อ่านสรุป บทที่ 67 เสิ่นหรัว จาก จักรพรรดิมารหวนคืน โดย หว่อปู้ซื่อZ
บทที่ บทที่ 67 เสิ่นหรัว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิมารหวนคืน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย หว่อปู้ซื่อZ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 67 เสิ่นหรัว
ตระกูลเสิ่น สถานที่แข่งบูโด
คนของตระกูลเสิ่น ไม่ว่าจะมีพรสวรรค์การเรียนรู้บูโดที่ยอดเยี่ยมในหมู่บ้านเสิ่น หรือจะมีการทำธุรกิจที่เฉียบแหลมอยู่ด้านนอก คนของตระกูลเสิ่นทุกคน ทั้งหมดก็อยู่ที่นี่
ตอนนี้ บนเวทีแข่งบูโด ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมชุดฝึกซ้อมของตระกูลเสิ่น ลอยอยู่กลางอากาศ แล้วกระอักเลือด ออกมาเป็นสาย
กระเด็นออกไปนอกเวทีแข่งบูโดทันที คนของตระกูลเสิ่นที่อยู่ด้านล่างจึงรีบเข้าไปรับเขาเอาไว้ แต่หลังจากที่ตกลงมาถึงพื้น เขาก็หมดสติไป!
และบนเวทีแข่งบูโด ชายหนุ่มที่มีความชั่วร้ายแผ่ไปทั่วทั้งร่าง ตอนนี้ใบหน้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่โหดร้าย
“พวกเจ้าเรียกตัวเองว่าเป็นตระกูลเสิ่นที่แท้จริง ยึดครองหมู่บ้านเสิ่นที่ฮวงจุ้ยอุดมสมบูรณ์อย่างนี้ ผลลัพธ์ของแต่ละคน ช่างไร้ประโยชน์กันทั้งนั้น เป็นแค่กองขยะ!”
ชายหนุ่มมองคนของตระกูลเสิ่นที่อยู่รอบๆ แววตามีแต่ความเหยียดหยาม
“เสิ่นธาว เจ้าอย่ามาเที่ยวอาละวาด มาให้ข้าจัดการเจ้าเสียเถอะ!”
ท่ามกลางคนรุ่นหลังของตระกูลเสิ่น หญิงสาวคนหนึ่งที่องอาจห้าวหาญ กำลังมองร่างที่ยโสโอหังอย่างถึงที่สุดบนเวที กัดฟันแน่น
ลุกขึ้นยืน เขย่งปลายเท้าเล็กน้อย รูปร่างที่งดงามจึงลอยขึ้นไปด้านบน
เธอไม่สามารถทำเหมือนอาสี่เสิ่นหมิงเจินที่ใช้ท่าเท้าท่องคลื่นเดินไปได้สิบกว่าเมตรตามที่ใจต้องการได้ แต่กำลังอาศัยท่าเท้าท่องคลื่น พึ่งพาสิ่งก่อสร้างเหล่านั้นเป็นที่รองรับ ในการเคลื่อนไหว พร้อมกับทรวดทรงที่สวยงามอยู่กลางอากาศ และปรากฏตัวอยู่บนเวทีแข่งบูโด
“พี่หรัว จัดการเขาให้ตาย!”
“พี่หรัว ให้บทเรียนเขาอย่างเต็มที่ ให้เขาได้รู้ว่า อะไรถึงเป็นตระกูลเสิ่นที่แท้จริง!”
“สวะอย่างนี้ ยังกล้ามาอาละวาดที่ตระกูลเสิ่นของพวกเราอีก เฮ้ย! ของอะไรน่ะ!”
ลูกหลานตระกูลเสิ่นมากมาย เห็นเสิ่นหรัวปรากฏตัวอยู่บนเวที ก็ส่งเสียงร้องออกมาอย่างตื่นเต้นทันที
พรสวรรค์บูโดของเสิ่นหรัวแข็งแกร่งมาก ท่ามกลางพวกเขาคนรุ่นหลังนี้ ใช้ร่างกายที่เป็นหญิง กดผู้ชายคนอื่นๆเอาไว้จนเงยหน้าแทบไม่ได้เลย
แต่ว่า เพราะรูปร่างที่งดงามของเสิ่นหรัว ผิวขาวละเอียดอ่อน รวมกับการปฏิบัติตัวต่อคนอื่นอย่างดี จึงเป็นที่รักของทุกคน เป็นเทพธิดาในใจของผู้ชาย เป็นต้นแบบในใจของผู้หญิง!
“ไม่นึกว่าจะเป็นสาวสวย ถ้าข้าจำไม่ผิด เจ้าคือเสิ่นหรัว ข้ายังควรจะเรียกเจ้าว่าพี่สาวสินะ!”
เสิ่นธาวมองหญิงสาวที่ปรากฏอยู่ด้านหน้า รูปร่างงดงาม แม้ว่าชุดฝึกซ้อมจะไม่รัดรูป แต่ยังคงปกปิดรูปร่างที่น่าประทับใจเอาไว้ไม่ได้ ยิ่งเข้ากับใบหน้ารูปไข่สวยงามที่เต็มไปด้วยกล้าหาญ เท่านี้ใจของเขาก็สั่นไหวแล้ว
“เจ้าไม่คู่ควร!” แม้ชื่อของเสิ่นหรัวจะมีความอ่อนโยนอยู่ในนั้น แต่นิสัยกลับหุนหันอารมณ์ร้อน
ตอนนี้ ถลึงตาจ้องมองเสิ่นธาว อย่างเย็นชา!
“หึหึ ความสัมพันธ์ทางสายเลือดของพวกเราก็ห่างกันใช้ได้เลยนะ......” เสิ่นธาวกำลังมองรูปร่างที่เร่าร้อนของเสิ่นหรัว แววตาเปล่งประกาย แล้วก็พูดออกมา
“สารเลว!”
แค่เสิ่นหรัวได้ยิน จะยังไม่เข้าใจความหมายของเขาได้ที่ไหน พูดออกมาอย่างโมโห
แล้วก็ไม่พูดไร้สาระกับเสิ่นธาวอีก
มือทั้งคู่เคลื่อนไหว เธอแสดงมวยตระกูลเสิ่นออกมา ไม่มีความแข็งแกร่งแบบผู้ชายอื่นที่ปล่อยตัวตามสบาย เพิ่มความเป็นหญิงอีกเล็กน้อย แต่ในความเป็นผู้หญิงยังแทรกไปด้วยความแข็งแกร่งของผู้ชาย นี่ก็เป็นเหตุผลที่เพราะอะไรเสิ่นหรัวถึงมีความรู้สึกองอาจห้าวหาญให้กับคนอื่น
“ผู้หญิงสวยๆ ก็ควรจะอยู่บ้านช่วยเหลือสามีและดูแลลูกสิ ชีวิตการเรียนศิลปะป้องกันตัวที่ยากลำบากขนาดนี้ ให้ผู้ชายเรียนรู้ก็พอแล้ว รอพ่อข้าได้ตำแหน่งหัวหน้าของตระกูลเสิ่นกลับคืนมา ข้าจะให้เจ้าเป็นผู้หญิงของข้า ต่อไปเสวยสุขให้เต็มที่ก็พอแล้ว......”
ใบหน้าของเสิ่นธาวปรากฎท่าทางที่สบประมาท ไม่สนใจการโจมตีของเสิ่นหรัวเลยสักนิด
มวยตระกูลเสิ่น ท่ามกลางคนรุ่นหลังแล้วเขาจึงเป็น คนที่ฝึกฝนพลังเวทย์มนต์ได้โดดเด่นที่สุด
เสิ่นธาวก้าวออกไป ร่างกายราวกับลูกธนูที่เฉียบคม ยิงออกไปอย่างรุนแรง
ชั่วพริบตาก็ประชิดเข้ากับร่างของเสิ่นหรัว
การเคลื่อนไหวอย่างเดียวกัน ท่าทางมวยอย่างเดียวกัน ปะทะกัน
หมัดแลกหมัดในวินาทีนั้น อากาศราวกับสงบนิ่ง
คนตระกูลเสิ่น เบิกตาโพลงกันหมด หวังว่าจะได้เห็นเสิ่นหรัวเล่นงาน เสิ่นธาวสารเลวคนนี้อย่างรุนแรงสักครั้ง
กล้าปฏิบัติกับเสิ่นหรัวเทพธิดาของพวกเขา พูดจาเหยียดหยาม กล้าดูหมิ่นปรมาจารย์ตระกูลเสิ่นของพวกเขา สมควรตายจริงๆ
เสิ่นหรัว เป็นคนรุ่นหลังอายุน้อยที่แข็งแกร่งที่สุด ความหวังทั้งหมดของพวกเขาจึงฝากไว้ที่เธอแล้ว
อย่างไรก็ตาม สายตาที่คาดหวังของตระกูลเสิ่นทั้งหมด ฉากที่เสิ่นธาวถูกโจมตีก็ไม่ปรากฏออกมาเสียที
ในทางกลับกันเป็นเสิ่นหรัว ที่ถอยออกมาสามก้าว
อะไรนะ?
สายตาของทุกคนไม่อยากจะเชื่อ ไม่นึกเลยว่าแม้กระทั่งเสิ่นหรัวก็ตอบโต้เสิ่นธาวไม่ได้?
และเสิ่นเสี้ยงหรุง เสิ่นหมิงเจินที่นั่งอยู่ด้านล่าง ต่างก็ขมวดคิ้วแน่น
ท่ามกลางคนรุ่นหลังของตระกูลเสิ่น ดูแล้วคงไม่มีใครต่อกรกับเสิ่นธาวได้
แต่เสิ่นหรัวที่อยู่บนเวที ถอยออกมาสามก้าวแล้ว ถึงยืนได้อย่างมั่นคง ดวงตาคู่สวยปรากฏความตกใจออกมาเล็กน้อย
ก่อนที่เสิ่นธาวจะแสดงพละกำลังออกมา เธอคิดว่าเธอกับเสิ่นธาวฝีมือพอๆกัน แต่กลับไม่คิดเลย ว่าจะต่างกันมากอย่างนี้
“พี่สาว เจ้ารอแต่งงานกับข้าอย่างว่าง่ายเถอะ!”
ใบหน้าของเสิ่นธาวปรากฎรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเล็กน้อย
แล้วก็เข้าประชิดอีกครั้ง
มวยตระกูลเสิ่นที่รุนแรงแต่ละกระบวนท่า ต่อยออกไปไม่หยุดยั้ง
เสิ่นหรัวกัดฟันแน่น ถ้าสายตาฆ่าคนได้ล่ะก็ เสิ่นธาวคงโดนสายตาของเธอสับจนแหลกละเอียดไปตั้งนานแล้ว
เสิ่นหรัวเห็นยาเพ้ยหยวนที่ยอดเยี่ยมเม็ดนั้นที่เธอแบ่งเอาไว้ ไม่นึกว่าจะโดนเสิ่นธาวแย่งไป ก็กังวลใจขึ้นมาทันที
ยาเพ้ยหยวนที่ยอดเยี่ยม แทบจะบอกได้เลยว่ามีมูลค่าสูงเสียดฟ้า ครอบครัวเชื่อใจเธอมาก จึงแบ่งเอาไว้ให้เธอ ก็เธอภายในอีกสามปี ด้วยระดับของบูโดชั้นต้นจะเข้าไปสู่ระดับบูโดขั้นสูงสุด นั่นเป็นการรับรองที่สำคัญที่สุด
ร่างของเสิ่นหรัวเคลื่อนไหวอีกครั้ง พุ่งเข้าไปทางเสิ่นธาว เพื่อจะไปชิงยาเพ้ยหยวนคืนมา
“พี่สาวที่แสนดีของข้า เจ้าจะรีบร้อนทำอะไร อย่างไรเสียพวกเราก็ใกล้จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เจ้าน่ะ ไม่ใช่ของข้าหรอกหรือ!” แม้ปากของเสิ่นธาวจะพูดอยู่ แต่ในมือกลับไม่มีความปราณีอีกแล้ว
ก่อนหน้านี้ เขายังคิดจะเล่นๆกับเสิ่นหรัวให้เต็มที่เสียก่อน
ตอนนี้ ได้รับยาเพ้ยหยวนที่ยอดเยี่ยมมาแล้ว เขาก็ไม่มีความคิดที่จะเล่นอีกแล้ว
รอท่านพ่อบีบบังคับเสิ่นเสี้ยงหรุงให้คืนตำแหน่งหัวหน้า เวลานั้น เสิ่นหรัว หนีไม่พ้นเงื้อมมือเขาหรอก เขาอยากจะเล่นอย่างไรก็ได้!
พรสวรรค์ของเสิ่นธาวไม่เลวเลย อายุยี่สิบสามปีก็อยู่ตำแหน่งสูงสุดของบูโดชั้นต้นแล้ว ภายในหนึ่งปีข้างหน้า ต้องเข้าระดับบูโดขั้นสูงสุดอย่างแน่นอน ยอดฝีมือที่เหนือชั้นของบูโดขั้นสูงสุดที่อายุ24-25ปี แม้ว่าจะทั้งเจียงเป่ย ถึงขั้นรวมด้วยเจียงหนาน ก็ไม่ค่อยได้พบสักเท่าไหร่
ในทันที พลังของเขา ก็แสดงออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ
หลังจากที่เสิ่นหรัวกับเขาแลกหมัดกันสักกี่กระบวนท่า ก็โดนเสิ่นธาวหยุดยั้งเอาไว้ได้แล้ว
แทบจะตั้งแต่ต้นที่โดนควบคุมจัดการ เพียงแค่ใครสักคนไม่ระวังตัว ก็จะตกอยู่ในจุดจบที่บาดเจ็บสาหัสได้
ลูกหลานของตระกูลเสิ่น เห็นฉากนี้ แววตาก็พ่นความโมโหเดือดดาลออกมากันหมด
“มาหาเรื่องตระกูลเสิ่นก็มาหาเรื่องตระกูลเสิ่นนั่นแหละ ข้าขี้เกียจจะสนใจอยู่แล้ว แต่กล้ามาเอาของที่ข้าให้ไป ช่างรนหาที่ตายจริงๆ!”
ก็ตอนที่เห็นว่าเสิ่นหรัวกำลังจะค้ำเอาไว้ไม่ไหวแล้วนั้น ตอนที่กำลังจะโดนเสิ่นธาวโจมตีมาอีกกระบวนท่าหนึ่ง ข้างๆหูของเธอ กลับได้ยินประโยคนี้ขึ้นมาลางๆ แต่ก็ได้ยินไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
แต่ประโยคต่อไป เธอกลับได้ยินอย่างชัดเจน: “ถอยเท้าซ้ายครึ่งก้าว เอนตัวไปทางขวา45องศา ใช้หมัดโจมตีเข้าไปที่ใต้รักแร้ของเขา!”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ เสิ่นหรัวไม่มีเวลาครุ่นคิดอยู่แล้ว จึงทำตามที่บอกด้วยจิตใต้สำนึก
ก็หลังจากที่เสิ่นหรัวเพิ่งจะเคลื่อนไหวอย่างนี้ออกไป หมัดของเสิ่นธาวก็จู่โจมเข้ามาอย่างฉับพลัน เฉียดผ่านหัวของเธอไป ในทันทีก็ทำให้เสิ่นหรัวตกใจจนเหงื่อเย็นๆซึมออกมา
จากนั้นก็รีบปล่อยหมัด โจมตีไปที่รักแร้ของเสิ่นธาว
เอ๊ะ?
เสิ่นธาวเห็นเสิ่นหรัวไม่นึกว่าจะหลบหมัดที่จู่โจมอย่างฉับพลันของเขาได้ ก็ค่อนข้างประหลาดใจ
แต่เดิมเขาคิดว่าต้องโจมตีสำเร็จอย่างไม่ต้องสงสัย
คงประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำไปเสียแล้ว
อย่างไรก็ตามนาทีต่อมา เขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่โจมตีเข้ามาที่รักแร้ ทั้งแขนราวกับสูญเสียความรู้สึกไปแล้ว!
------------
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมารหวนคืน