จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 113

บทที่ 113 คุกเข่าขอโทษ

“มีปัญหาแน่นอน ห้องโถงฮุยหวงจำกัดคนที่มีฐานะสูงส่งเท่านั้น พวกนายที่มีเพียงบัตรประชาชน แต่ไม่มีฐานะที่สูงส่ง ควรไปกินข้าวข้างทางจะดีกว่านะ!”

เจียงหยางพูดจบเขาได้ผลักหลี่โม่ที่อยู่ข้างหน้าสุด

เจียงเฉิงที่เห็นการกระทำของลูกตัวเองที่ขาดการอบรมที่ดี เจียงเฉิงโมโหจนคุมตัวเองไม่อยู่ อยากที่จะถอดหน้ากากและไปสั่งสอนลูกตัวเอง

คำพูดอาจจะทำให้หลี่โม่ไม่ค่อยพอใจ แต่เดียวไปขอโทษก็คงหายกัน

แต่ถ้าทำร้ายหลี่โม่แล้ว เรื่องก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่โต ไม่เพียงแค่นั้น ตระกูลเจียงอาจจะหายสาบสูญไปเลยก็ได้!

ตอนนี้เจียงเฉิงได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ว่าไร้ความสามารถเป็นอย่างไรแล้ว เขารู้สึกเสียใจที่เลี้ยงเจียงหยางด้วยความตามใจตั้งแต่เด็ก โตมาถึงได้ไม่มีมารยาทแบบนี้

ประธานจางดึกเจียงเฉิงไว้ หยุดเจียงเฉิงที่กำลังจะถอดหน้ากากและพูดไปว่า“ เหล่าเจียง นายใจเย็นก่อน อย่าไปทำให้นายน้อยอารมณ์เสีย”

“ฉันจะใจเย็นได้อีกหรือ? นายก็เห็นว่าลูกของฉันกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมฉันไม่สอนลูกให้ดีกว่านี้นะ!”

อารมณ์ของเจียงเฉิงได้ระเบิดออกมาแล้ว

ประธานจางยิ้มในใจ และปลอบใจไปว่า“ งั้นคุณก็ทำเป็นว่าเขาไม่ใช่ลูกของคุณก็แล้วกันหรือไม่ก็ตัดความสัมพันธ์พ่อลูกไปเลย คุณก็ไม่ได้มีลูกชายคนเดียว คุณต้องการกำจัดลูกคนนี้ออกไปเร็วๆ ไม่ใช่หรือ”

การแย่งชิงระหว่างตระกูลใหญ่มีมาเรื่อยๆ และทั้งที่สำเร็จและล้มเหลว

เพราะเจียงหยางไม่ได้เป็นคนที่มีความสามารถ เขาเลยถูกปลดจากรายชื่อของคนที่จะสืบทอดมรดกของตระกูล เขาเป็นเพียงแค่คนที่อยู่ในตระกูลและมีเงินใช้จ่ายไปวันๆ เท่านั้นเอง

ถึงจะไล่เจียงหยางออกไป เจียงเฉิงก็ไม่ได้รู้สึกลำบากใจอะไร แต่แค่รู้สึกผิดต่อความสัมพันธ์แค่นั้นเอง เพราะมีความสัมพันธ์กันมานาน

เมื่อเจียงเฉิงที่ตัดสินใจ ได้มีเสียงร้องกังวานลอยมา เป็นเสียงที่คุ้นเคยมาก ไม่ต้องคิดอะไรมากเลย นั้นเป็นเสียงของเจียงหยางแน่นอน

หลี่โม่ที่ใส่หน้ากากอยู่ยิ้มออกมา หมัดของหลี่โม่ได้ต่อยไปที่ดั้งของเจียงหยาง!

ทันใดนั้น เสื้อผ้าของเจียงหยางกลายเป็นสีแดง และเลือดได้ไหลออกมาจากจมูก

ซี้ดๆทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น!

คนที่ใส่หน้ากากคนนี้บ้าระห่ำมาก!

เขากล้าที่จะต่อยเจียงหยางต่อหน้าทุกคน!

“ไอ้บ้าเอ๊ย ! ถ้าจะต่อยฉันอย่าต่อยที่หน้าเข้าใจมั้ย!”

เจียงหยางที่โดนต่อยใบหน้าของเขาดูไม่ได้เลย ตอนแรกที่ดูเป็นหนุ่มหล่อ แต่ตอนนี้สภาพของเขากลายเป็นหมาไปแล้ว

“ไอ้เลว ฉันจะฆ่าขยะสังคมอย่างนาย!”

เจียงหยางที่โกรธได้ตะโกนได้กำหมัด และต่อยไปที่หลี่โม่

“คนมีการศึกษา เขาจะไม่มาหาเรื่องแบบนี้หรอก ถ้านายอยากโดนต่อย ฉันก็จะตอบสนองให้”

หลี่โม่ที่ใส่หน้ากากก็ไม่น้อยหน้า เขาได้กระโดดและถีบไปที่ใต้คางของเจียงหยาง

ในเมื่อไม่มีใครรู้จักเขา ทำไมเขาต้องปกปิดความสามารถของตัวเองด้วย

เจียงหยางรู้สึกเหมือนหลุดออกจากแรงโน้มถ่วง ตัวของเจียงหยางได้ลอยออกไปทางด้านหลัง

ปั้ง!

