จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 119

 บทที่ 119 เธอต้องเสียใจภายหลัง

ได้ยินเสียงตะโกนของหวงฝูชิง หลี่โม่ยิ้มอย่างลำบากใจ หลี่โม่คิดไม่ถึงเลยว่าหวงฝูชิงจะไล่ตามมาทัน

กู้ชิงหลินอยู่ที่นี้ ถ้าฐานะของตัวเองถูกเปิดเผย เรื่องที่ยุ่งยากก็จะเกิดขึ้น

หลี่โม่หันหัวไป และใช้สายตาที่พิฆาตมองหวงฝูชิง สายของเขาค่อยๆ มองไปทางกู้ชิงหลินต่อ

หวงฝูชิงรู้แล้วว่าตัวเองได้ทำผิดไปแล้ว นายน้อยที่ต้องการเปลี่ยนชุดก็เพราะว่าไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองเป็นใคร หวงตัวเองตะโกนไปแบบนี้ฐานะของตัวเองก็จะถูกเปิดเผย

และตอนนี้กู้ชิงหลินที่ถูกนายน้อยเอาเหล้าราดไปที่หน้าก็อยู่ที่นี้ด้วย นายน้อยน่าจะต้องการสังเกตกู้ชิงหลิน

การตอบสองต่อการถูกเหยียบย่ำของกู้ชิงหลิน คือการออกไปอย่างเงียบๆ

หวงฝูชิงนึกถึงภาพตอนนั้น ในวงการของคนผู้ดี มีคนที่มีความชอบที่แปลกๆ มากมายหวงฝูชิงเคยได้ยินมาไม่น้อย

ถึงในใจของหวงฝูชิงมีความกังวลมากมาย เรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ แต่แค่พริบตาเดียวหวงฝูชิงก็มีวิธีแก้ปัญหาแล้ว

“เธอเห็นนายน้อยมั้ย พวกเธอเห็นนายน้อยมั้ย คนใส่ชุดธรรมดา หรือเห็นรถเบนท์ลีย์สีดำมั้ย ถ้าใครมีคำตอบฉันจะตอบแทนด้วยเงินรางวัลพิเศษ”

หวงฝูชิงหยุดเดินและสายตาที่มองหลี่โม่อยู่ ได้ยายสายตาไปที่มองกู้ชิงหลินที่อยู่ข้างๆ

เห็นกู้ชิงหลินและเพื่อน หวงฝูชิงได้รีบเดินตรงเข้าไปและถามว่า“ พวกเธอได้ไปร่วมงานเลี้ยงเมื่อตอนเย็นใช่มั้ย? พวกเธอเห็นนายน้อยมั้ย?”

กู้ชิงหลินและเพื่อนมองหวงฝูชิงและพูดอะไรไม่ออก พวกเธอรีบส่ายหัวทำเป็นไม่รู้ กู้ชิงหลินได้ก้มหน้า กลัวว่าหวงฝูชิงจะจำเธอได้

ถ้าหวงฝูชิงรู้ว่าตัวเองเป็นคนที่ถูกนายน้อยเหยียบย่ำ เขารู้เรื่องนี้จะมาพูดเสียดสีเธออีกมั้ยนะ

ดั่งคำพูดที่ว่า ถ้าเจ้านายชอบทำอะไร ลูกน้องก็จะทำตาม ถ้าเจ้านายชอบรังแกใคร ลูกน้องก็จะรังแกคนนั้นเหมือนกัน

ขณะนี้กู้ชิงหลินรู้สึกไม่สบายใจเลย เธอรู้สึกไม่มีความปลอดภัยเลย ถ้าครั้งนี้โดนหวงฝูชิงเหยียบย่ำอีก ต่อไปจะยิ่งอยู่ยากแล้ว

“พวกเธอไม่มีใครเห็นนายน้อยเลยหรือ? ถ้ามีใครรู้ว่านายน้อยไปทางไหนจะมีรางวัลใหญ่ให้” หวงฝูชิงถามด้วยความร้อนรน

“ไม่เห็น ไม่มีใครเห็นเลย นายน้อยไม่ได้อยู่ที่ห้องโถงฮุยหวงหรือ?” เพื่อนของกู้ชิงหลินพูดอย่างฝืนใจ

“เฮ้อ นายน้อยเป็นคนที่หาตัวได้ยากจริงๆ วันนี้คงไม่มีโอกาสได้ส่งนายน้อยแล้ว”

การแสดงของหวงฝูชิงดูสมจริงมาก ทุกอย่างที่หวงฝูชิงแสดงดูเหมือนเป็นความจริงหมดเลย หวงฝูชิงถอนหายใจและบ่นแล้วเดินจากไป

เมื่อหวงฝูชิงเดินจากไป กู้ชิงหลินถึงได้โล่งใจ กู้ชิงหลินคิดทบทวนว่าเมื่อกี้ตัวเองโง่มากที่คิดว่าหลี่โม่เป็นนายน้อยที่หวงฝูชิงตามหา หลี่โม่ไม่มีอะไรที่เหมือนนายน้อยเลยแม้แต่น้อย

แต่เมื่อนึกถึงภาพที่ตัวเธอเองถูกนายน้อยเอาเหล้าราดไปที่หน้า ท่าทางของเขาดูน่าเกรงขามมาก กู้ชิงหลินรู้สึกร่างกายหมดเรี่ยวแรง

“ตกใจหมดเลย นายน้อยกลับไปแล้ว งานเลี้ยงก็น่าจะจบลงแล้ว พวกเรารีบกลับกันเถอะ”

“รถจอดอยู่ไกลอยู่นะ ยังจอดทางเดียวกับที่หลี่โม่เดินไปอีก พวกเรารีบตามหลี่โม่ไป จะได้ระบายอารมณ์ที่ตึงเครียดของพวกเรา”