จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 11

บทที่ 11 คุณมีเวลาแค่สามนาที

นี่คือคำสัญญาที่หลี่โม่ให้กับกู้หยุนหลัน คำไหนคำนั้น!

มันเป็นความรู้สึกผิดและการชดเชยของเขาต่อกู้หยุนหลันในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา

ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา กู้หยุนหลันไม่เคยทอดทิ้งหลี่โม่เลย และมักจะแอบมอบเงินให้แม่ของหลี่โม่ สิ่งเหล่านี้ เขาจดจำมาตลอด

แม้ว่าปกติเขาจะเย็นชากับหลี่โม่บ้าง หรือเข้มงวดบ้าง แต่หลี่โม่ก็รู้สึกว่ามันเป็นความรักที่เขามีต่อเขา

ผู้หญิงที่ดีเช่นนี้ เป็นสิ่งที่หลี่โม่รอคอยมาตลอดชีวิต เขาต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ ปกป้อง กู้หยุนหลันและลูกสาวอย่างมั่นคง

“คุณไม่ได้โกหกฉันจริงๆเหรอ?” ใบหน้าของกู้หยุนหลันเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ใบหน้าสวยของเธอแดงระเรื่อ

หลายปีที่ผ่านมา เธอถูกเหยียดหยามจากตระกูลกู้ และถูกทอดทิ้ง กู้หยุนหลันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าวันหนึ่ง เธอจะสามารถยืนต่อหน้าคนอื่น ๆ โอบกอดหลี่โม่ และบอกทุกคนว่า นี่คือสามีของเธอ เป็นพ่อของซีซี

หลี่โม่เช็ดเท้าหยกอันบอบบางของกู้หยุนหลันอย่างเงียบ ๆ และกล่าวว่า “ หยุนหลัน ผมสัญญากับคุณ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอีก!”

พูดจบ หลี่โม่ก็หันเดินจากไป

กู้หยุนหลันนั่งข้างเตียง มองเงาของหลี่โม่ที่เดินจากไป ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยหมอก “หลี่โม่ อย่าทำให้ฉันผิดหวังในตัวคุณอีก ...”

ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา เธอทุ่มเท และอดทนมามากเพื่อครอบครัวนี้

เธอหวังว่าวันหนึ่งเธอจะได้รับความเป็นธรรม

ทางนี้ หลี่โม่โทรหาเฉียนฝูขณะเดินออกไป เสียงที่เคารพของเฉียนฝูดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์ “นายน้อย มีอะไรให้รับใช้ครับ”

“เฉียนฝู คุณรู้จักบริษัทรุงคางไหม” หลี่โม่ถาม

“รู้ครับ เป็นหนึ่งในบริษัทอุปกรณ์ทางการแพทย์ชั้นนำของจีน คุณต้องการ?” เฉียนฝูถาม

“ช่วยจัดการหน่อย ผมต้องการพบกับประธานบริษัทรุงคางของเมืองฮ่านเดี๋ยวนี้” หลี่โม่กล่าว

“รับทราบครับ นายน้อย ผมจะรีบจัดการทันที” เฉียนฝูตอบ

หลี่โม่เงยหน้าขึ้นฟ้า มองท้องฟ้า ที่เต็มไปด้วยดวงดาว

เขาคือหลงจวูนในอนาคตของสำนักหลงเหมิน แม้ว่าเขาจะยังเป็นหุ่นเชิดที่สำนักหลงเหมินผลักออกไป แต่เขาก็ยังสามารถใช้พลังของสำนักหลงเหมิน เพื่อทำอะไรก็ได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับสำนักหลงเหมิน หลี่โม่ไม่กล้าเปิดเผยตัวตนของเขาต่อสาธารณะ

เพราะผู้หญิงที่ใจดำอำมหิตและโหดร้ายยังคงอยู่ที่นั่น เธอยังคงเป็นราชินีแห่งสำนักหลงเหมิน

ก่อนจะลงมือต้องวางแผนให้ดีก่อน หลี่โม่มีแผนของตัวเอง

หลังจากที่เขาและแม่ของเขาถูกขับออกจากสำนักหลงเหมิน หลี่โม่ต้องแบกรับภาระหนัก

ทุกคนบนโลก ล้วนคิดว่าเขาเป็นเศษสวะ

สำนักหลงเหมิน ล้วนหัวเราะเยาะที่เขาเป็นลูกนอกสมรส

แต่ ใครจะรู้ว่า ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา หลี่โม่ได้เตรียมแผนการของตัวเองไว้แล้ว

ในความมืด ร่างๆหนึ่ง เดินออกมาอย่างเงียบ ๆ จากนั้นคุกเข่าข้างหนึ่งให้หลี่โม่ แล้วกล่าวด้วยความเคารพ “นายน้อย ต้องการให้ผมไปเป็นเพื่อนคุณไหม?”