และร่วงลงกับพื้นอย่างแรง เขารู้สึกเจ็บไปทั่วตัว เหมือนกระดูกแตกไปหมดแล้ว

กู้ชิงหลินและพวกหมู่คนรวย ที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาได้ถอยหลังไปสามก้าว และใส่สายตาที่สงสัยและตกใจมองไปที่ผู้ชายที่ใส่หน้ากากคนนั้น

“คนไร้วัฒนธรรม คนแบบนี้ ยังมาต่อยคนที่หน้าห้องโถงฮุยหวงอีก รีบเรียกรปภมาด่วนเลย!” กู้ชิงหลินได้ตะโกนออกมา

“พวกเราได้แจ้งตำรวจแล้ว พวกเรามีฐานะที่สูงนะ จะไปสู้กับคนไร้วัฒนธรรมแบบนี้ได้อย่างไง พวกเราต้องใช้กฎหมายและอาวุธในการป้องกันตัวเอง”

ส่วนคนหญิงงามที่มีชื่อเสียง ไม่กล้าที่จะสบตากับหลี่โม่เลย พวกเขาทำได้แค่พูดออกมาเฉยๆ

เห็นชายใส่หน้ากากคนนี้ที่มีฝีมือการต่อสู้ พวกคนรวยเหล่านั้นก็ไม่มีท่าทีที่จะสู้แล้ว

ถึงหมู่คนที่อยู่ในขณะนี้ จะสามารถรุมประชาทัณฑ์ได้ แต่ถ้าทำแบบนี้ผลที่ออกมาน่าจะไม่ดี และพวกลูกคนรวยไม่มีความคิดที่จะเสียสละตัวเองเพื่อไปช่วยคนอื่น

ถ้าโดนชกไปที่หน้า ใบหน้าที่หล่อก็พังหมดสิ แล้วคืนนี้จะไปจีบสาวอย่างไง

หรือว่าหลี่โม่รู้แล้วว่าเจียงหยางเป็นลูกของฉัน และอยากเห็นว่าฉันจะรับมือกับเรื่องนี้อย่างไงหรือ?

ความคิดมากมายได้ผุดขึ้นในสมองของเขา เจียงเฉิงได้รับโทรศัพท์“ ฮาโหล”

ได้ยิงเสียงในสายลอยมาว่า“ คุณพ่อ คุณพ่อผมโดนต่อยครับ พ่อช่วยผมจัดการเรื่องนี้ด้วยนะครับ ส่งคนที่ต่อยผมเข้าคุกให้ผมด้วย ผมจะให้มันลิ้มรสความทรมานครับ!”

“ไอเจ้าเด็กไม่รักดี อย่าพูดเลยว่านายโดนต่อย ถ้าฉันโดนต่อยฉันยังต้องทนเลย นายน้อยต่อยนายเป็นบุญของนายแล้วนะ

เจียงเฉิงโมโหจนด่าออกมาอย่างเสียงดัง

“คุณพ่อ ทำแบบนี้ได้อย่าง......เอ๋ เหมือนมีอะไรผิดปกติ”

เสียงในสายกับเสียงพูดของชายที่ใส่หน้ากากเด็กแดงเหมือนกัน ตอนนี้เจียงหนาวสับสนมาก นี่มันอะไรกัน หรือว่าชายที่ใส่หน้ากากเด็กแดงคนนี้เป็นพ่อของฉัน?

เจียงหยางมองไปที่ขายคนนี้ ที่กำลังเดินมาทางนี้

และเต็มไปด้วยความโกรธ!

โทรศัพท์ที่ใช้ และหุ่นที่คุ้นตา ท่าดินที่คุ้นเคย

เป็นไปไม่ได้!

บ้าไปแล้ว นี่เป็นพ่อของฉันจริงๆ !

ทุกคนมองไปที่สีหน้าที่ตกใจสุดขีดของเจียงหยาง และพวกเขาได้มีความคิดผุดให้มาในหัว และนึกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปที่แสนน่ากลัว

“หรือชายที่ใส่หน้ากากเด็กแดงจะเป็นพ่อของเจียงหยาง?”

“ถ้าเป็นแบบนั้น ขายที่ใส่หน้ากากตือโป๊ยก่าย และซาเหอซ่างเป็นใคร?”

พวกเราทำผิดไปแล้ว คนพวกนี้ไม่ใช่คนไร้วัฒนธรรม แต่เป็นคนที่มีฐานะมากกว่าพวกเราด้วยซ้ำ!”

ทันใดนั้นได้ พวกคนรวยนี้ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น!

เจียงเฉิงได้ถอดหน้ากากเด็กแดง และมองเจียงหยางด้วยความโกรธ ไม่พูดอะไรมากเขาได้ถีบไปที่ขาของเจียงหยางและด่าว่า“ ไอลูกไม่รักดี ยังไม่รีบคุกเข่าขอโทษนายน้อยอีก!”