จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 149

บทที่149 คอยดูกันต่อไป

ฉู่จงเทียนกับหลูหมิงเซิงได้ยินคำพูดของหลี่โม่ จึงลงรถพร้อมกัน

มองดูพวกหัวสิงโต ฉู่จงเทียนกับหลูหมิงเซิงทั้งสองถึงกับหน้าถอดสี

บ้าอะไรวะ ที่นี่มันถิ่นของข้าฉู่จงเทียน เกิดเรื่องอย่างนี้นายน้อยจะคิดยังไง?

นายน้อยต้องมองตนไม่ดีแน่!

“ไอ้สารเลวพวกนี้ คุณหลี่นั่งเฉย ๆ ผมจะไปจัดการไอ้พวกกระจอกนี่ ให้รู้ว่าใครเป็นใคร”

ฉู่จงเทียนลงจากรถใบหน้าเต็มไปด้วยไอสังหาร ออร่าของลูกพี่ใหญ่ได้เผยให้เห็นแล้ว

หลูหมิงเซิงแย้มยิ้มให้กับหลี่โม่แล้วพูดว่า “ไอ้พวกนักเลงกระจอกนี้ไม่พอมือคุณฉู่หรอก คุณหลี่ท่านคอยดูละครฉากนี้ให้สบายใจพอแล้ว อีกเดี๋ยวเค้นคอเจ้าตัวบงการมาให้ได้”

“อืม”

หลี่โม่สงบนิ่งตอบรับคำ วิเคราะห์ดูแล้วไอ้พวกนักเลงกระจอกปรากฏตัว มันบังเอิญเกินไป หรือว่าจะมาหาเรื่องกับตน ยังไงเมื่อครู่หลี่โม่ทำให้ฮั่วเจี้ยนเฟิงกับสวี่หมานต้องเสียหน้ามาก ทั้งสองคนก่อเรื่องลับหลังเช่นนี้ พอมีเหตุมีผลอยู่บ้าง

ฉู่จงเทียนยืนอยู่ข้างรถเบนซ์ ใช้สายตาเหยียดหยามมองไปที่พวกนักเลงหัวสิงโตที่มือถือไม้เบสบอล

“พวกเจ้ากล้าลงมือ? เบิกตามองดูให้ดี ๆ ว่าข้าเป็นใคร!”

ฉู๋จงเทียนสบถคำ

“ถุย!”

หัวหน้าในกลุ่มหัวสิงโตถุยน้ำลายลงพื้น เอียงหัวมองดูหน้าฉู่จงเทียน

“ไม่สนว่าเจ้าเป็นใคร คุณลุง ขอเตือนว่าให้รีบกลับไปที่รถนั่งสงบเสงี่ยม เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ พวกเราจะจัดการหลี่โม่เพียงคนเดียว เพื่อแสดงให้รู้ว่าพวกเรายังคงเคารพผู้หลักผู้ใหญ่ ให้โอกาสคุณรีบกลับไปนั่งที่รถดี ๆ”

พวกหัวสิงโตเป็นพวกที่พอมีอิทธิพลอยู่บ้าง เป็นลูกพี่ใหญ่ในกลุ่มผู้มีอิทธิพล ยังเสแสร้งทำเหมือนพวกมีความรู้

ฉู่จงเทียนหัวเราะเยาะ “เหอะเหอะ พวกเจ้านี่นะมีความรู้ ข้าคือฉู่จงเทียน เห็นแก่พวกเจ้าที่มีความรู้ งั้นมาคุกเข่าคำนับข้าเดี๋ยวนี้ ข้าให้โอกาสการเป็นคนกับพวกเจ้าอีกครั้ง”

“แมร่งงงงงเอ้ย!”

หัวสิงโตบันดาลโทสะ สบถคำ จากนั้นก็หัวร่อออกมาคำโต

“ฮ่าฮ่าฮ่า อยากหัวเราะ สารรูปอย่างเจ้าเนี่ยนะ กล้าเทียบชั้นท่านเทียน รู้มั้ยว่าท่านเทียนมีลำดับอาวุโสแค่ไหน?”

“เป็นท่านปู่ของพวกเรา ท่านปู่ของลูกพี่พวกเรา ไม่ใช่คนแก่หงำเหงือกอย่างเจ้าที่จะแสร้งทำได้”

พวกหัวสิงโตถึงแม้รู้จักชื่อเสียงเรียงนามฉู่จงเทียน แต่ว่าไม่เคยเห็นหน้าฉู่จงเทียนสักครั้งเดียว ได้ยินลูกพี่เคยพูดถึงรถยนต์ของฉู่จงเทียนเท่านั้น อีกทั้งพูดถึงความยิ่งใหญ่อะไรต่าง ๆนานา

แต่ว่ารถเบนซ์ที่เห็นไม่ใช่รถยนต์ของฉู่จงเทียน อีกทั้งถ้าหากท่านฉู่จงเทียนอยู่ที่นี่ ก็ไม่ควรออกหน้าเช่นนี้ แค่ส่งลูกสมุนตัวเล็กใครก็ได้ ก็สามารถกำราบหัวสิงโตอย่างพวกนี้ได้แล้ว

ดังนั้นด้วยความคิดเช่นนี้ หัวสิงโตจึงมั่นใจได้ทันทีว่าคนที่อยู่ข้างหน้านี้คือพวกจอมปลอม แสร้งเอ่ยชื่อฉู่จงเทียนเพื่อให้ตนตกใจกลัว

ฉู่จงเทียนเดือดดาลจนปวดฟัน เป็นครั้งแรกที่ได้รับความอัปยศถึงเพียงนี้

ในอดีต เพียงแค่เอ่ยชื่อฉู่จงเทียน พวกลูกน้องที่โง่ซื่อบื้อขนาดไหนก็ยังต้องมาอ่อนน้อม

“เจ้าเบื่อชีวิตมากแล้วใช่ไหม?”

ฉู่จงเทียนหรี่ตาลง ดวงตาฉายแสงความโหดร้าย

หลี่โม่นั่งอยู่ในรถ ฉู่จงเทียนคิดว่าจัดการเรื่องให้เรียบร้อยโดยไม่ต้องมีเรื่อง ในเมื่อพวกหัวสิงโตไม่เชื่อฟัง ฉู่จงเทียนจึงต้องสั่งสอนพวกนี้ซักหน่อย ต้องแสดงให้หลี่โม่เห็นว่าตนไม่ใช่พวกไร้ประโยชน์

สิ่งที่ฉู่จงเทียนเป็นกังวลคือ หลี่โม่ไม่เห็นในความสามารถของเขา ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา สลัดเขาทิ้ง อิทธิพลที่พึ่งพิงมานาน สูญสิ้นกันพอดี

“ข้าไม่ใช่เบื่อชีวิต แต่ว่าตั้งแต่เด็กเคยฝึกวิชากังฟูหัวเหล็กมาบ้าง ไม่พูดมากความกับเจ้าแล้ว เข้ามาเลย!”