จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 118

บทที่ 118 นายน้อยคือหลี่โม่

หลี่โม่ได้ยินเสียงของกู้ชิงหลิน ดีที่เขายังมีความฉลาดอยู่ ให้หวงฝูชิงเตรียมชุดไว้ให้แล้ว ถ้าใส่ชุดเมื่อกี้ออกมา เขาจะอธิบายได้ยาก

หลี่โม่หันไปมอง เห็นกู้ชิงหลินที่กำลังโกรธอยู่ เธอพาเพื่อนของเธอตรงมาที่หลี่โม่

“นายมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไง?”

กู้ชิงหลินที่โมโหอยู่ เธอกำลังหาที่ระบายความโกรธอยู่!

“ฉันทำไมจะอยู่ที่นี้ไม่ได้ คนจะยืนข้างถนนไม่ได้หรือ” หลี่โม่พูดออกมา

“บนถนนหรือ? ที่นี้คือทางเข้าหอไห่เยี่ยน ไม่ใช่ที่ที่คนไร้ค่าอย่างจะมาได้ นายไม่ควรจะมาที่นี้! นายรู้มั้ยว่าคนที่เข้าออกที่นี้เป็นคนระดับไหน!”

กู้ชิงหลินตอนนี้ที่เต็มไปด้วยความโกรธ เมื่อเจอหลี่โม่แล้วเธอได้ระบายความโกรธใส่หลี่โม่เต็มที่ เตรียมที่จะระบายความอัดอั้นใจออกมาให้เต็มที่

“คนทั่วไปจะมาใช้ถนนต้องดูฐานะด้วยหรือ? นี่ฉันพึ่งเคยได้ยินนะ ฉันไม่ได้เข้าไปที่หอไห่เยี่ยน ฉันต้องสนใจอะไรมากมายหรือ” หลี่โม่ตอบกลับไปด้วยสีหน้าที่เย็นชาและขมวดคิ้ว

เพื่อนของกู้ชิงหลินก็โกรธเหมือนกัน พวกเธอเป็นกลุ่มเดียวกัน และค่อยอยู่ร่วมทุกร่วมสุขกับกู้ชิงหลิน วันนี้ที่กู้ชิงหลินอับอายขายหน้า พวกเธอก็รู้สึกอับอายขายหน้าไปด้วยตอนนี้พวกเธอใช้หลี่โม่เป็นที่ระบายอารมณ์

“นายปากดีซะเหลือเกินนะ กล้าที่จะเถียงกู้ชิงหลินหรือ หรือนายมีภรรยารวยแล้วกลายเป็นคนเก่งไปแล้วนะสิ หรือที่นายมาที่นี้เพราะมารอภรรยาที่รวยของนายออกมาจากหอไห่เยี่ยนสินะ!”

พวกเธอได้เอามือกอดอก และพูดไปหัวเราะไป

“พวกเธอดูสิเสื้อที่คนไร้ค่าคนนี้ใส่ เหมือนเป็นเสื้อผ้าแฟชั่นของจีวองชี่ที่มีจำนวนจำกัดและมีราคาเป็นแสน ชิงหลิน คนไร้ค่าของตระกูลเธอน่าจะไปแอบมีชู้นะ น่าจะไปเป็นกิ๊กของผู้หญิงรวยแน่เลย”

คนที่ใส่เสื้อลายดอก ได้พูดเสริมไป

“ฉันดูแล้วเสื้อนี้มันแปลกๆ เหมือนเรียนแบบของปลอมมา คนไร้ค่าหลี่ นายอธิบายมาสิมาเสื้อผ้าของนายได้มาจากไหน ยังอธิบายไม่ได้ พวกเราจะเอาเรื่องนี้ไปพูด”

หลี่โม่แสดงแววตาที่เบื่อหน่าย และหันหลังให้พวกเธอ หลี่โม่คิดว่าคนพวกนี้คงเป็นโรคจิต แค่เสื้อผ้าจีวองชี่จะทำให้พวกเธอคิดไปถึงเรื่องภรรยารวย ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าสมองของพวกเธอเอาไว้ทำอะไร

หลี่โม่ที่หันหลังอยู่ กู้ชิงหลินเห็นแล้วรู้สึกโกรธและเอากระเป๋าของตัวเองโยนไปที่หลี่โม่แต่ความแม่นยำยังไม่มี กระเป๋าได้ผ่านไหล่ของหลี่โม่ไป

“เธอทำเกินไปนะ แค่มาด่าฉันสองสามประโยคก็พอแล้ว ฉันว่าจะไม่อะไรกับเธอนะ แต่นี่เธอเอากระเป๋าปาใส่ฉันเลย เธอคิดว่าฉันเป็นอะไร”

หลี่โม่หันมาแสดงสีหน้าที่เย็นเยียบ และพูดด้วยความไม่พอใจ

“ก็นายเป็นขยะนิ รีบไปเอากระเป๋าฉันมา ไม่งั้นเราเห็นดีกันแน่!”

กู้ชิงหลินเอามือกอดอก ด่าหลี่โม่เหมือนคนที่ไร้คุณธรรม

หลี่โม่ที่มองกู้ชิงหลินด้วยความนิ่งเฉย แต่กู้ชิงหลินกลับมองหลี่โม่ด้วยความโกรธ

“หลี่โม่ ไอคนไร้ค่านายจะก่อกบฏหรือ！นายยังอยากที่จะอยู่ในตระกูลกู้อีกมั้ย! ฉันไม่อยากพูดอะไรมาก นายรีบไปเอากระเป๋ากลับมาเดี๋ยวนี้!”

กู้ชิงหลินชี้ไปและพูดด้วยความโกรธ เธอได้รู้สึกตัวเองเหมือนคนที่สูงส่งจากการด่าหลี่โม่อีกครั้ง ความรู้สึกที่มีระดับ

หลิ่โม่โกรธจนหัวเราะออกมา นึกถึงตอนที่ตัวเองเอาเหล้าราดที่หน้าของเธอ หลี่โม่หันหลังและเดินไปหยิบกระเป๋าที่อยู่ที่พื้น

ไม่เป็นไร