จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 116

บทที่ 116 ยั่วยวน

“ขอโทษนายน้อย” ประธานหวงพูดเสียงดัง

พวกคนรวยเหล่านี้โค้งคำนับและพูดพร้อมกันว่า“ พวกเราผิดไปแล้ว พวกเราตามข้อโทษนายน้อยด้วยความจริงใจ”

หลี่โม่ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ และมองคนที่มาขอโทษ เขารู้สึกเหมือนมีคนมาเข้าเฝ้า

“พอแล้วๆ อย่าทำอะไรที่ไม่ใช่เรื่องเลย รีบเริ่มงานกันเถอะ” หลี่โม่พูดอย่างใจกว้าง

“ ขอบคุณครับ นายน้อย”

หญิงงามที่มีชื่อเสียงและชายที่รวยพูดขอบคุณแล้ว ในใจรู้สึกขอบคุณชายร่ำรวยนิรนามคนนี้ ความรู้สึกนั้นเหมือนตัวเองทำผิดแล้วได้รับการอภัย

ประธานหวงได้ให้สัญญาณ และพวกคนรวยได้แยกย้ายกันไปหาที่นั่งของตัวเอง

วงดนตรีได้ขึ้นไปที่เวที และบรรเลงดนตรีที่นุ่มนวล รออาหารที่จะมาเสิร์ฟ์ อาหารและเครื่องดื่มพร้อม และงานเลี้ยงได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ

พ่อครัวใหญ่ของหอไห่เยี่สวัสดี ได้ใส่ชุดประจำตำแหน่งที่ไม่ได้ใส่มานานแล้ว และพาลูกมือมาด้วย และถือจานอาหารที่มีรักนกหูฉลามเป๋าฮื้อเดินตรงไปที่โต๊ะของหลี่โม่

วันปกติ หัวหน้าพ่อครัวจะไม่ไปห้องครัว ถึงจะมีอาหารที่พิษเศษจะต้องทำ เขาก็จะให้ลูกมือของตัวเองเป็นคนทำ

แต่วันนี้ไม่เป็นเช่นนั้น เพราะการมาเยือนของหลี่โม่หัวหน้าพ่อครัวของหอไห่เยี่ยนได้เตรียมและทำอาหารด้วยตัวเอง

หัวหน้าพ่อครัวไม่ไว้ใจเด็กเสิร์ฟ เขาเลยพาลูกมือของตัวเองมาเสิร์ฟอาหารเอง

หวงฝูชิงที่นั่งอยู่ข้างๆ หลี่โม่ได้ยิ้มและแนะนำ“ นายน้อย นี่เป็นหัวหน้าพ่อครัวของหอไห่เยี่ยน เขาเคยไปทำอาหารในงานเลี้ยงระดับชาติและเป็นกุ๊กที่มีฝีมือ’’

“สวัสดีครับ นายน้อย ผมหลี่ต้าเสา เป็นหัวหน้าพ่อครัวของหอไห่เยี่ยน วันนี้ผมทำอาหารทะเลแบบผสมผสานโดยใช้วัตถุดิบแปดอย่างให้ท่านทานครับ นายน้อยลองชิมดูนะครับ ถ้าอะไรที่ควรปรับปรุงนายน้อยสามารถบอกผมได้นะครับ”

หลี่ต้าเสาได้รับอาหารมาจากลูกมือของเขา และเสิร์ฟอาหารทีละอย่างไมห้กับหลี่โม่

“ บลูล็อบสเตอร์ทะเลลึก ใช้กุ้งมังกรที่มีคุณภาพและสดจากท่าน้ำและส่งมาถึงที่นี้ภายในสิบสองชั่วโมง”

“หอยเป๋าฮื้อชั้นเลิศเราจะเลือกใช้หอยเป๋าฮื้อที่มีคุณภาพดีเยี่ยม และแช่น้ำไว้สามวันและนำไปต้มยี่สิบสี่ชั่วโมงในการทำ”

“โสมตุ้มต้นหอมเราใช้โสมป่าที่มีคุณภาพ......”

