่งพันปีต่อมา เฉินจิ้นยังคงมีตัวตนอยู่ในจักรวาล ในขณะที่ซ่งชีงเหย็นได้กลายเป็นโครงกระดูกที่งดงามจนกลายเป็นเถ้าธุลีดินไปแล้ว
ดังนั้น ก่อนที่ซ่งชีงเหย็นกำลังจะประสบความสำเร็จในการฝึกฝน ต้องรับประกันว่าต้องบริสุทธิ์ หยวนหยินจะได้ไม่เสียหาย!
เฉินจิ้นต้องหาวิธี เปลี่ยนสังขารของเธอ ทำให้เธอสามารถฝึกฝนได้ มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น เธอจึงจะมีคุณสมบัติพอเหมาะสมที่จะเป็นผู้หญิงของเขา
หลังจากเข้านอน คืนนี้ ซ่งชีงเหย็นนอนหลับอย่างสบายใจเป็นพิเศษ
วันต่อมา หลังจากที่ซ่งชีงเหย็นตื่นขึ้นมา ตามัวๆ เป็นเหมือนเมื่อก่อน ยืดแขนบิดขี้เกียจ การเคลื่อนไหวร่างกายโดยไม่ได้ตั้งใจของเธอนี้ ทำให้ร่างอวบอั๋นของเธอโด่ดเด่นยิ่งขึ้น
แต่ ขณะที่เธอกำลังบิดขี้เกียจ ซ่งชีงเหย็นดึงมือกลับทันที
เพราะ อยู่ๆเธอก็คิดขึ้นมาได้ว่า เมื่อคืนเฉินจิ้นก็นอนอยู่บนเตียงนี้
ซ่งชีงเหย็นรีบหันหน้าไปมองอีกด้าน แต่ในขณะนี้ ไม่เงาร่างของเขาอยู่แล้ว
ไม่รู้ว่าเฉินจิ้นลุกขึ้นออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
ตอนนี้ เฉินจิ้นไปอยู่ที่ตระกูลหวาง!
ถ้าจะพูดให้ถูกต้องคือ ตอนนี้กลุ่มบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเฉินจิ้น อยู่ในที่ตะกูลหวาง
ปีศาจลามกเม่ยอวูซิน ตอนนี้ตระกูลเหอเป็นเจ้านายเหอเจ้าสาม หมอเพทซูนโก๋อาน คิงคอง หมัดเหล็ก ทั้งหมดมารวมตัวกันที่ตระกูลหวาง
หวางเม่ยอวูมองไปที่ผู้คน โดยเฉพาะเฉินจิ้น กัดริมฝีปากสีแดงของเธอ และพูดด้วยความกังวลว่า: “ข่าวที่ส่งมาเมื่อเช้านี้ เจิ้งตงหยาง บุกเข้าไปในดินแดนปรมารจารย์ที่ตระกูลเจิ้งในเมืองหลวง ตอนตี 4 ของเช้าวันนี้!”
เดิมที หากปราศจากความช่วยเหลือจากพลังหยวนหยินของหวางเม่ยอวู ทุกคนคิดว่าแม้ว่าเจิ้งตงหยางจะเป็นอัจฉริยะ แต่เขาก็ไม่สามารถบุกเข้าสู่ดินแดนปรมาจารย์ได้ในเวลาอันสั้น
ทุกคนประเมินค่าพรสวรรค์ของเจิ้งตงหยางสูงเกินไป แต่ทว่า พวกเขาคิดไม่ถึงว่า พรสวรรค์ของเจิ้งตงหยาง มันน่ากลัวกว่าที่พวกเขาคิดด้วยซ้ำ
อายุเพียง 28 ปีก็เข้าสู่ดินแดนของปรมาจารย์ได้
ทำลายสถิติเดิมใน 2 ทศวรรษที่ผ่านมา
ต้องรู้ว่า ในโลกศิลปะการต่อสู้หวาเสี้ย คนที่มีอายุ 30 ปีขึ้นไป สามารถเข้าสู่ดินแดนปรมาจารย์ได้ อาจกล่าวได้ว่าล้ำค่าและหาได้ยากมาก!
และเจิ้งตงหยางก็ทำได้แล้ว!
"ตอนหกโมงเช้าวันนี้มีข่าวจากตระกูลเจิ้งในเมืองหลวงหลังจากเดือนมกราคมเจิ้งตงหยางจะลงใต้ไปเจียงเป่ยและจะสู้รบกับคุณ เขาจะฟันคุณด้วยดาบอย่างแน่นอน!" หวางเม่ยอวูมองเฉินจิ้นและพูดด้วยความกังวล
------------
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมารหวนคืน