จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 7

บทที่ 7 สามีของฉัน

หายใจเข้าลึก ๆ มองไปที่นาฬิกา ใกล้ที่จะสายเกินไปแล้ว

ซ่งชีงเหย็นเก็บความรู้สึกของเธอไว้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็นำข้อมูลทั้งหมด แล้วรีบออกไป

ด.ร.ติง เป็นผู้เชี่ยวชาญในประเทศอันดับต้น ๆ เธอจะไปสายไม่ได้

ซ่งชีงเหย็นขับรถตรงไปยังสนามบิน

……

“เพื่อนร่วมงานทุกท่าน ฉันขอแนะนำให้คุณทราบอีกครั้งหนึ่ง คนนี้คือด.ร.ติงที่มีชื่อเสียงโด่งดังทั่วโลก วันนี้เราโชคดีมากที่ได้มีโอกาสเชิญด.ร.ติงมาร่วมงาน มาช่วยเราเอาชนะปัญหาทางเคมีที่เราเจอในตอนนี้”

ในห้องประชุม ซ่งชีงเหย็นพูดแนะนำไปให้เพื่อนร่วมงานในแผนกพัฒนาผลิตภัณฑ์

เธอยืนอยู่ข้างๆ และตรงกลางนั้นมีชายชราที่สวมแว่นตากรอบดำยืนอยู่

“ด.ร.ติง เราหวังมานาน ในที่สุดคุณก็มาแล้ว”

“มีคุณอยู่ ปัญหาที่เราเจอให้ครั้งนี้ต้องแก้ไขได้อย่างราบรื่นแน่ๆ”

“ใช่ มีด.ร.ติงอยู่ ผลิตภัณฑ์ของเราจะต้องผลิตออกมาได้ตามเวลาที่กำหนด”

หลังจากเสียงตบมือที่ตื่นเต้นจบลง พนักงานในแผนกพัฒนาผลิตภัณฑ์ล้วนมองมาที่ด.ร.ติงด้วยความตื้นตันใจ

ด.ร.ติงคนนี้เป็นคนเก่งกาจที่มีความสามารถจริง เคยได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลโนเบลสาขาเคมี เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเครื่องสำอาง เครื่องสำอางที่ชื่อดังในประเทศส่วนมากเขาก็เคยไปเข้าร่วมพัฒนา

ถ้าหากว่าสามารถแสดงความสามารถตนเองต่อหน้าเขา ดีไม่ดีอาจจะถูกเขารับมาเป็นลูกศิษย์หรือช่วยแนะนำงานให้ ถึงตอนนั้นตนเองจะต้องได้มีชื่อเสียงแน่

“ทุกคนชมเกินไปแล้ว ก่อนที่ยังไม่ได้ไปเข้าใจปัญหานี้ ผมไม่อาจรับปากได้เลยครับ”ด.ร.ติงยิ้มแล้วพูดขึ้น

แต่ในใจเขา ก็ยังมีความเชื่อมั่นอยู่

ปัญหาทางเคมีของเครื่องสำอางไม่ค่อยมีปัญหาที่เขาจะแก้ไขไม่ได้

“ด.ร.ติง นี่เป็นเอกสารการวิจัยและผลการทดลองในช่วงหนึ่งปีนี้ของเรา”

เพื่อไม่ให้เอกสารเหล่านี้หลุดไหลออกไป ของเหล่านี้พวกเขาจะไม่เปิดเผยให้ใครเห็น ดังนั้นด.ร.ติงก็ไม่เคยเห็นเอกสารเหล่านี้มาก่อน

“ดี”

ด.ร.ติงรับเอกสารมาแล้วก็อ่านขึ้นมาทันที

ผ่านไปกี่ชั่วโมง

สีหน้าของด.ร.ติงไม่ค่อยดูดีมาก

เขามองไปยังซ่งชีงเหย็นด้วยความเสียใจ“คุณซ่ง ผมขอโทษนะ ปัญหาที่พวกคุณเจอในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่ในประเทศเรายังไม่ได้แก้ แม้ในต่างประเทศก็ยังไม่มีวิธีที่สมบูรณ์มาแก้ไขเหมือนกัน....”

สีหน้าของซ่งชีงเหย็นเริ่มขาวซีด เพื่อได้ชวนด.ร.ติงมา เธอไปขอให้หลายคนช่วยแล้ว

เธอเอาความหวังทั้งหมดวางในตัวด.ร.ติง

ถ้าหากว่าด.ร.ติงก็ไม่สามารถแก้ไขปัญหาของพวกเขาได้ งั้นก็หมายความว่าในประเทศนี้ไม่มีใครแก้ไขได้อีกแล้ว

ไม่ใช่นี่ ที่ด.ร.ติงพูดคือในต่างประเทศก็ยังไม่มีวิธีที่สมบูรณ์มาแก้ไข

นี่ไม่ใช่หมายความว่า ผลิตภัณฑ์สาวงามอดุลของเธอจะไม่สามารถทำได้อีก？งั้นบริษัทจะเอาอะไรไปพัฒนาขึ้นอีกหล่ะ？

“ด.ร.ติง ไม่มีวิธีแก้ไขแล้วจริงหรือคะ”เสียงของซ่งชีงเหย็นสั่นเล็กน้อย

ด.ร.ติงถอนหายใจ ครั้งนี้เขารู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย“พูดตามจริง ช่วงนี้ผมก็กำลังวิจัยปัญหานี้อยู่ ในใจผมก็มีแผนหลายแผน แต่ก็ยังต้องไปทดลองดูก่อน คงทดลองไปหลายต่อหลายครั้งก็ไม่อาจสำเร็จได้ ถึงจะสำเร็จได้ คงเป็นเวลาอีกหนึ่งปี สองปี หรือจะนานกว่านี้......”

อย่าว่าแต่สองปีแล้ว แม่หนึ่งปี บริษัทเธอก็รอไม่ไหวแล้ว

ซ่งชีงเหย็นหลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง เอกสารในมือก็หลุดออกจากมือแล้วตกลงบนพื้น

เอกสารเหล่านั้นลอยกระจายออกไป

“นี่.....”

ด.ร.ติงมองดูเอกสารที่กระจายอยู่บนพื้น เมื่อมองเห็นลายมือเขียนวาดในนั้นก็ตะลึงงันทันที

ซ่งชีงเหย็นเพิ่งรู้สึกว่าตนเองเสียมารยาท เลยรีบขอโทษด.ร.ติง แล้วก้มตัวลงอยากไปเก็บเอกสารเหล่านั้น

ลายมือเหล่านี้ก็เป็นที่เฉินจิ้นอยากเอาคืนเธอแล้วตั้งใจเขียนเข้าไปตามอำเภอใจ

“เดี๋ยวก่อน”

ด.ร.ติงเหมือนได้กินยาบำรุงก็ไม่บาน กระโดดขึ้นจากเก้าอี้ แล้วรีบไปเก็บเอกสารเหล่านั้นขึ้นมา

“ใช่ ใช่แล้ว”

“ใช่อย่างนี้แหล่ะ ใช่อย่างนี้”

“ทำไมผมคิดไม่ออกว่ายังสามารถใช้วิธีแบบนี้ไปแก้ไข ผมนี่โง่จริงๆเลย”

“วัสดุสองประเภทนี้ผสมกันยังสามารถเกิดปฏิกิริยาทางเคมีแบบนี้ได้”

“ใช่ ในทางทฤษฎีเป็นไปได้จริงๆ วิธีที่ละลายแล้วค่อยหลอมรวมปะทะกันในประวัติศาสตร์เคมีไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย นี่จะต้องทำให้วงการเคมีเกิดความเคลื่อนไหวใหญ่แน่ และปัญหาหลายอย่างก็ได้แก้ไขไปอย่างง่ายๆ”

ยิ่งอ่านลงไป ด.ร.ติงก็ยิ่งตกใจ

ในปากก็พึมพำไม่หยุด

เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวตกใจ เดี๋ยวขมวดคิ้ว...สีหน้าเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เหมือนกับคนบ้า

แม้ซ่งชีงเหย็นจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทางเคมี แต่เธอบริหารบริษัทเครื่องสำอางมานาน บวกกับความรู้ที่เรียนมาในตอนเรียน เธอก็สามารถอ่านเข้าใจบ้าง

นี่...นี่ดูเหมือนเป็นวิธีแก้ไขที่ดีจริงๆ

นี่เป็นเฉินจิ้นเขียนจริงๆหรอ？

ปัญหาที่ทำให้บริษัทลำบากใจ แถมยังทำให้ทั่วโลกปวดใจนี่ โดนเฉินจิ้นแก้ไขไปอย่างง่ายดายแบบนี้？

เดิมทีเขาที่เป็นคนไร้ประโยชน์ไปหลายปี จู่ๆรู้ทักษะทางการแพทย์ขึ้นมาก็ทำให้เธอตกใจแล้ว

ตอนนี้ เขายังมีพรสวรรค์ด้านเคมีด้วย

ซ่งชีงเหย็นไม่กล้าเชื่อจริงๆ

“คุณซ่ง บอกผมมา เป็นผู้เชี่ยวชาญคนไหนเขียนออกมา ท่านอยู่ไหน ผมจะต้องไปพบท่านเดี๋ยวนี้”

“ไม่ ผมจะต้องไปไหว้ท่านเป็นครู”

ไหว้เป็นครู！

ขอความแนะนำ！

สองคำนี้ดังอยู่ข้างหูของซ่งชีงเหย็น

ด.ร.ติงที่เคยได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลโนเบลสาขาเคมี แถมยังเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีเชื่อเสียงในวงการเคมี ตอนนี้กลับอยากไปไหว้เขาเป็นครู

ไหว้เฉินจิ้นเป็นครู？

ตอนนี้ซ่งชีงเหย็นตกใจจนไม่มีคำไหนสามารถบรรยายออกมาได้

เห็นท่าทีตื่นเต้นของด.ร.ติง ซ่งชีงเหย็นคิดว่าถ้าตนเองยังไม่บอกข้อเสนอนี้เป็นใครเขียนออกมา ไม่แน่ด.ร.ติงอาจจะตื่นเต้นจนป่วยก็เป็นได้

เธอเลยรีบพูดขึ้นว่า“เป็น..เป็นเฉินจิ้นเขียน”

คราวนี้ ด.ร.ติงนิ่งไปเลย

เฉินจิ้น？

ไม่ว่าในประเทศหรือต่างประเทศ ในด้านเคมีก็ไม่เคยมีคนนี้เลย

“เฉินจิ้นเป็นใคร？”ด.ร.ติงรีบถามอีกที

เฉินจิ้นเป็นใคร？

ชั่วเวลานี้ซ่งชีงเหย็นไม่รู้ควรจะตอบยังไงดี

หยุดไปพักเธอก็พูดขึ้น“ปะ...เป็นสามีของฉัน！”