หลี่โม่ยกมือขึ้น ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่จำเป็น”

เขาจะได้เป็นราชาในอนาคต ทำไมต้องไปกลัวราชินีหลงเหมินด้วย!

ในเวลาเดียวกัน ตึกที่ก่อตั้งขึ้นใหม่ของบริษัทรุงคางในเมืองฮ่าน ในห้องทำงานของประธานสูงสุด แสงไฟสว่างไสว

“ประธานหรุง ด้านล่างมีคนมาขอพบ บอกว่าได้นัดไว้แล้ว” ผู้ช่วยหญิงร่างสูง ในชุดกระโปรงทำงานสีดำ วางมือบนหน้าท้อง หันหน้าเข้าหาชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของเจ้านายด้วยความเคารพ

หรุงปิง ประธานบริษัทรุงคางแห่งเมืองฮ่าน กล่าว “ให้เขาขึ้นมา”

เมื่อสิบนาทีที่แล้ว สำนักงานใหญ่ของบริษัทรุงคางโทรมาแจ้งว่า มีคนต้องการพบเขา หรุงปินจึงไม่กล้าที่จะบ่ายเบี่ยง

อย่างไรแล้วมันเป็นสายจากสำนักงานใหญ่ เขาซึ่งเป็นประธานสาขาเมืองฮ่าน ก็ยังต้องเชื่อฟัง

ในไม่ช้า หลี่โม่ก็ปรากฏตัวในห้องทำงานที่ใหญ่โตและหรูหรา

หรุงปินเลิกคิ้ว มองไปที่หลี่โม่และกล่าวอย่างสุภาพ “ ไม่ทราบว่าน้องชายมาหาผมด้วยเรื่องอะไร?”

ชายหนุ่มคนนี้ ดูแสนจะธรรมดา จะปลุกสำนึกงานใหญ่ให้โทรหาตัวเองได้อย่างไร?

“ประธานหรุงไม่จำเป็นต้องเกรงใจ ผมมีแค่เรื่องเดียวที่ต้องรบกวนบริษัทของคุณ” หลี่โม่พูดตรงประเด็น

หรุงปินวางปากกาปิดทองในมือ และพูดด้วยความประหลาดใจ “โอ้ ไม่ทราบว่าเรื่องอะไรครับ?”

“ได้ยินมาว่ารุงคางกำลังหาบริษัทยาในเมืองฮ่านมาร่วมงาน ผมหวังว่ารุงคางจะเลือกบริษัทวินเซิงของตระกูลกู้ คนที่รับผิดชอบคือกู้หยุนหลัน” หลี่โม่พูดเบา ๆ แววตาเรียบเฉย

หรุงปินขมวดคิ้ว สีหน้าไม่ค่อยพอใจและพูดว่า “ผมไม่รู้ว่าน้องชายเป็นใคร ทำไมต้องช่วยตระกูลกู้ เท่าที่ผมรู้ บริษัทวินเซิงของตระกูลกู้ในเมืองฮ่าน เป็นแค่บริษัทระดับรอง ถ้าจะพูดถึงความร่วมมือกับบริษัทรุงคางของผม ยังไม่มีความสามารถที่เพียงพอ”

บริษัทรุงคาง เป็นบริษัทในประเทศที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่ง เป็นบริษัทจดทะเบียนตลาดหลักทรัพย์

องค์กรที่พวกเขาจะร่วมมือด้วย ต้องเป็นองค์กรที่มีจุดแข็งในท้องถิ่นเท่านั้น

บริษัทเล็ก ๆ อย่างวินเซิง มีกำไรเพียงไม่กี่สิบล้านต่อปีเท่านั้น

ยังไงก็ไม่ผ่าน!

“กู้หยุนหลันเป็นภรรยาของผม ผมชื่อหลี่โม่” หลี่โม่ตอบ

หรุงปินตัวสั่น ถามอย่างสงสัย “คุณชื่อหลี่โม่เหรอ?”

หลังจากนั้น ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเยือกเย็น