จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 148

บทที่148 หาเรื่องทะเลาะ

สวี่หมานยืนตะลึง มองดูหลี่โม่ด้วยจิตใจคับแค้น ไม่คิดจะไปขอโทษหลี่โม่

“แม่ ขอโทษเจ้าสวะนี้เพื่ออะไร ถือดีอะไรให้ลูกขอโทษมัน”

“ลูกจะให้แม่โมโหตายใช่ไหม นั่นเงินหลายล้าน ได้เพิ่มขึ้นหลายล้านนะ! เพียงเงินเหล่านั้นคืนเข้ามาในบัญชี แม่จะซื้อรถBMWคันใหม่ให้ลูกทันที ทำเดี๋ยวนี้ เรียนรู้จากเถ้าแก่หลูสิ ตบหน้าตนเองเพื่อไถ่โทษ”

จางชุ่ยฮัวกดเสียงต่ำพูดกับสวี่หมาน

เงินหลายล้าน เพียงพอให้คนธรรมดาสบายไปทั้งชาติ มีหลายคนทั้งชีวิตไม่เคยสัมผัสเงินทองมากมายถึงเพียงนี้ สวี่หมานเริ่มลังเล ระหว่างหน้าตากับรถBMW เทียบกันแล้ว ในที่สุดสวี่หมานก็เลือกรถBMW

เสียหน้าให้กับหลี่โม่ ก็เพียงแค่คุณป้าที่อยู่ที่ในเหตุการณ์รู้เท่านั้น

แต่ว่าหลังจากได้รถBMWมาแล้ว ก็สามารถไปอวดรวยต่อหน้าเพื่อนร่วมงานได้อีก วันนี้เสียหน้า แต่ภายหลังได้ชดเชยกลับมาหลายเท่า!

สวี่หมานกัดฟันกรอดเดินไปหาหลี่โม่แล้วพูดว่า “เมื่อครู่ผมผิดเองครับ คุณโปรดให้อภัย ผมจะตบหน้าตนเองเพื่อชดเชยความผิด”

เพี๊ยะ เพี๊ยะ

เสียงตบหน้าดังสนั่น สวี่หมานตบหน้าตนเองแบบยั้งมือไปสองฉาด จากนั้นมองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาขอร้อง

หลี่โม่หัวเราะอย่างสุขใจพูดว่า “เมื่อครู่ล้อเล่นกับพวกคุณเท่านั้น”

“โอ้บ้าฉิบ......”

สวี่หมานกำลังจะสบถคำด่าออกไป พลันเหลือบเห็นหลูหมิงเซิงกำลังจ้องมองตนอยู่ จึงรีบเปลี่ยนท่าทีโอหังในทันที

“ฮ่าฮ่า คุณนี่นะ หลี่โม่คุณยังล้อเล่นอีก ในเมื่อเป็นเช่นนี้พวกเรารอเงินคืนเข้ามาในบัญชี ขอตัวก่อนครับ ขอตัวก่อน”

สวี่หมานไม่ปรารถนาอยู่ต่อแม้วินาทีเดียว เดี๋ยวหลี่โม่ล้อเล่นจนโมโหตายจะทำยังไง ตอนนี้เงินหลายล้านอยู่ในการควบคุมของหลี่โม่ รอจนกว่าได้เงินคืนมาทั้งหมดค่อยหาโอกาสแก้แค้นก็ยังไม่สาย

จางชุ่ยฮัวกับพวกต่างก็กล่าวอำลากับหวังฟางและหลี่โม่

ฮั่วเจี้ยนเฟิงปะปนอยู่ในกลุ่มคนพวกนั้นเดินออกไปเช่นกัน ไม่คิดจะทักทายหวังฟางแม้แต่นิดเดียว กัดฟันกรอดเดินไปที่รถBMWของตน

นั่งบนรถ มองดูแก้มที่บวมเป่งของตนผ่านกระจกมองหลังในรถยนต์ ฮั่วเจี้ยนเฟิงเดือดดาลจนทุบที่ข้างประตู

“สารเลว! ไอ้สวะนี้ได้เชิดหน้าชูคออีกแล้ว ไอ้สวะนี้เพราะอะไรถึงโชคดีทุกครั้ง! ไอ้เฮงซวยเอ้ย!

ความเดือดดาลปรากฏขึ้นในแววตาของฮั่วเจี้ยนเฟิง ฮั่วเจี้ยนเฟิงสงบสติพักหนึ่ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปหาคนผู้หนึ่ง

“เฮียเตา ช่วยจัดการคน ๆ นึงให้หน่อย ชื่อว่าหลี่โม่ รูปภาพของมันอีกเดี๋ยวผมส่งไปให้ ต้องจัดการให้มันนอนเป็นผักให้น้ำเกลือไปตลอดชีวิต!”

“มัดจำก่อนหนึ่งแสน เสร็จเรื่องโอนให้อีกสองแสน”

เฮียเตาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ไม่มีปัญหา ผมจะรีบโอนเงินไปให้”

โอนเงินไปให้เฮียเตา ส่งรูปภาพของหลี่โม่ ฮั่วเจียนเฟิงหยิบบุหรี่ขึ้นสูบอย่างสบายใจ

“เหอะ ข้าจะคอยดูว่าครั้งนี้โชคจะเข้าข้างเจ้าอีกไหม!”

ในขณะเดียวกัน หวังฟางจ้องหน้าหลี่โม่ด้วยความอับอาย พูดด้วยความขุ่นเคืองว่า “เก่งมากนักใช่มั้ย ไอ้สวะไร้ประโยชน์อย่างเจ้าอยากจะเชิดหน้าชูคอมากใช่มั้ย? อยากพิสูจน์ว่าตนมีความสามารถมากใช่มั้ย ก็แค่พวกจิ้งจอกคลุมหนังเสือเท่านั้น!”

“อ๋าว ผมไม่ได้อยากพิสูจน์อะไร เห็นว่าฮั่วเจี้ยเฟิงทำไม่สำเร็จแน่ ๆ ดังนั้นจึงยื่นมือเข้าไปช่วยก็เท่านั้นครับ”

หลี่โม่ไม่กล่าวถึงฮั่วเจี้ยนเฟิงจะดีกว่า พูดถึงฮั่วเจี้ยนเฟิงทำให้หวังฟางบันดาลโทสะขึ้นอีกครั้ง รู้สึกว่าหลี่โม่ใช้ชื่อฮั่วเจี้ยนเฟิงเพื่อดูหมิ่นตนว่ามีตาแต่ไร้แวว

“เจี้ยนเฟิง เจ้าเทียบกับเขาไม่ได้หรอก สวะอย่างเจ้าอย่าคิดว่ายื่นมือช่วยเหลือแล้ว จะทำให้ฉันเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเจ้าได้ กลับบ้านแล้วค่อยคิดบัญชีกัน”