หลี่ต้าเสาค่อยๆ แนะนำทีละเมนู ทำให้หญิงงามที่มีชื่อเสียงและชายหนุ่มที่ร่ำรวยมองอาหารจนน้ำลายไหลออกมาแล้ว

มีเงินอาจจะซื้อวัตถุดิบที่มีคุณภาพได้ แต่ไม่สามารถซื้อกุ๊กที่มีฝีมือมาทำอาหารให้ได้

ถึงหญิงงามที่มีชื่อเสียงและชายหนุ่มที่ร่ำรวยจะสามารถสั่งเมนูพวกนี้ได้ที่หอไห่เยี่ยน แต่ไม่สามารถให้หลี่ต้าเสาทำอาหารให้ อาหารพวกนั้นจะเป็นลูกศิษย์ของหลี่ต้าเสารับหน้าที่ทำ รสชาติก็ต่างกันไม่น้อย

“หลี่ต้าเสาลงมือเข้าครัวเอง ครั้งก่อนหวงฝูชิงเป็นเจ้ามือ อยากที่จะให้หลี่ต้าเสามาทำอาหารให้ แต่ถูกหลี่ต้าเสาปฏิเสธ สุดท้ายเป็นลูกศิษย์ของเขาที่ฝีมือดีมารับหน้าที่นั้น’’

“ได้ข่าวว่าฝีมือของหลี่ต้าเสาในวงการอาหารโลก ถือว่ายอดเยี่ยมเลยก็ว่าได้ เขาเคยแข่งกับกุ๊กมิชลินสามดาวและชนะ และอาหารที่เขาทำในงานระดับชาติ ขนาดนายอำเภอยังชมว่าอร่อยเลย”

พวกนายดูสิ หลี่ต้าเสายังประจบสอพลอนายน้อยคนนี้เลย พวกนายคิดว่าฐานะของนายน้อยคนนี้จะเป็นใคร ถึงเป็นนักธุรกิจข้ามชาติ ก็ไม่อาจจะไม่ได้รับการต้อนรับแบบนี้”

ได้ยินที่พวกคนรวยเขาคุยกัน ในใจของกู้ชิงหลินร้อนเป็นไฟแล้ว สายตาของเธอมองไปที่หลี่โม่ที่ใส่หน้ากากตลอดเวลา ในใจของเธอคิดว่าจะไปดึงดูดหลี่โม่อย่างไร

ถ้าเธอรู้ว่า ใบหน้าที่อยู่หลังหน้ากากนั้นเป็นใบหน้าที่เธอ รังเกียจมากว่าสี่ปีละก็ กู้ชิงหลินจะมีสีหน้าอย่างไงนะ?

“ชิงหลิง เธอแต่งหน้าเพิ่มเติมดีมั้ย ลองเปลี่ยนแนวดู เผื่อนายน้อยคนนี้อาจจะชอบสายน่ารักและอ่อนหวาน”

“บางทีนายน้อยอาจจะชอบแนวผู้หญิงที่ดูเป็นผู้ใหญ่ก็ได้นะ เรารู้มาว่าคุณชายของตระกูลคนรวยเป็นคนที่แก่แดด ผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะรสนิยมก็อาจจะเปลี่ยนไป บางคนชายรักชายด้วย’’

คำพูดของเพื่อนสนิทกู้ชิงหลินทำให้เธอรู้สึกลังเล ถึงจะมีความมั่นใจในหน้าตาของตัวเอง แต่นิสัยเฉพาะตัวยังไม่ใช่แบบที่นายน้อยชอบ

“พวกเธอหยุดพูดได้แล้ว อย่ามาทำให้ฉัน ไขว้เขว ให้ฉันอยู่เงียบๆ สักพัก”